Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Δελτίο ταυτότητας: Ρ 62 (ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ -ΠΑΤΡΩΝΟΥ)

Δελτίο ταυτότητας: Ρ 62

        Από μικρή η Σβετλάνα, μπαλαρίνα  ονειρευόταν να γίνει. Από την εποχή εκείνη
 που την έπαιρνε ο πατέρας αγκαλιά και την πήγαινε να παρακολουθήσει τα μπαλέτα
 της Μόσχας.  -Λίγο ακόμη να μεγαλώσεις,- Της έλεγε -και θα σε γράψω στη σχολή
κλασικού μπαλέτου!
    Μεγάλωσε λίγο ακόμη, "χάθηκε" ο πατέρας κάποια μέρα. Δεν επέστρεψε απ` τη
δουλειά και κανείς δεν ήξερε που ήταν και γιατί.  Η μάνα, βέβαια, πολλά υποψιαζόταν!
Hξερε δα, και πολύ καλά μάλιστα, τις ιδέες του άντρα της. Του έλεγε δε τόσες και τόσες
φορές: - Σε παρακαλώ, καλέ μου, μην τα βάζεις με το σύστημα, μην μιλάς μπροστά τους
για τις απόψεις σου...
   Δεν έλεγε να σταματήσει εκείνος την κριτική, κατέληξε η Σβετλάνα στην αγκαλιά της μάνας,
με μια βαλίτσα στο χέρι, στην Αζοφική θάλασσα... Εκεί  ζούσαν οι παππούδες, εκεί ζήτησαν
τροφή και στέγη οι δυό τους. Έπιασε δουλειά η μάνα σε ένα εργοστάσιο, πάνε στράφι οι
σπουδές, πάει στράφι η θέση στο Πανεπιστήμιο. Και η παρακολούθηση καθημερινή...
    Έξω απ` τα νερά του το μικρό κορίτσι, ρωτούσε και ξαναρωτούσε, πότε θα αρχίσει μαθήματα
μπαλέτου, πότε θα ξανάρθει ο μπαμπάς. Απάντηση καμία δεν έπαιρνε, ούτε για το ένα, ούτε για
το άλλο...Και όσο μεγάλωνε, όσο τα χρόνια της έπλαθαν πρόσωπο και κορμί, τόσο μεταμορφω-
νόταν από ασχημόπαππο σε πανέμορφο κύκνο. Την κοίταζε η μάνα με καημό, και αναρωτιόταν
γιατί να της φερθεί τόσο σκληρά η ζωή.
    Η ζωή προχωρούσε και η Σβετλάνα μεγάλωνε. Πριν ακόμη μπορέσει να συλλάβει τι συνέβη με
τον πατέρα, ήρθε και η "εκτόπιση" της μάνας. Έμεινε η κόρη με τους γέροντες. Η κόρη που είχε
γίνει πια επίκεντρο προσοχής και επιθυμίας από όλο τον αρσενικό πληθυσμό της περιοχής.
     Εν τω μεταξύ, κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει στον τόπο εκείνο. Άρχιζαν να ελπίζουν οι γέροντες,
μαζί και η εγγονή, ότι σύντομα θα ξανάβλεπαν τους δικούς τους. Μόνο που η εγγονή, σωστή ελαφίνα,
δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πολιορκία  κάποιου νέου και ωραίου, ελληνικής καταγωγής, και πριν
προφτάσουν να αντιδράσουν οι παππούδες, στην Ελλάδα βρέθηκε. Τη χώρα του ήλιου και της
ξενοιασιάς. Χωρίς χαρτιά, χωρίς  να έχει ενηλικιωθεί ακόμη. Η "ξενοιασιά" δεν έφτασε στη δική της
πόρτα, πολύ καλό "εμπόρευμα" είχε πετύχει ο αγαπημένος... 
    ... Κάποτε, κατάφερε να ξεφύγει από την "αγάπη" και την προστασία του. Στην επαρχία βρέθηκε,
όπου κάποιος από τους πολλούς γνώριμους, της πρόσφερε εργασία στην επιχείρησή του. Νυχτερινό
κέντρο, όλη νύχτα πιάτα έπλενε. Φρόντισε όμως το αφεντικό να της προμηθεύσει και τα απαραίτητα 
ταξιδιωτικά έγγραφα, αν τυχόν τα κατάφερνε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα. 
  ... Τριγύριζε τη μέρα στην όμορφη πόλη, πάντα συνεσταλμένη και με το φόβο ενός συναπαντήματος
με τον "νέο και ωραίο"!..
      Τον νέο και ωραίο δεν συναπάντησε,  αντάμωσε όμως  στην άκρη της λίμνης έναν πραγματικά
πανέμορφο κύκνο!... Έκοβε βόλτες πέρα δώθε και όλο και βουτούσε το κεφάλι στο νερό, κάτι να
βρει να φάει... Πρόσεξε τότε η Σβετλάνα  μία  άσπρη ταινία γύρω από τη βάση του λαιμού του:
Ρ 62 έγραφε. Πλησίασε  πιο κοντά, ο κύκνος πλησίασε  επίσης. Συστήθηκαν:  "Είμαι η Σβετλάνα"
του ψιθύρισε στη γλώσσα της. Ίσως να απάντησε κι αυτός,"είμαι ο Ρ62"!
     Στο ίδιο σημείο αντάμωναν κάθε μέρα. Μάζευε η κόρη όλα τα ψωμιά από το κέντρο, τα έριχνε
στον φίλο της και παρακολουθούσε με άπειρη τρυφερότητα τον ήρεμο τρόπο που κατέβαζε την
τροφή του. Ζούσε μόνο και μόνο για να` ρθει η στιγμή που θα αντάμωνε τον καμαρωτό κύκνο...
Τη σχέση της με το πουλί εξομολογήθηκε  κάποια μέρα στο αφεντικό της. Έμαθε αυτός τότε ότι 
η κορδέλα γύρω από τον λαιμό ήταν το δελτίο ταυτότητας του κάθε πουλιού, έτσι ώστε αν κάποτε
πετάξει και φύγει, να μπορέσουν να το εντοπίσουν σε άλλα νερά...
      Έφυγε για την πατρίδα η Σβετλάνα πριν από τον κύκνο. Στους παππούδες πάλι πήγε, μήπως
και έχουν κάποια νέα για τους γονείς...Τα νέα κάθε άλλο παρά ευχάριστα. Η μητέρα δεν ξαναγύρισε
ποτέ. Κανείς δεν ήξερε που βρισκόταν. Ο πατέρας, σωστό ερείπιο, νοσηλευόταν σε κλινική στη
Μόσχα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Καημένη Σβετλάνα...
     Με το πρώτο λεωφορείο  κατέβηκε  μέχρι  την ακτή. Να κάνει μία βόλτα ήθελε, να βάλει σε μια
σειρά τις σκέψεις και τα αισθήματά της, πριν ξεκινήσει για την πρωτεύουσα... Είδε  τότε μία ομάδα
κύκνων να προχωρεί  σαν σε παρέλαση, κατά μήκος της ακτής. Και ανάμεσά τους, κάποιος απο-
μακρύνθηκε  βιαστικά από την παράταξη και ήρθε προς το μέρος της. Δεν πίστευε στα μάτια της.
Ο Ρ 62 !
     Θάμπωσε ο κόσμος όλος γύρω της. Έκλαιγε; Έβλεπε όνειρο; Τι να πιστέψει δεν ήξερε...
Παρέτεινε την παραμονή  στο Ροστόφ για αρκετό καιρό ακόμη, αν και ένιωθε τύψεις που δεν είχε
επισκεφτεί ακόμη τον πατέρα. Σε επικοινωνία με το αφεντικό πληροφορήθηκε, ότι ολόκληρο
σμήνος κύκνων είχε  πετάξει και χαθεί, χωρίς να ξέρουν -ακόμη-  προς ποια κατεύθυνση. Η Σβετλάνα, 
όμως, ήξερε!!! Και ένιωθε τόσο, μα τόσο ευτυχισμένη, για πρώτη φορά στη ζωή της από τότε που
μικρό κοριτσάκι ακόμη, να γίνει μπαλαρίνα ήθελε, να χορέψει στην λίμνη των κύκνων!...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Αργύρης Χιόνης 1943-2011: Άραγε πεθαίνουν οι ποιητές;

Αργύρης Χιόνης 1943-2011: Άραγε πεθαίνουν οι ποιητές;

Κρημνιώτη Π.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/12/2011
    Η αγαπημένη του ρήση ήταν "Σκέψου πριν σκύψεις". Ο ίδιος δεν έσκυψε παρά μόνο για το μάζεμα της ελιάς. Κι όσο χρειαζόταν προκειμένου να χτυπάει τις λέξεις του στο χαρτί. Χρόνια τώρα, από το 1992, ζούσε σε ένα μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας που οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους τριάντα. Όταν χρειάστηκε δηλαδή παραιτήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου εργαζόταν ως μεταφραστής, απομακρύνθηκε από το πολύβουο άστυ και κόνεψε στο σπίτι με τον κήπο και καμιά εκατοστή ρίζες ελιές. Στο Θροφαρί είχε στήσει το ποιητικό του εργαστήρι από το 1992 ο Αργύρης Χιόνης. Εκεί όλα αυτά τα χρόνια "Πέρασε τη ζωή του / Γράφοντας ποιήματα / Με τη γομολάστιχα".

    Έφυγε ανήμερα Χριστουγέννων από ανακοπή στα 68 του χρόνια
    Στην Αθήνα κατέβαινε όταν είχε λόγο. Αυτή τη φορά ήρθε να περάσει τις γιορτές ανάμεσα σε ανθρώπους του αγαπημένους. Ανήμερα των Χριστουγέννων η καρδιά του έπαψε να χτυπά. Ανακοπή. Μια ευθεία γραμμή απλώθηκε ανάμεσα σ' όσους η ποίησή του, η κουβέντα του, ένα ποτήρι ρακή είχε ακουμπήσει πάνω τους χέρι παρηγορητικό. "Η τέχνη πάντα λειτουργούσε ως παραμυθία για τον άνθρωπο" μας έλεγε σε μια από τις λίγες συντεντεύξεις του, πριν από ένα χρόνο, με αφορμή τότε την κυκλοφορία της τελευταίας, όπως αποδείχτηκε, ποιητικής του συλλογής "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (εκδ. Γαβριηλίδης).
    Αλήθεια πεθαίνουν οι ποιητές; Ερώτημα που επανέρχεται διαρκώς με την εκδημία ενός ποιητή, νάτο και τώρα παρόν. "Τελικά οι ποιητές πεθαίνουν για να καταλάβουμε μια και καλή πόσο πολύτιμοι ήταν και για να δοκιμάσουν κι αυτοί που τους αγνοούσαν το 'ποιητικό τους σώμα'" έλεγε ένας φίλος. Ο ίδιος ο Χιόνης, που συχνά επανερχόταν στο θέμα του τέλους στην ποίησή του, στη συλλογή "Υπόγειο" όριζε με τρόπο εμβληματικό το αμετάκλητο του θανάτου: "Τρώω καρπό, φτύνω κουκούτσι, φυτρώνει δέντρο. Αχ, να ʽχα κι εγώ κουκούτσι, να το 'φτυνε ο θάνατος, να φύτρωνα ξανά". Ωστόσο, να, στα ποιήματά του ξαναγυρίζουμε. Είναι σαν την προτροπή του να γεμίζουμε το άδειο βάζο, όταν έλθει η ώρα του τέλους. Γιατί "Δύσκολη η ζωή κι απλούστατος ο θάνατος, αυτή η έρημος που τίποτε από σένα δεν ζητά, που περιμένει απλώς να την διανύσεις" ("Υπόγειο").
    Ο Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα (Σεπόλια) από γονείς νησιώτες, εσωτερικούς μετανάστες. Αφού και ο ίδιος εξέτισε μακρά περίοδο μεταναστεύσεως εις την Εσπερίαν και εργάστηκε από το 1982 ώς το 1992 ως μεταφραστής στην Ε.Ε., επέστρεψε στη μητριά πατρίδα το 1992 και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί της ορεινής Κορινθίας, όπου θα τελεστεί η πολιτική κηδεία του. Η ημέρα δεν έχει ακόμα οριστεί.
    Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: "Απόπειρες φωτός" (1966), "Σχήματα απουσίας" (1973), "Μεταμορφώσεις" (1974), "Τύποι ήλων" (1978), "Λεκτικά τοπία" (1983), "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" (1986), "Εσωτικά τοπία" (1991), "Ο ακίνητος δρομέας" (1996), "Ιδεογράμματα" (1997), "Τότε που η σιωπή τραγούδησε και άλλα ασήμαντα περιστατικά" (2000), "Σο υπόγειο"(2004), "Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000" (2006), "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010).
    Εξέδωσε τα πεζά: "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα", "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς", "Τρία μαγικά παραμύθια", "Όντα και μη όντα", για τα οποία βραβεύτηκε από το περιοδικό “Διαβάζω” το 2007, "Περί αγγέλων και δαιμόνων", "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες", με το οποίο απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 2009, και το θεατρικό έργο "Το μήνυμα και άλλες δύο φάρσες".
    Έχει ακόμη μεταφράσει τα εξής έργα: Octavio Paz, Ποιήματα (Σπηλιώτης, Αθήνα 1981), Howard Fast, Οι μετανάστες (Bell, Αθήνα 1981), Jeffrey Archer, Κάιν και Άβελ (Bell, Αθήνα 1982), Russel Edson, Όταν το ταβάνι κλαίει (Αιγόκερως, Αθήνα 1986), Jane Austen, Περηφάνια και προκατάληψη (Πατάκης, Αθήνα 1997), Roberto Juarroz, Κατακόρυφη ποίηση (Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1997), Henri Michaux, Με το αγκίστρι στην καρδιά (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003), Nicanor Parra, Ποιήματα επείγουσας ανάγκης (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2008).
    Ο Αργύρης Χιόνης άφησε το αποτύπωμά του στα ποιητικά πεπραγμένα γράφοντας ποίηση χαμηλών τόνων, άλλοτε υπαινικτική, βαθιά υπαρξιακή και πάντα εύληπτη. "Ό,τι έχω γράψει με έχει γράψει" μας έλεγε. Με "δασκάλους" τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Μπέκετ, τον Κάφκα. Ο ίδιος προσομοίαζε την ποίησή του με "ποίηση δωματίου". Όπως μας έλεγε "είναι σύντομη, περιεκτική, πυκνή και αποστηθίσιμη. Όπως ένα μικρό κοντσέρτο μπαρόκ, ένα κονσέρτο δωματίου. Δεν σημαίνει ωστόσο ότι είναι μια ποίηση που περιορίζεται μόνο στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου. Έχει συμβεί στο παρελθόν να δω μικρά ποιήματα μου γραμμένα σε τοίχους σε περιόδους φοιτητικών εξεγέρσεων, πράγμα που σήμαινε ότι ακόμη και η χαμηλόφωνη ποίηση, αν έχει κάτι να πει, βγαίνει από το γραφείο στον δρόμο".
    Ο ίδιος άλλωστε κάθε άλλο παρά ποιητής αποκομμένος στο γραφείο του ήταν. Πολίτης του κόσμου και ον πολιτικό με τη στάση ζωής του, έτσι αποτραβηγμένος από τα ανούσια και τα ψεύτικα, αλλά όχι απομονωμένος από όσα η ζωή και η κοινότητα ορίζουν, έκανε πράξη την ιδέα του. Ποιητής και "ζώο πολιτικό", καθώς η "προσωπική μου αγωνία εντάσσεται στη συλλογική αγωνία ή, αν θέλετε, η συλλογική αγωνία εκφράζεται από την προσωπική μου στάση". Ο Αργύρης Χιόνης αναγνώριζε ως τα "μόνα αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει ο άνθρωπος το χιούμορ και το όνειρο". Τα διέθετε και τα δύο.

    Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

    ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!

    ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ,ΜΕ ΕΝΟΙΚΙΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΑ ΥΨΗ,
    ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΓΙΑ 2 ΜΗΝΕΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ!!!!!!
    ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ.................!!!!!!!!

    Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

    100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη

    Τρεις νέες εκδόσεις με αφορμή τη γενέθλια επέτειο του νομπελίστα ποιητή

    100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη


    Φανταστείτε τον Οδυσσέα Ελύτη να κάθεται σε μια χαμηλή πολυθρόνα, με τα χειρόγραφα πλάι του. Το πλάι του είναι το πάτωμα. Πάνω εκεί αφημένα τα ακόμη ανολοκλήρωτα ποιήματά του. Τον βολεύουν -γιατί η ποίηση είναι αφόρητη χειρωναξία κι όχι αποκλειστικά ονειροφαντασία- τα μεγάλου σχήματος αναδιπλούμενα τετράδια, με σελίδες καντριγιέ, που τα ακουμπά στα γόνατά του.
    Στη Villa Natacha με τους Ivar Ivask και Στρατή Ελευθεριάδη-Τεριάντ Στη Villa Natacha με τους Ivar Ivask και Στρατή Ελευθεριάδη-Τεριάντ Η ποίηση προσκυνά στον θεό της ή ο θεός της ποίησης καθίζει την ποίηση στα γόνατά του, όπως ο Αρθούρος Ρεμπό: «Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου/και τη βρήκα πικρή και τη βλαστήμησα/οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη/δραπέτευσα...».
    Ακούγεται μουσική του Μότσαρτ, αυτού του μουσικού παιχνιδιού, γιατί τέτοιος υπήρξε ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας Μότσαρτ τού συνήθως αβίαστου στίχου, ο οποίος προσπάθησε να κρατήσει ζωντανή τη λάμψη του ταλέντου και να μην την αφήσει να θαμπώσει, εκτός κι αν είχε τη θαμπάδα του ασημένιου τάματος. Παγανιστής και χριστιανίζων, συγγενικός μ' οτιδήποτε δεν έσβηνε με μια μονοκοντυλιά τη λέξη «αίνιγμα» και το παράγωγό

    Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

    Πάνθεον Ἐθνικοφροσύνης(ΒΑΡΝΑΛΗΣ)

    Πάνθεον Ἐθνικοφροσύνης
    (Ὅλοι με πιστοποιητικόν)


    Φανέ, ὅταν τὸ ἔλαιον σὲ λείψῃ, τί θὰ γίνῃς;
    Τί; θὰ σβεσθῆς...
    Δ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ


    Μεγάλη πόρτα νὰ χωρᾷ ὁ Μεγάλος
    ποὺ διπλὰ μεγαλώνει ἅμα ξαπλώσει.
    Ὡς τὸ κατώφλι Θάνατος καὶ Λήθη
    καὶ μέσα Αἰώνια Μνήμη καὶ Χαρά!

    Ἀθάνατοι σὲ μάρμαρο καὶ μπροῦντζο
    λαμποκοποῦν οἱ ἀχόρταγοι λαοφάγοι.
    Τοὺς προσκυνᾷ ἡ Πατρίδα «εὐγνωμονοῦσα»
    καὶ τοὺς φοβᾶται ὁ «Σκώληξ ὁ Ἀκοίμητος».

    Τοῦ ἀκάνθινου στεφάνου ὁ κορονάτος
    στὴν πίσσα ρίχνει τοὺς πιστούς σου, Φτώχεια.
    Δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ τοῦ Παραδείσου
    τὰ πλούτη, ὅσο θυμᾶται τὰ δικά του.

    Καλαμαρὰς ποὺ τύφλωνε τ᾿ ἀηδόνια
    καὶ δάσκαλος ποὺ βίαζε τὴν Ἀλήθεια,
    γιὰ ν᾿ ἀνεβοῦν σερνότανε στὴ λάσπη
    καὶ τοὺς ἔφαε κι αὐτοὺς καὶ τὰ χαρτιά τους.

    Καὶ μία μεγαλουσιάνα, ἄφραγη λάμια,
    νά ῾τανε, λέει, κάθε φορὰ παρθένα!
    καὶ μία παρθένα πρώιμη, ποὺ δὲν πρόλαβε
    νὰ ξεπεράσει τὴ μαμὰ στ᾿ ἀνάσκελα.

    Τ᾿ ἁγνά μας ἐθνικόπουλα, ὁρκισμένα
    τὸν ἅγιον ὅρκο τῶν ἀρχαίων ἐφήβων,
    γράφουν στὴν πλάκα τῶν τουφεκισμένων
    ἀπὸ τοὺς Γερμανούς: « Καλὰ σᾶς κάναν!»

    Καὶ στὴν κορφὴν ἀπάνου ὁ Μαῦρος Ἥλιος!
    Τὸν κοιτᾷς καὶ σαπίζουνε τὰ λούκια σου.
    Διχτάτορας! Ὂλ᾿ ἡ κοπριὰ τοῦ αἰῶνα
    κοιλοπονοῦσε γιὰ νὰ τὸν ξεράσει!

    Αὐτοὶ Πατρίδα, Ἅγια Γραφὴ καὶ Σπόρος!
    Κι ἀπ᾿ τὰ ἱερά μας κόκαλα βγαλμένη
    ἡ Προδοσία στὸ μασκοφόρο δίνει
    σπαθὶ μ᾿ ἕνα χρυσὸ πουγκὶ γιὰ φούντα!

    Τῶν αἱμάτων σου οἱ ποταμοί, Λαέ,
    δὲν κάνουν ἕνα ρόχαλο δικό τους.
    Κι ἂν τὴ στερνή σου ἁρπάξανε μπουκιά,
    σοῦ ἀφήσανε τὴ δόξα τοῦ Θανάτου.

    Στὴ χώρα κάτω νύχτωσεν ἡ μέρα,
    μαύρη καπνούρα κι οὐρλιαχτὰ καὶ θρῆνος.
    Δικὰ καὶ ξέν᾿ ἀγριόσκυλα, ζευγάρι,
    σὲ μαγαρίζουν, κοσμογόνε Βράχε!

    Πασκαλιὰ στὸ βασίλειο τῶν Σκιῶν!
    Ἀναστημένα μάρμαρα καὶ μπροῦντζοι
    κατηφορᾶνε χορευτὰ μὲ πήδους
    νὰ μοιραστοῦν τὴ σάρκα σου, λαουτζίκο

    Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

    ΚΟΙΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ


    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
    Α/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
    ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ
    ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ



    ΨΗΦΙΣΜΑ



    Η κατάθεση από την κυβέρνηση του Νέου Μισθολογίου στη Βουλή επιβεβαίωσε ακόμη και τους χειρότερους εφιάλτες των εργαζομένων. Οι εκπαιδευτικοί – οι χειρότερα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι – βρίσκονται για ακόμη μία φορά στο στόχαστρο των περικοπών. Πριν από αυτούς βέβαια έχει στοχοποιηθεί η ίδια η Παιδεία. Σε απόλυτη αναντιστοιχία με την Πρωθυπουργική δέσμευση για εξαίρεση της Παιδείας από την πολιτική των περικοπών του μνημονίου, η Κυβέρνηση διαμορφώνει με «συνέπεια» το νέο τοπίο στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

    • Για πρώτη φορά σε περίοδο ειρήνης, τα σχολεία ξεκίνησαν και παραμένουν χωρίς βιβλία.
    • Στην «ισχυρή», «Ευρωπαϊκή» Ελλάδα, σχολεία που χτίστηκαν και εξοπλίστηκαν με το μόχθο του λαού για να στηρίξουν το όραμα της αποκέντρωσης, συγχωνεύονται και καταργούνται με καθαρά οικονομικά κριτήρια.
    • Ο «Καλλικράτης», φιλόδοξος αντικαταστάτης του «Καποδίστρια», ξεκίνησε ήδη την περιβόητη μείωση των δαπανών από τις σχολικές επιτροπές.
    • Ο νέος πειραματισμός στο σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έρχεται στην πλέον ακατάλληλη στιγμή, εκεί όπου οι οικογένειες και οι υποψήφιοι θα περίμεναν σταθερότητα.
    • Στο «νέο» «ψηφιακό» σχολείο των φωτοτυπιών, μειώνονται οι ώρες της Πληροφορικής.
    • Η κοινωνική αναλγησία της κατάργησης της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας, στερεί από τους μαθητές των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων μία πολύτιμη βοήθεια.
    • Η κατάργηση των υποστηρικτικών δομών καθώς και των εξειδικευμένων εκπαιδευτικών πλαισίων (Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης, σχολικών βιβλιοθηκών κλπ) με τη λογική του περιττού και μη αποδοτικού, «τιμωρεί» την εκπαιδευτική διαδικασία για προηγούμενες ελλείψεις και στρεβλώσεις, για τις οποίες δεν ευθύνεται κανείς άλλος παρά η πολιτική ηγεσία.
    • Η περιθωριοποίηση και η απαξίωση του ρόλου της ειδικής αγωγής, με την εγκληματικής εμπνεύσεως απόφαση για χρηματοδότησή της από το ΕΣΠΑ αντί του τακτικού προϋπολογισμού, αποκαλύπτει την πραγματική ατζέντα του μνημονίου: «Οι αδύναμοι δεν θα επιβιώσουν». Η κατάργηση των ΚΕ.Δ.Δ.Υ. αποτελεί μία ακόμη επιβεβαίωση.
    • Η απαξίωση και ο μαρασμός του θεσμού του ολοήμερου σχολείου, της άλλοτε «ναυαρχίδας» της κοινωνικής πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας, προσβάλει ως απόλυτος εμπαιγμός την δοκιμαζόμενη Ελληνική οικογένεια.
    • Ο ερασιτεχνικός προγραμματισμός της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών, αποκαλύπτει την πραγματική βαρύτητα που δίνει το Υπουργείο στην ξενόγλωσση εκπαίδευση.



    Στο «νέο» αυτό σχολείο των «καινοτομιών» καλείται για ακόμη μία φορά η εκπαιδευτική κοινότητα να προασπίσει το κοινωνικό αγαθό της Παιδείας,  αντιμετωπίζοντας όμως πλέον την ανάλγητη ανατροπή των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της νέας πολιτικής της διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού.

    Οι εκπαιδευτικοί τα δύο τελευταία χρόνια, με την εφαρμογή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, έχουν ήδη απολέσει τέσσερις μισθούς και σε συνδυασμό με την πρωτοφανή ακρίβεια έχουν ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση.

    Η «ευελιξία» της «διαθεσιμότητας» του «κρατικού υπαλλήλου» εξοντώνει στην ουσία τις οικογένειες των εκπαιδευτικών, καλώντας τις να πληρώσουν με τις αναγκαστικές μετακινήσεις, τα διαχρονικά λάθη και τις παραλείψεις της πολιτικής ηγεσίας.



    Καταγγέλλουμε την ανάλγητη επίθεση από την Κυβέρνηση και την Τρόικα, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι αποτελεί ντροπή για όλους αυτούς που παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές της ελληνικής κοινωνίας, να φέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο στους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, οι οποίοι προετοιμάζουν τη γενιά του αύριο.

    Η εκπαιδευτική κοινότητα για μία ακόμη φορά στέκεται σθεναρά απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Ο εκπαιδευτικός θα λειτουργήσει και πάλι ως ανάχωμα στην επίθεση που δέχεται η Παιδεία σεβόμενος τον ρόλο του και την αποστολή του.



    Δεν αποδεχόμαστε το νέο μισθολόγιο της εξαθλίωσης.



    Ζητάμε την άμεση απόσυρση του πολυνομοσχεδίου και την ικανοποίηση των αιτημάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως αυτά έχουν κατατεθεί από την ΟΛΜΕ και την ΔΟΕ.


    Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

    Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

    ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

    ΕΑΡ  ΣΑΝ  ΠΑΝΤΑ  

    Καλύπτουσα  τα  κύματα  του δορυάλωτου  χωριού  με το κόκκινό  της  φόρεμα

    Πρώτα  μικρή  κ’ έπειτα  μεγάλη

    Ανεβαίνει  στην  κορυφή  του πύργου

    Και πιάνει τα  σύννεφα και τα  συνθλίβει  επί  του  στήθους  της

    Ίσως  ποτέ  να  μην  υπήρξε  μεγαλείτερος  καϋμός  απ’ τον δικό της

    Ίσως  ποτέ  να  μην  έπεσαν  ψίθυροι  πιο  πεπυρακτωμένοι στην επιφάνεια  ενός  προσώπου

    Ίσως  ποτέ   δεν  εξετέθη  στην  κατανόησι  ανθρώπου έκθεσις  πιο εκτεταμένη

    Έκθεσις  πιο ποικίλη πιο περιεκτική από την ιστορία που  λεν  τα νέφη αυτής  της  εξομολογήσεως

    Εδώ κ’ εκεί  τα  κόβουν  λαιμητόμοι

    Θερμές σταγόνες  πέφτουνε  στην  γη

    Ο γήλοφος  που  σχηματίσθηκε  στο  κυριώτερο  σημείο της  πτώσεως

    Φουσκώνει  και   ανεβαίνει  ακόμη
      
      
      
      
               

     

    Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

    Κάλεσμα μαζικής ανυπακοής από τον Σύλλογο Γυναικών Καστοριάς

    Κάλεσμα μαζικής ανυπακοής από τον Σύλλογο Γυναικών Καστοριάς
    Πέμπτη, 22 Σεπτέμβριος 2011 01:10
    Ο Σύλλογος Γυναικών Καστοριάς καταγγέλλει την βάρβαρη φοροληστεία σε βάρος των γυναικών και του εργαζόμενου λαού από την πιο αντιδραστική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με εκβιασμούς και απειλές προσπαθεί να αποσπάσει από τον εργαζόμενο λαό τα τελευταία ψίχουλα που απέμειναν από μισθούς και συντάξεις με τα νέα χαράτσια που θέλει να επιβάλλει μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
    Το νέο χαράτσι για τις κατοικίες, που μας τις φορολόγησαν μέχρι τώρα χίλιες φορές, κάτω από την απειλή ότι αν δεν πληρώσουμε θα μας κόψουν το ρεύμα είναι ένας άτιμος εκβιασμός και ένα βάρβαρο και άδικο μέτρο. Στόχος του μέτρου να σώσουν την οικονομία των πλουσίων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων μέσα από τον οικονομικό αφανισμό των μισθωτών και των συνταξιούχων.
    Καλούμε όλες τις γυναίκες, άνεργες, εργαζόμενες, αγρότισσες, αυτοαπασχολούμενες, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών να αρνηθούν την πληρωμή του χαρατσιού. Χωρίς φόβο, χωρίς διλήμματα να έρθουν σε επαφή με το σωματείο που μαζί με τα αγωνιζόμενα, ταξικά συνδικάτα και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να συγκεντρώσουν και να επιστρέψουν ως απαράδεκτα τα φοροχαράτσια στην κυβέρνηση και σ’ αυτούς που πρέπει να πληρώσουν, στην πλουτοκρατία.
    Η άρνηση πληρωμής είναι νόμιμη πράξη για τις εργατικές-λαϊκές οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, αλλά και χρέος και πράξη αλληλεγγύης από όσες οικογένειες ακόμα αντέχουν.
    Απαιτούμε να παρθούν πίσω τα χαράτσια. Δεν καταβάλλουμε ούτε ένα ευρώ από όσα ζητούν να πληρώσουμε και προειδοποιούμε να μην τολμήσουν να επιβάλλουν μέτρα για την στάση μας αυτή.
    Το χρέος δεν είναι της εργατικής τάξης.
    Να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο που τη δημιούργησε.
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ,
    ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ!
    Συμμετέχουμε ενεργά στις συγκεντρώσεις άρνησης πληρωμής των χαρατσιών του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της

    Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

    ΟΛΗ Η Β.ΕΛΛΑΔΑ ΛΕΕΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ !!

    ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΙΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΣΗΣ!!
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΚΑΣΤΟΡΙΑ,Η ΦΛΩΡΙΝΑ  ,Η ΔΡΑΜΑ ,ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΙΔΙΑ ΜΟΙΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ !ΕΔΩ ΚΑΙΜΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΑΙΟ!
    ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ!!!!!

    Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

    Nils holgersson all greek episodes

    ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

    ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ!!!
    ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ  ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!!!
    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΙ !!

    ΕΜΕΙΣ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!
                          

    Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

    Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.X. (Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ 1928)

    Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.X.

    Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
    δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
    και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
    ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
    να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

    Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
    είναι που κάμνουνε μια ιστορία
    μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
    αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
    δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
    για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
    κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
    με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

    Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
    Παραιτηθείτε από την κτήσι σας εκείνη???
    η κατοχή σας είν' επισφαλής:
    η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
    Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
    κι από την άλληνα την συναφή,
    κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική???
    είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
    σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

    Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
    βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε???
    πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

    Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
    κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
    απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
    να δούμε τι απομένει πια, μετά
    τόση δεινότητα χειρουργική...

    Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
    Να μη βιαζόμεθα??? είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
    Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
    Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
    Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
    Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

    Γερμανία(ΜΠΡΕΧΤ- ΜΕΤ.ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ )

    Γερμανία
    Μπορεί άλλοι να μιλήσουν για την δική τους ντροπή,
    εγώ θα μιλήσω για την δική μου.
    Ω, Γερμανία, χλωμή μητέρα!
    Πώς στέκεις έτσι μιασμένη
    Ανάμεσα στους λαούς.
    Ανάμεσα στους κηλιδωμένους
    προεξέχεις.
    Απ` τα παιδιά σου ο πιο φτωχός
    Χτυπήθηκε θανάσιμα.
    Όταν η πείνα του μεγάλη ήταν
    Τα άλλα σου παιδιά
    Σηκώσανε το χέρι εναντίον του.
    Διαδόθηκε αυτό.
    Με τα έτσι σηκωμένα χέρια τους
    Σηκωμένα κατά των αδελφών
    Βαδίζουν τώρα ανάγωγα μπροστά σου
    Και μες` στο πρόσωπό σου περγελάνε.
    Το ξέρουμε.
    Στο σπίτι σου
    Ουρλιάζουν δυνατά, τι είναι ψέμα.
    Αλλ` η αλήθεια
    Πρέπει να σωπαίνει.
    Έτσι είναι;
    Γιατί σε παινεύουν παντού τριγύρω οι καταπιεστές, αλλά
    Οι καταπιεζόμενοι σε ενοχοποιούν;
    Οι  εκμεταλευθέντες
    Σε δείχνουν με το δάχτυλο, αλλά
    Οι εκμεταλευτές το σύστημα παινεύουν
    Αυτό που μές` στο σπίτι σου εφευρέθηκε!

    Και ταυτόχρονα σε βλέπουν όλοι
    Κρύβουν την άκρη του μανδύα σου, που αίμα  στάζει
    Από το αίμα
    Του καλύτερου παιδιού σου.
    Ακούγοντας τους λόγους, που απ` το σπίτι σου εξέρχονται, γελάνε.
    Όποιος όμως σε δει αρπάζει το μαχαίρι
    Όπως  όταν ληστή μπροστά του βλέπει.
    Ω, Γερμανία, χλωμή μητέρα!
    Πώς σε κακοποιήσαν τα παιδιά σου
    Ώστε ανάμεσα στους λαούς να στέκεσαι
    Σαν εμπαιγμός ή σαν τρομάρα!

    Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

    Αφιέρωμα στο βιβλίο: Ελληνική πεζογραφία

    Αφιέρωμα στο βιβλίο: Ελληνική πεζογραφία

    Θεοί και δαίμονες
    -Εις τα Πόλιν
    του Γιάννη Καλπούζου
    Εκδόσεις Μεταίχμιο
    Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στο υφαντό της Πόλης από το 1808 ως το 1831. Καθημερινή ζωή, έρωτες, δυνατές φιλίες, πλούτη, φτώχεια, οραματιστές, συμμορίες των δρόμων, χασικλήδες, δερβίσηδες, γενίτσαροι· αρνησίθρησκοι, κρυπτοχριστιανοί, δεισιδαιμονίες, ερωτικά ξόρκια, χαμένα όνειρα, οι γυναίκες στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού· πυρκαγιές, παζάρια, βεγγέρες, καπηλειά των 1000 τ.μ., η τρομερή φυλακή του Μπάνιον, το μπουντρούμι και η αστυνομία του Πατριαρχείου· κοινά σχολεία, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, ερωμένες Πατριαρχών, λεσβίες, αρώματα, λάσπες, βασανιστήρια, πανούκλα· προεπαναστατική περίοδος, Φαναριώτες, συνωμοσίες, μυστικές εταιρείες, προδότες, μισαλλοδοξία, οι σφαγές στην Πόλη το 1821· Ρωμιοί, Οθωμανοί, Αρμένιοι, Φράγκοι, Εβραίοι. Κι ακόμα Πόντος, Χίος, Δραγατσάνι, Μανιάκι, Αλεξάνδρεια.
    Πόθος, φόβος, όχλος, άγιοι και δαίμονες.

    Ένα επικό μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη με την περιπετειώδη ζωή των ηρώων του, την ατμόσφαιρά του, τη χειμαρρώδη γλώσσα του, το συναίσθημα, τον στοχασμό, τις αστείες καταστάσεις και την ολοζώντανη αναπαράσταση της εποχής εκείνης.
    H Ασυνομικίνα είχε Άγγελο
    ,
    της Ρέας Σταθοπούλου
    Εκδόσεις Ωκεανίδα

    Εκείνος ο Αύγουστος τα είχε όλα για την αστυνομικίνα Εύη Κουκλάκι. Είχε Ολυμπιακούς Αγώνες που έφεραν επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο της Αθήνας, είχε τους απαραίτητους τρομοκράτες, έναν προϊστάμενο που μονίμως όλα του έφταιγαν εκτός απ’ τον εαυτό του, έναν έφηβο που φιλοδοξούσε να σπάσει τα ρεκόρ


    Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

    Η αραχνόσκουπα (ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ) ΔΙΗΓΗΜΑ

    Η αραχνόσκουπα
           Τα πάντα γυάλιζαν στο σπίτι της. Και όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε.
     Μανία είχε με την καθαριότητα. Και κρυφό καμάρι επίσης. Δηλαδή, όχι ακριβώς κρυφό,
     όλος ο κόσμος το `ξερε. Σηκωνόταν από τ` άγρια χαράματα και άρχιζε, από τις αυλές πρώτα.
     Με ένα μαντήλι στο κεφάλι-διέθετε αρκετά για να φοράει κάθε μέρα κι άλλο, καθαρό, έπαιρνε
     την σκούπα και δεν άφηνε  ούτε ίχνος χαλικιού, σκουπιδιού ή ό, τι άλλο είχε παρασύρει ο
     αέρας τη νύχτα στην αυλή. Με μια ταχύτητα εκπληκτική.
       Ρολόι δεν φορούσε ποτέ, ούτε και το χρειαζόταν, άλλωστε. Ανά πάσα στιγμή  διέκρινε τι ώρα
     ήταν, με ήλιο ή με συννεφιά, με βροχή ή με χιόνι. Kαι όλα προγραμματισμένα. Το εσωτερικό της
     ρολόι αλάθητο!
         Τέλειωνε με τις αυλές. Eβγαζε το "αυλικό "  μαντήλι, άλλο, κάτασπρο κάλυπτε  το μαλλιά
     για την προετοιμασία του φαγητού.  Σε καθορισμένο, σωστά προϋπολογισμένο χρόνο, τέλειωνε και
     με τη μαγειρική. Κατάλογο για όλη τη βδομάδα είχε καταχωρήσει στο μυαλό της. Γιατί γράμματα
     βέβαια η κυρά-Ρίγκω δεν ήξερε. Kατάστιχα ολόκληρα αποθήκευε ωστόσο στην κούτρα της.
       Σειρά είχε τώρα η καθημερινή λάτρα του σπιτιού. Σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα,
     - για να ρίξουμε και μια ματιά στον ουρανό, πέρασε η ώρα, πλησιάζει μεσημέρι, θα έρθουν τα
     παιδιά απ` το σχολειό. Αργότερα  ο κύρης απ` τη δουλειά. Όλα πρέπει να `ναι στη θέση τους,
     το τραπέζι στρωμένο και η ίδια καθαρή και καλοβαλμένη.
       Παπούτσια μέσα στο σπίτι, ούτε να το διανοηθούν τα μέλη της οικογένειας. Ειδικό ράφι είχε
     παραγγείλει, εκεί εναπόθεταν όλοι τα "πατούμενα". Εκεί τους περίμεναν και οι παντόφλες. 
     Αλίμονο αν κάποιο από  τα παιδιά ξεχνιόταν και δεν ακολουθούσε τον κανονισμό! Φωνές δεν έβαζε
     ποτέ η μάνα, απλά του έδινε  το ξεσκονόπανο, και, πεινούσε δεν πεινούσε, πρώτα έπρεπε να
     καθαρίσει τα ίχνη της επιδρομής!
        Με τον άντρα τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Πρόσεχε, είναι η αλήθεια, πολύ εκείνος.
     Αλλά αν κάποια φορά πάνω στην αφηρημάδα ή τις έγνοιες του  έμπαινε χωρίς να βγάλει τα
     παπούτσια, έτρεχε εκείνη αλαφιασμένη να εξαφανίσει και το παραμικρό δείγμα της σκόνης.
        Τέλος πάντων, το είχαν πάρει απόφαση όλοι, έτσι θα κυλούσε η ζωή τους,
     παντόφλα- παπούτσι και τανάπαλιν!
         Το πρόβλημα ήταν με τους σπάνιους μεν, καλοδεχούμενους δε επισκέπτες, ιδίως τους
     απρόσκλητους. Δεν ξεκολλούσε το βλέμμα της από τα πόδια τους. Αμηχανία πολλές φορές
     για εκείνους, αν τύχαινε να ακολουθήσουν την οπτική της διαδρομή... Για όσους φυσικά
     δεν ήξεραν ποια ήταν η κυρά- Ρίγκω. Γιατί άραγε τους κοίταζε με τόση αγωνία, με τόση ανησυχία;
          Οι γνωστοί  συμμορφώνονταν έτσι κι αλλιώς με  την ιδιοτροπία της...
     Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο και η μανία της με την καθαριότητα μεγάλωνε. Η ζωή στο σπίτι
     άρχισε να γίνεται αφόρητη για τα παιδιά. Ειδικά όταν αυτά έφτασαν στην εφηβεία, και δεν
     τολμούσαν να καλέσουν φίλους. Για να μην αναφέρουμε και το δούλεμα που έτρωγαν καθημερινά
     στη γειτονιά. Μεγάλωνε σιγά-σιγά και η γκρίνια. Του κάκου προσπαθούσε ο άντρας της να την συνετίσει:
     - "Παράβλεψε την σκόνη, άσε και καμιά σταγόνα νερού στο νιπτήρα, κανένα ψίχουλο στο τραπέζι"...
            Ο άντρας της κυρά- Ρίγκως  όμως, έτρεμε πολύ περισσότερο, κάθε φορά που πλησίαζαν οι γιορτές
    του Πάσχα. Το σπίτι τους ήταν κτισμένο σε ένα πρανές του παρακείμενου λόφου. Η είσοδος στην επάνω μεριά,
    δεν σου άφηνε περιθώρια να αντιληφθείς το χάος που αντίκριζες, μόλις έβγαινες στο μπαλκόνι
    από την κάτω πλευρά του σπιτιού. Γεμάτη βράχια απόκρημνα η περιοχή! Μεγαλείο και δέος σε καταλάμβανε,
    και κάτω, στο βάθος, όλη η γειτονιά, γεμάτη σπιτάκια το ένα δίπλα στο άλλο, με τις όμορφες αυλές και
    τα ομαλά δρομάκια. Η γυναίκα του σκαρφάλωνε τις μέρες εκείνες στα ψηλά για να καθαρίσει τον παραμικρό
    ιστό αράχνης, που τύχαινε να ξεπροβάλει πάνω  στο γείσο του μπαλκονιού. Από νουθεσίες δεν
    χαμπάριζε εκείνη. -Πρόσεχε, έλεγε και ξανάλεγε αυτός, -άσε και καμιά αράχνη να ζήσει, δεν χάθηκε ο κόσμος!..  
        Πρόσεχε η κυρά- Ρίγκω, στο ένα χέρι την αραχνόσκουπα, στο άλλο το σφουγγαρόπανο, ίχνος
    δεν έπρεπε να μείνει από ιστούς...
    ...Όταν όλα άρχισαν να γυρίζουν στο ύψος εκείνο, προσπάθησε από την αραχνόσκουπα να πιαστεί.
    Εκείνη πρώτα έκανε το μεγάλο άλμα στο κενό. Από πίσω η κυρά -Ρίγκω, λες και βιαζόταν να τελειώσει
    στην ώρα της με το μπαλκόνι. Να ετοιμάσει ήθελε και το μεσημεριανό φαγητό!... Ούτε κατάλαβε πότε
    βρέθηκε πάνω στα φύλλα της κουφοξυλιάς!...
          Από την κουφοξυλιά  έτρεξαν και την κατέβασαν οι γείτονες, που την είδαν  να πετάει στον αέρα μαζί
    με την αραχνόσκουπα. Και να φανταστείς, ότι είχε  τόσον καιρό που γκρίνιαζε στον άντρα της :
     - Να το κόψουμε το  βρωμόδεντρο.  Όλες οι αράχνες από κει έρχονται επάνω στο μπαλκόνι!
         Η κουφοξυλιά δεν κόπηκε,  άφησε και τις αράχνες να υφαίνουν τους ιστούς τους στα ψηλώματα.
    Η αραχνόσκουπα, κάτω στα ομαλά δρομάκια προσγειώθηκε, τη βρήκαν τα γειτονόπουλα
    και τρόπαιο τόλμης και παλικαριάς την έκαναν!

    Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

    Μνήμη Μπέρτολτ Μπρεχτ-55 χρόνια από το θάνατό του

    Έντυπη Έκδοση


    Μ' αυτούς που υποφέρουν και βασανίζονται


    Μνήμη Μπέρτολτ Μπρεχτ-55 χρόνια από το θάνατό του

    «Ο,τι είναι ο Γκέτε και ο Μπετόβεν για την κλασική Γερμανία είναι σίγουρα ο Μπρεχτ για τη σύγχρονη», έγραφα, ως... περίπου ειδικός στην παρούσα εφημερίδα, στις 30 Απριλίου 1981 (πριν από 30 χρόνια) σε ταξιδιωτικό χρονικό στο τότε Ανατολικό Βερολίνο, όπου είχα πάει για ένα Φεστιβάλ Πολιτικού Τραγουδιού.
    «Εμπνέομαι από τα πάθη των ανθρώπων, όπου γης» «Εμπνέομαι από τα πάθη των ανθρώπων, όπου γης» Και το να βρεθείς, ειδικότερα τότε, στο Ανατολικό Βερολίνο χωρίς ν' αναφερθείς στον Μπρεχτ ήταν ανήκουστο. Για τον πρόσθετο λόγο ότι ήδη ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς στο ελληνικό κοινό συγγραφείς.
    Εκανα λοιπόν δύο... μπρεχτικές επισκέψεις: Μία στο περίφημο θέατρο «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», το οποίο ίδρυσε το 1949 με τη σύζυγό του, την περίφημη ηθοποιό Χελένε Βάιγκελ, κι άλλη μία στο σπίτι τους-μουσείο, όπου έζησαν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, δίπλα σ' ένα νεκροταφείο, όπου, έπειτα από επιθυμία του, αναπαύεται και ο ίδιος, από έμφραγμα, 14 Αυγούστου 1956 (πριν από 55 χρόνια), στα 58 του, και από το 1972 η Βάιγκελ.
    Στα μέρη του
    «Είναι μια εμπειρία ξεχωριστή για τον επισκέπτη του Α. Βερολίνου μια παράσταση στο κομψό αυτό θέατρο, που συνεχίζει την παράδοση που χάραξε ο μεγάλος Μπρεχτ», έγραφα στη συνέχεια. «Το βράδυ που πήγαμε παιζόταν η αντιπολεμική σάτιρα "Αντρας = Αντρας". Το άψογο παίξιμο των ηθοποιών, η ωραία μουσική, το λιτό αλλά θαυμαστό στη λειτουργικότητά του σκηνικό και το θερμό σε εκδηλώσεις κοινό μάς χάρισαν μια μέθεξη μοναδική».
    Και μια εικόνα από το τριώροφο σπίτι-μουσείο και κέντρο μελέτης του μπρεχτικού έργου, μια και στεγάζει το αρχείο και τα προσωπικά αντικείμενα του συγγραφέα και της συζύγου του. Στο ισόγειο ένα βιβλιοπωλείο, κυρίως με βιβλία του Μπρεχτ, αφίσες με τον ίδιο και τα έργα του και παραδίπλα ένα εστιατόριο μπρεχτικής ατμόσφαιρας με φαγητά, μας βεβαιώνουν, από συνταγές της Βάιγκελ, που ήταν και εξαιρετική μαγείρισσα

    Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

    4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ(Μετάφραση Χρυσ. Πατρώνου Παπατέρπου )


    Ο ανθόκηπος



    Πλάϊ στη λίμνη, ανάμεσα σε έλατα και ασημένιες λεύκες,

    Προστατευμένος από τοίχο και από θάμνους, ένας κήπος

    Τόσο σοφά σπαρμένος με λούλουδα για κάθε μήνα

    Που  απ` το Μάρτη ως τον Οκτώβρη διαρκώς ανθίζει.



    Εδώ, μέσ` στο ξημέρωμα, όχι πολύ συχνά, κάθομαι

    Και θάθελα κι εγώ, πάντοτε αν μπορούσα,

    Με οποιονδήποτε καιρό, καλό, κακό

    Αυτό ή εκείνο το ευχάριστο να δείχνω.









    Δάσκαλε, μάθαινε!



    Μην λες πολύ συχνά, πως έχεις δίκιο, δάσκαλε!

    Άσε τον μαθητή σου να το νιώσει!

    Όλη την ώρα την αλήθεια μην την καταπονείς:

    Δεν το αντέχει.

    Να ακούς όταν μιλάς!





      Διαβάζοντας Οράτιο



    Ακόμη και ο κατακλυσμός

    Δεν κράτησε αιώνια.

    Κάποτε μπλέχτηκαν

    Τα μαύρα ύδατα.

    Και βέβαια, πόσο Λίγοι

    Διήρκεσαν περισσότερο!





     Έπαινος της Διαλεκτικής





    Το άδικο βαδίζει σήμερα με σίγουρο βηματισμό.

    Οι καταπιεστές αναθαρρούν  δέκα χιλιάδες χρόνια.

    Η βία  διαβεβαιώνει:Έτσι όπως είναι θα παραμείνει.

    Καμιά φωνή πέρα από εκείνη των κρατούντων δεν ακούγεται

    Και  η εκμετάλλευση στις αγορές φωνάζει: Τώρα μόλις αρχίζω.

    Αλλά πολλοί απ` τους καταπιεσμένους τώρα λένε:

    Ποτέ δεν γίνεται,αυτό που εμείς ποθούμε.

    Όποιος  ακόμη ζει, δεν θάπρεπε να λέει: ποτέ!

    Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.

    Έτσι όπως είναι, δεν πρόκειται να μείνει.

    Όταν οι κρατούντες θα έχουν μιλήσει

    Θα  μιλήσουν και οι καταφρονεμένοι.

    Ποιος τολμά  να πει; ποτέ;

    Σε ποιον οφείλεται το ότι η καταπίεση παραμένει; Σε μας.

    Σε ποιον οφείλεται αν θα καταλυθεί; Σε μας και πάλι.

    Όποιος καταπατείται, αυτός θα πρέπει να ξεσηκωθεί!

    Όποιος είναι ο χαμένος, πρέπει να αγωνιστεί!

    Όποιος έχει αντιληφθεί την κατάστασή του,

    πως θα μπορούσαν να τον σταματήσουν;

    Γιατί οι νικημένοι του σήμερα γίνονται οι νικητές του αύριο

    Και απ` το ποτέ γίνεται: Σήμερα κιόλας!


    Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

    ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

    ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟ ΠΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ(ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΜΟ-ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ),ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ(ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ ΑΥΤΟ),ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ  ΠΟΥ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (ΔΗΜΟΣ ,ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ,ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΚΤΛ) ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ???
    ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ? ΕΙΝΑΙ ΜΗΠΩΣ ΤΟΣΟ ΔΑΠΑΝΗΡΟ?
    ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ!! ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ!!!
    ΑΣ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΛΙΓΟ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ!!
    ΚΑΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!
    ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ!!

    ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗΣ

    Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

    Δάσκαλε, μάθαινε!

    Δάσκαλε, μάθαινε!



    Μην λες πολύ συχνά, πως έχεις δίκιο, δάσκαλε!

    Άσε τον μαθητή σου να το νιώσει!

    Όλη την ώρα την αλήθεια μην την καταπονείς:

    Δεν το αντέχει.

    Να ακούς όταν μιλάς!





    ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ΠΑΤΡΩΝΟΥ)

    Bertolt Brecht(ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ)



    +Bertolt Brecht











    Μην απαιτείτε  και πολύ εξυπνάδα





    Μην απαιτείτε και πολύ εξυπνάδα:


    Δεν  είναι απαραίτητη και τόση εξυπνάδα, για να διακρίνεις


    Ότι το ένα  είναι περισσότερο απ` το κανένα.





    Μην υπολογίζετε μόνο στην αξιοπιστία:


    Τον ένα και μοναδικό του βοηθό


    Κανείς δεν πρόκειται  να εγκαταλείψει.





    Μην πιστεύετε μόνον στους τολμηρούς:


    Για να σώσουν τη ζωή τους


    Οι περισσότεροι τολμούν πέρα απ` το μέτρο.










     Υ.Γ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗ)
    ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΠΟΛΥ  ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΠΡΕΧΤ ΠΟΥ ΜΟΥ  ΕΣΤΕΙΛΕ .
    ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ!

    Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

    ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ!!!!

    ΣΥΝΔΗΜΟΤΗΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ (ΠΕΡΙΟΧΗ ΨΑΡΑΔΙΚΩΝ)ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΚΑΙ
    ΕΤΣΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΠΑΡΚΙΝΚ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ!!!!!!!!!
    ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΝ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΗΝ<ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ>
    ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΜΟΙΡΟ ΤΟΥΤΟ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΜΑΛΛΟΝ  ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ!!!!
    ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΡΟΚΟΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ!!!!

    Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

    ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ( ΔΙΗΓΗΜΑ) ΟΙ ΧΕΛΩΝΕΣ

       Οι χελώνες

            Τους είχε πέσει στην κλήρωση ένα σπιτάκι στις εργατικές κατοικίες.
     Διόρωφο,γωνιακό, σε μια σειρά πανομοιότυπων κουκλίστικων σπιτιών, πέντε στη σειρά.
     Όλα είχαν μία μικρή έκταση αυλής μπρος- πίσω. Το δικό τους περιβαλλόταν από τρεις
     μεριές με κήπο. Ευνοημένοι λοιπόν, μεγαλύτερος χώρος για λουλούδια και λαχανόκηπο
     στη διάθεσή τους. Οι περισσότεροι ένοικοι, εργάτες στα λιγνιτωρυχεία ήταν, γνωστοί
     μεταξύ τους, αν όχι καρδιακοί φίλοι.
         Ο Μάκης, πατέρας με τρία παιδιά  στο δημοτικό, περίμενε χρόνια και χρόνια αυτό
     το σπίτι. Τώρα μπορούσε να κάνει όνειρα για τη διαμόρφωση του χώρου, ανθόκηπο σίγουρα
     μπροστά στην είσοδο, λαχανικά στην πίσω αυλή, έμενε χώρος για μερικά οπωροφόρα στα πλάγια.
     Επειδή δε είχε και ανατολικό προσανατολισμό, σκέφτηκε να φυτέψει αμυγδαλιές και δαμασκηνιές,
     ίσως και καμιά μηλιά, θα συμβουλευόταν πρώτα τον γεωπόνο της εταιρείας.
        Το σχέδιο άρχισε να πραγματοποιείται  αμέσως μετά την εγκατάστασή τους. Βοηθούσαν όλοι,
     γυναίκα και παιδιά. Χαίρονταν  ακόμη και οι γείτονες. Εκτός βέβαια από την ένοικο του ακριβώς
     απέναντι σπιτιού. Μια γυναίκα, γύρω στα πενήντα, με μεγάλα παιδιά και άντρα που έλειπε όλη μέρα`
     σχεδόν  κανείς δεν τον είχε δει να μπαινοβγαίνει.
             Η "απέναντι", όπως την αποκαλούσαν τα παιδιά του Μάκη, δεν έκανε τίποτα άλλο όλη
     τη μέρα από το να κάθεται μπροστά στην πόρτα και να παρατηρεί τους πάντες. Όλα την ενοχλούσαν:
     Η τσάπα που έσκαβε το χώμα, το φτυάρι που ανακάτευε την κοπριά για να ρίξουν στα φυτά, τα παιδιά
     που γελούσαν... Σωστό μαρτύριο... Μάταια προσπαθούσε η γυναίκα του Μάκη να την καλοπιάσει,
     να την καλέσει για ένα φλιτζάνι καφέ τις ώρες της σχόλης... Ακατάδεκτη και κακιά. Φαρμάκι είχε
     για τον καθένα, και το κακό είναι, πως πρώτη και καλύτερη τους είχε μάθει όλους!
       Το μόνο που ήξεραν γι αυτήν, ήταν πως δούλευε σαν καθαρίστρια σε μία τράπεζα και πως σύντομα
     θα έβγαινε στη σύνταξη. Τα παιδιά της εμφανίζονταν σπάνια` φαίνεται πως δεν έμεναν πια μαζί.
         Ήταν Άνοιξη, ο Μάκης είχε δώσει ήδη μορφή στον κήπο του` τα δέντρα μικρά ακόμη, ο λαχανόκηπος
     όμως και ο ανθόκηπος σωστό κόσμημα σ` όλη την περιοχή. Μια μέρα, ο Βενιαμίν της οικογένειας,
     πρόσεξε κάτι να κινείται πίσω από τα φρεσκοφυτεμένα  μαρούλια. Κάτι έκανε έναν ανεπαίσθητο θόρυβο,
     σαν τη γιαγιά στο χωριό, όταν έσερνε τις παντόφλες για να μην τους ξυπνήσει. Σρρρ... και πάλι:
     Σρρρρ... Ανήσυχος κάλεσε τη μαμά, και τότε, εκεί, ακριβώς πίσω απ` τα μαρούλια ανακάλυψαν
     δύο χελώνες! Χελώνες; Στην αυλή τους; Πώς; Και από πού;
         Αποφάσισαν να περιορίσουν με πυκνό διχτυωτό πλέγμα τον λαχανόκηπο και να τις αφήσουν
     να γυρίζουν στο μικρό οπωρώνα. Γρήγορα μαθεύτηκε σ` όλη τη γειτονιά το καινούργιο απόκτημα
     της οικογένειας. Έρχονταν μικροί μεγάλοι, να θαυμάσουν τους νέους ένοικους του κήπου.
     Και ήταν τόσο όμορφες!
     Μόνο η απέναντι ένοικος δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει κάτι για τα φιλήσυχα ζωάκια, δεν έδειξε
     όμως και να ενοχλείται από την παρουσία τους...
          Έφτασε ο Σεπτέμβρης, ο καιρός εξακολουθούσε να είναι ζεστός και ξηρός, ο Μάκης και
     η οικογένεια χαίρονταν τον κήπο και τις χελώνες, όταν κάποιο πρωινό, ενώ πότιζε η γυναίκα
     του τα φυτά, ανακάλυψε κάπου κοντά στη μηλιά, οκτώ μικρά πλασματάκια. Χελωνίτσες ήταν,
     τόσο μικροσκοπικές και αστραφτερές, σωστά κομψά,πολύτιμα κοσμήματα σε γυναικεία πέτα!
          Το νέο τώρα διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα!  Φώναξαν  κτηνίατρο, να μάθουν ήθελαν,
     πώς έπρεπε να συμπεριφερθούν στα νεογέννητα, πώς θα μπορούσαν να τα προφυλάξουν από εχθρούς
     και κακουχίες... Για πρώτη φορά πλησίασε και η "απέναντι" γειτόνισσα. Όχι ότι έδειξε καλοσύνη
     ή ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα χελωνάκια... Κάτι δεν άρεσε στο βλέμμα της, στον Βενιαμίν,
     και πάλι.  Το εξομολογήθηκε το βράδυ στο σπίτι, να τον καθησυχάσουν φρόντισαν οι γονείς.
        Το επόμενο πρωί,τα χελωνάκια όλα είχαν εξαφανιστεί. Και τα σημάδια στο φρεσκοποτισμένο
     χώμα έδειχναν ίχνη από γυναικείες γαλότσες...
       Τρόπο δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα. Κατά διαβολική σύμπτωση όμως, για τίποτα δεν γκρίνιαξε
     από τότε η "απέναντι"...

    Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

    ΦΟΡΤΙΑ (Κ.ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗΣ)

    ΦΟΡΤΙΑ

    ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ ,ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ,
    ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ ΜΕ ΠΟΝΟ, ΚΑΚΙΑ ,ΦΟΒΟ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΑ ,
     ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΦΟΡΤΩΜΕΝΑ,
    ΤΟ ΑΧΘΟΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

    ΤΑΣΕΙΣ,ΕΝΤΑΣΕΙΣ,ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΙΟΤΕ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ,
     ΦΟΡΤΙΑ ΓΑΛΑΖΙΑ,ΠΡΑΣΙΝΑ ,ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΑ ΤΑ ΜΑΥΡΑ
     ΦΟΡΤΙΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟ,
    ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟ ,ΔΕΝ ΤΟΝ ΜΠΟΡΩ!!
      



    ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1988  ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ ΣΤΗΝ 88 ΕΜΑ
    Κ.ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗΣ

    Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

    Η ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΔΑ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΥΣΑ!!
    ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ!!

    ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 300 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΔΙΤΩΝ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΟ 1924.

    Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

    ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

    Βάκχος
    Α. Βαρελοθήκη

    Έξω, έξω τα βιβλία.
    Στη φωτιά η φλυαρία.
    Λέξες, λόγοι, όλα κάτω.
    τι του κάκου τα φυλάττω;
    Τον Απόλλωνά τους ρίξε
    και τες Μούσες όλες πνίξε.
    Την πικρή τους δάφνη καύσε
    κι απ' τους κόπους πλέον παύσε.
    Βάλε Βάκχον και Μαινάδες
    και βαρέλια μυριάδες,
    να γενεί βαρελοθήκη
    η χρυσή βιβλιοθήκη.
    Ο κισσός ας πρασινίσει
    και το κλήμα ας ανθίσει,
    να γλυκάνει το σταφύλι
    τα πικρά μου τούτα χείλη.
    Μη με λέγεις καλαμάρι,
    μόν' κανάτα, μόν' πιθάρι.
    Μη καντήλι. μόν' κροντήρι
    και γαβάθα και ποτήρι.
    Θέλω, θέλω να καθίσω,
    να χαρώ να ευθυμήσω
    με τον Βάκχον μου τον φίλον
    στης βαρέλας μου τον τύλον.

    Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΙΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗς ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗΣ!!!

    ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΔΙΚΩΣ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ,ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΙΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΡΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΚΙΝΗΣΗΣ!!!!!
    ΜΕ ΤΙΜΗ
    ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗΣ

    Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

    ΠΑΛΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΣΤΟ ΕΓΩ!!!!

    ΜΟΝΟ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ  Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ!!!.ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ,Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ  Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!!!ΕΜΕΙΣ  Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΕΙΣ !!!
    ΚΡΙΜΑ !!!!!


    ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΑΔΗΣ

    Τρίτη 10 Μαΐου 2011

    Θανάσης στη χώρα της συγκίνησης


    Θανάσης στη χώρα της συγκίνησης

    ΤΗΣ ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ (venardu@enet.gr)

    Ισως ο πιο αγαπητός άνθρωπος στην Ελλάδα, ο δραματικός μας κλόουν Θου Βου, που πέθανε την περασμένη Τρίτη στα 84, υπήρξε ένας ηθοποιός-σύμβολο που ταυτίστηκε όσο κανείς με τις περιπέτειες ενός ολόκληρου λαού.

    Οπως όμως όλοι οι μεγάλοι κωμικοί, είχε και ο Βέγγος μια δραματική φλέβα που τις τελευταίες δεκαετίες ανακάλυψαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες μας.

    Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

    Το «Μονόγραμμα» του Ζορμπά


    Εβαλε για πρώτη φορά τη σκηνοθετική του υπογραφή το 1953 σε ένα ξεχωριστό «Κυριακάτικο ξύπνημα» και δύο χρόνια μετά δημιούργησε τη «Στέλλα» με τους αξέχαστους Μελίνα Μερκούρη και Γιώργο Φούντα.
    Ο λόγος βέβαια για τον Μιχάλη Κακογιάννη, ο οποίος αυτοβιογραφείται σε μία από τις πιο παλιές σειρές εκπομπών της δημόσιας τηλεόραση, το «Μονόγραμμα», το οποίο θα μεταδώσει σε δύο μέρη η ΝΕΤ, αύριο και την επόμενη Πέμπτη στις 18.15. Οπως σημειώνει ο παραγωγός της σειράς Γιώργος Σγουράκης, η εκπομπή είναι αφιερωμένη στον «κινηματογραφικό δημιουργό με την πιο απόλυτη έννοια του όρου, τον άνθρωπο που ανανέωσε τη θεματική και ζωογόνησε την κινηματογραφική γραφή με γνώση, όραμα και ασφαλώς σπάνιο ταλέντο».
    Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Μιχάλης Κακογιάννης μετά τη «Στέλλα» δημιουργεί «Το κορίτσι με τα μαύρα», το «Ερόικα» και την «Ηλέκτρα», μια ταινία που έγινε δεκτή ως η σημαντικότερη και καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά αρχαίας τραγωδία. Κι έπειτα θα ακολουθήσει η ταινία-θρύλος, ο «Ζορμπάς», με τον Μίκη Θεοδωράκη να υπογράφει τη μουσική. Το φιλμ θα γνωρίσει τεράστια εμπορική επιτυχία και συνάμα καλλιτεχνική καταξίωση με κορύφωση βέβαια την υποψηφιότητά του για επτά Οσκαρ από τα οποία τελικά απέσπασε τρία.
    Παγκόσμια αναγωρισμένο και διαχρονικό, το έργο του δεν περιορίστηκε στη μεγάλη οθόνη, αλλά επεκτάθηκε σε σκηνοθεσίες θεατρικών έργων και σε όπερες. Γεννημένος στη Λεμεσό το 1952 ο Μιχάλης Κακογιάννης σπουδάζει νομικά, ηθοποιία και σκηνοθεσία στο Λονδίνο και θα εργαστεί αρχικά ως εκφωνητής και μετέπειτα ως παραγωγός πολιτιστικών προγραμμάτων. Από το 1962 και μετά όμως αφιερώθηκε αποκλειστικά στη σκηνοθεσία και αναγνωρίστηκε παγκοσμίως με την κριτική να τον τοποθετεί δίπλα στους Μπέργκμαν, Ρέι, Φελίνι και Βισκόντι.
    Ο Μιχάλης Κακογιάννης έχτισε μόνος του την καριέρα του αρνούμενος να ενταχθεί σε κελεύσματα του καιρού, την περίοδο της παντοκρατορίας του Χόλιγουντ και τελικά κατάφερε με το έργο του να εντάξει την κινηματογραφική τέχνη στον νεοελληνικό πολιτισμό και να καθιερώσει την Ελλάδα στην παγκόσμια κινηματογραφική σκηνή. Ορισμένα ακόμη από τα έργα είναι τα: «Οταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά», «Τρωάδες», «Ιφιγένεια», «Γλυκιά πατρίδα», «Πάνω, κάτω και πλαγίως», «Ο βυσσινόκηπος». Μία από τις πιο ξεχωριστές παραγωγές του όμως είναι σαφέστατα το ντοκιμαντέρ «Αττίλας '74» που γύρισε αποτυπώνοντας την τραγωδία της Κύπρου από την τουρκική εισβολή και κατοχή.
    Το «Μονόγραμμα» υπογράφει σκηνθετικά και σεναριακά η Ηρώ Σγουράκη, η δημοσιογραφική επιμέλεια είναι του Χρήστου Σιάφκου, η φωτογραφία του Λάμπρου Γόβατζη, η ηχοληψία του Κώστα Σεκλειζιώτη, το μοντάζ του Σταμάτη Μαργέτη και η διεύθυνση παραγωγής του Στέλιου Σγουράκη.

    Τρίτη 19 Απριλίου 2011

    ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

    ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΥΚΑΝΣΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΝΙΩΝ.ΤΟ ΑΣΒΕΣΤΩΜΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ (ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΥ)ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΑΣΒΕΣΤΩΝΑΝ ΤΑ ΠΕΖΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΕΤΟΙΑ  ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΗ ΕΝΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!
    ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!

    Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

    ΦΟΡΑΝΕ ΜΑΣΚΕΣ

    ΦΟΡΑΝΕ ΜΑΣΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ,
    ΣΟΦΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ.
    ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΡΕΣ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ,
    ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ,ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ!

    ΑΣΧΗΜΗ ΜΑΣ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΠΟΧΗ,
    ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΜΑΛΛΟΝ ΝΙΚΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΒΑΣΙΛΕΨΕΙ.
    ΦΟΡΑΝΕ ΜΑΣΚΕΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΦΙΛΟΙ,
    ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ, ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΙΣΤΕΨΕΙ!


    ΑΠΡΙΛΗΣ 2011

    Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

    ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ

     ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΣΒΗΝΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΟΥ ,
    ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΙΩΘΩ ΕΛΠΙΔΑ,
    ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ,ΟΜΟΡΦΑ ,
    ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ, ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ.
    ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ
    ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ.
    ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΝΑΥΑΓΟΣ
    ΚΑΙ ΩΣ ΑΣΤΟΣ ,ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!

    ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!

    • Αισιοδοξος ειναι αυτος που λεει την γνωμη του. Απαισιοδοξος αυτος που σηκωνεται και φευγει
    • Αισιοδοξία είναι η παρηγοριά μικρών ανθρώπων σε μεγάλες θέσεις F. Scott Fitzgerald
    • Αισιόδοξος είναι αυτός που πιστεύει ότι ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος που θα μπορούσε να γίνει και ότι όλα μέσα σ’ αυτόν είναι αναγκαία κακά F. H. Bradley (βρετανός φιλόσοφος, 1846-1924)
    • Αισιόδοξος είναι αυτός που πιστεύει πως ο κόσμος δεν μπορούσε να είναι καλύτερος. Απαισιόδοξος είναι αυτός που φοβάται ότι δυστυχώς είναι ακριβώς έτσι.
    • Αισιόδοξος είναι εκείνος που δεν συγκινείται από όσα συμβαίνουν γύρω του, εφ’ όσον συμβαίνουν στους άλλους Άρτεμους Γουώρντ
    • Αισιόδοξος είναι ένας άνθρωπος που βλέπει παντού πράσινα φανάρια. Απαισιόδοξος είναι κάποιος που βλέπει παντού κόκκινα. Ο αληθινά συνετός άνθρωπος έχει αχρωματοψία Albert Schweitzer
    • Αισιόδοξος είναι ένας τρελός που λέει πως όλα πάνε καλά, ενώ όλα πάνε άσχημα Φραγκλίνος Βολταίρος
    • Αισιόδοξος είναι κάποιος που δεν είχε πολλές εμπειρίες Don Marquis (αμερικανός δημοσιογράφος, 1878-1937)
    • Αισιόδοξος είναι κάποιος που πιστεύει ότι ό,τι πρόκειται να γίνει, τελικά θ’ αναβληθεί Kin Hubbard (αμερικανός δημοσιογράφος, 1868-1930).
    • Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος ο οποίος βλέπει φως εκεί που δεν υπάρχει Ντίκενς
    • Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί που δεν υπάρχει. Απαισιόδοξος είναι ο ανόητος που προσπαθεί να το σβήσει
    • Απαισιοδοξία είναι το όνομα που δίνουν στη σοφία αυτοί που έχουν αδύνατα νεύρα Elbert Hubbard (αμερικανός εκδότης, 1856-1915)
    • Απαισιόδοξος είναι αυτός που κυττάει και στις δύο κατευθύνσεις πριν διασχίσει έναν μονόδρομο Lawrence Peter (Καναδός εκπαιδευτικός, 1919- )
    • Απαισιόδοξος είναι ένας πολύ καλά ενημερωμένος αισιόδοξος Ανώνυμος
    • Απαισιόδοξος είναι κάποιος που είναι υποχρεωμένος να ζει με έναν αισιόδοξο Elbert Hubbard (αμερικανός εκδότης, 1856-1915)
    • Απαισιόδοξος είναι κάποιος που, όταν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά, διαλέγει και τα δύο Oscar Wilde
    • Βρήκα τη γη όχι γκρίζα, μα ρόδινη. Τον ουρανό όχι σκυθρωπό, μα ζωηρόχρωμο Μπόουνιγκ
    • Είμαι τόσο απαισιόδοξος που φτάνω να υποπτεύομαι ότι οι απαισιόδοξοι δεν είναι ειλικρινείς Ζαν Ροστάντ (Jean Rostand) (γάλλος βιολόγος, 1894-1977)
    • Είναι ευγενική η τάση να βλέπουμε στο κάθε τι τόσα πολλά και τόσα καλά Γκέστερσον
    • Είναι συνηθισμένο ελάττωμα στους ανθρώπους να μην ανησυχούν για την ενδεχόμενη τρικυμία, που προμηνύεται, όταν επικρατεί νηνεμία Μακιαβέλλι
    • Ένας αισιόδοξος είναι η ανθρώπινη προσωποποίηση της άνοιξης. Σούζαν Τζ. Μπισσονέτ
    • Ένας απαισιόδοξος εκπλήσσεται εξίσου συχνά με έναν αισιόδοξο, αλλά πιο ευχάριστα Robert Heinlein
    • Η αισιοδοξία είναι η αφετηρία κάθε νίκης Θ. Καρλάυλ
    • Η αισιοδοξία είναι η πίστη που οδηγεί στην επιτυχία. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ελπίδα. Χέλεν Κέλλερ
    • Η αισιοδοξία είναι η τρέλα, που θέλει να βλέπουμε το κάθε τι σωστό, κι όταν ακόμα είναι λάθος Βολταίρος
    • Η αισιοδοξία είναι μια εκδήλωση σωματικής υγείας και αυτοπεποίθησης
    • Η αισιοδοξία είναι το τονωτικό της καρδιάς
    • Η αισιοδοξία είναι το φυσικό παρακολούθημα του θάρρους και της επινοητικότητος, αλλά και μερικές φορές γνώρισμα πείσμονος κρίσεως Ερβ. Φίσσερ
    • Η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης. Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης Alain (γάλλος φιλόσοφος, 1868-1951)
    • Η απαισιοδοξία όταν την συνηθίσεις είναι τόσο καλή και ευχάριστη, όσο και η αισιοδοξία Arnold Bennett (βρετανός θεατρικός κριτικός, 1867-1931)
    • Η βάση της αισιοδοξίας είναι ο απόλυτος τρόμος Oscar Wilde
    • Η θετική στάση μπορεί να μην επιλύσει όλα τα προβλήματά σου, αλλά θα ενοχλήσει τόσους ανθρώπους, που αξίζει τον κόπο Herm Albright
    • Η λέξη ‘διατί’ επινοήθηκε για να βασανίζει τους ανθρώπους. Ευτυχώς που υπάρχει και η λέξη ‘εάν’ που τους κάνει ξανά αισιόδοξους
    • Η συνήθεια να βλέπεις την καλή όψη κάθε γεγονότος, αξίζει περισσότερο από το να’ χεις εισόδημα χίλιες λίρες το χρόνο Σαμουήλ Τζόνσον
    • Θα ’ρθουν καλύτερες μέρες, παιδιά! Μη χάνετε το θάρρος σας! Μακ Κέυ
    • Θα γυρίσω στην Τάρα. Άλλωστε και αύριο μια μέρα είναι" [Τελευταία φράση της πρωταγωνίστριας της ταινίας "Gone with the wind" (“Όσα παίρνει ο άνεμος”), με την οποία φράση τελειώνει η ταινία]
    • Κάποιοι βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και κάποιοι άλλοι μισογεμάτο. Εγώ το βρίσκω πολύ μεγάλο George Carlin
    • Λέγε πως είσαι καλά ή πως όλα είναι καλά μαζί σου κι ο Θεός θ’ ακούσει τα λόγια σου και θα τα κάνει αλήθεια Γουίλκοξ
    • Μακάριοι όσοι δεν περιμένουν τίποτα, γιατί ποτέ δεν θα απογοητευθούν Jonathan Swift
    • Μην κρατάς αρνητική στάση λέγοντας: ‘Δεν θα πετύχω, δεν θα πετύχω’. Προτιμότερη είναι η θετική στάση: ‘Θα αποτύχω, θα αποτύχω’ Ανώνυμος
    • Μια μέρα καθόμουν και σκεφτόμουν σχεδόν απελπισμένος. Ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο μου και μια φωνή είπε με βεβαιότητα: ‘Ευθύμησε, γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα’. Ευθύμησα, λοιπόν, και τα πράγματα στ’ αλήθεια έγιναν χειρότερα James Campbell Hagerty
    • Μπορεί οι απαισιόδοξοι να έχουν μακροπρόθεσμα δίκιο, οι αισιόδοξοι, όμως, περνούν καλύτερα στο μεταξύ Ανώνυμος
    • Να αγαπώ τους τίμιους ανθρώπους που με περιστοιχίζουν, να αποφεύγω τους κακούς, να κάνω το καλό, να υπομένω το κακό και να θυμάμαι να ξεχνώ –να η αισιοδοξία μου. Αυτή με βοήθησε να ζήσω Αντρέ Μωρουά
    • Να αναζητάς το αδύνατο και να είσαι σίγουρος ότι θα το πραγματοποιήσεις [Ανώνυμος]
    • Νικούν όσοι πιστεύουν ότι θα νικήσουν Βοκκάκιος ή John Dryden
    • Ξεκίνα τη μέρα σου με χαμόγελο και ξεπέρασέ το W.C. Fields
    • Ξέρετε τι είναι ο απαισιόδοξος; Ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι όλοι είναι αποκρουστικοί όσο αυτός και τους μισεί γι’ αυτό τον λόγο George Bernard Shaw
    • Ο αισιόδοξος αυταπατάται όπως και ο απαισιόδοξος. Πάντως ο πρώτος ζει καλύτερα
    • Ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψυχα, ο απαισιόδοξος το καρύδι ολόκληρο Γουίλσον ή Ουίλσον
    • Ο αισιόδοξος διακηρύσσει πως ζούμε στον καλύτερο από όλους τους πιθανούς κόσμους. Και ο απαισιόδοξος φοβάται πως είναι αλήθεια". Τζέιμς Μπραντς Κάμπελλ , The Silver Stallion, 1926
    • Ο αισιόδοξος πιστεύει πως ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος φοβάται πως –αλλοίμονο- αυτό είναι αληθινό Τζαίημς Μπρανς Κάμπελ (James Branch Campbell) (αμερικανός συγγραφέας, 1879-1958)
    • Ο άνθρωπος που δεν ελπίζει σε τίποτε, είναι ένας τρομερός αισιόδοξος Πωλ Κλωντέλ
    • Ο άνθρωπος που είναι απαισιόδοξος πριν γίνει σαράντα οκτώ ετών, ξέρει πολλά πράγματα. Ο άνθρωπος που είναι αισιόδοξος όταν έχει περάσει τα σαράντα οκτώ, δεν πρέπει να είναι υπερήφανος για τις γνώσεις του Μαρκ Τουαίν
    • Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία. Ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία Winston Churchill
    • Ο απαισιόδοξος είναι ο προδότης της ζωής Ανδρέας Βουτσινάς (Τύπος Κυριακής 18-19.4.1998, σελ. 64)
    • Ο αχυρώνας κάηκε - τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι Μασαχιντε, Χαϊκού
    • Ο κόσμος ανήκει στους αισιόδοξους Φρανσουά Γκιζό
    • Ο κόσμος δεν είναι άσπρο – μαύρο. Μάλλον είναι γκρί – μαύρο Graham Green
    • Ο σταύλος μου κάηκε κι έγινε στάχτη, τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι [Γιαπωνέζικο χάικού] Λέο Μπουσκάλια (Η αγάπη, σελ. 107 παρ.2).
    • Οι αστήριχτες αισιοδοξίες είναι για να παρηγορούνε τους ασπάλακες Αρνολτ
    • Όλοι ζούμε στον υπόνομο, μα κάποιοι από μας κοιτάνε τα άστρα Oscar Wilde
    • Όπως ο ήλιος κάνει ν’ ανοίγουν τα λουλούδια και να ωριμάζουν οι καρποί, έτσι και η αισιοδοξία αναπτύσσει τους καρπούς της χαράς και της ευτυχίας που έχουμε μέσα μας
    • Όταν πλέον δεις το φως στην άκρη του τούνελ, το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για τρένο που έρχεται καταπάνω σου Paul Dickson (αμερικανός συγγραφέας, 1939- )
    • Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην Ιστορία η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος οδηγεί στην απελπισία κι ο άλλος στην εξαφάνιση. Ας προσευχηθούμε να έχουμε τη σοφία να επιλέξουμε σωστά Woody Allen
    • Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Χωρίς αυτό η ζωή δεν είναι παρά σκιά και πίκρα Καπύς
    • Σε λίγο κάθε τι ξαναγεννιέται Ντίκενς
    • Συχνά είμαστε άδικοι για τις απογοητεύσεις μας. Τις βλέπουμε με θλιβερά, χλωμά, ξεθωριασμένα χρώματα, ενώ αντίθετα είναι τα πρώτα χαμόγελα της αλήθειας. Αν μια απ’ αυτές, πιο σκληρή από τις άλλες, μας καταβάλλη μια στιγμή, ας μη λέμε ανάμεσα σε λυγμούς: ‘η ζωή δεν είναι τόσο όμορφη όσο τα όνειρά μας’. Ας λέμε: ‘Έλειπε κάτι απ’ τα όνειρά μας γι’ αυτό δεν τα επιδοκίμασε η ζωή” Μαυρ. Μάτερλιγκ
    • Το αύριο ίσως είναι καλύτερο, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι Α. Καπύς
    • Το μεγάλο μυστικό της ευτυχίας είναι να ξεκινάς κάθε μέρα με τη γαλήνια πίστη πως όλα θα πάνε καλά για κείνους που έχουν μια ήσυχη και ελαφριά συνείδηση” Wilfred Petterson, Η τέχνη να ζεις.
    • Το μέρος όπου η αισιοδοξία μπορεί να ανθεί, είναι το φρενοκομείο Χ. Έλλις
    • Το μυστικό της αιώνιας νεότητας είναι η αισιοδοξία Π. Σέλλεϋ
    • Το μυστικό της μακροβιότητας είναι η αισιοδοξία Θρ. Καστανάκης
    • Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από την αυγή
    • Το πρωταρχικό ένστικτο, που υπάρχει στο βάθος όλων των σκέψεων κι όλων των πράξεων του ανθρώπου και που κυριαρχεί σ’ ολόκληρη τη ζωή του, είναι η αισιοδοξία Μαξ Νορντάου
    • Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Ο ένας είναι πολύ ευτυχισμένος και ο άλλος πολύ δυστυχισμένος. Η βασική διαφορά ανάμεσά τους είναι πως ο ένας αγαπά την ομορφιά του κόσμου κι ο άλλος μισεί την ασχήμια του T. Drerer
    • Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν, και τα βασίλεια κι όλα, τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη Δ. Σολωμός
    • 1η ώρα, βρέχει. 2η ώρα, ουράνιο τόξο. 3η ώρα, κερασιές Κουμποτα (Γιαπωνέζικο Χαϊκού