Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Η μοτοσικλέτα(ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ΠΑΤΡΩΝΟΥ)


Η μοτοσικλέτα





         Είχε αδυναμία στις μοτοσικλέτες από μικρός. Είχε και μια άλλη αδυναμία,

  πολύ πιο σοβαρή κατά τους δασκάλους του, ο Αχιλλέας "Έτρωγε", κατά την εκφορά

  του λόγου, την δεύτερη, και πολλές φορές, την τρίτη συλλαβή των πολυσύλλαβων λέξεων.

        Γιος ενός εμποροράφτη, όταν τον ρωτούσαν τι δουλειά κάνει ο πατέρας του,

  "εμποράφτης" έλεγε. Γι αυτό και τού κόλλησαν το παρατσούκλι "Αλέας".Όχι ότι 

  ενοχλούσε τον Αχιλλέα, μάλλον το αντίθετο συνέβαινε.Ούτε και τους γονείς του,

  απ` ότι φαινόταν. Μοναχογιός με τέσσερις μεγαλύτερες αδελφές, απέδιδαν στο υπερβολικό

  κανάκεμα αυτήν του την αδυναμία. Όσο για την άλλη, τις μοτοσικλέτες, κατά "Αλέα" μοσικλέτες,

  ήταν ένα θέμα συζήτησης που εξήπτε τη φαντασία  και μεγάλωνε τον ενθουσιασμό του.

  Να μεγαλώσει λαχταρούσε, να καταταγεί στο στρατό, ειδικά στην ΕΣΑ, για να οδηγεί

  μια γρήγορη και βροντερή μοσικλέτα!

     Στο σχολείο δεν τα πήγαινε και άσχημα, κάθε άλλο,πολύ καλά θα λέγαμε. Μα όταν

  έφτανε η ώρα να σηκωθεί για να πει μάθημα, όλη η τάξη  τρανταζόταν από τα γέλια.

  Παρομαστής ο παρονομαστής, αριθτική η αριθμητική και πάει λέγοντας. Τις ασκήσεις

  πάντως, τις έλυνε όλες, και τα λάθη του στην ορθογραφία ελάχιστα. Το απολάμβανε και ο

  ίδιος που έκανε όλους τους άλλους να ευθυμούν...

    Τα προφορικά όμως, ήταν σωστό μαρτύριο για τούς δασκάλους. Μάταια προσπαθούσαν να μάθουν

  στον Αχιλλέα ότι έπρεπε να προφέρει σωστά τις λέξεις, να μην τρώει συλλαβές!.

  Άδικος κόπος... Ναι, αλλά τα χρόνια περνούσαν, έφτασε στην έκτη δημοτικού και

  έπρεπε να  δώσει γραπτές και προφορικές εξετάσεις για να περάσει στο Γυμνάσιο.

      Κάλεσε  ο δάσκαλος τον πατέρα και του εξήγησε  το πολύ σοβαρό πρόβλημα που

  θα αντιμετώπιζε ο Αχιλλέας. Τότε θορυβήθηκε κι εκείνος, ζήτησε από τον εκπαιδευτικό

  να τού προτείνει κάποια λύση. Ρώτησε με τη σειρά του ο δάσκαλος, αν είχε το παιδί

  ιδιαίτερη αδυναμία σε κάτι. Ανέφερε ο γονιός τις μοτοσικλέτες και πόσο τού άρεσε

  να μιλάει γι αυτές και να παρακολουθεί τους  στρατιωτικούς να περνάνε στον κεντρικό

  δρόμο σαν βολίδες, όταν  κατευθύνονταν προς, ή έφευγαν από τη βάση τους, σε μια  αλάνα της πόλης.

  - Ωραία, είπε εκείνος, δεν έχετε παρά να τού τάξετε ότι θα τού

  αγοράσετε μία όταν ενηλικιωθεί, αν κάνει προσπάθεια να μιλήσει σωστά, ξεκινώντας

  από την ίδια αυτή λέξη...

      Ταυτόχρονα  συμβούλεψε και επίσκεψη, μόλις σταματούσε η σχολική χρονιά, σε κάποιον

  ειδικό γιατρό στην πρωτεύουσα. Στην επαρχία τέτοια δυνατότητα δεν υπήρχε.

      Σκεφτικός επέστρεψε ο πατέρας στο σπίτι. Το είπε και στη μητέρα και τις μεγαλύτερες

  αδελφές, και αποφάσισαν όλοι μαζί να βοηθήσουν να ξεπεράσει ο Αχιλλέας το σκόπελο. Όταν

  το βράδυ γύρισε ο "Αλέας" από τα παιγνίδι στη γειτονιά, τού εξήγησαν τις προθέσεις τής

  οικογένειας και τη δέσμευση τού μπαμπά. Δεν ήταν εύκολο να κατορθώσει από τη μια στιγμή

  στην άλλη, αυτό που τού ζητούσαν να κάνει. Θα έβαζε ωστόσο τα δυνατά του, και μάλιστα θα

  ξεκινούσε από τη "μοσικλέτα" . Ζήτησε και μία χάρη: Να του επιτρέψουν να

  πηγαίνει στη σχόλη  έξω από το στρατόπεδο της  ΕΣΑ να παρατηρεί τις μοτοσικλέτες...

     Η συμφωνία έκλεισε. Τα αποτελέσματα, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, εκπληκτικά.

  Η μοσικλέτα έγινε κανονική μοτοσικλέτα και στην τάξη δεν ήταν τώρα  ο γελωτοποιός.

  Φρόντιζε να προφέρει σωστά τις δύσκολες λέξεις, γινόταν δε κανονικός

  έλεγχος από τη μεγάλη αδελφή για τη σωστή άρθρωσή τους. Αμέσως

  μετά έκοβε δρόμο για το στρατόπεδο... Πανευτυχής, είχε πιάσει φιλία με όλους εκεί.

  Και τα λάθη από μέρα σε μέρα λιγότερα!

      Πλησίαζε το τέλος της σχολικής χρονιάς, μέσα Ιούνη. Είχαν αρχίσει οι καλοκαιρινές μπόρες.

  Αστραπές έσχιζαν τον ουρανό και οι βροντές σκέπαζαν κάθε άλλο ήχο και θόρυβο. Μια τέτοια μπόρα

  βρήκε τον Αχιλλέα απέναντι από το στρατόπεδο. Τον είδε ο φρουρός να προσπαθεί να καλυφτεί κάτω

  από ένα δέντρο και τον φώναξε να πάει κοντά του. Μια δυνατή βροντή σκέπασε τη φωνή του

  αλλά και τον θόρυβο μιας μοτοσικλέτας που πλησίαζε στη βάση. Ο Αχιλλέας βρέθηκε κάτω από

  τις βαριές της ρόδες. Ξεψύχησε στο νάρθηκα τού πιο κοντινού ναού, δίπλα στο υπερπλήρες

  στρατιωτικό νοσοκομείο...

1 σχόλιο:

  1. Κ.Χατζηφωτιάδη έχουμε κι εμείς Ιστολόγιο που το αγνοείς και δεν το έχεις στη λίστα σου. Σε παρακαλούμε να μεριμνήσεις για την ενημέρωση. Φιλικά, Η Ανεξ. Κιν. Εκπαιδ. Καστοριάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή