Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΤΖΙΜΗ


ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΤΖΙΜΗ

Η αλήθεια πως ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Κά­ποιοι μας κάτω από τα είκοσι. Κάποιοι πιο πάνω. Αυτός σαρανταδυό! Από σεβασμό κι αγάπη τον εφωνάζαμε μπάρμπα, κι από ασυλλογισιά! Εγώ τότε νόμιζα πως χρειάζονταν τρεις αιώνες να φτάσω τα σαρανταδυό, που μου φαινότανε πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Το ίδιο θα νομίζανε κι οι άλλοι και κάναμε μπάρμπα τον Δημήτρη τον Ντεμίρη, πριν την ώρα του, κι ας μας έλεγε στην αρχή «μα γιατί δε με φωνάζετε σκέτα Τζίμη ή Δημή­τρη;...»
Βέβαια, εξόν την ηλικία του, ήταν κι ο παλιότερος στην Αμερική. Εμείς οι άλλοι φρεσκοφερμένοι. Μυρίζαμε θυμάρι ακόμα, ξενάκια! Ξενάκια, και τόσο θέλαμε κά­ποιον, κάτι σαν πατέρα, σαν μεγάλο αδερφό, σαν θείο, και  υιοθετήσαμε  για  κάτι  τέτοιο  τον   μπαρμπα-Τζίμη, γιατί τον αγαπούσαμε. Όλοι μας τον αγαπούσαμε. Μα εγώ τον αγαπούσα απ' όλους πιο πολύ!
Ήταν γιατί μου φαινόταν ήρωας ο μπαρμπα-Τζίμης, που ήρθε στην Αμερική τον χρόνο που εγώ γεννήθηκα, κι όταν εγώ άρχισα να λέω ντα-ντα-ντα και μα-μα-μα, αυ­τός άρχισε να μιλάει τ' αγγλικά και τώρα όποια λέξη ήθελες, την ήξερε! Κι ακόμα σπουδαιότερο κι ηρωικό μου φαινότανε που στον πόλεμο - στον πρώτο μεγάλο πόλεμο - αυτός ήταν με τον αμερικάνικο στρατό και λαβώθηκε στη Γαλλία και πήρε και παράσημα. Είδα και φωτογρα­φίες του με στολή αξιωματικού και γαλόνια. Κι ήταν κι αμερικανός πολίτης και ψήφιζε ο μπαρμπα-Τζίμης, σαν ήτανε να βγάλουν πρόεδρο της Αμερικής, ψήφιζε! Όλ' αυτά μου φαινόντανε τόσο σπουδαία τότε, τόσο ηρωικά!
«Μπαρμπα-Τζΐμη, το ξέρεις πως ακόμα δε μας είπες την ιστορία, πώς τα πήρες τα γαλόνια και τα παράσημα, τότε που λαβώθηκες στη Γαλλία, στη Φλάντρα; Νιώθω τέτοια περηφάνια για σένα, μα τέτοια περηφάνια!»
Με κάρφωσε με τη ματιά του.
«Νίτσα, παιδί μου, εγώ δεν είμαι της ηλικίας σου και δε νιώθω περηφάνια. Γιατί κατάλαβα πως ο πόλεμος δε λύ­νει κανένα πρόβλημα, και σαν τελειώνει, μαζί με τη φο­βερή καταστροφή και την ορφάνια, αφήνει και το σπόρο για νέο πόλεμο, μεγαλύτερο απ' τον προηγούμενο. Ναι, δε νιώθω και τόση περηφάνια για κείνα τα παράσημά μου, μα έκαμα κι εγώ κάτι στη ζωή μου...»
Και νομίσαμε πως θα 'ταν καμιά ιστορία ηρωική για παλέματα με μπούφαλους και φίδια δέκα πήχες, εκεί στα δάση του Όρεγκον που έκοβε ξυλεία τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Αμερική, είτε με φάλαινες και μέδουσες στους πάγους της Αλάσκας, όπου δούλεψε ένα χρόνο με τα ψα­ράδικα ο μπαρμπα-Τζίμης.
Πες μας, μπαρμπα-Τζίμη, πες μας αυτή την ιστορία σου!...»


 « Ηταν μετά που γυρίσαμε απ` τον πόλεμο. Η κατάσταση άσκημη, όπως πάντα μετά από κάθε πόλεμο. Έπιασα δουλειά δεύτερος μάγειρας.

Την εποχή εκείνη στα ρέστοραν και τα ξενοδοχεία δου­λεύαμε δώδεκα ώρες την ημέρα, κι εφτά μέρες τη βδομά­δα. Αν δε δούλεψες στην Αμερική, μέσα σε κουζίνα, δώδε­κα ώρες την ημέρα κι εφτά μέρες τη βδομάδα, τότε τι θα πει κόλαση δεν έχεις ιδέα. Φεύγει πάνωθέ σου κάθε ζωή και νιώθεις φορτίο το κορμί σου. Και σαν σκολάσεις, πού να κοιμηθείς απ' τα ταραγμένα νεύρα. Ακούς ακόμα τον σερβιτόρο να ξεφωνίζει τις παραγγελίες, μαλώνεις με τον πιατά, τον σαλατά, τον παραμάγερα! Οι πελάτες στέλ­νουν πίσω τις παραγγελίες — πολύ ωμή η μπριζόλα, πολύ ξεροψημένο το μπιφτέκι! — και, προτού ξεκουραστείς, στριγκλίζει το ξυπνητήρι!

    Όταν, κάποιος δικός μας, που δούλευε αυτός σ' αμερι­κάνικο ρέστοραν μονάχα οχτώ ώρες την ημέρα κι έξι μέ­ρες τη βδομάδα κι έπαιρνε μισθό μεγαλύτερο απ' το δικό μας, σκορπάει ένα ευαγγέλιο!



- Δε μας τα δώσανε, παλέψαμε και τα πήραμε! Να οργανωθείτε κι εσείς στα γρεκικά μαγαζιά και ν' απαιτή­σετε να δουλεύετε σαν άνθρωποι!

Τότες εγώ - αρχές του είκοσι - δούλευα σ' εκείνο το μεγάλο ρέστοραν, αντίκρυ στο δημαρχείο, που το 'χε ένας συγχωριανός μου. Δε δέχτηκε μήτε να το ακούσει.

- Είστε στα καλά σας; Οχτάωρο κι έξι μέρες τη βδο­μάδα και μισθό μεγαλύτερο!... Μα δε θα 'στε καλά!

    Αποφασίσαμε ν' απεργήσουμε. Μεσημέρι αρχίσαμε. Και πάνω στη μεγάλη φούρια, που πέφτανε απ' το δη­μαρχείο οι υπάλληλοι κι ήταν κάργα το μαγαζί - δώδεκα και τέταρτο ακριβώς - μαγέροι, πιατάδες, σερβιτόροι, σαλατάδες, τηγανάδες, πετάμε όλοι τις ποδιές!

- Αμάν, βρε παιδιά!... να με καταστρέψετε γυρεύετε, εμένα, τον συμπατριώτη σας, που σας έδωσα δουλειά να ζήσετε;  Βρε Δημήτρη,  καίγονται τα κρέατα! Αμαρτία μεγάλη,  Δημήτρη!...

- Κι εγώ που καίγομαι πάνω απ' τις σκάρες και τα τηγάνια, δώδεκα ώρες την ημέρα, δεν είναι αμαρτία, αφεντι­κό;

Υπόγραψε αμέσως. Μια ώρα μονάχα βάσταξε η απερ­γία στο μαγαζί αυτό. Και γίναμε φίλοι ύστερα και μας έλεγε πως τα κέρδη του δεν πέσανε κι ας δουλεύαμε λιγό­τερες ώρες κι ας πλήρωνε και μεγαλύτερα μισθά τώρα, κι απορούσε.

Μα βέβαια. Τώρα αναπαυόντανε τα κορμιά μας και δουλεύαμε και με κέφι, με καρδιά, και βγάζαμε περσότε­ρη και καλύτερη δουλειά.

Όμως ήταν και μαγαζιά που δε δέχτηκαν τα αιτήμα­τα και βάσταξε σε μερικά εφτά μήνες η απεργία!

Να βρίσκεσαι σ' απεργία εφτά μήνες δεν είναι εύκο­λο!... Όσοι δουλεύαμε σε μαγαζιά που υπόγραψαν, συ­ντηρούσαμε τους απεργούς κι είχαμε και περισσευάμενη ώρα να 'μαστε δίπλα τους να τους δίνουμε θάρρος. Μα είχαν πια χάσει το ηθικό τους κι ήταν έτοιμοι να υποτα­χτούν, όταν σκεφτήκαμε ν` αποταθούμε στην πελατεία και σοφιστήκαμε να πάρουμε ένα πουλάρι, να το φορτώ­σουμε δυο πελώριες ταμπέλες με γράμματα ένα μπόι με­γάλα, αγγλικά, που έλεγαν: Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ 8 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ 0 ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». ΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝ­ΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ 12.
Το πήραμε απ' το καπίστρι και πήγαμε μπρος σε κείνο το μεγάλο, το αριστοκρατικό ρέστοραν, στο Μάρκετ στρητ, και κόβαμε βόλτες μπρος στην πόρτα. Αν υπόγραφε αυτό, τότε θα υπογράφανε και τ' άλλα μαγαζιά, τα μικρά και θα κερδιζόταν η απεργία. Ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης!
Σε λίγο μα­ζεύτηκε μεγάλο πλήθος. Πελάτης δεν μπαίνει στο μαγαζί.

Κι ο ρεστοραντιέρης βλέπει από μέσα κατατρομαγμέ­νος και καταλαβαίνει πως για να διαλυθεί το πλήθος πρέ­πει να υπογράψει!

Υπόγραψε κι ακολούθησαν και τα μικρά αμέσως και γιορτάστηκε η νίκη μας μεγαλόπρεπα, μα 'γω δεν πήρα μέρος, γιατί βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Με παραφύλαξαν και με σακάτεψαν στο ξύλο, επειδή εγώ μίλησα και κα­τάφερα τον σέριφ να δώσει άδεια να περιφέρουμε το που­λάρι στο Μάρκετ στρητ.

Και ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και μας έδειξε ο μπαρμπα-Τζίμης μια ουλή στο σβέρκο του με περηφάνια! «Να, τότε πήρα κι αυτό εδώ». Και θαρρείς πως μας έδειχνε κανα παράσημο!

«Νίτσα, παιδί μου, νιώθω περηφάνια γιατί, όταν το κάλεσε η στιγμή, έκανα το χρέος μου απέναντι στους συναδέλφους μου και βοήθησα να γίνει ευκολότερη και καλύτερη η ζωή μας, κι αυτό είναι σα να 'βαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στο χτίσιμο καλύτερης κοινωνίας!... Αν χά­ναμε τότε εκείνη την απεργία, ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περνούσαν όσο να ξαναβρούμε κουράγιο να ξαναπολεμήσουμε για τα δίκια μας!.. Και γίναμε και παράδειγμα! Αμέσως σηκώθηκαν κι απαιτούσαν οχτάωρο και στ' άλλα μέρη της Αμερικής οι γρεκοί μαγεροσερβιτόροι! Στο Λος Άντζελες, στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη!..

Κι έτσι τώρα έχουμε καιρό να λιαστούμε και μεις μια φορά τη βδομάδα και να δούμε και τις ομορφιές της φύ­σης. Έχουμε και ώρα, και το έξοδο, για ένα κονσέρτο, ένα θέατρο, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό!.. Κι όλ' αυτά δίνουν χαρά στον άνθρωπο, και τον κάνουν και καλύτερο, και καλυτερεύει η κοινωνία, καλυτερεύει η ζωή!.. Έχου­με τώρα και μια πεντάρα παραπάνου να στείλουμε στους δικούς μας, κι έχουμε και περισσότερη ώρα για ένα γράμ­μα στη μάνα μας που το καρτερεί να χαρεί κι αυτή!.. Και ωφελήθηκες και συ, Νίτσα! Πού θα βρίσκαμε καιρό να σε πηγαίναμε να δεις τους κάμπους και τ` ακρογιάλια της Καλιφόρνιας άμα δουλεύαμε ακόμα όπως κείνο τον και­ρό... Κατάλαβες, Νίτσα, γιατί νιώθω περηφάνια για ό,τι έκαμα τότε;..»

Κατάλαβα, κατάλαβα, είπα, αλλά μέσα μου έλεγα, «κοτζάμ αξιωματικός κι έκατσε και τόνε δείρανε και το λέει και δίχως ντροπή!» Μα να τον αντάμωνα σήμερα θα του 'λεγα: «Ναι μπαρμπα-Τζίμη, καταλαβαίνω τώρα, καταλαβαίνω, και είμαι πολύ υπερήφανη που κάποτε σε γνώρισα»! Έτσι θα του 'λεγα!

Μα μπορεί και να μη ζει τώρα, μπορεί να 'κλεισε πια τα μάτια του τα θλιμμένα!.. Και θα τόνε βάλανε στης ξένης γης την αγκαλιά, άκλαυτον κι αμοιρολόγητο, όπως τόσους άκλαυτους κι  αμοιρολόγητους σκέπασε τούτο το χώμα της ξενιτιάς!..



Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη

(ΓΛΩΣΣΑ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, Β΄ ΜΕΡΟΣ)

 









 
































Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΜΠΡΕΧΤ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ)


Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει.



   Ποιος έκτισε τις Επτάπυλες Θήβες;

   Στα βιβλία αναφέρονται τα ονόματα βασιλιάδων.

   Οι βασιλιάδες κουβαλούσαν τα τεράστια βράχια;

   Και την απανωτά κατεστραμμένη Βαβυλώνα-

   Ποιος την ξανάκτισε τόσες φορές; Σε ποια σπίτια

   Της ολόχρυσης Λίμας έμεναν οι κτίστες;

   Που πήγαν το βράδυ, όταν τέλειωσε το Σινικό Τείχος

   Οι μάστορες; Η μεγάλη Ρώμη

   Είναι γεμάτη με αψίδες του θριάμβου. Ποιος τις ανέγειρε; Για ποιον

   θριαμβολογούσαν οι Καίσαρες; Είχε το πολυτραγουδισμένο Βυζάντιο

   Μόνο παλάτια για τους κατοίκους του; Ακόμη και στη μυθική

   Ατλαντίδα

   Ωρύονταν μέσα στη νύχτα, όταν η θάλασσα την κατάπιε

   Οι πνιγόμενοι να έλθουν οι σκλάβοι τους.

   Ο νεαρός Αλέξανδρος κατάκτησε την Ινδία

   Αυτός ο ίδιος, μόνος του;

   Ο Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες.

   Δεν είχε ούτε έναν μάγειρα μαζί του;

   Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε, όταν η αρμάδα του

   βυθίστηκε. Κανείς άλλος δεν έκλαψε;

   Ο Φρειδερίκος ο Δεύτερος νίκησε στον επταετή πόλεμο. Ποιος

   Νίκησε πέρα απ` αυτόν;



   Κάθε σελίδα μία  νίκη.

 Ποιος μαγείρευε το συμπόσιο της νίκης;

 Κάθε δέκα χρόνια ένας μεγάλος άντρας.

 Ποιος πλήρωνε τα έξοδα;



 Τόσες εξιστορήσεις.

 Τόσες ερωτήσεις.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

CATASTROIKA






ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Στις 26 Απριλίου 2012 στις 20:00 το βράδυ (ξανα)κλείνουμε την τηλεόραση, για μια εναλλακτική ματιά στην ενημέρωση. Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν εκατομμύρια θεατές στο Ίντερνετ και μεταδόθηκε σε τηλεοπτικά δίκτυα από την Ιαπωνία μέχρι τη Λατινική Αμερική, παρουσιάζουν τη νέα τους παραγωγή, με τίτλο CATASTROIKA, στην ιστοσελίδα www.catastroika.com

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες της επικείμενης εκποίησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης από την Καλιφόρνια, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Μόσχα και τη Ρώμη, επιχειρούν να προβλέψουν τι θα συμβεί από την εφαρμογή αυτού του μοντέλου σε μια χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Ο Σλαβόι Ζίζεκ, η Ναόμι Κλάιν, ο Λούις Σεπούλβεδα, ο Κεν Λόουτς και ο Γκρεγκ Πάλαστ μιλούν για την πολιτική του μνημονίου, την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και την επίθεση εναντίον της Δημοκρατίας στην Ευρώπη μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Ακαδημαϊκοί όπως ο Ντάνι Ρόντρικ, ο Άλεξ Καλίνικος, ο Μπεν Φάιν, ο Κώστας Δουζίνας, ο Ντιν Μπέικερ, ο Γιώργος Κατρούγκαλος και ο Σπύρος Μαρκέτος περιγράφουν άγνωστες πτυχές των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.  

Όπως και στο Debtocracy, βασικός παραγωγός της CATASTROIKA είναι οι θεατές που συνεισφέρουν οικονομικά αλλά και με ιδέες στη δημιουργία της. Το ντοκιμαντέρ θα είναι διαθέσιμο δωρεάν, χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης. Αρχεία υψηλής ανάλυσης θα διατίθενται για δωρεάν προβολές σε τηλεοπτικούς σταθμούς, κινηματογράφους αλλά και εκδηλώσεις.

Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της CATASTROIKA υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, ενώ την επιστημονική επιμέλεια έχει ο Λεωνίδας Βατικιώτης. Τη μουσική επένδυση του ντοκιμαντέρ προσφέρει το συγκρότημα Active Member και ο Ερμής Γεωργιάδης, ενώ το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου. Την παραγωγή ανέλαβε η εταιρεία Infowar Productions και ο Θάνος Τσάντας.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη διεύθυνση www.catastroika.com ή επικοινωνήστε μαζί μας στο +30 6945161147

Χορηγοί επικοινωνίας: Ελληνοφρένεια, Unfollow, PolitesTV

Είπαν για το Debtocracy:
-Το ντοκιμαντέρ που συγκλόνισε την Ελλάδα, Liberation
-Tο καλύτερο φιλμ μαρξιστικής οικονομικής ανάλυσης που έγινε ποτέ, Guardian
-Fahrenheit 911, An Inconvenient Truth, The Age of Stupid, Inside Job… Εάν υπήρχε βραβείο για την ταχύτητα αντίδρασης και τον άμεσο αντίχτυπο, θα το κέρδιζε το Debtocracy, La Vanguardia
Press Release
On April 26, 2012 at 20:00 let’s turn off the TV and turn to an alternative source of information. The creators of Debtocracy, a documentary viewed by millions of people around the world, present their new production, entitled CATASTROIKA, on the website www.catastroika.com

The documentary uncovers the forthcoming results of the current sell-off of the Greek public assets, demanded in order to face the country’s enormous sovereign debt. Turning to the examples of London, Paris, Berlin, Moscow and Rome, CATASTROIKA predicts what will happen, if the model imposed in these areas is imported in a country under international financial tutelage.

Slavoj Zizek, Naomi Klein, Luis Sepulveda, Ken Loach and Greg Palast talk about the austerity measures, the Greek government as well as the attack against Democracy on Europe, after the general spreading of the financial crisis. Academics and specialists like Dani Rodrik, Alex Callinicos, Ben Fine, Costas Douzinas, Dean Baker and Aditya Chakrabortty present unknown aspects of the privatization programs in Greece and abroad.

Just like Debtocracy, CATASTROIKA is co-produced by the public, which contributed both financially and with ideas to its creation. The documentary will be available free of charge, under creative commons license. High-resolution files will be available for TV and cinema broadcasts in various languages.

The journalists Aris Chatzistefanou and Katerina Kitidi are responsible for writing and directing the documentary, while Leonidas Vatikiotis undertook its scientific editing. Active Member and Ermis Georgiadis created the soundtrack of CATASTROIKA, while the editing was made by Aris Triantafyllou. Infowar Productions and Thanos Tsantas are responsible for producing the film.

For more information, please visit www.catastroika.com or contact us at +306945161147.

Comments on Debtocracy:     
-Debtocracy: the documentary which fascinates Greeks, Liberation
-The best film of Marxian economic analysis yet produced, The Guardian
-Fahrenheit 911, An Inconvenient Truth, The Age of Stupid, Inside job […] If therewere a prize for the quick response and immediate impact, Debtocracy would win it, La Vanguardia

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

100 τεύχη «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης»

Κυκλοφορεί το Νέο Τεύχος Νο 100 του περιοδικού

100 τεύχη «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης»

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 τευχών των «Αντιτετραδίων της Εκπαίδευσης», η Συντακτική Επιτροπή, με την πολύτιμη συνδρομή φίλων και συναγωνιστών, προχωρούν με μεθοδικότητα στην ανασυγκρότηση της επίσημης ηλεκτρονικής σελίδας του περιοδικού.
Σε πρώτη φάση, στη διεύθυνση www.antitetradia.gr, ο επισκέπτης μπορεί να αναζητήσει τον «Οδηγό» των Αντιτετραδίων (τεύχος 94) σε μορφή «excel». Το αρχείο αυτό περιέχει πληροφορίες σχετικές
α) με το χρόνο έκδοσης ενός-εκάστου τεύχους των Αντιτετραδίων
β) με τα άρθρα που αυτό εμπεριέχει
γ) με την έκταση των άρθρων
δ) με τους συντάκτες τους, και
ε) με το περιεχόμενο των άρθρων.
Παράλληλα, η Συντακτική Επιτροπή των Αντιτετραδίων δρομολογεί και την ηλεκτρονική ανάρτηση όλων των τευχών του περιοδικού: δημιουργείται έτσι μια ψηφιακή κιβωτός δεδομένων, μέσω της οποίας μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την ιστορική διαδρομή της εκπαιδευτικής και εκδοτικής προσπάθειας, τις συγκεκριμένες θέσεις τις οποίες τα Αντιτετράδια διατύπωσαν σε καιρούς χαλεπούς για την παιδεία του τόπου, τις προτάσεις που κατατέθηκαν για την ανάσχεση του εκπαιδευτικού κατήφορου. Αρχικά θα αναρτηθούν ψηφιοποιημένα τα 21 ιστορικά, πρώτα τεύχη των Αντιτετραδίων, καθώς και αρκετά από τα τεύχη των τελευταίων ετών.
Εκτιμούμε ότι η συνδυασμένη χρήση του Οδηγού με το Αρχείο των Αντιτετραδίων θα μπορέσει να βοηθήσει τους αναγνώστες της ηλεκτρονικής σελίδας να εντοπίζουν εύκολα, άμεσα, ανέξοδα, οποιοδήποτε άρθρο τους ενδιαφέρει από έναν πλούσιο κατάλογο εκατοντάδων κειμένων και δεκάδων συντακτών.
Η σελίδα www.antitetradia.gr φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν πυρήνα πληροφόρησης και θεωρητικού εξοπλισμού (για τα προβλήματα της παιδείας ειδικά, και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα), και όχι ένα ακόμη γραφειοκρατικό, μουσειακό -με την κακή έννοια- αρχείο πεπραγμένων.
Με την έκδοση του επετειακού 100ου τεύχους των Αντιτετραδίων ενεργοποιείται και η δοκιμαστική, πρώτη περίοδος τής ανασυγκροτημένης ηλεκτρονικής σελίδας του περιοδικού.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Καστοριά: Σε 2 περίπου χρόνια θα είναι έτοιμο το 10ο Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς

Καστοριά: Σε 2 περίπου χρόνια θα είναι έτοιμο το 10ο Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς



Εντάχθηκε από την Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς το έργο «10ο Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς», προϋπολογισμού 3.200.000,00 ευρώ €, στον άξονα προτεραιότητας 8- Αειφόρος Ανάπτυξη και Ποιότητα ζωής της ΠΔΜ του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μακεδονίας-Θράκης 2007-2013».

Η αίτηση χρηματοδότησης του έργου είχε υποβληθεί από την... πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και έπειτα από συντονισμένες ενέργειες του Αντιπεριφερειάρχη κ. Δημήτρη Σαββόπουλου υπεγράφη τελικά από τον Περιφερειάρχη κ. Γιώργο Δακή, η οριστική ένταξη του στο πρόγραμμα «Μακεδονίας-Θράκης 2007-2013».

Στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου, έχει ήδη συναφθεί προγραμματική σύμβαση μεταξύ της Περιφερειακής Ενότητας και του Δήμου Καστοριάς, όπου έχει πλέον σύμφωνα με τις διατάξεις του Καλλικράτη, την αρμοδιότητα της «σχολικής στέγης». Η σύμβαση περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το γενικό πλαίσιο και τους ειδικούς όρους εκτέλεσης της πράξης και ορίζεται ως Φορέας Υλοποίησης η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας -Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς, ενώ Κύριος του έργου θα είναι ο Δήμος Καστοριάς, στον οποίο και θα παραδοθεί το σχολείο μετά την ολοκλήρωση του.

Το Δημοτικό Σχολείο που θα λειτουργήσει στην περιοχή Χλόης, θα είναι συνολικού εμβαδού 2128.83m2. Το κτίριο θα είναι διώροφο με υπόγειο και θα περιλαμβάνει 11 Αίθουσες διδασκαλίας, Εργαστήρια πληροφορικής, φυσικοχημείας, Παρασκευαστήριο, Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων, Βιβλιοθήκη, Τάξη ΑΜΕΑ και όλους τους λοιπούς απαραίτητους χώρους.

Η διάρκεια ολοκλήρωσης του έργου είναι 24 μήνες από την δημοπράτηση του, η οποία αναμένεται να γίνει άμεσα.