Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Αναζητώντας το νόημα των εικόνων του `40

Αναζητώντας το νόημα των εικόνων του `40


Τερζής Κ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/10/2012
Οι στρατιώτες αναχωρούν για το μέτωπο με τρένο από τον Σταθμό Λαρίσης ενώ ο σταθμάρχης χαιρετά σε στάση προσοχής. Ένας πλανόδιος εφημεριδοπώλης ανακοινώνει στους περαστικούς τις ειδήσεις. Παρέλαση των μελών της ΕΟΝ στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Τραυματίες του μετώπου αποβιβάζονται σε λιμάνι, όπου γίνονται δεκτοί με χειροκροτήματα. Στο μέτωπο στρατιώτες που έχουν κατασκηνώσει σε χιονισμένη πλαγιά περισυλλέγουν το πολεμικό υλικό που εγκατέλειψαν οι Ιταλοί. Κοντά σε χείμαρρο οι Έλληνες στρατιώτες προσπαθούν να αποκολλήσουν τα φορτηγά από τις λάσπες για να συνεχίσουν την πορεία τους. Στο αλβανικό μέτωπο ο Έλληνας διοικητής ενός τομέα και το επιτελείο του παρακολουθούν με κιάλια τις θέσεις του εχθρού.
"Όλες οι μεγάλες επέτειοι στην Ελλάδα συνδέονται µε την έναρξη και όχι με το αποτέλεσα ενός αγώνα, με την ικανότητα δηλαδή του έθνους να εξεγείρεται απέναντι στη σκλαβιά..."
Σε χιονισμένο τοπίο οπλίτες πραγματοποιούν έφοδο... Οι εθνικές επέτειοι είναι μια κρίσιμη ευκαιρία για κωδικοποίηση της εθνικής ταυτότητας μέσω της γλώσσας των συμβόλων και των εικόνων και της όποιας "αναπαράστασης" έχει επιλεγεί. Και βέβαια πρώτο σύμβολο των επετείων είναι η ίδια η ημερομηνία, εφόσον η επιλογή του γεγονότος στο οποίο παραπέμπει έχει στόχο να υπογραμμίσει συγκεκριμένα στοιχεία της εθνικής ταυτότητας. Ο κύριος στόχος είναι να κάνει τους ανθρώπους να "θυμούνται" γεγονότα που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν έχουν ζήσει... Σε αντίθεση με όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, που γιορτάζουν την επέτειο λήξης των δύο Παγκόσμιων Πολέμων, η Ελλάδα έχει καθιερώσει ως εθνική εορτή την είσοδο στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
«Όλες οι μεγάλες εθνικές επέτειοι στην Ελλάδα συνδέονται με την έναρξη και όχι με το αποτέλεσα ενός αγώνα, με την ικανότητα δηλαδή του έθνους να εξεγείρεται απέναντι στη σκλαβιά (25η Μαρτίου) ή τον φασισμό (28η Οκτωβρίου)», έχει πει η Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεώτερης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Ακόμη και η 17η Νοέμβρη παραπέμπει σε αντίσταση και εξέγερση και όχι στην πτώση της χούντας». Η 28η Οκτωβρίου ξεκίνησε να γιορτάζεται ήδη από τα χρόνια της Κατοχής, Ο πρώτος εορτασμός πραγματοποιήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1941 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο κεντρικό κτήριο και τους γύρω χώρους. Οι φοιτητές έβγαζαν λόγους κατά της κατοχής, ενώ πατριωτικό κήρυγμα έκανε και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, που αρνήθηκε να κάνει μάθημα εκείνη τη μέρα και απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο. Καθώς το τέλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα οδήγησε σύντομα σε εμφύλια σύγκρουση, ποτέ δεν συζητήθηκε σοβαρά η "μετατόπιση" του επετείου στην επίσημη λήξη του αντιφασιστικού αγώνα, σύμφωνα με ό,τι ισχύει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο "ανθυπολοχαγός της Αλβανίας" Οδυσσέας Ελύτης είχε χαρακτηρίσει τον αγώνα κατά του ιταλικού φασισμού σαν "μια εξέγερση εναντίον της μοίρας, χωρίς υπολογισμό, μια "όμορφη αφροσύνη", που ανέβαζε το γεγονός σε μιαν άλλη σφαίρα, ποιητική, οι λέξεις ξαναγεμίζανε με καθαρή ουσία και με τη βοήθεια της ουσίας αυτής βρήκα το θάρρος να ξαναπροφέρω λόγια που ώς τότε φοβόμουνα επειδή τα συναντούσα μόνο στα χείλη των κούφιων πολιτικών και των πατριδοκάπηλων".
Το πώς συζητούμε και αναδεικνύουμε τα χρόνια εκείνα καθορίζεται τελικά από τα ερωτήματα του σήμερα και τους ιστορικούς παραλληλισμούς που υποχρεωτικά κάνουμε. Τι έχει να πει στον σημερινό άνεργο, στον μαγαζάτορα που βάζει λουκέτο, ο πόλεμος του 1940-1941 και η συνθηκολόγηση, η πείνα που ακολούθησε, η αντίσταση στις πόλεις, οι αντάρτικες ομάδες στην ύπαιθρο, η συνεργασία με τους κατακτητές; Όλα αυτά "μετατίθενται" μέσα στον χρόνο υποδηλώνοντας ότι οι κρίσιμοι ιδεολογικοί μετασχηματισμοί που συντελέστηκαν τότε μάς αφορούν πολύ περισσότερο απ` όσο νομίζουμε. Οι όποιες προφανείς αναλογίες αναζητούν τελικά σύγχρονη θεμελίωση και απεγκλωβισμό από τον ιστορικισμό.
Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το Γενικό Επιτελείο Στρατού με ανακοίνωσή του ζητούσε για εθελοντική κατάταξη φωτογράφους και κινηματογραφιστές για το μέτωπο. Στις εικόνες που κατέγραψαν στο μέτωπο -εικόνες που είχαν περάσει βέβαια από αυστηρή λογοκρισία- βλέπουμε στρατιώτες να προελαύνουν χαμογελαστοί, τραυματίες με επιδέσμους χωρίς αίμα, ή άλλους στρατιώτες στην ανάπαυλα των μαχών, να διαβάζουν, ή να γράφουν στους δικούς τους...
Ίσως η πιο αξιομνημόνευτη μορφή ανάμεσα σε αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα ήταν ο Σμυρνιός ζωγράφος και φωτογράφος Γιώργος Προκοπίου, που τράβηξε πολλές φωτογραφίες στο αλβανικό μέτωπο σαν "πρόπλασμα" για τους πίνακές του. Ο ήδη άρρωστος Προκοπίου, που κοιμόταν σε αντίσκηνο με θερμοκρασίες είκοσι βαθμούς κάτω από το μηδέν, θα πεθάνει στο μέτωπο, στις 20 Δεκεμβρίου 1940, σε ηλικία 64 ετών, ενώ ζωγράφιζε το χιονισμένο Αργυρόκαστρο... Αξίζει να θυμίσουμε τα ονόματα, έστω τα περισσότερα, των φωτογράφων-κινηματογραφιστών εκείνης της περιόδου: Λάζαρος Ακερμανίδης, Πρόδρομος Μεραβίδης, Σπύρος Κοκόλης, Γ. Παπαδούκας, οι τρεις αδελφοί Μεγαλοκονόμου (Κωνσταντίνος, Μανώλης και Χαράλαμπος), Βασίλης Τσακιράκης, Τάκης Φλώρος, Ιωάννης Νισυρίου, Κυριάκος Κουρμπέτης, Δημήτρης Φωτεινόπουλος, Τάκης Τριανταφύλλου, Τάσος Μελετόπουλος, Σπύρος Τράνακας, αλλά και οι Δημητροκάλης, Ράφας, Μαλαβίτης...
Και οφείλουμε να σταθούμε στην κορυφαία κινηματογραφική απόπειρα να αποτυπωθούν οι "ηρωικές και πένθιμες" μέρες του αλβανικού μετώπου: Είναι ο «Ουρανός» του Θεσσαλονικιού σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου, που γυρίστηκε το 1962 και έχει αναγνωριστεί ως μία από τις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινηματογράφου, πλάι στην αριστουργηματική "Αρπα της Βιρμανίας" του Ιάπωνα Κον Ιτσικάουα, ή τους "Σταυρούς στο μέτωπο" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο Τάκης Κανελλόπουλος δεν ενδιαφέρεται να δηλώσει σαφώς το χρονικό πλαίσιο, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για το 1940. Παρά τις διαμαρτυρίες του, οι παραγωγοί έβαλαν στην ταινία εμβόλιμες σκηνές επικαίρων από τον πόλεμο του ʼ40, θέλοντας να δώσουν μια "επίσημη" πατριωτική διάσταση... Γι`αυτό το αντιπολεμικό και αντιηρωικό αριστούργημα, που το σενάριό του συνυπογράφει ο λογοτέχνης Γιώργος Κιτσόπουλος, στρατιώτης και ο ίδιος στον πόλεμο της Αλβανίας, ο Ηλίας Πετρόπουλος έγραφε το 1963 στο περιοδικό «Διάλογος»: «Στον 'Ουρανό' δεν έχουν θέση οι αξιωματικοί, ο δε εχθρός είναι αδιάφορος και ασφαλώς εξίσου δυστυχής [...] Ο δάσκαλος πέθανε από βαρύ τραύμα και παγωνιά, ο λοχίας σκοτώθηκε σε επίθεση, ο Στράτος αυτοκτόνησε από φιλότιμο και τον Γιάγκο τον πυροβόλησαν δίπλα σʼ ένα ρυάκι [...] Ο Τάκης Κανελλόπουλος ξεφεύγει με ευστροφία τα φτηνών εφέ του μοντάζ, ομιλεί ευκρινώς την ελληνική, μάχεται την ηθογραφία, γνωρίζει πώς περπατούν στο χιόνι, πώς υπομένουν το κρύο, πόσο επιβάλλεται η φύση, τι σημαίνει σιγή, ποτάμι, άνοιξη..."

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Φελίππα(ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ -ΠΑΤΡΩΝΟΥ)ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ!!


 Φελίππα



    Όλο το ασκέρι, με τα  Datsun φορτωμένα τσαντίρια, μπακίρια, γέρους, γυναίκες παιδιά και βρέφη, κατευθύνθηκε σε μια αλάνα, έξω από ένα χωριό, πολύ κοντά ωστόσο στην παρακείμενη πόλη. Νομάδες όλη τους τη ζωή, γύριζαν από τόπο σε τόπο, από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη. Αλλού φρόντιζαν να ξεκαλοκαιριάζουν, σε πιο ήπια κλίματα προσπαθούσαν να περάσουν τους κρύους μήνες του χειμώνα.

   Ταξίδευαν συνήθως οικογένειες, με την ευρύτερη σημασία της λέξης: Παππούδες, παιδιά, αδέλφια, ξαδέλφια, ξεπερνούσαν συνολικά τα εκατό άτομα. Οι γέροντες ήταν αυτοί που αποφάσιζαν πότε και προς τα πού θα μετακινούνταν. Μόλις έβρισκαν το κατάλληλο σημείο, έστηναν τα τσαντίρια, χωρίζονταν σε σπιτικά, γονείς παιδιά και, αν υπήρχαν ηλικιωμένοι που είχαν μείνει μόνοι, μαζί κι αυτοί·και έπιαναν δουλειά.

   Οι άντρες στη γύρα, προσφέροντας κάθε είδους εργασία. Οι γυναίκες πουλώντας κιλίμια και πανέρια. Τα παιδιά στέκονταν σε διάφορους πολυσύχναστους δρόμους και άρχιζαν τη διακονιά.

   Ο Φελίππα, ένα ισχνό και καχεκτικό αγόρι, γύρω στα εφτά, είχε στηθεί   στο σταυροδρόμι που οδηγούσε από τη μια μεριά στην εκκλησία και από την άλλη στο σχολείο. Κίνηση μεγάλη, ο ίδιος ό,τι έπρεπε για να κινήσει τον οίκτο των περαστικών· το μεροκάματο από τα καλύτερα.

   Συνεσταλμένο παιδάκι, αλλά το μάτι του έπιανε κάθε κίνηση στους δύο δρόμους. Δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα ο κόσμος που πηγαινοερχόταν προς τη μεριά της εκκλησίας. Το σχολείο ωστόσο, με όλα εκείνα τα συνομήλικα παιδιά, που πότε εξαφανίζονταν μέσα στο κτίριο και πότε, έπειτα από αρκετή ώρα χυμούσαν στο προαύλιο όλο φωνές και γέλια, ήταν γι αυτόν ένας μυστήριος χώρος που λαχταρούσε να γνωρίσει από κοντά.

   Άρχισε λοιπόν, δειλά- δειλά, να πλησιάζει στο προαύλιο· δεν ήταν άλλωστε περιφραγμένο, και όταν τα παιδιά μπαίναν μέσα, από τα παράθυρα του ισογείου να προσπαθεί να ακούσει, και, σκαρφαλώνοντας  μέχρι εκεί που έφταναν τα πόδια, να δει, τι έκαναν τόση ώρα σ` αυτό το κτίριο.

   Σε μια τέτοια προσπάθεια τον εντόπισε ο δάσκαλος της τάξης. Πλησίασε, άνοιξε το παράθυρο και ρώτησε ήρεμα, τι έκανε εκεί. Του απάντησε ένας κατακόκκινος από ντροπή Φελίππα, ότι θα ήθελε πολύ να είναι  ένα από τα παιδιά της τάξης.. Να ακούει και να βλέπει από κοντά, όλα όσα μάθαιναν οι άλλοι.

.  Συγκινήθηκε ο δάσκαλος με την ευαισθησία του μικρού. Του επέτρεψε να καθίσει σε ένα θρανίο στην άκρη, και να μην μιλάει. Ο κόσμος όλος άλλαξε με μιας για το μικρό τσιγγανάκι. Ξέχασε και σταυροδρόμι και ζητιανιά. Όταν το μεσημέρι γύρισε σπίτι με άδεια χέρια, δεν ήξερε από τη χαρά του πώς να αφηγηθεί τη σχολική περιπέτεια. -Μάμα, έλεγε με κομμένη την ανάσα., Πήγα σχολείο, ο δάσκαλος με πήρε μέσα και μ` έβαλε να καθίσω σε θρανίο! Η μάμα δεν καταλάβαινε και πολύ, τι έλεγε το! στερνοπαίδι της.

   Επέστρεψε αργά το απόγευμα και ο πάπα, το ίδιο τροπάρι ο Φελίππα.

-Πάπα, πήγα σχολείο, ο δάσκαλος με πήρε μέσα και μ` έβαλε να καθίσω σε θρανίο!  Κοιτάχτηκαν οι γονείς απορημένοι, και την άλλη μέρα, πρωί-πρωί  βρέθηκαν στο σχολείο, με τον Φελίππα να τρέχει πίσω τους.

   Είδε ο δάσκαλος τους τσιγγάνους, αναγνώρισε το μικρό αγόρι και τους πλησίασε. Τους εξήγησε τι έκανε ο Φελίππα, πώς τον έβαλε στην τάξη και πόσο ενδιαφέρον έδειξε για το σχολείο. Συνέχισε λέγοντάς τους, ότι θα μπορούσαν με πολύ απλές διατυπώσεις να το γράψουν στην πρώτη τάξη και να το αφήσουν να μάθει γράμματα· κερδισμένο θα ήταν το παιδί..

   Έφυγαν παίρνοντας μαζί τους τον Φελίππα. Παρακαλούσε εκείνος σ` όλη τη διαδρομή- θα ζητιανεύω το απόγευμα, μάμα- πάπα, ως αργά το βράδυ, άσετέ με να πάω σχολείο!...Κάμφθηκε σχετικά εύκολα ο πάπα, αντιρρήσεις έφερε η μάμα.... Στο τέλος όμως, και αφού επί μια βδομάδα εξακολουθούσε να μη φέρνει δεκάρα τσακιστή στο σπίτι, αναγκάστηκε να δεχτεί τη λύση, που ο ίδιος ο Φελίππα είχε προτείνει.

   Του φόρεσαν τα καλά του, μέχρι και παπούτσια με κάλτσες έβαλε· του πήραν μία σάκα με μολύβια και τετράδιο και άρχισε η μαθητική ζωή. Καθόλου εύκολη. Οι συμμαθητές τον απέφευγαν, πολλοί τον κορόιδευαν κιόλας. Για τον Φελίππα, το μόνο που είχε σημασία ήταν το σχολείο και ο δάσκαλος. Ο οποίος πολύ σύντομα διαπίστωσε, ότι επρόκειτο για ένα πολύ έξυπνο και προικισμένο παιδί. Πρώτο σε όλα.

   Μετά το σχολείο, έτρεχε στο σταυροδρόμι και έπιανε δουλειά. Δεν είχαν λόγο να παραπονεθούν ούτε η μάμα και ο πάπας, ούτε ο δάσκαλος.

   Είχαν όμως λόγο οι γονείς των άλλων μαθητών, Δεν το χωρούσε το μυαλό τους, πώς ένα τσιγγανάκι, και μάλιστα ζητιανάκι, είχε περάσει γυαλιά στα δικά τους καλομαθημένα παιδιά.   Άρχισε τότε ένας ύπουλος πόλεμος. Να φύγουν οι τσιγγάνοι απ` το χωριό τους, βρωμίζουν τον τόπο·   έγιναν μάλιστα και καταγγελίες για μικροκλοπές.

    Η διαμάχη πήρε διαστάσεις. Έφτασε μέχρι τις αρχές της πόλης, και πριν καλά-καλά καταλάβουν τιγινόταν, φόρτωσαν οι τσιγγάνοι τα πράματα και τη φαμελιά τους και πήραν το δρόμο για άλλους τόπους.

   Ο Φελίππα παρακαλούσε και ικέτευε: Μάμα, πάπα, άσετέ με εδώ εμένα, να τελειώσω την τάξη!..Θα δουλεύω και θα ζω! Παρακαλώ σας, πολύ-πολύ! Μάμα, πάπα...

    Την επόμενη εβδομάδα είδε ο δάσκαλος μια αναγγελία για την εξαφάνιση επτάχρονου Αθίγγανου, κάπου ανάμεσα σε δυο χωριά στον κάμπο της Θεσσαλίας...

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Ο Κ. Βάρναλης για την εθνική επέτειο


Ξεφυλλίζοντας τον “Ρίζο της Δευτέρας” του 1947: Ο Κ. Βάρναλης για την εθνική επέτειο.



.
 
Η βουβή επέτειος.
 Γιορτή και λαός.

H 28 του Οχτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον ελληνικό λαό – και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το “αλβανικό έπος”. Και πάλι χωρίς το λαό. Και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα -για να τους φυλάνε όταν πηγαίνουν στην τελετή – να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού.
       Το τι νόημα δίνουνε στον όρο “αλβανικό έπος” οι φυγάδες του “έπους” φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες όπως π.χ “απελευθέρωση”, “ανεξαρτησία”,”δημοκρατία”, “αμερικάνικη βοήθεια”, “πνευματική ελευθερία” κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.
       Αλλά το νόημα, που έδινε η 4η Αυγούστου στο “αλβανικό έπος”, μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της Ασφαλείας κ. Παξινός. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος, εγκαταλειμμένος από τους “αρχηγούς” του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι αρχηγοί του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών), αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).
       Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του “όχι”, μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την “πατρίδα”, παρά το καθεστώς του. Πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του χέρια στα ξένα χέρια,χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού, ούτε τα κέρδη του απ΄αυτόν.
       Η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήτανε πράξη ανωτέρας βίας παρά θεληματική συμμαχία με τον εχθρό εναντίον του λαού. Και κανένας από τους μεταδεκεμβιανούς κυβερνήτες δεν αμφιβάλλει πως στην σημερινή επέτειο δεν γιορτάζεται το “αλβανικό έπος”, παρά η “συνθηκολόγηση” και η συνεργασία με τον εχθρό. Αν τότε ο ελληνικός λαός νικούσε ως το τέλος τους εχθρούς κι έσωζε την ελευθερία του, οι σημερινοί συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, τη σημερινή επέτειο θα την είχανε ημέρα “εθνικού πένθους”.
       Λοιπόν. Τότες κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των “βαρβάρων επιδρομέων”. Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους- εναντίον του “φασισμού”. Μα το είπαμε: ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού, δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το “σύστημα”. Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη “δουλειά”. Ήτανε (όσο θυμάμαι) ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ. Θεοδωρόπουλος. Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος “υπεράνω όλων” μας, τον κ. Καραγάτση. Μα ως το βράδυ τον αφήσανε.
       Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. Εκεί πήραμε το “πρώτο βάπτισμά” μας στο νόημα του “αλβανικού έπους”. Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
       Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ό,τι αγαπούνε ή μισούνε και για ό,τι κάνουνε -όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
       Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μάς άφησε “λέυτερους”, δηλ. μας “εδέσμευσε” τη σκέψη και τη γλώσσα. Έπρεπε δηλ. κ’ εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στο ντόπιο.
       Κάτι ανάλογο μου είπε μια μέρα κι ο διευθυντής της εφημερίδας, που εργαζόμουνα τότες. Έγραφα μια ιστορία (επί διόμισυ μήνες) της διαφθοράς και απανθρωπίας των πολιτικών ηθών της Ρώμης από το Σύλλα και πέρα. Η περίσταση και η πεποίθησή μου με κάνανε να χρωματίζω κάπως ζωηρότερα τα πρόσωπα και τα πράγματα και να τα χαρακτηρίζω με τον ίδιο τρόπο – κυρίως την αρπαχτικότητα και τη φιλοχρηματία των ισχυρών της “αιώνιας πόλεως”: Σύλλα, Κράσσου, Οκταβίου, Κικέρωνα, Σενέκα κλπ.
       Ο διευθυντής μου λοιπόν με κάλεσε και μου λέγει¨
  -Είπαμε να βρίζεις τους Ρωμαίους, αλλ’ όχι και τους πλουτοκράτες! Δυστυχώς οι περισσότεροι αναγνώστες μας (της Κηφησιάς) είναι πλουτοκράτες.
  -Μα εγώ βρίζω, του απάντησα γελώντας, τους τότε Ρωμαίους πλουτοκράτορες, όχι τους τώρα Έλληνες πλουτοκράτες. Εκείνοι ήταν τέρατα. Οι δικοί μας είναι εντάξει : πατριώτες και καλοί χριστιανοί…
       Μ’ άλλα λόγια οι δυο διευθυντές της Ασφαλείας και της αστικής εφημερίδας, θέλανε ο πρώτος να μη βρίζουμε τους εξωτερικούς εχθρούς κι ο δεύτερος τους εσωτερικούς. Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ’ όχι το σύστημα. Θέλετε τώρα άλλην εξήγηση του τι σημαίνει γι’ αυτούς ο όρος “αλβανικόν έπος”;
      Όταν λοιπόν οι εχθροί του λαού ξηγιούνται με τόση ειλικρίνεια, τότε γιατί ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να τους τα λέει κι αυτός από την καλή; Θα πείτε δεν τον αφήνουν. Θα τον αφήσουν! Κι αν τώρα ο λαός τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο, θα έρθει η μέρα σύντομα, που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει.


Το παραπάνω χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη δημοσιεύτηκε στο “Ρίζο της Δευτέρας”, το δευτεριάτικο φύλλο του Ριζοσπάστη στις 27 Οκτωβρίου 1947. Θυμίζουμε ότι οι αρχές απαγόρευσαν την έκδοση Ριζοσπάστη στις 18 Οκτώβρη του 1947 , το δευτεριάτικο όμως φύλλο συνέχισε την έκδοσή του ως “εβδομαδιαία δημοκρατική εφημερίδα του λαού- Πολιτική, Οικονομική, Φιλολογική και Σατιρική”, με διευθυντή και υπεύθυνο έκδοσης τον Μανώλη Γλέζο, μέχρι τις 22 Δεκέμβρη του 1947.
 Η συνέχιση της έκδοσης του Ριζοσπάστη έστω και μ’ αυτόν το τρόπο, αλλά και η ίδια η προσωπικότητα και ο ηρωισμός του Γλέζου, είχε ενοχλήσει τις εθνικόφρονες φυλλάδες της εποχής, που προσπαθούσαν να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να υποβαθμίσουν ακόμα και την αποκαθήλωση της σβάστικας από την ακρόπολη από τους Μ. Γλέζο και Λ. Σάντα. Ο ίδιος ο Γλέζος με “επιστολή” του στον Ρίζο, περιγράφει την λυσσαλέα επίθεση της “Εστίας” της εφημερίδας των αδερφών Κύρου:

Απάντηση σε σχόλιο της “Εστίας”
 Αγαπητέ “Ρίζο της Δευτέρας”
 Η κυράτσα του φασισμού σε ένα τελευταίο της σημείωμα για τις σχέσεις μου με τον “Ριζοσπάστη”, διεστραβλώνοντας γκαιμπελικώτατα τα γεγονότα, νομίζει ότι βρήκε το “σημείο” για να χύσει το αντικομμουνιστικό της δηλητήριο.
 Δυστυχώς όμως για τους αδ. Κύρου και τα δύο γράμματα του σ. Ν Ζαχαριάδη από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας είναι τόσο πεντακάθαρα για την πολιτική του ΚΚΕ και βρήκαν τέτοια απήχηση στο λαό, ώστε το “δηλητήριο” που έρριξαν μέσα στις ψυχές των νέων- και στα παιδιά τους και σε μένα- να μετουσιωθεί σε ένα άφθαστο αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Γελιέται λοιπόν αν νομίζει πως “πιάνει” το κόλπο της για “συνεργασία”.
 Όσο για το αν ήταν “αφρούρητος τότε” ή όχι η Ακρόπολη, νομίζω ότι κάνουν λάθος. Μάλλον δεν υπήρχαν καν Γερμανοί στην Αθήνα, κι αν υπήρχαν αυτό θα ήταν ασφαλώς…παραίσθηση. Αλλά γιατί να υπενθυμίζω στην “Εστία” εκείνες τις ευτυχισμένες ημέρες;
 Τέλος ας γνωρίζουν οι Κύρου πως η δίχρονη αγνή και έντιμη δουλειά μου σαν δημοσιογράφου στην υπηρεσία του λαού, ούτε θέλει ούτε έχει ανάγκη από τα ανέντιμα, κίτρινα και φασιστικά τους πιστοποιητικά που τόσο ανεξέλεγκτα τα πλασάρουν. Ας κάνουν αυτή την δουλειά για τον εαυτό τους. Τους χρειάζονται εξ άλλου για τους νέους αφέντες.
 Μ. Γλέζος
 Υ.Γ Ξέχασα και κάτι. Μια από τις έντιμες δημοσιογραφικές τους δουλειές ήταν να περιμένουν το κλείσιμο του “Ριζοσπάστη” για να κάνουν την επίθεσή τους. Το σημείωμα τους γράφτηκε στις 21 τρ.
   O ίδιος.





































Κάλεσμα συμμετοχής στην κινητοποίηση των Σωματείων και των Φορέων της Φλώρινας

Κάλεσμα συμμετοχής στην κινητοποίηση των Σωματείων και των Φορέων της Φλώρινας για την εξίσωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Διαμαρτυρία για την υποβάθμιση της Παιδείας.
Τα μέλη των…
ΔΣ των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Δημοτικών Σχολείων της πόλης της Φλώρινας, εκφράζουμε την αντίθεση μας και διαμαρτυρόμαστε έντονα για την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, η οποία οδηγεί σε απαράδεκτη αύξηση της τιμής του. Η αύξηση αυτή σε συνδυασμό με τη δραματική περικοπή της χρηματοδότησης για την Παιδεία, θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε διακοπή της θέρμανσης όλων των σχολείων της περιοχή μας.
Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης είναι ακόμα μίααπαράδεκτη ενέργεια της Μνημονιακής Κυβέρνησης, βάσει του οργανωμένου από την Τρόικα σχεδίου, με μόνο σκοπό την αποδόμηση του κράτους πρόνοιας (υποβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας, υγείας και όλων των κοινωνικών παροχών) – ως και κατάρρευση του κοινωνικού κράτους -, η οποία σε συνδυασμό με την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων οδηγεί στην εξαθλίωση μας ως πολίτες.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης μία δίκαιη και ευνομούμενη πολιτεία, έχει αυξημένο το χρέος να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς της κοινωνικής πρόνοιας (παιδεία, υγεία, μέριμνα…) και σε καμία των περιπτώσεων να τους καταργήσει. Το αντίθετο συνιστά κατάφορα εγκληματική πράξη και εθνική προδοσία.
Προτείνουμε όσον αφορά στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, την αποφορολόγησή του από ΕΦΚ, ΦΠΑ και κάθε άλλη επιβάρυνση και την διάθεση του στα σχολεία όλων των βαθμίδων στην αποφορολογημένη αυτήν τιμή.
Καλούμε όλους τους Γονείς και Κηδεμόνες των Δημοτικών Σχολείων της πόλης να συμμετέχουν ενεργά στην κινητοποίηση των Σωματείων και Φορέων για το πετρέλαιο.
Την Τρίτη 30 και Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012 σας καλούμε να μη στείλετε τα παιδιά σας στο σχολείο, αλλά να τα πάρετε μαζί σας στις μαζικές κινητοποιήσεις. Την Τρίτη 30 Οκτωβρίου όλοι στην πλατεία Μόδη και την Τετάρτη 31 πηγαίνουμε να διαμαρτυρηθούμε στην Αθήνα μαζί με τα παιδιά μας.
(Πάρτε μαζί σας και χειμωνιάτικα σκουφιά, κασκόλ, γάντια και κουβερτάκια για να τα φορέσουν τα παιδιά μας, και με αυτόν τον τρόπο να τους δείξουμε ότι δεν θα ανεχτούμε να συμβεί κάτι αντίστοιχο στα σχολεία μας).
Καλούμε όλους τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων να ενώσουν τη φωνή τους με τη δική μας και να έρθουν να συμπορευτούμε στο δίκαιο αγώνα μας.
Θεωρούμε ότι ως Γονείς και Κηδεμόνες παιδιών σε τέτοιες ευαίσθητες ηλικίες πρέπει να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις κατά της μνημονιακής επιβολής από την Τρόικα και να πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.
Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
ΔΣ των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων :
Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
1ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
3ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
5ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
6ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας
florineanews.blogspot.gr

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Δυσορθρογραφία

Δυσορθρογραφία


Η δυσορθογραφία είναι μία ειδική μαθησιακή δυσκολία που εμφανίζεται σε παιδιά που κάνουν πολλά ορθογραφικά λάθη τόσο στο θέμα όσο και στις καταλήξεις των λέξεων. Συχνά τα παιδιά που παρουσιάζουν δυσλεξία (δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή) παρουσιάζουν ταυτόχρονα προβλήματα και στην ορθογραφία ωστόσο η δυσορθογραφία μπορεί να υφίσταται και μόνη της χωρίς να συνοδεύεται από διαταραχές στην αναγνωστική ικανότητα.

Τα άτομα με δυσορθογραφία, δυσκολεύονται κυρίως να κατανοήσουν τους γραμματικούς κανόνες, να βάλουν δηλαδή κάθε λέξη σε μία λογική κατηγορία σύμφωνα με το μέρος του λόγου που ανήκει, το γένος, την πτώση και τον αριθμό και να εφαρμόσουν έτσι σωστά τον ορθογραφικό κανόνα. Αδυνατώντας λοιπόν να εφαρμόσουν τον κανόνα ενώ μπορεί να τον γνωρίζουν δεν μπορούν να τον γενικεύσουν και να τον χρησιμοποιήσουν στον γραπτό τους λόγο.

Τα παιδιά με την ειδική αυτή μαθησιακή διαταραχή εκτός από τη δυσκολία που έχουν στην κατανόηση των γραμματικών χαρακτηριστικών κάνουν συνήθως δύο τύπους ορθογραφικών λαθών:
α) τα λάθη ακουστικού τύπου όπου τα παιδιά έχουν δυσκολία στην ακουστική διάκριση των ήχων και στη σειρά διαδοχής τους (αγρός αντί αργός)
β) τα λάθη οπτικού τύπου όπου τα παιδιά έχουν δυσκολία στην οπτική διάκριση των χαρακτηριστικών των γραμμάτων ( βέλω αντί θέλω)


Αναλυτικότερα τα λάθη των παιδιών με δυσκολίες στην ορθογραφία είναι τα εξής:
  • ορθογραφικά λάθη θέματος και καταλήξεως των λέξεων (δεν μπορούν να θυμηθούν τους κανόνες ορθογραφίας)
  • αντικαταστάσεις δίψηφων συμφώνων που μοιάζουν ακουστικά μεταξύ τους (τσάκι αντί τζάκι)
  • παραλείψεις γραμμάτων, συλλαβών και καταλήξεων (ξύστα αντί ξύστρα)
  • αντικαταστάσεις ομόηχων άρθρων, ουσιαστικών, επιθέτων και ρημάτων (τον αντί των, σκηνή αντί σκοινί, πολλή αντί πολλοί, παίρνω αντί περνώ)
  • αντικαταστάσεις σωστών γραμμάτων σε λάθος σειρά (πνάω αντί πάνω)
  • αντιστροφές γραμμάτων ή λέξεων (3 αντί ε, σκιτάπι αντί σπιτάκι)
  • προσθέσεις ή παραλείψεις γραμμάτων στις λέξεις (τελειώνιω ή τελιώνω αντί για τελειώνω)
  • φωνητική γραφή των λέξεων (γράφουν τη λέξη όπως ακριβώς την ακούν, απλοποιώντας έτσι τη λέξη οπτικά με το να χρησιμοποιούν τους πιο απλούς φθόγγους π.χ. ορέος αντί ωραίος)
  • ανομοιόμορφα γράμματα, μίξη κεφαλαίων και μικρών γραμμάτων μέσα στη λέξη
  • μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις λέξεις και κόλλημα των γραμμάτων μεταξύ τους ή μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις λέξεις
  • μη χρήση τονισμού στις λέξεις
  • συνεχόμενη επανάληψη των ίδιων λέξεων (και και)
  • γραφή εκτός της γραμμής του τετραδίου

Τα παιδιά που παρουσιάζουν αυτή την ειδική μαθησιακή δυσκολία χρειάζονται ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διδασκαλίας αφού δεν αρκεί η επανάληψη και η εξάσκηση που έχει ανάγκη ένα παιδί που είναι απλώς ανορθόγραφο. Η ειδική διδασκαλία πρέπει να στηρίζεται σε τεχνικές εμπέδωσης των ορθογραφικών κανόνων μέσω της δημιουργίας οπτικών εικόνων και της εφαρμογής μνημονικών τεχνικών. Στόχος είναι να μπορέσει το κάθε παιδί με τη βοήθεια της κατηγοριοποίησης των λέξεων να αυτοματοποιήσει τη γνώση αλλά ταυτόχρονα να μάθει να έχει ενεργό ρόλο στη μαθησιακή διαδικασία επιλέγοντας μεθόδους που θα καλύπτουν τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και πάνω από όλα τις ικανότητές του.


ΠΗΓΗ : www.ygeianews.gr, Εύα Ν. Τσώλη, Ψυχολόγος

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Καστοριά: «Ψωμί–Παιδεία– Πετρέλαιο στα σχολεία(ΕΦΗΜ. Ο ΔΡΟΜΟΣ)

Καστοριά: «Ψωμί–Παιδεία– Πετρέλαιο στα σχολεία» Γραμμένο από Σύνταξη Δευτέρα, 22 Οκτώβριος 2012 09:51
Νέες πάνδημες κινητοποιήσεις στην πόλη. Του Κώστα Χατζηφωτιάδη
Σε νέες, διήμερες αυτή τη φορά, διαμαρτυρίες στις 18 και 19 Οκτώβρη, προχώρησαν οι πολίτες της Καστοριάς. Όπως αναφέρει ανακοίνωση της Κίνησης Πολιτών: «μετά την πόρτα της εξόδου των φορέων της περιοχής μας από τον υφυπουργό Οικονομικών, κ. Γιώργο Μαυραγάνη, αποφασίστηκε σε δυο ευρείες συσκέψεις όπου συμμετείχαν όλοι οι τοπικοί φορείς, να κλιμακώσουν την Πέμπτη και Παρασκευή 18 και 19 Οκτωβρίου τις κινητοποιήσεις τους, εκφράζοντας έτσι την έντονη αντίδρασή τους στην αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης».
Αγανακτισμένοι με την αναλγησία της μνημονιακής κυβέρνησης δηλώνουν: «Θα το στείλουμε μόνοι μας το μήνυμα. Ζητάμε να κλείσουν όλες οι υπηρεσίες που επηρεάζονται από εμάς και έχουμε τη δυνατότητα να τις κλείσουμε. Δήμοι, σχολεία κτλ. Καλούμε όλο τον κόσμο να συμμετάσχει, και τον ιδιωτικό τομέα. Καλούμε και τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης να δουν την Καστοριά που φέτος το χειμώνα θα πεθάνει.»
Οι διαμαρτυρίες έτσι έλαβαν διαφορετικά χαρακτηριστικά προχωρώντας σε κλιμάκωση δράσεων. Στο κάλεσμα για πάνδημη κινητοποίηση ανταποκρίθηκαν δημοτικές και περιφερειακές αρχές, όπως και πολλοί επαγγελματικοί και εργασιακοί σύλλογοι με κλείσιμο υπηρεσιών, καταστημάτων και σχολείων, ειδικά την Πέμπτη, ημέρα της Γενικής Απεργίας.
Η συγκέντρωση της Πέμπτης έγινε έξω από την ΔΟΥ Καστοριάς και ήταν μεγαλύτερη σε όγκο από αυτήν της 4ης Οκτωβρίου. Την περικύκλωση και αποκλεισμό της ΔΟΥ από ανθρώπινη αλυσίδα ακολούθησε η κατάληψη της υπηρεσίας, που συνεχίστηκε μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής. Η κατάληψη περιφρουρήθηκε όλο το βράδυ της Πέμπτης, ενώ μέσα στο κτίριο λειτούργησε ραδιοφωνικός σταθμός, που καλούσε σε συμμετοχή στην κατάληψη και στην πορεία της Παρασκευής 19 Οκτώβρη.
Μαζική ήταν η παρουσία μαθητών από τα σχολεία του νομού, που έδωσαν ιδιαίτερη ζωντάνια και παλμό στις κινητοποιήσεις αλλά και ανέδειξαν τη σύνδεση του προβλήματος της θέρμανσης στα σχολεία με τον γενικότερο αγώνα για επιβίωση και δημοκρατία την εποχή του Μνημονίου φωνάζοντας «ψωμί – παιδεία – πετρέλαιο στα σχολεία». Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πορεία της Παρασκευής προς το γραφείο της βουλευτή της Ν.Δ., κ. Αντωνίου, δίνει μία άλλη χροιά στον λόγο των κινητοποιήσεων που πολλοί τοπικοί παράγοντες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν για δημοσκοπικούς λόγους, όντας μέλη των κομμάτων της τρόικας εσωτερικού.
Παρουσία στη διαμαρτυρία της κίνησης έδωσαν οι τρεις δήμαρχοι του Nομού Καστοριάς αλλά και οι δήμαρχοι Σερβίων-Βελβεντού, Βοΐου, Πρεσπών και Αμύνταιου από την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Τη σκυτάλη των κινητοποιήσεων τη Δευτέρα παίρνει η Φλώρινα και τα Γρεβενά και προβλέπεται κλιμάκωση μέχρι το τέλος του χειμώνα των μνημονιακών πολιτικών.

* Ο Κώστας Χατζηφωτιάδης είναι
μέλος της Κίνησης Πολιτών Καστοριάς

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΣΗ  ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΦΟΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ !!!
ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΤΙΚΗ ΤΡΟΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!!


ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

ψηφίζουμε ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ(ΚΥΣΠΕ)


Στις 7 του Νοέμβρη δίνουμε μήνυμα ανατροπής!

Στηρίζουμε-ενισχύουμε την Εκπαιδευτική Ριζοσπαστική Αριστερά

ψηφίζουμε ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ__

Αθανασιάδης Ιωάννης Κιλκίς

Αναστασιάδης Χρήστος Β’ Θεσσαλονίκης

Ανδρώνης Κωνσταντίνος Γ’ Αθήνας

Αντωνιάδου Κυράνα Α’ Θεσσαλονίκης

Αντωνόπουλος Απόστολος Β’ Αθήνας

Αντωνόπουλος Κωνσταντίνος Κυκλάδες

Αποστόλου Νικόλαος Πειραιάς

Αρβανίτης Αναστάσιος Εύβοια

Αργύρη Ευαγγελούλα Λευκάδα

Αρελάκη Χρυσούλα Ικαρία

Βαγενά Αλεξάνδρα Β’ Αθήνας

Βαλής Γεώργιος Μαγνησία

Βασιλείου Κατερίνα Ρόδος

Βενέτη Ζωή Γ’ Αθήνας

Βενέτη Χριστίνα Γ’ Αθήνας

Βενέτης Κωνσταντίνος Ιωάννινα

Βέρμπης Κωνσταντίνος Θεσπρωτία

Βλαχόπουλος Σπυρίδων Κέρκυρα

Βόλτσης Σωκράτης Πέλλα

Βρεττού Αγγελική Πρέβεζα

Γαλάνη Αικατερίνη Μαγνησία

Γαλάνης Γρηγόριος Γ’ Αθήνας

Γεννάδιος Γεώργιος Κυκλάδες

Γεωργιάδη Σοφία Ικαρία

Γεωργίου Λαμπρινή (Λίντα) Πειραιάς

Γεωργούλας Γεώργιος Ιωάννινα

Γιαννόπουλος Θεόδωρος Ηλεία

Γιάντσου Σταματία Πιερία

Γκιλφέση Αικατερίνη Λασίθι

Γκόνης Ιωάννης Μεσσηνία

Γούλα Μαρία Μαγνησία

Γούσιας Δαμιανός Δ’ Αθήνας

Δαλακούρας Κωνσταντίνος Α’ Θεσσαλονίκης

Δελαπόρτας Σταύρος Λευκάδα

Δεληγιάννης Δημήτριος Β’ Θεσσαλονίκης

Δέλλας Ιωάννης Καστοριά

Δεμερτζή Μαρία Πειραιάς

Δουνιάς Ιωάννης Α’ Θεσσαλονίκης

Εμμανουηλίδου Σταματίνα(Μάτα) Β’ Αθήνας

Ζερβού Μαγδαληνή Γ’ Αθήνας

Ζήνδρος Βασίλειος Ιωάννινα

Θαλασσινού Μαρία Γ’ Αθήνας

Θανόπουλος Γεώργιος Δυτ. Αττική

Θανόπουλος Ιωάννης Δ’ Αθήνας

Θεοδοσίου Ιωάννης Γ’ Αθήνας

Θεοδωρίδης Ευστάθιος Πειραιάς

Θεοδώρου Ευαγγελία Πιερία

Θεοφιλάτου Αγγελική Αιτωλοακαρνανία

Ιωακειμίδης Κωνσταντίνος Πειραιάς

Καβαδάκης Εμμανουήλ Κως

Καζάντη Μαρία Α’ Αθήνας

Καϊτσώτης Δημήτριος Εύβοια

Καλαφέρη Μαγδαληνή Εύβοια

Καλόγηρος Νικόλαος Δ’ Αθήνας

Καλτσούνης Θεόδωρος Πειραιάς

Καμπούρης Δημήτριος Α’ Θεσσαλονίκης

Καπετανάκης Δημήτριος Ημαθία

Καππές Νικόλαος Αιτωλοακαρνανία

Καπράνας Ζήσης Γ’ Αθήνας

Καραϊσκάκης Ευάγγελος Πειραιάς

Καρακαλπάκης-

Καρράς

Κωνσταντίνος Α’ Αθήνας

Καραμουσουλής Γεώργιος Δ’ Αθήνας

Καραντζή Σταματική(Μαριτίνα) Πειραιάς

Καραχρήστου Μαρία Έβρος

Καρβούνης Δημήτριος Δράμα

Καρλάφτης Βασίλειος Α’ Αθήνας

Καρναβά Ειρήνη Ικαρία

Κατσικάτσος Δημήτριος Αν. Αττική

Κέντρος Γεώργιος Δ’ Αθήνας

Κεσίδης Αναστάσιος Κιλκίς

Κεσόγλου Μαριάνθη(Μαριάννα) Καβάλα

Κεφαλά Δήμητρα Λευκάδα

Κικίδου Δροσιά Γ’ Αθήνας

Κιρμινιώτη Ευαγγελία Ημαθία

Κληρονόμου Κωνσταντίνα Χανιά

Κοκκινομηλιώτης Γεώργιος Β’ Αθήνας

Κόκκοτα Ναυσικά Γ’ Αθήνας

Κολίνη Καλλιόπη Πέλλα

Κολιοβέτα Κωνσταντίνα Α’ Αθήνας

Κόλλιας Χρήστος Αργολίδα

Κόλλιας Κωνσταντίνος Γ’ Αθήνας

Κοσμόπουλος Βασίλειος Γ’ Αθήνας

Κουντούρης Γεώργιος Ηράκλειο

Κουράση Ευτυχία(Έφη) Δυτ. Αττική

Κουρκούνης Χρήστος Δ’ Αθήνας

Κουρσάρης Αντώνιος Ζάκυνθος

Κουταλοπούλου Ελένη Α’ Θεσσαλονίκης

Κουτάντος Γεώργιος Β’ Αθήνας

Κουτίδης Αθανάσιος Μαγνησία

Κουτρούμπας Νικόλαος Γ’ Αθήνας

Κουτσογιαννάκη Αγγελική Δ’ Αθήνας

Κουτσούκου Μαρία Β’ Αθήνας

Κρατημένος Δημήτριος Πειραιάς

Κυμηνάς Ανδρέας Α’ Θεσσαλονίκης

Κωνσταντής Κωνσταντίνος Ιωάννινα

Κωνσταντόπουλος Περικλής Δυτ. Αττική

Κωστανάσιος Λάζαρος Ιωάννινα

Κωστοπούλου Δήμητρα Εύβοια

Κωστούδη Φωτεινή Δ’ Αθήνας

Κωτίνας Δημήτριος Φωκίδα

Λάζαρη Αικατερίνη Δ’ Αθήνας

Λάζος Φώτιος Καβάλα

Λαμπρίδης Σάββας Πέλλα

Λασκαρίδου Ειρήνη Δ’ Αθήνας

Λαχουρή Κωνσταντίνα Λέσβος

Λέκκας Δημήτριος Αργολίδα

Λέφα Ανδρονίκη Αχαΐα

Λιανέας Γεώργιος Πειραιάς

Λιάπη Βασιλική Πειραιάς

Λιάτσου Χριστοφορούλα Αιτωλοακαρνανία

Λίπκοβιτς Μαρία Δ’ Αθήνας

Λουκίδης Παναγιώτης Γ’ Αθήνας

Λουκοπούλου Ελένη Εύβοια

Λυσίκατος Νικόλαος Β’ Αθήνας

Μάγγου Βαρβάρα Άρτα

Μαγκούτη Ζωή Γ’ Αθήνας

Μανδώρας Δημήτριος Χαλκιδική

Μανίκας Γεώργιος Φθιώτιδα

Μάνταλος Αθανάσιος Καρδίτσα

Μαντζαβράκου Ανθή Δ’ Αθήνας

Μανωλάκος Πέτρος Πειραιάς

Μανώλης-Πατσούρης Γεώργιος Δ’ Αθήνας

Μαρινάκου Ελένη Γ’ Αθήνας

Μαρούλη Ερασμία Έμη Δ’ Αθήνας

Μαύρος Μιχαήλ Φλώρινα

Μηλιώνη Δέσποινα Γ’ Αθήνας

Μητράκος Ιωάννης Λακωνία

Μικροπούλου Ιωάννα(Νανά) Βοιωτία

Μίτσης Σπυρίδων Α’ Αθήνας

Μιχαηλίδης Αναστάσιος Β’ Αθήνας

Μιχαλακόπουλος Παναγιώτης Μεσσηνία

Μοβσεσιάν Λούση Δ’ Αθήνας

Μοσχίδου Μαρία Ιωάννινα

Μοσχονά Χρυσούλα Πειραιάς

Μουντούρης Παναγιώτης Μαγνησία

Μουρτζάκης Αθανάσιος Εύβοια

Μουστάκας-Βρεττός Θεόφιλος Γ’ Αθήνας

Μπαγιόκας Γρηγόριος Πειραιάς

Μπάδας Ανδρέας Αιτωλοακαρνανία

Μπακατσής Κωνσταντίνος Β’ Θεσσαλονίκης

Μπαλαμάτσια Μαρίνα Ιωάννινα

Μπαλτάς Θεόδωρος Β’ Θεσσαλονίκης

Μπαλωμένου Πολυκρήτη Αιτωλοακαρνανία

Μπαρτζώκα Ευαγγελία Α’ Αθήνας

Μπεκυρά Ιωάννα Αρκαδία

Μπελιά Ελένη Δ’ Αθήνας

Μπέσσας Ανδρέας Α’ Αθήνας

Μπιλάλη Σοφία Χίος

Μπίλλη Σεβαστή Κως

Μπίτσης Χρήστος Πιερία

Μπλατσούκα Ευαγγελία Δ’ Αθήνας

Μπούζιος Σπυρίδων Αρκαδία

Μπούκικας Κωνσταντίνος Σέρρες

Μπουργκάνης Γεώργιος Τρίκαλα

Μωραΐτη Ελένη Δ’ Αθήνας

Νάνη Κωνσταντινιά Τρίκαλα

Νίκας Λεωνίδας Πειραιάς

Νικολάου Αλεξάνδρα Γ’ Αθήνας

Νικολάου Ηλίας Πειραιάς

Νικολουδάκος Ευάγγελος Γ’ Αθήνας

Νούτσου Βασιλική Αν. Αττική

Ντάφης Βασίλειος Ιωάννινα

Ντελής Αντώνιος Πειραιάς

Οικονόμου Βασίλειος Β’ Αθήνας

Οικονόμου Μιλτιάδης Β’ Θεσσαλονίκης

Παναγάκη Μαριαλένα Κυκλάδες

Παναγιωτακόπουλος Δημήτριος Δυτ. Αττική

Πανάγου Αθανάσιος Φωκίδα

Παντελίδης Ζαχαρίας Πιερία

Παξινός Θρασύβουλος Α’ Αθήνας

Παπαβασιλείου Πολυξένη Α’ Αθήνας

Παπαγεωργίου Αναστάσιος Α’ Αθήνας

Παπαγεωργίου Ιωάννης Β’ Αθήνας

Παπαγρηγορίου Ιωάννης Β’ Θεσσαλονίκης

Παπαδάτου Παναγιώτα Δ’ Αθήνας

Παπαδήμας Χρήστος Πρέβεζα

Παπαδόπουλος Ανδρέας Λευκάδα

Παπαθανασίου Νικόλαος Πιερία

Παπαϊωάννου Αριάνα Ξάνθη

Παπαϊωάννου Θεοφάνης Δ’ Αθήνας

Παπαμανώλης Δημήτριος Κορινθία

Παπανδρικόπουλος Ανδρέας Γ’ Αθήνας

Παπαστεργίου Ελένη Ιωάννινα

Παππά Ευαγγελία Κυκλάδες

Παππάς Χρήστος Άρτα

Παρασκευά Ξανθίππη Ροδόπη

Παρασκευοπούλου Μαρία Πειραιάς

Πατσού Αλίκη Α’ Αθήνας

Πέρρου Σωτηρία Ζάκυνθος

Πέτρου Νικολέτα Αν. Αττική

Πηγαδάς Σωτήριος Β’ Θεσσαλονίκης

Πηλίου Φωτεινή Αχαΐα

Πιλάλης Χρήστος Δ’ Αθήνας

Πισκιούλης Μιχαήλ Σέρρες

Πλούσκας Κωνσταντίνος Φλώρινα

Πουλιάνος Σπύρος Άρτα

Πριμηκύρης Δημήτριος Αν. Αττική

Πριονάς Ανδρέας Πειραιάς

Ράκκας Μιχαήλ Πειραιάς

Ράμμος Δημήτριος Πειραιάς

Ράπτης Παύλος Ιωάννινα

Ρεμπατσιός Αριστείδης Πιερία

Ρήγας Ιωάννης Β’ Θεσσαλονίκης

Ρήγας Παναγιώτης Γ’ Αθήνας

Ριζούλης Ανδρέας Αχαΐα

Ρουσιάκης Αχιλλέας Α’ Αθήνας

Σακαρέλης Δονάτος Θεσπρωτία

Σακελαρίου Σοφία Χανιά

Σακούτης Νικόλαος Γ’ Αθήνας

Σαμακωβίδης Δημήτριος Ξάνθη

Σάμιος Ηλίας Πειραιάς

Σαράντου Αναστάσιος Γ’ Αθήνας

Σάρρος Κωνσταντίνος Ρέθυμνο

Σιαφλιάνης Δημήτριος Αν. Αττική

Σιδέρη Αικατερίνη Α’ Θεσσαλονίκης

Σιψά Βασιλική Μεσσηνία

Σιψάς Παναγιώτης Πειραιάς

Σιώχος Ορέστης Τρίκαλα

Σκαμπαρδώνης Σταμάτιος Δ’ Αθήνας

__________Σκληβανίτης Λάζαρος Γ’ Αθήνας

Σκοκάκης Αντώνιος Ηράκλειο

Σούρλας Απόστολος Α’ Αθήνας

Σπανοπούλου Ελένη Α’ Θεσσαλονίκης

Σπέντζας Μιχαήλ Άρτα

Σπύρου Αναστασία (Νατάσσα) Καρδίτσα

Σταγκουράκης Νικόλαος Γ’ Αθήνας

Σταμελάκη Ευαγγελία Χανιά

Σταμούλου Παναγιώτα Β’ Αθήνας

Στέφος Ιωάννης Ιωάννινα

Συμεωνίδης Κωνσταντίνος Κυκλάδες

Συρανίδης Νικόλαος Α’ Θεσσαλονίκης

Σύρος Ιωάννης Βοιωτία

Ταβελλάρη Σοφία Α’ Θεσσαλονίκης

Τερζάκης Γεώργιος Ηράκλειο

Τερλεπάνης Κωνσταντίνος Ηλεία

Τζαχρήστας Δημήτριος Ιωάννινα

Τζέπης Κωνσταντίνος Δ’ Αθήνας

Τζίμας Γεώργιος Γ’ Αθήνας

Τηλιακού Άννα Πειραιάς

Τίτα Θεοδώρα(Δώρα) Πειραιάς

Τολίκα Αικατερίνη-Μαρίνα Λάρισα

Τραμπάκουλος Ηλίας Βοιωτία

Τσακμακάς Βασίλειος Α’ Θεσσαλονίκης

Τσιαντή Κωνσταντίνα Α’ Αθήνας

Τσιόγκας Δημήτριος Β’ Θεσσαλονίκης

Τσίτος Θωμάς Καρδίτσα

Τσουλφάς Θεόδωρος Πειραιάς

Τσουμάνας Ναούμ (Μάκης) Α’ Θεσσαλονίκης

Τσουμπακόπουλος Ιωάννης Γ’ Αθήνας

Τσουρουνάκης Ιωάννης Β’ Αθήνας

Φιλιππούσης Ματθαίος Πρέβεζα

Φλώρου Βασιλεία Ιωάννινα

Χαλαϊτζίδου Θεοδοσία(Γνωσούλα) Πιερία

Χαλβατζής Γεώργιος Κοζάνη

Χατζηθεοδώρου Γεώργιος Ξάνθη

Χατζηθωμάς Ευάγγελος Πειραιάς

Χατζηπαναγιώτου Εμμανουήλ Χανιά

Χατζησάββας Παναγιώτης Ημαθία

Χατζηφωτιάδης Κωνσταντίνος Καστοριά

Χούντα Ιωάννα Δράμα

Χριστάκη Βασιλική Αιτωλοακαρνανία

Χριστοδουλοπούλου Ευθυμία Αχαΐα

Ψυχογυιού Βασιλική Λακωνία

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΚΥΣΠΕ