Περί ισχυρών και σημαντικών γυναικών
Οι γυναίκες της χρονιάς αλλά με μια οπτική διαφορετική από την κατεστημένη…
Συνηθισμένες οι αναδρομές στα τέλη μιας χρονιάς` και όπως πάντα οι αναφορές στρέφονται γύρω από τους πλέον ισχυρούς ή με μεγαλύτερο κύρος και επιρροή. Οταν πρόκειται για τις γυναίκες της χρονιάς –όπου προστίθεται και το στοιχείο του glamour με τις πιο διάσημες, καλοπληρωμένες ή σέξι-, στον κατάλογο των «σημαντικών» θα βρει κανείς τα ίδια πρόσωπα, εκείνα που παράγονται και αναπαράγονται από τα διεθνή μίντια.
Την Ανγκελα Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας -κυρίαρχη των πολιτικών λιτότητας μιας υποταγμένης Ευρώπης και ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου κατά το Forbes-, ακολουθούμενη από τη Χίλαρι Κλίντον -που έκανε τον κόσμο πιο ανασφαλή από τη Λιβύη ώς το Ιράν-, τη Μισέλ Ομπάμα στον ρόλο της συζύγου του πλανητάρχη και τη μη φορολογούμενη Κριστίν Λαγκάρντ, που με το ΔΝΤ καταστρέφει κοινωνίες για να «ορθοποδήσουν» οι οικονομίες των ελίτ.
Επειτα έρχονται οι περιβόητες CEO των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως η Αυστραλή ιδιοκτήτρια ορυχείων και πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο, Τζίνα Ράινχαρτ, η οποία δηλώνει πόσο θετικό είναι «οι Αφρικανοί να δουλεύουν για λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα».
Ναι, κάποιες γυναίκες και φέτος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και οικονομικής σκηνής του πλανήτη και κατέκτησαν τον τίτλο των «ισχυρών» ή «σπουδαίων», αλλά δεν έκαναν τον κόσμο μας καλύτερο και τα εγκώμια φαντάζουν αταίριαστα. Κάποιες άλλες, πάλι, μπορεί να μην κατατάχθηκαν από τους «διεθνούς οίκους αξιολόγησης της σημαντικότητας» σε καμία λίστα, αλλά έκαναν τη διαφορά στις κοινωνίες τους: σε αυτές ανήκουν οι ελάχιστες που επιλέξαμε από τις εκατοντάδες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Αμανάτ
Ο ομαδικός βιασμός της 23χρονης φοιτήτριας «Αμανάτ» (όπως την αποκαλούν τα ΜΜΕ), που λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος υπέκυψε στα τραύματά της, έχει ξεσηκώσει ένα πρωτόγνωρο κύμα διαμαρτυρίας για τις συνθήκες ακραίας βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην Ινδία, όπου κάθε 20 λεπτά μια γυναίκα βιάζεται.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συστήσει δύο επιτροπές για την προώθηση μέτρων καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών, οι αρχές θα αναρτούν εφεξής στο Διαδίκτυο κατάλογο των δραστών σεξουαλικών επιθέσεων, το Κοινοβούλιο προωθεί αυστηρότερη τιμωρία των θυτών, η αστυνομία αυξάνει τις περιπολίες της… Ερήμην της η «Αμανάτ», με την τραγική της μοίρα, έγινε φάρος μιας νέας γενιάς που έχει απηυδήσει από δηλώσεις αποτροπιασμού κομμάτων που κατεβάζουν στις λίστες τους κατηγορούμενους για βιασμό και αστυνομικών αρχών που απαξιούν τις καταγγελίες.
Σαρμίν Ομπαΐντ Σινόι
Το Οσκαρ που κέρδισε η βραβευμένη με Emmy δημοσιογράφος για το ντοκιμαντέρ της «Saving Face» είναι το επιστέγασμα μιας πολύχρονης εκστρατείας που αλλάζει τη μοίρα -νομική, κοινωνική και πολιτική- των γυναικών θυμάτων επιθέσεων με οξύ στην πατρίδα της το Πακιστάν.
Το ντοκιμαντέρ της 33χρονης Σαρμίν κάνει τώρα τον γύρο της χώρας προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις για να δοθεί τέλος σε αυτήν την αποτρόπαια μορφή βίας, ενώ πολλές κοινότητες οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά περιστατικά τέτοιου είδους.
Οι γυναίκες που μιλούν σε αυτό το 16ο ντοκιμαντέρ τής Σινόι δεν αποκαλύπτουν μόνο τις ουλές τους αλλά κυρίως την εσωτερική τους δύναμη για να διεκδικήσουν αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Χάρη σ” αυτήν την καμπάνια, το Κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία γυναικών βουλευτών, συζητάει νόμο για αυστηρότερες ποινές στους δράστες.
Ντούλσε Ματούζ
Πώς απαντάς στον ρατσισμό και στις διακρίσεις που συναντάς ως μετανάστης; Δίνοντας μάχη για τα αυτονόητα, λέει η 27χρονη Ντούλσε Ματούζ, μια Λατίνα μετανάστρια που έφτασε στις ΗΠΑ χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και κατάφερε να διαρρήξει τον αμερικανικό νομικό λαβύρινθο κατακτώντας ένα πανεπιστημιακό πτυχίο και την υπηκοότητα.
Ως πρόεδρος της Συμμαχίας Ονειρα στην Πράξη της Αριζόνας, η ηλεκτρονικός πλέον Ντούλσε βοηθά νέους που σαν κι αυτήν έφτασαν χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα στις ΗΠΑ να βρουν τον δρόμο τους στη νέα τους πατρίδα διεκδικώντας τα δικαιώματά τους και μια θέση σε ένα πανεπιστήμιο που θα τους προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.
Μαϊσούν Καουάσμι
Εγραψε ιστορία καθώς μαζί με δέκα άλλες γυναίκες σχημάτισε την πρώτη λίστα μόνο γυναικών που μετείχαν σε δημοτικές εκλογές στην Παλαιστίνη. Η 43χρονη δημοσιογράφος και μητέρα πέντε παιδιών κατέβηκε στη Χεβρώνα, τη μεγαλύτερη και πιο συντηρητική παλαιστινιακή πόλη της Δυτικής Οχθης, με τον συνδυασμό «Συμμετέχοντας Μπορούμε».
«Οι γυναίκες δεν μπορεί να συναινούν να αποφασίζουν οι άνδρες γι” αυτές. Είμαι ενεργός πολίτης, θέλω να υπηρετήσω τον λαό μου και πρέπει να έχω ίσες ευκαιρίες να το κάνω» δήλωνε η Καουάσμι, αναγνωρίζοντας πως το εγχείρημα ήταν εξαιρετικά δύσκολο καθώς επέλεξε έναν συνδυασμό όχι μόνο αποκλειστικά γυναικείο αλλά και ανεξάρτητο από τους δύο αιώνιους αντιπάλους Φατάχ και Χαμάς.
Μπορεί να μην κατάφερε τον στόχο, να εκλεγούν τρεις συνυποψήφιές της, αλλά έφερε στο προσκήνιο το γεγονός ότι η αντίσταση κατά της ισραηλινής κατοχής άφησε σε δεύτερο πλάνο τα δικαιώματα των γυναικών.
Το Συμβούλιο των 13 Γιαγιάδων
Ξεκίνησαν την ειρηνική τους επανάσταση το 2004 όταν δυτικές και ιθαγενείς γιαγιάδες συναντήθηκαν στο Φίνιξ των ΗΠΑ για να μοιραστούν τις αγωνίες τους για τις προκλήσεις της εποχής. Σοφές «ιέρειες» από τόπους τόσο διαφορετικούς όσο το Νεπάλ, το Θιβέτ, το Μεξικό, την Αλάσκα ή τη Βραζιλία, που πάντρεψαν πολιτισμούς, γλώσσες και φυλές σε μια συμμαχία που συμπυκνώνει την πανάρχαια γυναικεία σοφία που καθεμιά έχει κληρονομήσει.
Κάπως έτσι γεννήθηκε το Διεθνές Συμβούλιο των 13 Ιθαγενών Γιαγιάδων που «μάχονται ειρηνικά για το κοινό καλό». Εχουν επιζήσει πολέμων, διώξεων, νόσων, απωλειών, αλλά δεν άφησαν να σβήσει το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου.
Τον περασμένο Οκτώβριο έφτασαν στην Ισπανία και εν μέσω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τον ευρωπαϊκό Νότο ξεδίπλωσαν σαν προστατευτική ομπρέλα τις τελετουργίες τους προσευχόμενες δημόσια «για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα». Η ευχή ας μας συντροφεύει το -ακόμη πιο δύσκολο- έτος 2013
Συνηθισμένες οι αναδρομές στα τέλη μιας χρονιάς` και όπως πάντα οι αναφορές στρέφονται γύρω από τους πλέον ισχυρούς ή με μεγαλύτερο κύρος και επιρροή. Οταν πρόκειται για τις γυναίκες της χρονιάς –όπου προστίθεται και το στοιχείο του glamour με τις πιο διάσημες, καλοπληρωμένες ή σέξι-, στον κατάλογο των «σημαντικών» θα βρει κανείς τα ίδια πρόσωπα, εκείνα που παράγονται και αναπαράγονται από τα διεθνή μίντια.
Την Ανγκελα Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας -κυρίαρχη των πολιτικών λιτότητας μιας υποταγμένης Ευρώπης και ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου κατά το Forbes-, ακολουθούμενη από τη Χίλαρι Κλίντον -που έκανε τον κόσμο πιο ανασφαλή από τη Λιβύη ώς το Ιράν-, τη Μισέλ Ομπάμα στον ρόλο της συζύγου του πλανητάρχη και τη μη φορολογούμενη Κριστίν Λαγκάρντ, που με το ΔΝΤ καταστρέφει κοινωνίες για να «ορθοποδήσουν» οι οικονομίες των ελίτ.
Επειτα έρχονται οι περιβόητες CEO των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως η Αυστραλή ιδιοκτήτρια ορυχείων και πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο, Τζίνα Ράινχαρτ, η οποία δηλώνει πόσο θετικό είναι «οι Αφρικανοί να δουλεύουν για λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα».
Ναι, κάποιες γυναίκες και φέτος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και οικονομικής σκηνής του πλανήτη και κατέκτησαν τον τίτλο των «ισχυρών» ή «σπουδαίων», αλλά δεν έκαναν τον κόσμο μας καλύτερο και τα εγκώμια φαντάζουν αταίριαστα. Κάποιες άλλες, πάλι, μπορεί να μην κατατάχθηκαν από τους «διεθνούς οίκους αξιολόγησης της σημαντικότητας» σε καμία λίστα, αλλά έκαναν τη διαφορά στις κοινωνίες τους: σε αυτές ανήκουν οι ελάχιστες που επιλέξαμε από τις εκατοντάδες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Αμανάτ
Ο ομαδικός βιασμός της 23χρονης φοιτήτριας «Αμανάτ» (όπως την αποκαλούν τα ΜΜΕ), που λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος υπέκυψε στα τραύματά της, έχει ξεσηκώσει ένα πρωτόγνωρο κύμα διαμαρτυρίας για τις συνθήκες ακραίας βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην Ινδία, όπου κάθε 20 λεπτά μια γυναίκα βιάζεται.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συστήσει δύο επιτροπές για την προώθηση μέτρων καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών, οι αρχές θα αναρτούν εφεξής στο Διαδίκτυο κατάλογο των δραστών σεξουαλικών επιθέσεων, το Κοινοβούλιο προωθεί αυστηρότερη τιμωρία των θυτών, η αστυνομία αυξάνει τις περιπολίες της… Ερήμην της η «Αμανάτ», με την τραγική της μοίρα, έγινε φάρος μιας νέας γενιάς που έχει απηυδήσει από δηλώσεις αποτροπιασμού κομμάτων που κατεβάζουν στις λίστες τους κατηγορούμενους για βιασμό και αστυνομικών αρχών που απαξιούν τις καταγγελίες.
Σαρμίν Ομπαΐντ Σινόι
Το Οσκαρ που κέρδισε η βραβευμένη με Emmy δημοσιογράφος για το ντοκιμαντέρ της «Saving Face» είναι το επιστέγασμα μιας πολύχρονης εκστρατείας που αλλάζει τη μοίρα -νομική, κοινωνική και πολιτική- των γυναικών θυμάτων επιθέσεων με οξύ στην πατρίδα της το Πακιστάν.
Το ντοκιμαντέρ της 33χρονης Σαρμίν κάνει τώρα τον γύρο της χώρας προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις για να δοθεί τέλος σε αυτήν την αποτρόπαια μορφή βίας, ενώ πολλές κοινότητες οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά περιστατικά τέτοιου είδους.
Οι γυναίκες που μιλούν σε αυτό το 16ο ντοκιμαντέρ τής Σινόι δεν αποκαλύπτουν μόνο τις ουλές τους αλλά κυρίως την εσωτερική τους δύναμη για να διεκδικήσουν αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Χάρη σ” αυτήν την καμπάνια, το Κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία γυναικών βουλευτών, συζητάει νόμο για αυστηρότερες ποινές στους δράστες.
Ντούλσε Ματούζ
Πώς απαντάς στον ρατσισμό και στις διακρίσεις που συναντάς ως μετανάστης; Δίνοντας μάχη για τα αυτονόητα, λέει η 27χρονη Ντούλσε Ματούζ, μια Λατίνα μετανάστρια που έφτασε στις ΗΠΑ χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και κατάφερε να διαρρήξει τον αμερικανικό νομικό λαβύρινθο κατακτώντας ένα πανεπιστημιακό πτυχίο και την υπηκοότητα.
Ως πρόεδρος της Συμμαχίας Ονειρα στην Πράξη της Αριζόνας, η ηλεκτρονικός πλέον Ντούλσε βοηθά νέους που σαν κι αυτήν έφτασαν χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα στις ΗΠΑ να βρουν τον δρόμο τους στη νέα τους πατρίδα διεκδικώντας τα δικαιώματά τους και μια θέση σε ένα πανεπιστήμιο που θα τους προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.
Μαϊσούν Καουάσμι
Εγραψε ιστορία καθώς μαζί με δέκα άλλες γυναίκες σχημάτισε την πρώτη λίστα μόνο γυναικών που μετείχαν σε δημοτικές εκλογές στην Παλαιστίνη. Η 43χρονη δημοσιογράφος και μητέρα πέντε παιδιών κατέβηκε στη Χεβρώνα, τη μεγαλύτερη και πιο συντηρητική παλαιστινιακή πόλη της Δυτικής Οχθης, με τον συνδυασμό «Συμμετέχοντας Μπορούμε».
«Οι γυναίκες δεν μπορεί να συναινούν να αποφασίζουν οι άνδρες γι” αυτές. Είμαι ενεργός πολίτης, θέλω να υπηρετήσω τον λαό μου και πρέπει να έχω ίσες ευκαιρίες να το κάνω» δήλωνε η Καουάσμι, αναγνωρίζοντας πως το εγχείρημα ήταν εξαιρετικά δύσκολο καθώς επέλεξε έναν συνδυασμό όχι μόνο αποκλειστικά γυναικείο αλλά και ανεξάρτητο από τους δύο αιώνιους αντιπάλους Φατάχ και Χαμάς.
Μπορεί να μην κατάφερε τον στόχο, να εκλεγούν τρεις συνυποψήφιές της, αλλά έφερε στο προσκήνιο το γεγονός ότι η αντίσταση κατά της ισραηλινής κατοχής άφησε σε δεύτερο πλάνο τα δικαιώματα των γυναικών.
Το Συμβούλιο των 13 Γιαγιάδων
Ξεκίνησαν την ειρηνική τους επανάσταση το 2004 όταν δυτικές και ιθαγενείς γιαγιάδες συναντήθηκαν στο Φίνιξ των ΗΠΑ για να μοιραστούν τις αγωνίες τους για τις προκλήσεις της εποχής. Σοφές «ιέρειες» από τόπους τόσο διαφορετικούς όσο το Νεπάλ, το Θιβέτ, το Μεξικό, την Αλάσκα ή τη Βραζιλία, που πάντρεψαν πολιτισμούς, γλώσσες και φυλές σε μια συμμαχία που συμπυκνώνει την πανάρχαια γυναικεία σοφία που καθεμιά έχει κληρονομήσει.
Κάπως έτσι γεννήθηκε το Διεθνές Συμβούλιο των 13 Ιθαγενών Γιαγιάδων που «μάχονται ειρηνικά για το κοινό καλό». Εχουν επιζήσει πολέμων, διώξεων, νόσων, απωλειών, αλλά δεν άφησαν να σβήσει το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου.
Τον περασμένο Οκτώβριο έφτασαν στην Ισπανία και εν μέσω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τον ευρωπαϊκό Νότο ξεδίπλωσαν σαν προστατευτική ομπρέλα τις τελετουργίες τους προσευχόμενες δημόσια «για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα». Η ευχή ας μας συντροφεύει το -ακόμη πιο δύσκολο- έτος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου