«Στα παιδικά όνειρα δεν γίνονται περικοπές»
Του Μίλτου Σακελλάρη «Εχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είπε κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης. Στον δρόμο της σκέψης του σπουδαίου Κρητικού λογοτέχνη, οι γονείς, μαθητές και καθηγητές του 2ου και 11ου Δημοτικού Σχολείου Νέου Ηρακλείου αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους «παράδεισο». Οι τοίχοι του σχολείου ήταν από το 1999 -που επλήγησαν από τον μεγάλο σεισμό- μουντοί και άχρωμοι. Το γεγονός αυτό επηρέαζε τόσο τους μαθητές όσο και τους δασκάλους.
Τα δύο σχολεία, τα οποία αριθμούν 320 μαθητές, στεγάζονται σε 2.000 τ.μ., κάτι που καθιστούσε εξ αρχής το έργο τους εξαιρετικά δύσκολο. Γι’ αυτό πήραν την απόφαση να δράσουν συλλογικά και να αλλάξουν την όψη στο εσωτερικό των κτιριακών τους εγκαταστάσεων, παρά το γεγονός πως δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα.
«Πιστεύουμε πως στα όνειρα που αφορούν τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουμε περικοπές» είπε στις «6μέρες» η διευθύντρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Μαρία Αναγνωσταρά. Η δράση ξεκίνησε συλλογικά, έπειτα από κάλεσμα όλων των γονέων, προκειμένου να ενημερωθούν για τα προβλήματα του σχολείου και να πάρουν από κοινού αποφάσεις έπειτα από συζήτηση. Οι δάσκαλοι σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων έβαλαν τα πινέλα, αγόρασαν τα χρώματα και μαζί με τη θετική τους διάθεση άλλαξαν την όψη του σχολείου.
Οι γονείς των παιδιών έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Μερίμνησαν να φτιάξουν τις αίθουσες διδασκαλίας, να καθαρίσουν και να βάψουν την αίθουσα πληροφορικής και τη βιβλιοθήκη. Προμήθευσαν, δε, το σχολείο με επιπλέον υπολογιστές, «πλούτισαν» τη βιβλιοθήκη με βιβλία, ζωγράφισαν τοίχους τάξεων και οργάνωσαν όλο το σύστημα για προβολές. «Αυτή η αλληλεγγύη μάς έδωσε δύναμη, μας άνοιξε ορίζοντες. Το σχολείο μας άνοιξε στη γειτονιά, στην κοινωνία» τόνισε η κ. Αναγνωσταρά.
Το Διαδίκτυο βοήθησε πολύ στην υλοποίηση των σχεδίων των δύο σχολείων. Μέσω της ομάδας που έχουν δημιουργήσει στο facebook οι απόφοιτοι από τα δύο Δημοτικά, υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση. Σε μία συνάντησή τους έφεραν όλοι από ένα κουτί μπογιά, ενώ ακόμα και οι φίλοι τους που ενημερώθηκαν για τη συγκεκριμένη κίνηση, αποφάσισαν να συμμετάσχουν, για να υλοποιηθεί «το δικό μας όνειρο, το οποίο ήταν κοινό για όλους» όπως επισήμαναν. Μεγάλη ήταν και η συνεισφορά του δήμου, ο οποίος στάθηκε δίπλα σε αυτήν την προσπάθεια, καθώς μετά από σχετική ενημέρωση έστειλε προσωπικό για να βοηθήσει.
Η ψυχολογία των παιδιών -όπως λένε και τα ίδια- από τότε που βελτιώθηκε το εσωτερικό του σχολείου έχει αλλάξει άρδην. Τα χρώματα έχουν δώσει την ηρεμία και την καλή διάθεση που χρειάζεται ένα νέο παιδί σε μία τόσο ευαίσθητη ηλικία. «Πλέον μετά από αυτήν τη συλλογική δράση, θεωρούν το σχολείο δικό τους χώρο» μας είπε η διευθύντρια του 2ου Δημοτικού. Οι μαθητές των δύο σχολείων έμαθαν να δρουν συλλογικά και να συμμετέχουν ενεργά σε κάτι που τους αφορά άμεσα. Διδάχθηκαν πως, για να πετύχουν κοινούς στόχους, υπάρχει μία «μαγική» λέξη που μπορεί να τους βοηθήσει: η συνεργασία.
Παρά το γεγονός ότι είναι ένα σχολείο των βορείων προαστίων, οι ελλείψεις που αντιμετωπίζει είναι αρκετές. «Πρώτα από όλα έχουμε σοβαρές ελλείψεις σε σύγχρονο ηλεκτρονικό εξοπλισμό (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, διαδραστικούς πίνακες, φωτοαντιγραφικά). Η τραπεζαρία μας είναι πρόχειρη και στεγάζεται μέσα στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Στον ίδιο χώρο γίνεται η γυμναστική τις μέρες που βρέχει, αλλά και οι προβολές διάφορων ντοκιμαντέρ και εκπαιδευτικών προγραμμάτων» μας είπε η κ. Αναγνωσταρά. Οι υπολογιστές και των δύο σχολείων είναι ελάχιστοι. Μόλις 11 για… 320 μαθητές και όλοι από δωρεές γονέων. Οι υπεύθυνοι του σχολείου έχουν απευθυνθεί σε φορείς και υπηρεσίες για ενίσχυση, ωστόσο ακόμα περιμένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου