Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Απειλή διάσπασης στην Ευρωζώνη

Έντυπη Έκδοση

Απειλή διάσπασης στην Ευρωζώνη

Ο Βορράς ζητάει ολοένα και βαθύτερη σύγκλιση και ομοιογένεια, αλλά δεν έχει καταφέρει να βάλει σε λειτουργία τους μηχανισμούς διαχείρισης της κρίσης
Παρά τη μικρή της βαρύτητα, 0,2% του συνολικού ΑΕΠ της Ευρωζώνης, αλλά και του μικρού ποσού που χρειάζεται  η διάσωσή της, συγκριτικά με τα ποσά που χρειάστηκαν για τις άλλες μνημονιακές χώρες, η Κύπρος έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο δύσκολους γρίφους για την Ευρωζώνη. Εμπειρογνώμονες με μεγάλη εξοικείωση στα ευρωπαϊκά πράγματα εξηγούν ότι η Κύπρος έχει βρεθεί στη δίνη του κυκλώνα ευρύτερων ιδεολογικοπολιτικών αλλαγών στους κόλπους της Ευρωζώνης. Η δυναμική των αλλαγών περιστρέφεται γύρω από δύο κεντρικούς άξονες: Πρώτος άξονας είναι η ανάδειξη μιας αντίληψης, κυρίως στις βόρειες χώρες της Ευρωζώνης, σύμφωνα με την οποία δεν θεωρείται πια αποδεκτή η επιβάρυνση των φορολογουμένων για να διασώζουν τράπεζες. Δεύτερος άξονας είναι η πολιτική φιλοσοφία για περαιτέρω σύγκλιση και ομοιογένεια στους κόλπους της Ευρωζώνης.
Το «κούρεμα»
Η ιδεολογική αυτή δυναμική έχει κερδίσει εντυπωσιακό έδαφος στη Γερμανία, αλλά και στην Ολλανδία, και μετά το «κούρεμα» των ιδιωτών επενδυτών στην Ελλάδα επικρατεί η άποψη ότι η Ευρωζώνη πρέπει να συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση. Και αυτό παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το ελληνικό PSI θα είναι κάτι μοναδικό, που δεν θα επαναληφθεί στην Ευρωζώνη. Ετσι λοιπόν εξηγούν στις Βρυξέλλες την επιμονή των χωρών του Βορρά για μια μορφή συμμετοχής των ιδιωτών στην κυπριακή διάσωση, ενώ η σκληρή στάση του ΔΝΤ απέναντι στη βιωσιμότητα του κυπριακού χρέους αποτελεί το πιο εύφορο έδαφος για να καλλιεργείται η δυναμική αυτή.
Η πολιτική δυναμική που σπρώχνει, αργά μεν, σταθερά δε, την Ευρωζώνη σε μια όλο και βαθύτερη σύγκλιση και ομοιογένεια βρίσκει έναν από τους πιο εύκολους επικοινωνιακούς λόγους ύπαρξής της στην Κύπρο, καθώς ο τρόπος λειτουργίας και η φιλοσοφία του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας θεωρούνται ως εξαιρετικά ιδιόμορφοι για τα δεδομένα της Ευρωζώνης. Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κυρίως του Βορρά, η Κύπρος θεωρείται ότι αποκλίνει πέραν του δέοντος από τις χρηματοπιστωτικές και φορολογικές πρακτικές της Ευρωζώνης. Ετσι, μέσα στην ευρύτερη δυναμική για πλήρη ομοιογένεια ανάμεσα στις χώρες του ευρώ, η κρίση αποτελεί ένα από τα καλύτερα «όπλα» των Ευρωπαίων προκειμένου να πιέσουν τη Λευκωσία να δεχθεί αλλαγές που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα δεχόταν ποτέ.
Αβεβαιότητα
Αυτό που προκύπτει όμως από όλη την άσκηση επίλυσης του κυπριακού γρίφου είναι ότι η Ευρωζώνη δεν έχει ακόμα καταφέρει να θέσει σε λειτουργία τούς απαραίτητους μηχανισμούς αποτελεσματικής διαχείρισης της κρίσης του χρέους. Η ad hoc αντιμετώπιση της κάθε επιμέρους κρίσης από την Ευρωζώνη είχε ήδη δημιουργήσει μια αίσθηση αβεβαιότητας στην περιφέρεια, αλλά μετά την απόφαση της περασμένης εβδομάδας, να επιβαρυνθούν οι καταθέτες σε τράπεζες, η αίσθηση αυτή έχει φτάσει στο ζενίθ της.
Η βαθιά τομή που χωρίζει πλέον την περιφέρεια της Ευρωζώνης από τις χώρες που θεωρούνται ως ο σκληρός της πυρήνας αναδεικνύεται σε τεράστια απειλή διάσπασής της, ενώ το πολιτισμικό και ιδεολογικό υπόβαθρό τους οξύνεται τραγικά. Το υπόβαθρο της καλβινιστικής αυστηρότητας του Βορρά και της λατινικής ευελιξίας στο Νότο έχουν μετατραπεί σε βασικές παραμέτρους της κρίσης χρέους, φέρνοντας έτσι την Ε.Ε. σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με τη φιλοδοξία της για ουσιαστική πολιτική σύγκλιση και ενσωμάτωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου