Αγώνας για ζωή απ'... το υπερώο της Ελλάδας

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Αγώνας για ζωή απ'... το υπερώο της Ελλάδας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΑΡΔΑΒΑΝΗ

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ, g.kiousis@eleftherotypia.net

«Στο τελευταίο εξωτερικό ιατρείο, πέντε από τους είκοσι ασθενείς που εξέτασα είχαν μόλις χάσει την ασφάλισή τους - λόγω μακροχρόνιας ανεργίας. Ανθρωποι υπό θεραπεία με φάρμακα αξίας κατ' ελάχιστον 150-200 ευρώ/μήνα. Φάρμακα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ανθρωποι με δυνητικά θανάσιμη νόσο, με ενδεχόμενη ανάγκη νοσηλείας ανά πάσα στιγμή, χωρίς ασφάλιση, χωρίς εισόδημα.

«Τούτ' η χώρα που παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους» ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ Σε κάποιους επιχείρησα να μετατρέψω τη θεραπεία σε κάτι "φτηνότερο", προσπαθώντας να παραμείνω σε διεθνώς αποδεκτά πλαίσια. Αυτό θα πρέπει να κάνω στο εξής, και δεν είμαι βέβαιος ότι θα είναι πάντα εφικτό. Περιπτώσεις ανήμπορων συνανθρώπων μας που χάνουν την πρόσβαση στο αυτονόητο μιας θεραπείας όταν αρρωστήσουν, περιπτώσεις που πολλαπλασιάζονται με τρομακτικό ρυθμό. Ο ενικός της οδύνης σε πληθυντικό απόγνωσης». Μιλά ο ογκολόγος Αλέξανδρος Αρδαβάνης.
- Γιατρός σε αντικαρκινικό...
«Κατάσταση διαρκούς ετοιμότητας σε πολλά επίπεδα. Ο ασθενής με καρκίνο είναι ένα ρευστό, άρα συνεχώς μεταβαλλόμενο, σύμπλεγμα προβλημάτων τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Ο γιατρός, ακόμα και ο πιο "θωρακισμένος συναισθηματικά", αναπόφευκτα εμπλέκεται στο ψυχόσωμα των ασθενών του, όση απόσταση και αν προσπαθήσει να κρατήσει. Ετσι, περνά βαθμιαία σε μιαν άλλη θέαση της ζωής και του θανάτου. Με την επίγνωση της κοινής μοίρας των εμβίων, μαθαίνει να επιδιώκει τις μικρές νίκες, ενώ δεν σταματά να σκαρφαλώνει πεισματωμένα προς την κορυφή της ελπίδας της μεγάλης και οριστικής νίκης».
- Ο «Αγιος Σάββας»;
«Παρά τις ευνόητες δυσκολίες, κρατιέται σε ικανοποιητικό επίπεδο παροχής υπηρεσιών. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διατήρηση ποιοτικής περίθαλψης στις ασφυκτικές συνθήκες της κρίσης διαδραματίζει το ευαισθητοποιημένο αν και υποαμειβόμενο προσωπικό στο σύνολό του, γιατροί, νοσηλευτές, τεχνολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ενώ η συμβολή της διοίκησης του νοσοκομείου μας δεν μπορεί να αγνοηθεί. Γενικά, θεωρώ ότι με την υπερπροσπάθεια του προσωπικού, συχνά σε επίπεδο αυτοθυσίας, τα ολοένα αυξανόμενα προβλήματα αμβλύνονται».
- Υποστελεχωμένος;
«Σημαντικά, οι προσφεύγοντες ασθενείς αυξάνονται γεωμετρικά, φαινόμενο κοινό των νοσοκομείων του ΕΣΥ. Φοβάμαι ότι η εξουθένωση των εργαζομένων, κυρίως γιατρών και νοσηλευτών, είναι ήδη εντός των πυλών. Οταν αυτή αρχίσει να εκδηλώνεται, θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας».
- Η Υγεία με αριθμούς;
«Είμαστε όλοι όμηροι της οικονομίας. Των αριθμών, των διαγραμμάτων και των καμπυλών της, που μας εγκλωβίζουν όπως τα έντομα ο ιστός της αράχνης. Χωρίς αυτήν όμως τίποτε οργανωμένο, όλα αποσαθρώνονται στο χάος. Ομως ο γιατρός δεν είναι οικονομολόγος! Δεν δικαιούται να σκέφτεται με οικονομικά κριτήρια παρά μόνο να τα κρατά στο πίσω πίσω μέρος κάθε θεραπευτικού συλλογισμού, αφού κάποια στιγμή θα του επιβληθεί ο συνυπολογισμός του κόστους, ο περίφημος συντελεστής κόστος/όφελος. Ο γιατρός να αγγίζει τον άρρωστο, ο οικονομολόγος τους αριθμούς του, έκαστος εφ' ω ετάχθη! Ζητούμενο, μια γλώσσα συνεννόησης για το κοινό καλό».
- Γράφετε;
«Εχω εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: "Στο νοητό σύνορο των 160", Ικαρος 2001, "Ως πρόσχημα καταλαλιάς", Μεταίχμιο 2003, "Ασφυκτιονία", Αλεξάνδρεια 2005, και "Μην ψάξεις νήμα και ειρμό", Αλεξάνδρεια 2007, μία συλλογή μικρών πεζών, "Θραύσματα και θροΐσματα", Αλεξάνδρεια 2010, και το ποιητικό πεζογράφημα "Εκκεντρα", Γκοβόστης».
- Ενας στίχος του Καρούζου;
«Μιλώ από ένα υπόγειο· μιλώ απ' το υπερώο της Ελλάδας».
- «Μεταξά, ακούγοντας το χρόνο»: τι διδάσκει η ταινία;
«Είναι δύσκολο να πει κάποιος ποιο είναι αυτό το Τι. Ας κρατήσουμε την αίσθηση της κοινής μοίρας και την αξία του αγώνα για ζωή, χωρίς το δηλητήριο της ματαιότητάς του».