Ουδεμία αντίσταση υπάρχει πλέον στη μαζική ανθρω-ποφαγία

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα είναι εδώ

Ουδεμία αντίσταση υπάρχει πλέον στη μαζική ανθρω-ποφαγία

Του ΘΑΝΑΣΗ ΔΡΙΤΣΑ καρδιολόγου (Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο), συνθέτη και συγγραφέα

Η αισιοδοξία που έφερε η πρώιμη μεταπολεμική εποχή (1950-1960), μετά τη φρίκη του ναζισμού, είχε οδηγήσει αρκετούς ιστορικούς να αποφανθούν τότε ότι είναι απίθανο να συμβεί στο μέλλον ένας τόσο καταστροφικός πόλεμος, όσο ο Δεύτερος Παγκόσμιος, σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Φαίνεται ότι τελικά βιάστηκαν να οδηγηθούν σε αυτά τα συμπεράσματα εφ' όσον, με βάση αυτά που συμβαίνουν σήμερα, η Ενωμένη Ευρώπη του 2013 έχει μάλλον εισέλθει στην πλέον ξεδιάντροπα απάνθρωπη περίοδο από αρχής της Ιστορίας.

Ο οικονομικός πόλεμος που βιώνει σήμερα ο ευρωπαϊκός Νότος, χωρίς να ακούγονται κλαγγές των όπλων, έχει καταργήσει κάθε μορφή ηθικής και έχει εισάγει πρωτοποριακές τεχνικές ανθρωποφαγίας. Πλέον ο αδύναμος, ο άπορος, ο ασθενής, ο ηλικιωμένος, το παιδί, όχι μόνον δεν υποστηρίζονται από την κρατική μέριμνα, αλλά αντιθέτως διώκονται και εξοντώνονται οριστικά. Ετσι τίποτε πλέον δεν θα θυμίζει στον ευκατάστατο, νομοταγή και ευυπόληπτο Ευρωπαίο πολίτη ότι υπάρχουν σήμερα αναξιοπαθούντες.

Οι παρακάτω ειδήσεις είναι απόλυτα αληθινές και συμβαίνουν στην Ευρώπη του 21ου αιώνα: «Με πρόστιμο που θα αγγίζει τα 750 ευρώ, θα τιμωρούνται οι άστεγοι στη Μαδρίτη. Στην Ισπανία, οι περιφέρειες είναι ελεύθερες να νομοθετούν κατά το δοκούν για την επαιτεία. Η Ana Botella, δήμαρχος της Μαδρίτης, αποφάσισε να ποινικοποιήσει τη φτώχεια και να επιβάλει "νόμιμο σαδισμό" σε χιλιάδες ανθρώπους που δεν έχουν εισόδημα. Ετοιμάζει επίσης σχέδιο νόμου, που θα επιφέρει κυρώσεις στους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να ζουν στο δρόμο, να ζητιανεύουν ή να πλένουν παρμπρίζ αυτοκινήτων για να επιβιώσουν.

»Ακόμη, προβλέπεται η επιβολή κυρώσεων και πρόστιμο 750 ευρώ για όσους ζητιανεύουν στις εισόδους εμπορικών κέντρων, γραφείων, σχολείων και νοσοκομείων, κοιμούνται σε παγκάκι ή πωλούν χαρτομάντιλα στα φανάρια, για να εξασφαλίσουν ένα γεύμα».

Ολα αυτά συμβαίνουν τώρα στην Ισπανία, αφού έχουν προηγηθεί εξώσεις ανθρώπων από τα σπίτια τους, αλλά και από το Δημόσιο Στεγαστικό Φορέα της χώρας, όπου μπορούσαν να φιλοξενούνται όσοι το είχαν ανάγκη.

Σύμφωνα με την Ισπανική Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, 1 στους 5 ζει σε συνθήκες φτώχειας, πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά δεν σιτίζονται κανονικά και περίπου το 30% των νοικοκυριών είναι υποθηκευμένα λόγω απλήρωτων στεγαστικών δανείων, για τα οποία οι ιδιοκτήτες τους απειλούνται με πλειστηριασμό ακινήτου. Γρηγορείτε λοιπόν και προσεύχεσθε διότι αυτά που συμβαίνουν τώρα στην Ισπανία έρχονται με ταχύτατους ρυθμούς και στη νυν στενάζουσα Ψωροκώσταινα. Με τις ευλογίες του δικομματισμού και τις πιέσεις της τρόικας χιλιάδες Ελληνες θα χάσουν τα σπίτια τους εντός του 2014.

Οι βαθιά άρρωστες ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν οδηγηθεί σε πλήρη απάθεια, έτσι ουδεμία αντίσταση υπάρχει πλέον στη μαζική αυτή ανθρωποφαγία. Στην Ισπανία τοποθετούν μάλιστα καρφιά στα πλατύσκαλα της εισόδου των κατοικιών για να μην μπορούν να ξαπλώσουν πάνω τους οι άστεγοι, οι φωτογραφίες στο Διαδίκτυο είναι απίστευτες και συγκλονιστικές. Εδώ θυμήθηκα το χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Μια άπορη και άστεγη μικρούλα, χωρίς κανέναν στον κόσμο, που πουλούσε σπίρτα στο δρόμο.

Κανείς δεν αγόραζε σπίρτα και εκείνη άρχισε να καίει ένα ένα τα σπίρτα για να ζεσταθεί μέσα στην παγωνιά. Αποκαμωμένη και θλιμμένη, κούρνιασε κάποια στιγμή στο πλατύσκαλο της πόρτας ενός πλούσιου σπιτιού. Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα και οι νοικοκυραίοι βρήκαν το κορίτσι να κοιμάται πάνω στο χιονισμένο πλατύσκαλο, παγωμένη και τριγυρισμένη από αναρίθμητα σπίρτα. Συγκινήθηκαν και πήραν στην αγκαλιά τους τη δύστυχη μικρή, την έβαλαν στο σπίτι τους.

Ο κόσμος άλλαξε πολύ από τότε, το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν θα μπορούσε σήμερα να ξαπλώσει στο παγωμένο πλατύσκαλο γιατί εκεί οι νοικοκυραίοι θα είχαν τοποθετήσει καρφιά, έτσι κανείς άστεγος δεν θα μπορούσε να σταθεί. Το πολύ πολύ να «την έβγαζε» σε κάποιο κρατητήριο, αναγκαστικά, γιατί δεν θα μπορούσε βέβαια να πληρώσει το πρόστιμο για τους άστεγους. Καημένε, Αντερσεν, τι είδους παραμύθια θα έγραφες άραγε σήμερα με αυτά που θα έβλεπες; Πιθανά να είχες γίνει αυτόχειρας.