Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

13 χαρακτηριστικά των ανθρώπων με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ)

13 χαρακτηριστικά των ανθρώπων με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ)


Ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης μας (Emotional Intelligence), ή αλλιώς EQ, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα, τόσο τα δικά μας, όσο και των άλλων και μπορεί να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στον καθορισμό της ευτυχίας και της επιτυχίας μας. Πώς όμως μπορούμε να ελέγξουμε το επίπεδο της συναισθηματικής μας νοημοσύνης;


 Οπως εξηγεί ο Ντάνιελ Γκολμαν, ψυχολόγος και συγγραφέας της μελέτης «Focus: The Hidden Driver of Excellence», μιλώντας στο Huffington Post, υπάρχουν 13 στοιχεία που σηματοδοτούν ότι ορισμένα άτομα έχουν υψηλό EQ 

1. Είναι περίεργοι να γνωρίσουν ανθρώπους που δε ξέρουν 

Αυτό δείχνει ότι το άτομο έχει έναν ορισμένο βαθμό ενσυναίσθησης, ένα από τα κύρια συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης. Τα Ατομα με Υψηλή Ενσυναίσθηση (HEPS) – εκείνοι που είναι εξαιρετικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, και να ενεργούν με τρόπο που να είναι ευαίσθητη στις ανάγκες αυτές – έχουν ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό: Είναι πολύ περίεργος για τους ξένους και πραγματικά ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τους άλλου

 2. Είναι γεννημένοι ηγέτες 

Σύμφωνα με τον Γκολμαν, οι εξαιρετικοί ηγέτες συχνά έχουν ένα πράγμα από κοινού. Εκτός από τις παραδοσιακές απαιτήσεις για την επιτυχία, διαθέτουν μοναδικό ταλέντο, ισχυρή ηθική εργασίας και φιλοδοξία, στοιχεία που σηματοδοτούν υψηλό βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης.

 3. Γνωρίζουν τις ικανότητες αλλά και τις αδυναμίες τους 

Ενα άτομο με υψηλό EQ, μαθαίνει να εντοπίζει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του και να αναλύει πώς αυτές λειτουργούν πιο αποτελεσματικά σε αυτό το πλαίσιο. Αυτή η συνειδητοποίηση γεννά την ισχυρή αυτοπεποίθηση, που είναι ένας βασικός παράγοντας της συναισθηματικής νοημοσύνης, σύμφωνα με τον Γκολμαν

4. Ξέρουν και επιλέγουν πότε θα προσέξουν κάτι Η ικανότητα να αποφεύγουμε τους περισπασμούς και να επικεντρωνόμαστε στο έργο μας είναι το κλειδί για τη συναισθηματική νοημοσύνη, αναφέρει ο Γκολμαν.

 5. Οταν συγχύζονται ξέρουν ακριβώς το λόγο 

Ολοι βιώνουν μια σειρά από συναισθηματικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας και συχνά δεν χρειάζεται καν καταλάβουμε τι προκαλεί ένα κύμα οργής ή θλίψης. Αλλά μια σημαντική πτυχή της αυτογνωσίας και του υψηλού EQ είναι η ικανότητα να αναγνωρίζουμε από που πηγάζουν τα συναισθήματα σας προέρχεται από και να ξέρουμε ακριβώς γιατί αισθανόμαστε έτσι. 

6. Τα πάνε καλά με τον περισσότερο κόσμο 

Το να έχεις ειλικρινείς, εκπληρωμένες και αποτελεσματικές σχέσεις είναι σημάδι υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης, σύμφωνα με τον Γκολμαν

7. Τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα να είναι καλοί και ηθικοί 

Μια πτυχή της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι η «ηθική ταυτότητα», η οποία έχει να κάνει με το βαθμό στον οποίο θέλουμε να δούμε τους εαυτούς μας ως ηθικά και νοιαστικά άτομα. Εάν είστε κάποιος που νοιάζεται για την δημιουργία αυτής της πλευράς του εαυτού σας ανεξάρτητα από το πώς έχετε ενεργήσει κατά στο παρελθόν σε ηθικές καταστάσεις, μπορεί να έχετε ένα υψηλό EQ. 

8. Νοιάζονται και βοηθούν τους άλλους 

Αν καθυστερείτε τις δραστηριότητες σας προκειμένου να δώσετε προσοχή σε άλλους ή να τους βοηθήσετε και ξεστρατίζετε για να πείτε γεια σε κάποιον ή να βοηθήσετε μια ηλικιωμένη γυναίκα στο μετρό, έχετε υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη σύμφωνα με τον Γκολμαν. 

9. Είναι καλοί στο να διαβάζουν εκφράσεις του προσώπου 

Η ικανότητα να καταλαβαίνει κανείς τα συναισθήματα του άλλου απλώς κοιτάζοντας το πρόσωπο του είναι δείγμα υψηλού EQ 

10. Είναι καλοί στο να κρίνουν χαρακτήρες 

Εαν η διαίσθηση σας για κάποιο άτομο σπάνια πέφτει έξω τότε αυτό είναι δείγμα υψηλού EQ. 

11. Εμπιστεύονται το ένστικτο τους 

Ενας συναισθηματικά έξυπνος άνθρωπος είναι κάποιος που αισθάνεται άνετα να ακολουθοει τη διαίσθησή του, εξηγεί ο Γκόλμαν. Εάν είστε σε θέση να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και τα συναισθήματά σας, τότε διαθέτετε υψηλό EQ. 

12. Μπορούν και αυτενεργούν συχνά 

Είστε πάντα φιλόδοξοι και εργατικοί, ακόμα και όταν δεν ανταμείβεστε για αυτό; Αν έχετε προσωπικό κίνητρο και μπορείτε να εστιάσετε την προσοχή και την ενέργειά σας για την επιδίωξη των στόχων σας τότε είναι πιθανό να έχετε ένα υψηλό EQ. 

13. Ξέρουν πότε να πούνε «όχι» 

Η αυτοσυγκράτηση, ένα από τα βασικά συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης και σημαίνει ότι θα είστε σε θέση να πειθαρχήσετε τον εαυτό σας και να αποφύγετε ανθυγιεινές συνήθειες. Οι συναισθηματικά ευφυείς άνθρωποι γενικά μπορούν να διαχειριστούν σωστά το άγχος και να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους, σύμφωνα με τον Γκολμαν.

 iefimerida.gr 

Προς απελευθέρωση και τα μεταπτυχιακά

Προς απελευθέρωση και τα μεταπτυχιακά

10:45 | 31 Ιουλ. 2014
Την απελευθέρωση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων των ΑΕΙ σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας, όπως έγινε γνωστό μετά από σύσκεψη του Ανδρέα Λοβέρδου με τους πρυτάνεις.
Ο υπουργός Παιδείας σημείωσε ότι θα απελευθερωθεί η διαδικασία λειτουργίας των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, προκειμένου οι αποφάσεις να λαμβάνονται με υπογραφή των Πρυτάνεων των Πανεπιστημίων και όχι με υπογραφή υπουργού, ενώ η αξιολόγησή τους θα γίνεται από την ΑΔΙΠ.
Στη σύσκεψη συζητήθηκαν επίσης ζητήματα όπως οι μετεγγραφές των φοιτητών, οι προϋπολογισμοί των ιδρυμάτων για το νέο έτος, οι παλαιοί φοιτητές, η αξιολόγηση των ιδρυμάτων και η αξιολόγηση των οργανογραμμάτων των οκτώ πανεπιστημίων στα οποία υπάρχουν εργαζόμενοι στη διαθεσιμότητα.
Όπως ανέφερε ο  Α. Λοβέρδος, την Πέμπτη, σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο και συναρμόδιους υπουργούς θα αποφασιστεί η εξαίρεση των ειδικών λογαριασμών (ΕΛΚΕ) από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών προκειμένου να έχουν την ευελιξία τα ιδρύματα να αυτοχρηματοδοτούνται μέσω της έρευνας.
Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι θα εκδοθεί εγκύκλιος ενημέρωσης των ιδρυμάτων για τον τρόπο χρησιμοποίησης κονδυλίων από τα αποθεματικά τους για την πρόσληψη έκτακτου προσωπικού, όπως ο νόμος επιτρέπει.
Μία από τις προτάσεις του υπουργείου ήταν η δημιουργία επί πληρωμή αγγλόφωνων προπτυχιακών προγραμμάτων για αλλοδαπούς.
Ο Α. Λοβέρδος διεμήνυσε επίσης ότι ο νόμος για τους «λιμνάζοντες» φοιτητές θα εφαρμοστεί και ανέφερε ότι το πόρισμα για την αξιολόγηση των οργανογραμμάτων των οκτώ ιδρυμάτων θα παραδοθεί από τον αξιολογητή στις 4 Αυγούστου.
Κατηγορία άρθρου:

Εγώ, ο φιλόλογος…

Εγώ, ο φιλόλογος…

Του Δημήτρη Παπαδημητρίου

12:45 | 30 Ιουλ. 2014
Μια αφορμή,  ένα άρθρο που διάβασα τις προάλλες σχετικά με τους «ικανότερους» και «επαρκέστερους» φιλολόγους που κυκλοφορούν στην πιάτσα (τους αποφοίτους των τμημάτων φιλολογίας κατά τον γράφοντα) και μια συζήτηση – αντιπαράθεση που ακολούθησε σε ένα τόπο κοινωνικής δικτύωσης, αναζωογόνησε τις κυκλοθυμικές μου τάσεις για τις …αυτοκαταστροφικές μας τάσεις.
Αυτό που πραγματικά με έχει κουράσει και με έχει θυμώσει τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία δεχόμαστε αυτή τη σφοδρή επίθεση, όπως άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κοινωνίας, είναι οι αυτιστικές διαταραχές που περνάμε ουκ ολίγες φορές ως κλάδος και οι «αυστηρά» και «στενά» συντεχνιακές μας διεκδικήσεις και αναζητήσεις. Και με θυμώνουν όχι απλά γιατί κάποιες φορές τυχαίνει ένας εκπαιδευτικός κλάδος (φιλόλογοι, ξενόγλωσσοι, γυμναστές κλπ) να διεκδικεί το αυτονόητο, τη διασφάλιση των ωρών του στο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείω  ν για παράδειγμα ή τα καθήκοντά και τις αναθέσεις του ή τα επαγγελματικά του δικαιώματα ή κάθε κατοχυρωμένο και κεκτημένο του επιστημονικό ή παιδαγωγικό δικαίωμα. Θυμώνω και λυπάμαι όταν τα αντανακλαστικά της διεκδίκησης και της αγωνιστικότητας ενεργοποιούνται και «ξυπνάνε» τόσο επιλεκτικά, όσο αρκεί για να είμαστε όλο τον υπόλοιπο καιρό σε βαθύ και επικίνδυνο λήθαργο.
Λυπάμαι όταν περνάει ξυστά η αξιολόγηση δίπλα μας αλλά χτυπάμε τη γροθιά όταν  μειώνουνε τις ώρες των αναθέσεών μας στο ωρολόγιο πρόγραμμα, όταν το νέο πειθαρχικό δίκαιο δεν μας «πιάνει» αλλά σκίζουμε τα ρούχα μας που οι ξενόγλωσσοι «μας παίρνουνε ώρες», όταν οι απολύσεις στην τεχνική εκπαίδευση «είναι για τους άλλους» αλλά οι μείωση των ωρών της ιστορίας και των αρχαίων είναι μόνο για μας, όταν το νέο  λύκειο – λαιμητόμος «μας κατοχυρώνει» γιατί τα μαθήματά μας πλέον αποκτούν κύρος από την Α΄ Λυκείου αλλά η έλλειψη ενισχυτικής διδασ    αλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης, οι μηδενικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών και οι διορισμοί αναπληρωτών ΕΣΠΑ και ωρομισθίων με μισθούς – χαρτζηλίκια μας «ξεπερνάνε».
Και συνεχίζουμε με τις ενδοσυντεχνιακές μας ανησυχίες : «Ποιοι είναι οι πραγματικοί φιλόλογοι και οι καταλληλότεροι για να διδάσκουν τα φιλολογικά μαθήματα». Ποιοι διδάχθηκαν τα περισσότερα λατινικά; Ποιοι την περισσότερη ιστορία; Και με τις ψυχολογίες και τα παιδαγωγικά τι γίνεται; Και με τα επιπλέον προσόντα, μεταπτυχιακά και διδακτορικά; Η γνώση και η επάρκεια στις νέες τεχνολογίες δεν μετράει; Και ο ΑΣΕΠ δεν μας ξεσκαρτάρει δηλαδή ; Και τελικά από πού αποφοιτούν οι καλύτεροι φιλόλογοι;  Ποιοι είναι άραγε οι καλύτεροι;; Πόσα ακόμα επιχειρήματα εσωτερικής κατανάλωσης θα πρέπει να αναλώσουμε, πόσο αυτισμό και πόση μιζέρια μέχρι να αντιληφθούμε ότι βάλλεται και απειλείται η επαγγελματική, κοινωνική και επιστημονική αυτοτέλεια του Έλληνα εκπαιδευτικού και δημόσιου λειτουργού σήμερα; Επιβάλλεται, απέναντι στον επερχόμενο νεοφιλελεύθερο δόγμα και τον ολοκληρωτισμό που το ακολουθεί, εμείς οι φιλόλογοι να προασπίσουμε τις αξίες και τα ιδανικά του Έλληνα εκπαιδευτικού, πρώτιστα ως δημόσιου λειτουργού και παιδαγωγού. Επιβάλλεται να επανεξετάσουμε τον κοινωνικό και πολιτικό μας ρόλο, αυτόν που η ιστορία, πρόσφατη και παλαιότερη, θα είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζει, να ιεραρχήσουμε τα παιδαγωγικά και επιστημονικά μας καθήκοντα, να ανακαταλάβουμε το ρόλο των πνευματικών και κοινωνικών ταγών της κοινωνίας και του σχ  ολείου.
Επιβάλλεται να σταθούμε δίπλα στους αδύνατους της κοινωνίας, να κοινωνικοποιήσουμε και να πολιτικοποιήσουμε τα σωματεία μας, να ρίξουμε γέφυρες διαρκούς επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τις τοπικές κοινωνίες και τους τοπικούς φορείς, να κοιτάξουμε πρώτα δίπλα μας και μετά ψηλότερα και πάνω… Από κει και πέρα έχουμε το επίπεδο, τις γνώσεις και τη συνείδηση  να αναδιαμορφώσουμε με επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια, όσο και όταν χρειάζεται, τον εκπαιδευτικό μας ρόλο, τα προγράμματα σπουδών, τη σχολική μας ζωή, πάντα μέσα από ανοιχτό και γόνιμο διάλογο.
Μπροστά μας έρχεται άλλη μια δύσκολη εκπαιδευτική χρονιά που απειλεί ακόμα περισσότερο το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του ελληνικού σχολείου, την επαγγελματική ακεραιότητα του Έλληνα εκπαιδευτικού, τη δημοκρατία και τις ελευθερίες όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Έχουμε καθήκον να υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή αξιοπρέπειάς μας, κάθε σπιθαμή κοινωνικής αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα γινόμαστε κάθε μέρα όλο και περισσότερο θύματα της θεωρίας του Τρόμου. Θα κρυβόμαστε πίσω από ένα αυτιστικό ΕΓΩ μπροστά στο ΕΜΕΙΣ που καταρρέει, Θα βλέπουμε τα χειρότερα και θα ευχόμαστε για εμάς τα λιγότερο χειρότερα, θα βλέπουμε το κάστρο των κοινωνικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της δημοκρατίας να γκρεμίζεται και θα ψάχνουμε λακκούβες να κρυφτούμε, θα παρακολουθούμε το «θάνατο» να θερίζει και θα λατρεύουμε τον πυρετό, θα παρακολουθούμε φυλακές να υψώνονται και θα ονειρευόμαστε τουλάχιστον ένα άνετο κελί…  
Δημήτρης Παπαδημητρίου, φιλόλογος Γενικός γραμματέας Α΄ ΕΛΜΕ Κυκλάδων

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ" Χρήστος Τσιλίκας - Στέλλα Στάμου -Το τραγούδι του ταξιδιού των Αναπληρωτών, εκπαιδευτικών μας


Γιατί ενόχλησε κάποιους η συναυλία της Χαρούλας

Χαράλαμπος Πουλόπουλος

πηγή: news247.gr

Πολιτική

Γιατί ενόχλησε κάποιους η συναυλία της Χαρούλας;

"Οι εκφραστές των μέτρων λιτότητας θεωρούν δικαίωμά τους να βρίσκονται υπεράνω όλων και να αποφασίζουν για το ποιος και με ποιο τρόπο θα αντιδράσει"

Μετά τη συναυλία της Χαρούλας Αλεξίου στο Σύνταγμα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Άδωνις Γεωργιάδης και η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη βγήκαν να κατηγορήσουν την Αλεξίου για λαϊκισμό, να απαξιώσουν τις απολυμένες καθαρίστριες και να «υπερασπιστούν» τις απολυμένες συναδέλφους τους του ιδιωτικού τομέα αλλά και τους υπόλοιπους ανέργους της χώρας, προτρέποντας την Χαρούλα να κάνει κάτι και για αυτούς. Προφανώς ενοχλούνται που μια κοινωνική ομάδα αντιδρά και βρίσκει συμπαραστάτες στην κοινωνία, γιατί αυτή τους η πράξη αντίστασης συμβολίζει τον αγώνα χιλιάδων ανθρώπων που βιώνουν την ανεργία και την ανασφάλεια, είτε προέρχονται από τον ιδιωτικό είτε από το δημόσιο τομέα. Ακολουθώντας την τακτική του  «διαίρει και βασίλευε», προσπαθούν να υποβαθμίσουν  το νόημα της συναυλίας και να ενισχύσουν το διχασμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Οι κύριοι εκφραστές της πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών, που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία, οι ίδιοι που έχουν διαλύσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έχουν διαρρήξει το δίκτυ κοινωνικής προστασίας, ενοχλούνται όταν χιλιάδες κόσμου συμπαραστέκεται στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και εκφράζει την αντίρρησή του στα μέτρα και τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Φοβούνται τη μετάδοση του μηνύματος και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που σήμερα πλήττονται.
Οι εκφραστές των μέτρων λιτότητας θεωρούν δικαίωμά τους να βρίσκονται υπεράνω όλων και να αποφασίζουν για το ποιος και με ποιο τρόπο θα αντιδράσει. Έχοντας επιβάλλει το πολιτικό φόβο και προωθώντας τον κατακερματισμό και τις αντιθέσεις ενοχλήθηκαν που βρέθηκαν άνθρωποι στο Σύνταγμα, για να συμπαρασταθούν στον αγώνα των απολυμένων γυναικών, χαρούμενοι και αποφασισμένοι να μην το βάλουν κάτω. Θέλουν οι άνθρωποι να μένουν στο σπίτι τους, φοβισμένοι, απομονωμένοι και αδρανείς απέναντι στις άνωθεν αποφάσεις.
Αντιθέτως, αισθάνονται χαρούμενοι όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τα σκουπίδια της τηλεόρασης, που προσφέρονται ως αντίδοτο στον εφιάλτη της κρίσης. Δεν τους ενόχλησε το πάρτυ της Βίσση στη Μύκονο και όσοι πλήρωσαν  250 έως 500 ευρώ για να παρευρεθούν, γιατί ως  γεγονός  ενισχύει την ψευδαίσθηση ευδαιμονίας και επισφραγίζει το success story που προβάλλουν.
Τους ενοχλεί η μαχητικότητα, η αξιοπρέπεια, η συλλογικότητα και η αισιοδοξία χιλιάδων ανθρώπων. Τους ενοχλεί η φράση της Χαρούλας «είμαστε όλες καθαρίστριες» και ότι αγκαλιάζοντάς τες ύψωσε το χέρι της μαζί τους, φορώντας ένα κόκκινο γάντι. Τους ενοχλεί επειδή οι γυναίκες αυτές δε το βάζουν κάτω και αποτελούν απτό παράδειγμα αντίστασης στις πολιτικές του μνημονίου.
Θα ήθελαν να τις απομονώσουν και να τις πετάξουν στην άκρη, μετατρέποντάς τες από καθαρίστριες σε «σκουπίδια». Πάνω απ’ όλα τους ενοχλεί που δείχνουν στην πράξη ότι «τίποτα δε πάει χαμένο…».
* Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι  αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης. Δραστηριοποιείται στον τομέα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων από το 1983 και είναι Πρόεδρος της Επιστημονικής και Συμβουλευτικής Επιτροπής της Πα
- See more at: http://left.gr/news/giati-enohlise-kapoioys-i-synaylia-tis-haroylas#sthash.F4IyagKs.dpuf

Αφήνετε τα παιδιά σας να πλήττουν;

Αφήνετε τα παιδιά σας να πλήττουν;

14:04 | 29 Ιουλ. 2014
Οι γενιές του ’60 και του ‘70 έχουμε βιώσει την πλήξη στο πετσί μας, όταν ήμαστε παιδιά. Ιδίως τα καλοκαίρια, όταν το απομεσήμερο οι γονείς επέβαλαν σιωπητήριο σε όλα τα σπίτια και οι δρόμοι καμίνια, ήμασταν φυλακισμένοι στα δωμάτια μας και ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά. «Βρείτε κάτι να κάνετε ήσυχα» μας έλεγαν και ήταν διαταγή. Της Ιφιγένειας Πανέτσου
Η ανία είναι ένα λεπτό θέμα. Σε προκαλεί να κάνεις κάτι αλλά δεν γνωρίζεις ούτε τι ακριβώς, ούτε πώς. Νοιώθεις νευρικότητα και λίγο φόβο. Μοιάζει επικίνδυνο και αιώνιο. Σαν να πρόκειται να σου κατασπαράξει όλο τον χρόνο και να καταλήξεις να περάσεις μια άδεια και κενή νοήματος ημέρα.
Στο τέλος δεν είχαμε άλλη επιλογή.  Φτιάχναμε Legos, χτίζαμε σπίτια με τραπουλόχαρτα, ζωγραφίζαμε, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ένα βιβλίο για να μην τρελαθούμε κοιτάζοντας το ρολόι, παίζαμε φανταστικές ιστορίες και σε λίγη ώρα η βαρεμάρα είχε διαλυθεί σαν ατμός στον πρωινό ήλιο, καθώς εμείς παραδινόμαστε στην έξαψη του παιχνιδιού ή στην πλοκή ενός μυθιστορήματος.
 Με τα χρόνια αναγνωρίζω ότι θα ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος αν δεν είχα ανακαλύψει τους δρόμους διαφυγής από την ανία. Δεν θα είχα μάθει να δοκιμάζω καινούργιες εμπειρίες, δεν θα είχα επιδιώξει να γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους δεν θα αναζητούσα το νόημα στα πράγματα. Η ανία με δίδαξε ότι ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να προχωρήσεις μέσα απ αυτή, μπροστά.
 Παρακολούθησα το παιδί μου να περνά περιόδους πλήξης και να παλεύει να δραπετεύσει με τον λιγότερο κόπο. Εκλιπαρώντας για τηλεόραση, Nintendo, computer games και οτιδήποτε θα το γλύτωνε άμεσα από την παγίδα της ανίας. Άλλες φορές άντεχα, άλλες φορές υπέκυπτα από τύψεις που δεν είχε αδέλφια, που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο και δεν είχε φίλους στην γειτονιά. Άλλες φορές άντεχα και της έλεγα να διαβάσει ένα βιβλίο κι άλλες πάλι την πήγαινα με το αυτοκίνητο στο σπίτι κάποιας συμμαθήτριας.
Παρόλο που γνώριζα μέσα μου ότι η πλήξη αποτελεί μια προσωπική πρόσκληση στην πρόκληση των δικών μας αναγκών και όχι των δασκάλων ή των γονέων, πολλές φορές υπερνικούσε ο φόβος πως το παιδί δεν θα τον βρει αυτόν τον δρόμο.
Δικαίως φοβόμαστε την ανία και τις αρνητικές της συνέπειες. Πολύς χρόνος και χρήμα , καθόλου στόχοι και πλήξη φτιάχνουν θανατηφόρο μείγμα. Στην προσπάθεια μας να σώσουμε τα παιδιά μας, τα γράφουμε στα σπορ και στα ατελείωτα μαθήματα πάσης φύσεως. Τους επιτρέπουμε απίστευτες ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης και ενασχόλησης με το PC.
Θα ήθελα να είχα αφήσει το παιδί μου να βαρεθεί τότε που ήταν μικρό ακόμη περισσότερο. Να νοιώσει την βαρεμάρα στο πετσί της σαν σπάνια προωθητική ενέργεια. Να μετανιώσει μόνη της, για τον χρόνο που ξοδεύτηκε στην TV και στις οργανωμένες δραστηριότητες. Γιατί στο τέλος μόνο αυτό έχουμε. Εάν δεν τολμήσουμε  να φανταστούμε κάτι, δεν μπορούμε να το κάνουμε να υπάρξει στην πραγματικότητα της ζωής μας.
Η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών που έχουμε τολμήσει να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη φαντασία στα παιδιά μας. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε  ένα περιβάλλον  όπου η δημιουργικότητα δεν είναι άλλη μια υποχρέωση μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια, αλλά ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα της επιτυχημένης αντιμετώπισης της πλήξης.
Είναι η διαφορά που έχει να ζωγραφίζεις ενώνοντας τελείες με το να ζωγραφίζεις σ ένα λευκό χαρτί. Στην δεύτερη περίπτωση εσύ ο ίδιος πρέπει να βάλεις την πρώτη τελεία κι αυτό έχει ένα μικρό άγχος για το άγνωστο, γι αυτό που δεν είναι σε ασφαλές πλαίσιο. Έτσι όμως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά ενώνοντας τελείες.
Η πλήξη μπορεί να μας οδηγήσει στους καλύτερους εαυτούς μας
Όταν απαντούμε στην πρόκληση της πλήξης συμβαίνει κάτι μαγικό. Γεννιέται πάθος, Αναπτύσσονται ενδιαφέροντα. Το εσωτερικό απόθεμα δημιουργικής ενέργειας ενεργοποιείται – η ίδια πηγή που αργότερα μας οδηγεί σε μια ζωή με νόημα και ενδιαφέροντα.
Χωρίς αυτή την εσωτερική πηγή, η ανία μπορεί να σπρώξει τα παιδιά σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, τυχαίες επιλογές που τους ξοδεύουν τη ζωή ή σε μια βαρεμάρα διαρκείας από την απουσία επαφής με την δική τους εσωτερική  πηγή ενέργειας.
Εάν σωπάσουμε και αφουγκραστούμε για λίγο, μπορεί ν ακούσουμε το κάλεσμα πίσω από την πλήξη. Με την εξάσκηση μπορεί να αποκτήσουμε την απαραίτητη φαντασία ώστε να υψωθούμε από την κενότητα και να απαντήσουμε.
*Το άρθρο αυτό βασίστηκε σε ένα ανάλογο άρθρο της Nancy Blakey που κάπου, κάποτε είχα διαβάσει. Η  Nancy Blakey είναι Αμερικανίδα συγγραφέας και έχει τέσσερα παιδιά.
Κατηγορία άρθρου:

Μίλτος Σαχτούρης: Ο ποιητής της οδύνης

Μίλτος Σαχτούρης: Ο ποιητής της οδύνης

11:15 | 29 Ιουλ. 2014
Τελευταία ανανέωση 11:56 | 29 Ιουλ. 2014
Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε ἡ ζωή μου
Τὴ μιὰν ἡμέρα ἔτρεμα
τὴν ἄλλην ἀνατρίχιαζα
μέσα στὸ φόβο
μέσα στὸ φόβο
πέρασε ἡ ζωή μου
Δὲν ἔχω γράψει
ποιήματα
δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυροὺς
σὲ μνήματα καρφώνω
«Ὁ στρατιώτης ποιητής», Μίλτος Σαχτούρης, από τη συλλογή «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο κόσμο», 1958
Σαν σήμερα στις 29 Ιουλίου 1919 γεννήθηκε ο Μίλτος Σαχτούρης, ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες ποιητές, τιμημένος με τρία κρατικά βραβεία.
Στο τέταρτο έτος της Νομικής το 1944 αποφάσισε να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο και να αφοσιωθεί στη μεγάλη του αγάπη: την ποίηση.
Έχοντας ήδη από το 1938 δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο «Μίλτος Χρυσάνθης» ένα διήγημα στο περιοδικό «Εβδομάδα», ο Σαχτούρης πρωτοέγραψε ποίηση το 1941. Δυο χρόνια αργότερα γνώρισε τους Οδυσσέα Ελύτη και Νίκο Εγγονόπουλο και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον τελευταίο. Ήταν, όμως, ο Ελύτης εκείνος που τον παρότρυνε να εμφανιστεί στο χώρο των γραμμάτων ως ποιητής, στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα» το 1944.
Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Η Λησμονημένη», βιβλίο, το οποίο «είναι αφιερωμένο σε αυτή τη γυναίκα, η οποία επανέρχεται και σε άλλα ποιήματά μου αργότερα μέχρι τα Εκτοπλάσματα», όπως θα δηλώσει αργότερα ο ίδιος. Το 1948 εξέδωσε τη συλλογή «Παραλογαίς» και ακολούθησαν πολλές άλλες, με κορυφαία για πολλούς την «Με το πρόσωπο στον τοίχο» το 1952.
Αν και στην αρχή τουλάχιστον της μακρόχρονης πορείας του κατακρίθηκε από πολλούς, ειδικά από τους ποιητές της γενιάς του ’30, οι κριτικοί δεν άργησαν να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στο έργο του σημαντικού αυτού ποιητή. Όσον αφορά τα κυρίαρχα θέματα του έργου του, αυτά αφορούν την περίοδο της κατοχής και της μεταπολεμικής εποχής. Ο Σαχτούρης θεωρείται ότι επηρεάστηκε σημαντικά από το κίνημα του υπερρεαλισμού, αν και παρά τη κυρίαρχη θέση του παραλόγου και του συμβολισμού στα ποιήματά του, δεν θεωρείται ότι εντάχθηκε ποτέ πλήρως στο ρεύμα αυτό.
Τιμήθηκε με τρία βραβεία: Το 1956 με το Α' Βραβείο του διαγωνισμού «Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές» της RAI για τη συλλογή του «Όταν σας μιλώ», το 1962 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και το 1987 με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα». Έργα του Σαχτούρη έχουν μεταφραστεί στη γαλλική, αγγλική, ιταλική, γερμανική, πολωνική και βουλγαρική και ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τους Μάνο Χατζιδάκι, Αργύρη Κουνάδη, Γιάννη Σπανό, Κυριάκο Σφέτσα και Νίκο Ξυδάκη.
O Βρασίδας Καραλής, τέλος, σε κείμενό του στο περιοδικό «Διαβάζω» με τίτλο «Το μυστήριο της ένοχης συνείδησης στην ποίηση του Μίλτου Σαχτούρη», αναφέρει: «Κανένας άλλος ποιητής μας δεν έχει ποτίσει τις εμπειρίες του στην αποσαθρωτική μαγγανεία της ενοχής όσο ο Μ. Σαχτούρης. Οσο και αν άλλοι ερωτοτρόπησαν με αυτό το ρίζωμα, όπως λόχου χάρη ο Δ. Σολωμός στον «Λάμπρο», ο Κ. Καβάφης στα πρώιμα ποιήματά του, ο Κ. Καρυωτάκης στα τελευταία του ποιήματα, όλοι αυτοί βρήκαν τρόπο να ξεφύγουν ή να υπεκφύγουν τον τρομακτικό φόβο του εξατομικευμένου οράματος που γεννάει την ενοχή και τη μετατρέπει σε βάση πνευματικότητας. Ο Σολωμός απέδρασε σε μια άσαρκη και άφυλη anima mundi· Ο Καβάφης σε έναν ερωτισμό της περιέργειας για το ανδρικό σώμα, ενώ ο Καρυωτάκης κατέφυγε στη λαγνεία του κατοπτριζόμενου κορμιού του.
Μπορεί όμως κάποιος να αισθάνεται ενοχή μόνο και μόνο επειδή μισεί τη μητέρα του ή επειδή είναι ομοφυλόφιλος ή επειδή δεν είναι ωραίος σαν τον Απόλλωνα;… Αυτές οι επιδερμικές και ανόητες φοβίες δεν διανοίγουν ποτέ την ατομική εσωτερικότητα στη θεωρία της ίδιας της τυχαιότητας και μοναξιάς· δεν στρέφουν το υποκείμενο προς τον εαυτό του. Το απομονώνουν σε ένα δωμάτιο, απ' όπου μοίρεται και κλαίγεται επειδή δεν αρέσει, επειδή το φαινόμενο δεν θεμελιώνει μια σχέση ελκτική προς το βλέμμα που το αντικρίζει. Από αυτές δυστυχώς τις παιδικές αφέλειες, με όλη τη γοητεία της αμέριμνης αθωότητας, είναι γεμάτη η ποίηση, και ειδικά η ελληνική σε βαθμό απελπισίας.
Με τον Μ. Σαχτούρη όλα αυτά καταρρέουν και διαλύονται· και μαζί του οι δημοτικοφανείς τρόποι μιας ύπαρξης χωρίς εσωτερικές σχέσεις, συγκρούσεις και διλήμματα. Πρώτη λογοτεχνική αφετηρία του έργου του είναι ο παραμερισμός της τοπιογραφίας του Οδ. Ελύτη, του Γ. Σεφέρη, του Α. Εμπειρίκου, ακόμα και του Ν. Εγγονόπουλου. Σε όλη τη γλωσσική ευφορία και ευτοπία αυτών των συγγραφέων, την πίστη τους στην αρτιμέλεια της γλώσσας και την τελειοποιησιμότητα του κόσμου διά του μύθου, ο Μ. Σαχτούρης αντιτάσσει ένα κολαστήριο ψυχών, μια ακοινώνητη γλώσσα, το άσμα μιας ρημαγμένης Κασσάνδρας».
Ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη μπορούν να βρεθούν και σε αυτή τη διεύθυνση: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/miltos_saxtoyrhs_poems.htm#
πηγή:TVXS

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ Επαναξιολόγηση της αξιολόγησης

Έντυπη Έκδοση 

ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ

Επαναξιολόγηση της αξιολόγησης

Σαμαράς και Βενιζέλος αναμένεται τις επόμενες μέρες να «κλειδώσουν» τα 10 σημεία που επιδέχονται αλλαγές, ώστε να καμφθούν οι αντιδράσεις
Δέκα αλλαγές για την αξιολόγηση στο Δημόσιο προωθούνται αυτήν την εβδομάδα και δημιουργούν νέα δεδομένα, επιχειρώντας το πρώτο λίφτινγκ στο νόμο, ώστε να μπορέσουν να καμφθούν οι αντιδράσεις και να προχωρήσει το μέτρο με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοχή από πλευράς δημόσιων υπαλλήλων.
Οι αλλαγές θα οριστικοποιηθούν τις επόμενες ημέρες από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και θα «κλειδώσουν» άμεσα -και πάντως μέσα στην εβδομάδα που έρχεται- σε νέα συνάντηση κορυφής που θα έχουν για το συγκεκριμένο θέμα οι Σαμαράς-Βενιζέλος.
Το πλαίσιο των αλλαγών μπορεί να συνοψιστεί σε δέκα σημεία, που είναι τα εξής:
1Σε ειδική ρύθμιση που θα προωθηθεί θα υπάρχει η ρητή διαβεβαίωση ότι κανένας υπάλληλος δεν θα απολυθεί εξαιτίας κακής αξιολόγησης. Η φράση που θα προστεθεί είναι: «Κανένας υπάλληλος δεν πρόκειται να απολυθεί βάσει της αξιολόγησής του, ούτε πρόκειται να υποστεί μισθολογικές κυρώσεις ή οποιαδήποτε άλλη αρνητική υπηρεσιακή μεταβολή».
2Ευελιξία στο σύστημα των ποσοστώσεων που όμως διατηρούνται. Θα διευρυνθεί ο επιμερισμός των ποσοστών σε επίπεδο γενικής διεύθυνσης και παράλληλα θα δοθεί η ευχέρεια σε προϊσταμένους να προχωρήσουν σε επιμερισμό ποσοστών είτε μέχρι το επίπεδο της Διεύθυνσης είτε μέχρι το επίπεδο του Τμήματος, ανάλογα με τις ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε υπηρεσίας. Αυτό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση σημαίνει ότι θα υπάρξει ευελιξία στο επίπεδο του δήμου και των υπηρεσιών του, όσον αφορά την ποσόστωση. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε μονάδες μέχρι έξι υπαλλήλους δεν εφαρμόζεται ο επιμερισμός σε ποσοστά.
3Θα εφαρμοσθεί αντι-μπόνους σύστημα για όσους υπαλλήλους δεν συμμετάσχουν στην αξιολόγηση. Υπό τη μορφή των αντικινήτρων οι υπάλληλοι που δεν θα αξιολογηθούν δεν θα μπορούν στη συνέχεια να ζητήσουν μετάταξη, μετάθεση ή απόσπαση. Επίσης, θα αποκλείονται από τις προαγωγές, καθώς δεν θα τους επιτρέπεται να διεκδικήσουν θέσεις προϊσταμένων. Αντιθέτως, όσοι συμμετάσχουν στην αξιολόγηση θα μπορούν να διεκδικήσουν όλα τα παραπάνω, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία που πήραν στην αξιολόγηση.
4Ο αξιολογητής μαζί με τη βαθμολογία θα πρέπει να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για τη βελτίωση των υπαλλήλων που θα πέσουν στην κατηγορία του 15% (κάτω από τη βάση).
5Ενα πρώτο μέτρο για όσους πέσουν κάτω από τη βάση είναι να επιμορφωθούν πάνω στο αντικείμενό τους σε πρόγραμμα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης ή του Ινστιτούτου Επιμόρφωσης.
6Ενα δεύτερο στάδιο είναι η επιμόρφωση σε ένα άλλο αντικείμενο εργασίας σε πρόγραμμα διά βίου μάθησης.
7Ο υπάλληλος θα κληθεί να βελτιώσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που άπτονται της εργασίας και της συμπεριφοράς του ή να αναπτύξει ατομική καλλιέργεια ορισμένης δεξιότητας.
8Σε περίπτωση ακόμα χειρότερης βαθμολογίας ο υπάλληλος θα κληθεί να αλλάξει προσωρινά αντικείμενο εργασίας.
9Μια άλλη εναλλακτική λύση που θα του προσφερθεί είναι να μετακινηθεί εντός της υπηρεσίας σε άλλη θέση (με τη θέλησή του).
10Τέλος, ο υπάλληλος μπορεί με βάση τα προσόντα και τις ικανότητές του να μεταταχθεί σε διαφορετικό κλάδο (πάντα με τη θέλησή του).

Εισιτήριο 450 ευρώ το άτομο: λεφτά υπάρχουν!

Εισιτήριο 450 ευρώ το άτομο: λεφτά υπάρχουν!

Μια συναυλία με εισιτήρια 450, 250 και 100 ευρώ το άτομο (τα 100 ευρώ ήταν το φοιτητικό ας πούμε), γίνεται θέμα που ξεπερνάει το κοσμικό κους κους.

Η συναυλία της Άννας Βίσση και της Κοντσίτα στο Super Paradise στη Μύκονο κανονικά θα απασχολούσε μόνο τις στήλες των Κοσμικών ή ίσως και τους χρονικογράφους του «νησιού των ανέμων» («Το σωτήριο 2014 το Super Paradise έκανε το come back απέναντι στην Ψαρού»). Κανονικά, δηλαδή αν επρόκειτο για μια νορμάλ συναυλία.
Μια συναυλία, όμως, με εισιτήρια 450, 250 και 100 ευρώ το άτομο (τα 100 ευρώ ήταν το φοιτητικό ας πούμε), γίνεται θέμα που ξεπερνάει το κοσμικό κους κους. Και γίνεται θέμα, πρώτα απ’ όλα, γιατί αποτελεί πρόκληση το να διοργανώνεται συναυλία με τιμή εισιτηρίου ίση περίπου με το ύψος του βασικού μισθού. Πρόκληση για τους χαμηλόμισθους που παλεύουν με αυτά τα λεφτά να τα φέρουν βόλτα όλο το μήνα, πρόκληση για όλο αυτόν τον κόσμο που θα περάσει στην πόλη όλο το καλοκαίρι, και, κυρίως, πρόκληση για το ενάμισι εκατομμύριο ανέργων που δίνουν τη  μάχη της επιβίωσης. Έτσι κι αλλιώς, η επίδειξη πλούτου και η θεαματική σπατάλη είναι απεχθείς. Ειδικά, όμως, σε περιόδους όπου τόσο πολλοί υποφέρουν, το εισιτήριο των 450 ευρώ αποτελεί έκφραση αλαζονείας και αναισθησίας. Είναι ο παχυδερμισμός του πλουσίου που δεν έχει κανένα πρόβλημα να δείξει σε όλους ότι ζει μες στη χλιδή λίγες μέρες μετά την τραγωδία της παραπληγικής γυναίκας που πέθανε επειδή της έκοψαν το ρεύμα.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η συναυλία της Μυκόνου γίνεται πολιτικό θέμα, είναι γιατί αποκαλύπτει την πραγματικότητα της Ελλάδας τους Μνημονίου. Το γεγονός ότι βρέθηκαν αρκετοί να δώσουν 450, 250 και 100 ευρώ για τη συναυλία, δείχνει ότι δεν πτωχεύσαμε όλοι μαζί, όπως ακριβώς και τα προηγούμενα χρόνια δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Στην Ελλάδα του 2014 λεφτά υπάρχουν, απλά δεν υπάρχουν για όλους, ούτε καν για αρκετούς. Υπάρχουν πολλά αλλά για λίγους. Και αυτοί οι λίγοι δεν το κρύβουν ότι τα έχουν· το διαλαλούν –έτσι κι αλλιώς τα λεφτά δεν κρύβονται, πόσο μάλλον όταν δεν θες να τα κρύψεις. Οι μόνοι που δεν μπορούν να τα βρουν είναι το Υπουργείο Οικονομικών και το ΣΔΟΕ που διαρκώς αναβάλλουν τη διαρκώς εξαγγελλόμενη από τους ίδιους φορολόγηση του πλούτου.
Αποδεικνύεται εκ νέου ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μια φυσική καταστροφή που μας έπληξε όλους το ίδιο. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα ρωτήσει κάποιος αντιλαϊκιστής πανελίστας «και πού θα βρείτε τα λεφτά», ας πάρει την απάντηση ότι «αφού αγοράζονται εισιτήρια των 450 ευρώ, λεφτά υπάρχουν».
- See more at: http://left.gr/news/eisitirio-450-eyro-atomo-lefta-yparhoyn#sthash.thg0hSG1.dpuf