Χρειάστηκε λιγότερο από μια εβδομάδα για να ξεκαθαρίσουν τα μέτωπα και οι θέσεις των εμπόλεμων πλευρών, σε αυτόν τον ιδιότυπο διαπραγματευτικό πόλεμο που ξεκίνησε με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή. Στην μια εμπόλεμη πλευρά βρίσκεται το Βερολίνο και οι στενοί σύμμαχοι του, όπως ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Ντάισελμπλουμ. Στην άλλη η κυβέρνηση Τσίπρα, με βασικό σύμμαχο το Podemos και τις κινήσεις αλληλεγγύης στην Ευρώπη, αλλά και έναν κρυφό υποστηρικτή των ελληνικών θέσεων σε ότι αφορά τον τερματισμό της πολιτικής λιτότητας: τον πρόεδρο των ΗΠΑ και την αμερικανική κυβέρνηση.
Από την καθημερινή αρθρογραφία των αμερικανικών εφημερίδων μέχρι τις επίσημες δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, οι Αμερικανοί έχουν βρει την ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ για να εκφράζουν την αντίθεση τους με την πολιτική της Ανγκελα Μέρκελ. Πρόκειται για ένα από τα σοβαρά χαρτιά που διαθέτει η ελληνική κυβέρνηση, καθώς η αντίπαλη πλευρά ξεκινάει από θέση υπεροχής, διαθέτοντας το ισχυρότατο όπλο της οικονομίας. Μερκελικότερες της Μέρκελ είναι οι κυβερνήσεις της Πορτογαλίας και ιδίως της Ισπανίας, που έχει να αντιμετωπίσει το ανερχόμενο Podemos: το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ έχει ενθαρρύνει τις ανάλογες φωνές στον νότο και ,αν πετύχει, ο πρωθυπουργός Ραχόι αναμένεται να ηττηθεί στις εκλογές στο τέλος της χρονιάς.
Μεταξύ των δύο πλευρών κινούνται οι «ενδιάμεσες» δυνάμεις, από τους προέδρους της Γαλλίας και της Ιταλίας μέχρι τον ομόλογο τους στο Ευρωκοινοβούλιο Μάρτιν Σουλτς. Ολάντ και Ρέντσι εκμεταλλεύονται την στροφή στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας για να ζητήσουν χαλάρωση της λιτότητας από την Μέρκελ. Αλλά αν στον πόλεμο υπάρξει αποφασιστική μάχη, θα πάρουν το μέρος της. Τόσο ο Ολάντ όσο και ιδίως ο Ρέντσι πιέζονται από τις αριστερές πτέρυγες των κομμάτων τους και μια ενδεχόμενη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα τους δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα.
Στην έναρξη της διαπραγμάτευσης, οι δύο πλευρές εμφανίζονται αδιάλλακτες στις θέσεις τους. Το Βερολίνο, όπου υπάρχει διακομματική συμφωνία ότι πρέπει να υπάρξει μικρή χαλάρωση στον ελληνικό κορσέ, εμφανίζεται αμετακίνητο σε ένα από τα βασικότερα ελληνικά αιτήματα, το κούρεμα του χρέους. Την ίδια θέση επανέλαβε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Γ. Βαρουφάκη. Η Μέρκελ δέχεται πιέσεις από την αντί-ευρώ δεξιά της και γι' αυτό-όπως εξήγησε και ο «μεσολαβητής» Σουλτς στον Α. Τσίπρα- δεν μπορεί να προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση που θα έδινε όπλα στους αντιπάλους της ότι «χρεώνει» τους Γερμανούς φορολογούμενους.
Πιθανότατα όμως να δεχθεί μέτρα ελάφρυνσης και κάποιες από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η αποπληρωμή του χρέους να συνδυαστεί με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας ή η μείωση των εξωπραγματικών πρωτογενών πλεονασμάτων που ζητούνται από την Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια. Πάντως τους ερχόμενους μήνες, το χρέος θα αποτελέσει ένα βασικό ζήτημα διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών.
Το δεύτερο βασικό θέμα της διαπραγμάτευσης είναι το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση, η οποία δήλωσε από την αρχή ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα από την προηγούμενη ούτε να συνομιλήσει πλέον με την τρόικα. Η σχετική δήλωση Βαρουφάκη ήταν επηρεασμένη και από αυτήν του επίτροπου Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο η τρόικα να αντικατασταθεί από μια «δομή με μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση» και φαίνεται ότι οι μέρες της τρόικας έχουν τελειώσει, με την μορφή που την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αλλά στο θέμα της τήρησης των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης το «μπρα ντε φερ» θα είναι ισχυρό, όταν μάλιστα ο Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι η εκπλήρωση τους θα επηρεάσει αρνητικά την ελληνική οικονομία.
Ο κ. Ντάισελμπλουμ, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο διαθέτουν ένα ισχυρότατο χαρτί, το πρόβλημα της ρευστότητας, με κρίσιμη ημερομηνία την 1η Μαρτίου(η ελληνική πλευρά ζητά πίστωση χρόνου που δεν θα θεωρηθεί παράταση, γιατί τότε θα έπρεπε να επιστρέψει η τρόικα για να ολοκληρώσει την αξιολόγηση στην οποία είχε συμφωνήσει η επόμενη κυβέρνηση). Το Μέγαρο Μαξίμου σχεδιάζει να ζητήσει την παράταση παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα που θα συνδυάζει την δημοσιονομική πειθαρχία με μέτρα τα οποία είναι προσφιλή σε όλους τους Ευρωπαίους, ανεξαρτήτως χώρας ή κομματικής τοποθέτησης: καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, περιορισμός των καρτέλ και των προνομίων της ελληνικής ολιγαρχίας, ριζικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο.
Τις επόμενες ημέρες τόσο ο Α.Τσίπρας στις συναντήσεις κορυφής όσο και ο υπουργός του των Οικονομικών θα ζητήσουν ακριβώς ένα «πρόγραμμα γέφυρα» ανάμεσα στο παλιό και σε αυτό που θα ακολουθήσουν αν υπάρξει συμφωνία. Θα πρόκειται για ένα πρόγραμμα μερικών μηνών που θα εξασφαλίζει την απαραίτητη ρευστότητα. Αν το πρόγραμμα-γέφυρα γίνει δεκτό η κρίση θα εκτονωθεί, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου