Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ !!!

Επειδή το δημόσιο σχολείο είναι υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας (όπως και το δημόσιο νοσοκομείο ) και επειδή οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές φοράν το προσωπείο της λύσης (για κάποιους που δεν βλέπουν την φάκα... ή έχουν συμφέροντα )ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί με τους γονείς και παλεύουμε για το σχολείο των παιδιών μας και για το όνειρο για όνειρα...

Πάνω και πέρα από αυτά που μας χωρίζουν!!

Είκοσι κανόνες για να χτίσει την αυτοπεποίθησή του κάθε παιδί

Είκοσι κανόνες για να χτίσει την αυτοπεποίθησή του κάθε παιδί

12:29 | 03 Οκτ. 2016
Σε πόσα θέματα έχεις ακόμα την εντύπωση ότι ακούς μέσα στο μυαλό σου τη φωνή της μητέρας ή του πατέρα σου, από την εποχή των παιδικών χρόνων, να μιλά και να σου δίνει «οδηγίες»; Ε, λοιπόν αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενστερνιστούν «κανόνες» που θα τους ανοίξουν το δρόμο προς μια ζωή με περισσότερη αυτοπεποίθηση! Εχω καταγράψει τους «κανόνες» που θεωρώ πιο σημαντικούς και, με την πρώτη ευκαιρία, τους υπενθυμίζω στα παιδιά μου.
Την κατάλληλη στιγμή θα τους ανακαλέσουν:
1. Συμπεριφέρομαι στους άλλους με τον τρόπο που θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται. Αν θέλω οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί μαζί μου, μαθαίνω να είμαι ευγενικός. Αν μ΄αρέσει να με ενθαρρύνουν, μαθαίνω να ενθαρρύνω κι εγώ.
2. Γελάω με τις γκάφες και τις αστείες καταστάσεις, χωρίς ποτέ να γελάω εις βάρος κάποιου παιδιού. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ΄όλα.
3. Το κουτσομπολιό είναι ανόητο και ανώφελο. Οταν κάποιος δεν είναι μπροστά, θα πω γι’ αυτόν μόνο κάτι καλό.
4. Οταν νιώθω θλίψη, μπορώ να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Στρέφομαι σε μια δημιουργική απασχόληση, πάω για τρέξιμο, μιλάω με τους γονείς μου, γράφω τις σκέψεις μου, απαριθμώ τις όμορφες στιγμές και καταστάσεις που έχω στη ζωή μου.
5. Στο παιχνίδι ακολουθώ τους κανόνες και παίζω έντιμα. Αποδέχομαι την ήττα, χαίρομαι με τη νίκη, γνωρίζοντας πως και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές.
6. Δεν είμαι μόνο ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Η εμφάνιση είναι μόνο μια πτυχή αυτού που είμαι. Ο,τι σκέφτομαι και νιώθω είναι ακόμα πιο σημαντικό. Οταν είμαι μέσα μου καλά, δείχνω καλά κι «απ΄έξω».
7. Φροντίζω τον εαυτό μου με σεβασμό και προσέχω την υγεία μου. Δίνω σημασία στα μηνύματα που μου δίνει το σώμα μου. Του προσφέρω ξεκούραση, ύπνο,  καλό φαγητό, κίνηση, ενέργεια!
8. Λέω κατηγορηματικά «Οχι» σε ό,τι μπορεί να βλάψει το σώμα μου, να απειλήσει την ασφάλειά μου ή μου ζητούν άλλοι να ακολουθήσω παρά τη θέλησή μου. Εμπιστεύομαι την εσωτερική μου φωνή όταν με προειδοποιεί για κάποιο κίνδυνο.
9.  Λέω την αλήθεια. Το ψέμα φέρνει κι άλλο ψέμα και κάνει τη ζωή μου δύσκολη. Δεν το χρειάζομαι.
10. Η δημιουργικότητα φέρνει χαρά και ομορφιά στη ζωή μου. Γίνομαι δημιουργικός όταν ζωγραφίζω, χορεύω, κατασκευάζω, παίζω μουσική ή ασχολούμαι με κάποια μορφή τέχνης.
11. Αποδέχομαι τα παιδιά που είναι διαφορετικά από μένα. Μπορώ να μάθω πολλά απ΄αυτά. Μπορώ να έχω φίλους που είναι διαφορετικοί από μένα και μας ενώνουν τα κοινά μας ενδιαφέροντα.
12. Τα λάθη επιτρέπονται. Ολοι κάνουν λάθη. Αντί να θυμώνω με τον εαυτό μου, δοκιμάζω ξανά. Δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια όταν συναντώ τις πρώτες δυσκολίες.
13. Οταν σχεδιάζω να κάνω κάτι που φαίνεται μεγάλο και δύσκολο, μαθαίνω να το «σπάζω» σε μικρότερα κομμάτια που μου είναι πιο εύκολο να ολοκληρώσω.
14. Οταν θέλω να αγοράσω κάτι, ρωτάω τον εαυτό μου: «Είναι στ΄αλήθεια κάτι που χρειάζομαι;»
15. Οταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη πάντα του λέω μια καλή κουβέντα και του χαμογελάω!
16. Κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο. Η μάθηση μού ανοίγει κανούργιους δρόμους και πλουτίζει κάθε στιγμή τη ζωή μου.
17. Είμαι υπεύθυνος και επιμελής με ό,τι αναλαμβάνω. Διαβάζω τα μαθήματά μου και κάνω τις εργασίες μου πρώτα για μένα κι όχι για να αποσπάσω το «μπράβο» από δασκάλους και γονείς.
18. Προσέχω τον εαυτό μου. Δίνω σημασία στις σκέψεις και στα συναισθήματά μου. Πριν επιλέξω, μαθαίνω να αναρωτιέμαι «είναι καλό για μένα να…..    ;» ή «θα νιώθω καλά αν…….   ;». Αφουγκράζομαι την απάντηση που δίνει η καρδιά και το σώμα μου. Αναγνωρίζω και σέβομαι τα μηνύματα αυτά και δεν τα υποτιμώ.
19. Το μοίρασμα με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπώ κάνει τη χαρά μου μεγαλύτερη και τη λύπη μικρότερη.  Αναγνωρίζω πως μέσα από τη συνεργασία ακόμα και τα πιο δύσκολα έργα γίνονται ευκολότερα.
20. Υπάρχει πάντα λύση σε κάθε πρόβλημα. Τη λύση αυτή μπορώ να τη βρω και να την ακολουθήσω!
Αυτοί οι 20 κανόνες μού φαίνονται πολύ σημαντικοί για να τους υπενθυμίζουμε στα παιδιά (και στους εαυτού μας), έχοντας την επίγνωση ότι δεν αρκούν μόνο τα λόγια. Χρειάζεται και οι πράξεις μας να συμβαδίζουν με  ό,τι λέμε!
Πηγή: newagemama.com

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου. Τάσος Λειβαδίτης

Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου. Τάσος Λειβαδίτης

14:30 | 30 Οκτ. 2016
Τελευταία ανανέωση 14:30 | 30 Οκτ. 2016
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Τάσος Λειβαδίτης
---------------------
Ο Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988) ήταν γιος του Λύσανδρου Λειβαδίτη και της Βασιλικής Κοντοπούλου. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τις σπουδές του διέκοψαν η γερμανική κατοχή και η συνακόλουθη ένταξή του στην Αντίσταση και στράτευσή του στην ΕΠΟΝ. Κατά τη διάρκεια της κατοχής πέθανε ο κατεστραμμένος οικονομικά πατέρας του και το 1951, ενώ ο ποιητής ήταν εξορισμένος στη Μακρόνησο, η μητέρα του. Είχε τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια, μια αδερφή και τρεις αδερφούς. Ο πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και τα παιδικά χρόνια του ποιητή ήταν ευτυχισμένα.
Τέλειωσε το γυμνάσιο στην Αθήνα. Το 1946 παντρεύτηκε τη Μαρία Στούπα, παιδική του φίληκαι πολύτιμη σύντροφο σε ολόκληρη τη ζωή του, με την οποία απέκτησαν μια κόρη τη Βάσω. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε και την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία με τη δημοσίευση του ποιήματός του Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα. Το 1947 συνεργάστηκε στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Την τετραετία 1948-1952 εξορίστηκε στο Μούδρο, τον Άη- Στράτη και τη Μακρόνησο μαζί με άλλους αριστερούς καλλιτέχνες και διανοούμενος, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Μάνος Κατράκης και πολλοί άλλοι και συνέχισε να γράφει ποιήματα.
Το 1952 σημειώθηκαν οι εκδόσεις των έργων του Μάχη στην άκρη της νύχτας και Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας. Τρία χρόνια αργότερα οδηγήθηκε σε δίκη στο Πενταμελές Εφετείο με αφορμή την ποιητική συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου και αθωώθηκε πανηγυρικά. Σταθμό στην ποιητική του διαδρομή και σχηματικό ορόσημο της πορείας του προς τη δεύτερη, εσωτερικότερη και υπαρξιακής αγωνίας, φάση της δημιουργίας του αποτέλεσε κατά τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας το βιβλίο του Οι γυναίκες με τ’ αλογίσια μάτια (1958 Το 1961 πήρε μέρος σε συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη ανά την ελληνική επαρχία, απαγγέλλοντας ποιήματά του και συνομιλώντας με το κοινό.
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε στο σενάριο με τον Κώστα Κοτζιά και έγραψε τους στίχους των τραγουδιών (η μουσική του Θεοδωράκη) για την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη Συνοικία το όνειρο, που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του νεορεαλιστικού ελληνικού κινηματογράφου και απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία.). Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Αυγή (1954-1980 με μια διακοπή κατά την επταετία της δικτατορίας του Παπαδόπουλου), το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης (1962-1966), όπου δημοσίευσε πολιτικά και κριτικά δοκίμια. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έμεινε άνεργος και ασχολήθηκε για βιοποριστικούς λόγους με μεταφράσεις και διασκευές λογοτεχνικών έργων σε διάφορα λαϊκά περιοδικά · παράλληλα στράφηκε με νοσταλγία προς το παρελθόν αδυνατώντας να δεχθεί τη σκληρότητα της πραγματικότητας της εποχής, στάση που αντικατοπτρίζεται στην ποίησή του αυτής της περιόδου με έμφαση στο Νυχτερινό επισκέπτη. Το 1986 εξέδωσε τη συλλογή του Βιολέτες για μια εποχή που θεωρήθηκε ως το κύκνειο άσμα του.
Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, σαν σήμερα, 30 Οκτωβρίου του 1988. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ.Ι), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το Εγχειρίδιο ευθανασίας). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Λοΐζο, το Γιώργο Τσαγγάρηκαι άλλους έλληνες συνθέτες. Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη κυριαρχείται από την σπαρακτική υπαρξιακή του αγωνία, η οποία εκδηλώνεται αρχικά ως έκφραση τρυφερότητας και συμπόνιας στα πλαίσια του αισιόδοξου σοσιαλιστικού ρεαλισμού και στη δεύτερη φάση του έργου του ως εσωτερική αναδίπλωση και αναζήτηση του νοήματος της ζωής στο παρελθόν μετά από τη διάψευση των προσδοκιών και την προδοσία του καλλιτέχνη ως αγωνιστή για έναν καλύτερο κόσμο. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Λειβαδίτη βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Τάσος Λειβαδίτης», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.390-391. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Κουβαράς Γιάννης, «Χρονολόγιο Τάσου Λειβαδίτη (1922-1938)», Διαβάζω 228, 13/12/1989, σ.20-24 και Τσιριμώκου Λίζυ, «Λειβαδίτης Τάσος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
---------------
Ασφαλής κατεύθυνση
Κι επειδή τα οικονομικά μου πήγαιναν όλο και στο
χειρότερο, άρχισα να γίνομαι εφευρετικός: κατέβαινα,
λόγου χάρη, στο υπόγειο όπου βρισκόταν ένα παλιό
χαλασμένο ρολόι, το έβαζα στην πιο κρίσιμη ώρα και
περίμενα - κι ας είναι ευλογημένο τ' όνομα του Θεού, ποτέ
δεν έπεσα έξω, ύστερα, υπερήφανος, πήγαινα στο οινομαγειρείο,
όπου ο ατμός απ' τις κατσαρόλες με γέμιζε
θρησκευτικές σκέψεις, συνωστιζόταν ο φτωχόκοσμος, μέθυσοι
με ποδοπατημένα καπέλα, λόγια χιλιοειπωμένα, σαν
τις εποχές, ώσπου, τέλος, πιωμένος, έπαιρνα από πίσω
κάποιον απ' τους νεκρούς μου κι έτσι έβρισκα πάντα το
σπίτι μου...
Από την ανθολογία Ποιήματα που αγαπήσαμε
(επιμ.: Γ.Μαρκόπουλος-Κ.Νικολάκης), εκδόσεις Εκάτη 2009)
πηγή:http://tvxs.gr/news/alles-texnes/theleis-na-legesai-anthropos-tasos-leibaditis

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Γιατί τα σχολεία στη Φινλανδία δεν θα έχουν πια «μαθήματα»

Γιατί τα σχολεία στη Φινλανδία δεν θα έχουν πια «μαθήματα»

22:36 | 25 Ιαν. 2016

Εδώ και χρόνια, το φινλανδικό μοντέλο στην εκπαίδευση θεωρείται το πιο πετυχημένο στον κόσμο. Τώρα, οι εκπαιδευτικοί σ' αυτή τη χώρα της Βόρειας Ευρώπης πηγαίνουν τη μάθηση ένα βήμα παρακάτω!
Ερευνητές από όλο τον κόσμο προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να ανακαλύψουν ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του συστήματος εκπαίδευσης στη Φινλανδία. Και πάνω που αρχίζουν να το κατανοούν, οι Φινλανδοί εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν κάτι καινούριο και ακόμα πιο πρωτοποριακό. Πλέον στα σχολεία της χώρας τα παιδιά δεν θα διδάσκονται μαθήματα αλλά θέματα.
«Πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή και είμαστε ακόμα μόνο στην αρχή», λέει η Liisa Pohjolainen, υπεύθυνη εκπαίδευση νέων και ενηλίκων στο Ελσίνκι. Ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί εκεί έκριναν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει έχει να κάνει με τη διαμόρφωση νέων αναγκών στο εργασιακό πεδίο. «Οι νέοι σήμερα χρησιμοποιούν ευρέως τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές», σχολιάζει ένας εκ των υπευθύνων του καινούριου προγράμματος. «Παλιότερα, για να δουλέψει κάποιος σε τράπεζα έπρεπε να έχει εκπαιδευτεί να κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς, όμως τώρα αυτό έχει αλλάξει. Είναι σημαντικό να κάνουμε εκείνες τις αλλαγές στην εκπαίδευση, ώστε να παρέχει τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες στην αγορά εργασίας και τη σύγχρονη κοινωνία».
Έτσι, το σύστημα που βασίζεται στα μαθήματα -μια ώρα ιστορία, μια ώρα γεωγραφία κ.λπ.- είναι ήδη παρελθόν στα Λύκεια της Φινλανδίας και έπεται συνέχεια. Τη θέση του πήρε αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν «διδασκαλία φαινομένων» ή θεμάτων. Για παράδειγμα, ένας μαθητής μπορεί να επιλέξει την κατεύθυνση «τουριστικές υπηρεσίες» και να διδάσκεται μαθηματικά, ξένες γλώσσες και δεξιότητες επικοινωνίας, στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να κάνει σωστά τη δουλειά του εξυπηρετώντας πελάτες. Κάποιος άλλος που θέλει να συνεχίσει με περισσότερο ακαδημαϊκές σπουδές -π.χ. θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης- θα πρέπει να διδαχτεί οικονομικά, ιστορία, ξένες γλώσσες και γεωγραφία.
Οι αντιδράσεις
Και οι αλλαγές δεν σταματούν εδώ. Οι μαθητές εκεί δεν αντιμετωπίζονται σαν ένα «κοπάδι» που οφείλει να στέκεται παθητικά απέναντι από τον δάσκαλο και να ακούει την παράδοση ή να περιμένει πότε θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Αντίθετα, το μάθημα γίνεται σε μια λογική αλληλεπίδρασης, με τους μαθητές να δουλεύουν σε μικρές ομάδες για να λύσουν προβλήματα αλλά και να αναπτύξουν τις επικοινωνιακές δεξιότητές τους.
«Ο παλιός τρόπος διδασκαλίας εξυπηρετούσε τις ανάγκες του προηγούμενου αιώνα, όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει», σχολιάζει η επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε το νέο σύστημα. Ωστόσο, ακόμα και στην προηγμένη Φινλανδία, οι καινοτομίες αυτές δεν πέρασαν χωρίς αντιρρήσεις. Πολλοί δάσκαλοι αντιδρούν στην προοπτική να πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο είχαν μάθει να διδάσκουν. Μάλιστα, προβλέπεται ένα μικρό bonus στον μισθό όσων εκπαιδευτικών συμφωνήσουν να συμμετάσχουν σ' αυτό το νέο πρότυπο διδασκαλίας. Αυτή τη στιγμή, το 70% των καθηγητών γυμνασίου έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευσή τους στο νέο σύστημα. Και σύμφωνα με την εμπειρία όσων συμμετείχαν, πλέον δεν θα επέστρεφαν για κανένα λόγο στο παλιό! Αλλά και οι μαθητές φαίνεται πως ευνοούνται. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία δύο χρόνια, όταν άρχισαν σταδιακά οι αλλαγές, τα αποτελέσματα των μαθητών σε εξετάσεις έχουν βελτιωθεί. Στόχος είναι  το καινούριο σύστημα να εφαρμόζεται σε όλα τα σχολεία της χώρας μέχρι το 2020.
Οι αλλαγές στα δημοτικά σχολεία
Στο μεταξύ, ξεκινά και στα δημοτικά σχολεία ένα νέο πρωτοποριακό σύστημα, που ονομάζεται Playful Learning Centre. Βασικός άξονάς του είναι η μάθηση μέσω της συζήτησης και των παιχνιδιών σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που δίνουν μια πιο διασκεδαστική προσέγγιση στη μάθηση για τα μικρά παιδιά. «Στόχος μας είναι η Φινλανδία να γίνει ο πιο πρωτοποριακή χώρα σε ό,τι αφορά το συνδυασμό παιχνιδιού και εκπαίδευσης», λέει ο Olavi Mentanen, διευθυντής του project Playful Learning Centre.
Ένα παράδειγμα: Σκεφτείτε ότι βρίσκεστε μέσα σε μια τάξη δημοτικού σχολείου της Φινλανδίας. Στον πίνακα υπάρχει ο χάρτης της Ευρώπης. Οι μαθητές καλούνται να συνδυάσουν διαφορετικά καιρικά φαινόμενα με διαφορετικές χώρες. Π.χ. σήμερα έχει συννεφιά στη Φινλανδία, ηλιοφάνεια στην Ελλάδα και ομίχλη στη Δανία. Με αυτό τον τρόπο διδάσκονται ταυτόχρονα Γλώσσα, Γεωγραφία και Φυσική. «Θέλουμε οι μαθητές να μαθαίνουν με έναν τρόπο που τους δίνει χαρά, έμπνευση και δεν προκαλεί στρες», εξηγεί ο δάσκαλος της τάξης. Την ίδια στιγμή, στο διάδρομο, τα παιδιά μιας άλλης τάξης παίζουν σκάκι ενώ κάποια άλλα τρέχουν από τάξη σε τάξη προσπαθώντας να συλλέξουν πληροφορίες για χώρες της Αφρικής. Οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζουν αυτό τον τρόπο «χαρούμενη γνώση». Και έχουν δίκιο, έτσι δεν είναι;
Πηγή: Mamamia

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Νέα επίθεση Λιάκου εναντίον των εκπαιδευτικών

Νέα επίθεση Λιάκου εναντίον των εκπαιδευτικών

Αμετανόητος ο πρόεδρος του εθνικού διαλόγου ειρωνεύεται την εκπαιδευτική κοινότητα. 
Σε ανάρτησή του στο fb (22/10/2016) o Πρόεδρος της Επιτροπής του λεγόμενου εθνικού διαλόγου για την Παιδεία και συντάκτης του γνωστού υπομνήματος "Για την αναδιοργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης και την εισαγωγή σε ΑΕΙ – ΤΕΙ» κ. Αντώνης Λιάκος, σημειώνει:
«Δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει την απόφαση της ΟΛΜΕ για το «Πόρισμα Λιάκου», αν δεν πάρει υπόψη του τη στάση του συνδικάτου απέναντι σε όλες τις μεταρρυθμίσεις, από την μεταπολίτευση και έπειτα. Δυο βιβλία είναι διαφωτιστικά για να καταλάβουμε το πρόβλημα: Δημήτρης Σκλαβενίτης, Κάτσε καλά Γεράσιμε! (2016) και του Γεράσιμου Αρσένη, Γιατί δεν κάθισα καλά! (2015). Είναι εντυπωσιακό ότι ο λόγος των συνδικαλιστών δεν παρεκκλίνει ούτε κεραίας επί τέσσερις δεκαετίες. Σταθερότητα ή στασιμότητα; Άλλωστε το γράφει η ανακοίνωση: «να υπερασπίσουμε τις ΠΑΓΙΕΣ θέσεις του κλάδου». Προπαντός Πάγιες (και η Ιεραρχία για τα θρησκευτικά σε Πάγιες θέσεις βασίζεται), και προ-παντός ο "κλάδος"».
Την παραπάνω δήλωση έκανε ο Α. Λιάκος, απαντώντας στην ΟΛΜΕ η οποία πριν λίγες μέρες με ανακοίνωσή της κάλεσε το Υπουργείο Παιδείας να μην υιοθετήσει της απαράδεκτες προτάσεις της επιτροπής Λιάκου.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις τόσο για την ουσία του υπομνήματος της επιτροπής Λιάκου όσο και για την συμπεριφορά του ίδιου του κ. Λιάκου.
Να πούμε, αρχικά, τη γνώμη μας για το «Υπόμνημα - Λιάκου». Πρόκειται για ένα 36σέλιδο κείμενο-τερατούργημα, ίσως τη μεγαλύτερη απειλή που έχει δεχθεί η δημόσια σχολική εκπαίδευση από τη μεταπολίτευση και μετά. Η κεντρική ιδέα της «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» που εισηγείται η ομάδα Λιάκου συναγωνίζεται (σε επικινδυνότητα για μαθητές και εκπαιδευτικούς, για τον ίδιο τον χαρακτήρα και την κατεύθυνση του δημόσιου σχολείου στη χώρα μας) τις ολέθρια αντιεκπαιδευτικές προτάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για ιδιωτικοποίηση, κουπόνια, αξιολόγηση-απόλυση, ένταση των ταξικών φραγμών. Η γραμματική και το συντακτικό του «Υπομνήματος», ο τύπος και το πνεύμα του οδηγούν στην ολοκληρωτική αποψίλωση, από το εκπαιδευτικό τοπίο, των στοιχείων που συγκροτούσαν, όσο συγκροτούσαν, τη δημόσια εκπαίδευση.

Όσο και αν ο Αντώνης Λιάκος, προσπαθεί να συσκοτίσει τους πραγματικούς στόχους των προτάσεών του, πλέκοντας αριστοτεχνικά τις λέξεις και τις έννοιες με τρόπο που να μην γνωρίζει η μάνα το παιδί, γίνεται φανερό ότι έχει αναλάβει εργολαβικά το σχεδιασμό μιας βαθιάς αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης την οποία μοντάρει, μαντάρει και ευπρεπίζει πάνω στις ράγες των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε.
Παράλληλα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η πρόταση του Αντώνη Λιάκου για την «αναδιοργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης» όχι μόνο καινούργια δεν είναι, αλλά αποτελεί ευθεία αντιγραφή της πρότασης του Ευάγγ. Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ το 2009. Ναι, ευθεία αντιγραφή και με τις ίδιες στοχεύσεις.
Στις 31 Ιανουαρίου 2009, με τίτλο «Λύκειο στα πρότυπα του Μπακαλορεά» ο Ευάγγ. Βενιζέλος γράφει στα «ΝΕΑ»:
Η θέση μου είναι ότι η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να διακριθεί σε δύο φάσεις: την πρώτη θα την αποτελεί το τετραετούς φοίτησης γυμνάσιο και τη δεύτερη το διετούς φοίτησης, κολεγιακού χαρακτήρα, λύκειο που πρέπει να οργανωθεί κατά τα πρότυπα του διεθνούς απολυτηρίου (Ι.Β). Το διετές λύκειο επιτρέπει στον μαθητή να ασχολείται με μικρό αριθμό (όχι μεγαλύτερο των έξι) μαθημάτων και να τα προσεγγίζει με τρόπο τελείως διαφορετικό από τον σημερινό: με σεμιναριακού τύπου μαθήματα, πρωτόλειες έρευνες και εργασίες, κάτι που θα οδηγεί και σε άλλου τύπου εξετάσεις, βασισμένες στην κριτική σκέψη και την ικανότητα σύνθεσης. Το απολυτήριο του νέου λυκείου θα οδηγεί στα ΑΕΙ όλους τους αποφοίτους. Για όλους υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οχι όμως και σε όλα τα τμήματα πρώτης προτίμησης, όταν αυτά είναι υψηλής ζήτησης και άρα υψηλής βαθμολογίας (π.χ. ιατρικά, νομικά, αρχιτεκτονικά, παιδαγωγικά).
Είναι φανερό ότι η πρόταση αυτή υπακούει και εξυπηρετεί το στένεμα των διόδων στο Λύκειο και στην ώθηση της πλειονότητας των τελειόφοιτων των Γυμνασίων σε ένα είδος επαγγελματικής εκπαίδευσης-κατάρτισης με εισβολή του ιδιωτικού και διεύρυνση της μαθητείας - απλήρωτης εργασίας. Τα Λύκεια αριστοκρατικοποιούνται, μεταλλάσσονται σε σχολεία για λίγους και μειώνεται δραστικά ο αριθμός τους.
Παράλληλα η πρόσβαση σε αυτά είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα απαιτεί την επιτυχία σε έναν τύπο εξεταστικών δοκιμασιών στο μεταίχμιο των δυο βαθμίδων (Γυμνάσιο - Λύκειο).
Αυτά επί της ουσίας.
Χρειάζεται, όμως να πούμε και δυο πράγματα για τη συμπεριφορά του συντάκτη του Υπομνήματος. Γιατί, έχει μια σημασία, για την κατανόηση της επιχειρούμενης αντιεκπαιδευτικής τομής, να δει κανείς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο συντάκτης του "Υπομνήματος" τη "διαχείριση" των καθηγητών.
Σημειώνει, λοιπόν, στο "Υπόμνημα" απροκάλυπτα: «Διαχείριση προσωπικού. Η υλοποίηση της μεταρρύθμισης είναι προφανές ότι θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον θα την υποστηρίξει το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων... Η θέσπιση κινήτρων θα έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην κάμψη των αντιστάσεων. Εναλλακτική λύση είναι η στρατολόγηση νέου δυναμικού –αποφοίτων των πανεπιστημίων κατά την τελευταία πενταετία, µε φρέσκιες γνώσεις, όρεξη για δουλειά και δυνατότητα διαμόρφωσης νέων επαγγελματικών συνηθειών (habitus)».
Τι ακριβώς μας αποκαλύπτει εδώ ο συντάκτης του "Υπομνήματος", χωρίς πολλές φιοριτούρες: Λέει απροκάλυπτα ότι για να καμφθούν οι αντιστάσεις των εκπαιδευτικών πρέπει ή να δοθούν κίνητρα (μάλιστα προφητεύουν ότι τα κίνητρα θα έχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα στην κάμψη των αντιστάσεων) ή να στρατολογηθούν καθηγητές από τους πτυχιούχους της τελευταίας πενταετίας ( δηλαδή, σε απλά ελληνικά, αυτούς που βγήκαν στην αγορά εργασίας σε μια ανύπαρκτη αγορά και μένοντας άνεργοι ή δουλεύοντας για 400 και 500 ευρώ διαμόρφωσαν και μια συγκεκριμένη συνείδηση). Και προφανώς, επίσης, αφού θα στρατολογηθούν "νέοι και ορεξάτοι" θα πρέπει να φύγουν οι παλιοί με τις κακές συνήθειες.
Και συνεχίζει το «Υπόμνημα»:
Τα ζητήματα που θα τεθούν είναι:
  • Μετακινήσεις από σχολείο σε σχολείο
  • Εξοικείωση με νέα προγράμματα σπουδών σε αρκετά γνωστικά αντικείμενα
  • «Απώλεια» του γνωστικού αντικειμένου και ανάγκη κατάρτισης και επιμόρφωσης προκειμένου να αποκτηθούν οι δεξιότητες για τη διδασκαλία ενός καινούριου
  • Ανάγκη συμμετοχής στην παραγωγή υλικού ή ανάγκη μελέτης του υλικού που παράγουν άλλοι
  • Αύξηση της αυτονομίας του εκπαιδευτικού, η οποία όμως συνοδεύεται και με αύξηση της ευθύνης
  • Ανάγκη ουσιαστικής εμπλοκής με την αξιολόγηση των μαθητών
  • Διαχείριση των 150 ειδικοτήτων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην εκπαίδευση.
Είναι προφανές ότι η όλη απόπειρα πρέπει να συνοδευτεί με ριζική αλλαγή του συστήματος επιμόρφωσης και  Εκτιμάται ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θα ανταποκριθεί θετικά και θα αγκαλιάσει τη νέα δομή. Προφανώς θα δοθεί και η δυνατότητα σε όσους είτε δεν μπορούν είτε δεν επιθυμούν να ενταχθούν στο νέο πλαίσιο να μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες, εκτός σχολικής τάξης».

Απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί του συντάκτη του Πορίσματος

Στη σελίδα 34 του πολυσέλιδου "Πορισματος" της Άνοιξης (προϊόν υποτίθεται του λεγόμενου Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου") για τη δομή του Νέου (διετούς) Λύκειου  περιγράφεται η "τύχη" που επιφυλάσσεται για τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών των οποίων τα μαθήματα δεν περιλαβάνονται στον κατάλογο του αναλυτικού προγράμματος του νέου Λυκείου. Σημειώνεται, λοιπόν, στο πόρισμα:
Το  μείζον  πρόβλημα  είναι  η  διαχείριση  των  δεκάδων  ειδικοτήτων  που  έχουν παρεισφρήσει στην εκπαίδευση, αλλά η λύση σε αυτό δεν μπορεί να είναι άλλη από την μετεκπαίδευση όσων μπορούν και θέλουν και η μετάταξη όσων δεν μπορούν ή/και δεν θέλουν. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε σχολείο με 150 ειδικότητες και να παλεύουμε να μην αλλάξει κάτι και διαταραχθεί η ισορροπία του τρόμου.
Είναι χαρακτηριστική η λέξη που χρησιμοποιεί ο συντάκτης του πορίσματος (Πρόεδρος της Επιτροπής σύνταξης του Πορίσματος ο Αντώνης Λιάκος): "έχουν παρεισφρήσει". Τι λέει το λεξικό για τη λέξη; Μπαίνω αδικαιολόγητα ή κρυφά ή ανεπίτρεπτα (κακόσημο), υπεισέρχομαι π.χ. «Σε τέτοιες συγκεντρώσεις παρεισφρέουν ύποπτα άτομα»
Από αυτό και μόνο μπορεί να καταλάβει κανείς τις διαθέσεις των συντακτών του "Πορίσματος" για τους εκπαιδευτικούς. Να το πούμε καθαρά : Εδώ «πριονίζονται ρίζες ! Και όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, καλό είναι να κάνει ένα βήμα στα πλάγια για να δει καθαρότερα μπροστά του. 

Ειρωνεύεται όλη την εκπαιδευτική κοινότητα

Σχολιάζει ο Αντώνης Λιάκος την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ. Και τι λέει; Αφού ειρωνεύεται τις "πάγιες θέσεις" και τον "κλάδο" καταλήγει ότι "δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει την απόφαση της ΟΛΜΕ για το «Πόρισμα Λιάκου», αν δεν πάρει υπόψη του τη στάση του συνδικάτου απέναντι σε όλες τις μεταρρυθμίσεις, από την μεταπολίτευση και έπειτα".
Μάλιστα. Βεβαίως το γεγονός ότι εκτός του ίδιου και των λίγων εντιμότατων φίλων του κανένας εκπαιδευτικός φορέας δεν υποστηρίζει όσα λέει το Υπόμνημα αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τον Αντώνη Λιάκο. Αλήθεια, οι εκπαιδευτικοί, οι συλλογικοτητές τους και οι φορείς τους που θεωρούν το "υπομνημά" του απαράδεκτο έως και επικίνδυνο για τη δημόσια εκπαίδευση, δεν "μετράνε" για τον κ. Καθηγητή;
Το γεγονός ότι, (πέρα από την ΟΛΜΕ, τις ΕΛΜΕ, τους διδασκαλικούς Συλλόγους, τις εκπαιδευτικές συλλογικότητες), ακόμη και βασικά μέλη της Επιτροπής και η ίδια η συνδικαλιστική παράταξη του κυβερνώντος κόμματος κάνουν συντριπτική κριτική στο "υπομνημά" του αυτό τον αφήνει αδιάφορο;
Να σταχυολογήσουμε μήπως; Η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων σημειώνει ότι «το πόρισμα της επιτροπής απέχει πολύ από το να μπορεί να αποτελεί τη βάση των αλλαγών που έχει ανάγκη το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα". Η Συνδικαλιστική Παράταξη των Καθηγητών του κυβερνώντος κόμματος (ΣΥΝΕΚ) γράφει ότι «οι βασικές κατευθύνσεις του πορίσματος Λιάκου όχι μόνο δεν αποτελούν βάση διαλόγου, αλλά είναι σε επικίνδυνη – αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση». Το μέλος της Επιτροπής του λεγόμενου εθνικού διαλόγου και στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος στην εκπαίδευση επισημαίνει ότι «οι προτάσεις του κ. Λιάκου είναι σκληρές νεοφιλελεύθερες απόψεις, σε πλήρη ανάπτυξη» και άλλα πολλά και άλλοι πολλοί. Το γεγονός ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας φορέας εκπαιδευτικός να υπερασπίσει το Υπόμνημά του, μα ούτε ένα μέλος της Επιτροπής να αρθρογραφήσει υπέρ του δεν έχει προφανώς γι αυτόν καμιά σημασία. Μόνο ο Υπουργός Παιδείας που τον τοποθέτησε πρόεδρο της Επιτροπής, είπε ότι βρίσκει ενδιαφέροντα όσα γράφονται στο «Υπόμνημα»...
Εντάξει, γνωρίζουμε, ότι έχει την υποστήριξη των μηχανισμών του συστήματος καθώς πολλά χρόνια τώρα τον έχουν αναδείξει (προβάλλοντας έντεχνα και ανάλογα με την περίσταση τη στάση του στην περίοδο της δικτατορίας, στάση που πολλά πολλά χρόνια τώρα μοιάζει με καρικατούρα, μια νεανική τρέλα, το τίμημα ίσως που έπρεπε να πληρωθεί για να εξαργυρώνει ευκολότερα τις κατοπινές αντιδραστικές του απόψεις. Συγγνώμη, αλλά δεν είναι ο πρώτος και το έργο έχει ξαναπαιχθεί με πολλούς πρωταγωνιστές) σε πρωθιερέα του εκσυγχρονισμού.
Και έχει δίκιο η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Σίσσυ Βελισσαρίου όταν μας θυμίζει σε πρόσφατο άρθρο της τα παρακάτω για τον αξιότιμο κ. Αντώνη Λιάκο:
Είναι γνωστή η μακρά θητεία του κ. Λιάκου ως οργανικού διανοουμένου του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη -υπήρξε πρόεδρος του «Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Κοινωνίας»- και γενικότερα ως βασικού στελέχους του think tank των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που επεκτάθηκαν και κατά τη διακυβέρνηση επί της χώρας από τη Ν.Δ.
Η συνεισφορά του μάλιστα αξιοποιήθηκε δεόντως, όταν αναδείχτηκε πρωτεργάτης της κίνησης των 1.000 πανεπιστημιακών που υποστήριξαν τη «μεταρρύθμιση» Γιαννάκου, πρωτοστατώντας στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, με στόχο τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Όταν καθηγητές και φοιτητές, με την απίστευτη συμπαράσταση του ελληνικού λαού, έδιναν την ηρωική μάχη για την προστασία του δημόσιου, δημοκρατικού και δωρεάν πανεπιστημίου, ο κ. Λιάκος υπήρξε μαχητικός συντελεστής της (αντισυνταγματικής) εκτροπής.
Η τοποθέτησή του σε αυτήν τη νευραλγική θέση από την «κυβέρνηση της Αριστεράς» είναι επομένως μία πολιτικά εύλογη κίνηση για τις επιλογές και τους στόχους αυτού του διαλόγου.
Το ίδιο ισχύει και για τη μεταφύτευση από το σημιτικό στρατόπεδο στην ίδια επιτροπή και άλλων πανεπιστημιακών που συμμετείχαν επί σειρά ετών στον «εκσυγχρονισμό» του ελληνικού πανεπιστημίου, υλοποιώντας τον κατατεμαχισμό γνωστικών αντικειμένων, κυρίως στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές σπουδές, και εισάγοντας την έννοια της επιχειρηματικότητας μέσω της διαχείρισης πλήθος προγραμμάτων, που σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις είχαν αμφιλεγόμενο χαρακτήρα.
Τώρα προφανώς καλούνται να αξιοποιήσουν την τεχνογνωσία τους, για να εφαρμόσουν στην πληρότητά σχεδιασμούς που δεν είχαν προλάβει να ολοκληρώσουν επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Σαφέστατη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, που αποτυπώνεται στην ανάθεση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας σε πρόσωπα που, είτε είχαν μηδενική ή αμφιλεγόμενη συμμετοχή στους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας είτε είναι εντελώς άσχετα με την παιδεία, είναι η υλοποίηση μέτρων με βάση την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ μέχρι τον Απρίλιο του 2016.
Αυτή η «δέσμευση» συγκροτεί άλλωστε τη βάση για την ιδεολογική επικοινωνία με την Κεντροαριστερά και σηματοδοτείται στο νέο ν/σ για τα ΑΕΙ από την κατ' όνομα φοιτητική συμμετοχή, αλλά κυρίως από τη διατήρηση των ολιγαρχικών Συμβουλίων Ιδρύματος, παρά την αφαίρεση των διαδικασιών προεπιλογής υποψήφιων πρυτάνεων και κοσμητόρων.
Χαρακτηριστικά, με ρητορική που θυμίζει έντονα την εκσυγχρονιστική γλώσσα του σημιτισμού, ο ΥΠΕΠΘ επαναλαμβάνει το γνωστό από το παρελθόν: «Οφείλουμε να αναζητήσουμε λύσεις που θα αντιπαρατίθενται στα ξεπερασμένα στερεότυπα και αναχρονιστικές νοοτροπίες που καταδυναστεύουν την κοινωνία, και ειδικότερα την εκπαίδευση».
Εν κατακλείδι, η Παιδεία από παράλληλο πρόγραμμα της Αριστεράς μετατράπηκε τάχιστα σε μία ακόμα δέσμευση της κυβέρνησης προς τους «θεσμούς», προς μέγιστη ικανοποίηση των Κοστέλο-Διαμαντοπούλου.
πηγή:http://www.efsyn.gr/arthro/nea-epithesi-liakoy-enantion-ton-ekpaideytikon

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Γερμανία: Φώναζαν «άντε πήδα» σε 17χρονο πρόσφυγα πριν αυτοκτονήσει

Γερμανία: Φώναζαν «άντε πήδα» σε 17χρονο πρόσφυγα πριν αυτοκτονήσει

Φρίκη

11:21 | 23 Οκτ. 2016
Τελευταία ανανέωση 12:08 | 23 Οκτ. 2016
Ένα τραγικό περιστατικό σημειώθηκε στην πόλη Σμελν της Θουριγγίας στη Γερμανία. Ένας 17χρονος πρόσφυγας από τη Σομαλία πήδηξε από τον πέμπτο όροφο πολυκατοικίας και σκοτώθηκε. Το πιο άγριο στοιχείο αυτής της υπόθεσης, ωστόσο, είναι ότι περαστικοί που είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο φώναζαν στο παιδί «άντε πήδα». 
Ο αρμόδιος για τη φροντίδα ομάδας νεαρών μεταναστών κάλεσε την αστυνομία την Παρασκευή το βράδυ στο σημείο. Ο 17χρονος πρόσφυγας είχε βγει στο περβάζι ενός παραθύρου στο πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας, από όπου και τελικά πήδηξε. 
Το τοπικό κανάλι ΜDR ανέφερε ότι ο 17χρονος είχε μόλις επιστρέψει από ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύτηκε για μια εβδομάδα καθώς έπασχε από κατάθλιψη.
Η αστυνομία της πόλης δεν ανέφερε ότι υπήρξαν προτροπές από περαστικούς στο παιδί να πηδήξει, ωστόσο, ο δήμαρχος της πόλης Σβεν Σράντε σε δηλώσεις του ανέφερε το περιστατικό. 
«Υπάρχουν πληροφορίες ότι κάποιοι περαστικοί έμειναν αρκετή ώρα να παρακολουθούν το συμβάν και φαίνεται ότι ακούστηκαν κάποιοι να φωνάζουν: “άντε, πήδα”», δήλωσε.
«Δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε κάτι τέτοιο», πρόσθεσε. «Αν κάποιος αντιμετωπίσει το συμβάν αυτό σα να παρακολουθεί ταινία και μετά σκεφτεί ότι πρέπει να το ενθαρρύνει κιόλας, είναι μια απίστευτη πράξη», κατήγγειλε ο Σράντε.
Ο Ματίας Μπέργκαμαν, τοπικός αξιωματούχος της Θουριγγίας, επεσήμανε ότι κάποιοι από τους παριστάμενους τραβούσαν φωτογραφίες από τα κοντινά μπαλκόνια.
πηγή:http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/germania-fonazan-ante-pida-se-17xrono-prosfyga-prin-aytoktonisei

Οι ωραιότερες βιβλιοθήκες του κόσμου

Οι ωραιότερες βιβλιοθήκες του κόσμου

22:03 | 22 Οκτ. 2016
Τελευταία ανανέωση 22:06 | 22 Οκτ. 2016
Ένα όμορφο φωτογραφικό αφιέρωμα στις ωραιότερες βιβλιοθήκες του κόσμου κάνει η Deutsche Welle. 
Από το Λονδίνο μέχρι το Μπουένος Αίρες είναι όλες υπέροχες! 
Long Room του Δουβλίνου
Το εντυπωσιακό διώροφο Long Room του Δουβλίνου έχει 64 μέτρα μήκος και 12 μέτρα πλάτος. Αποτελεί τμήμα της παλιάς βιβλιοθήκης του Trinitiy College. Στην αρχή ο χώρος ήταν λιγότερο εντυπωσιακός αφού είχε μια γύψινη οροφή σε πολύ χαμηλό ύψος. Το 1858 οι αρχιτέκτονες αποφάσισαν να την απομακρύνουν, προσδίδοντας στο χώρο μια ανυπέρβλητη πολυτέλεια.
Ξαναγεννημένη από τις στάχτες
H περίφημη βιβλιοθήκη της Βαϊμάρης Άννα - Αμαλία έχει πάρει το όνομά της από την δούκισσα Άννα Αμαλία, η οποία τον 19ο αιώνα ήταν μεγάλη προστάτιδα των τεχνών. Μέρος της βιβλιοθήκης καταστράφηκε μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά το 2004. Τρία χρόνια αργότερα η βιβλιοθήκη εγκαινιάστηκε πλήρως ανακαινισμένη. Στο μεταξύ μετρά περισσότερα από 300 χρόνια ζωής.
Γήπεδο ή βιβλιοθήκη;
Μια βόλτα στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ στην Ολλανδία αξίζει ακόμη και για μη φοιτητές. Την παράσταση κλέβει αναμφίβολα η εντυπωσιακή βιβλιοθήκη. Το καλοκαίρι θα δει κανείς εκατοντάδες φοιτητές και επισκέπτες να ξαπλώνουν στην πρασινάδα… της οροφής. Ο κώνος στην οροφή έχει ύψος 42 μέτρων. Στο εσωτερικό του βρίσκονται τέσσερις όροφοι με βιβλία…
Biblioteca Joanina
Το 2013 η βρετανική «The Daily Telegraph» χαρακτήριζε την «Biblioteca Joanina» στην Κοΐμπρα της Πορτογαλίας μια από τις εντυπωσιακότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο. Πήρε το όνομά της από τον Πορτογάλο βασιλιά Ιωάννη τον 5ο. Η βιβλιοθήκη αποτελεί σήμερα μέρος της Νομικής του τοπικού Πανεπιστημίου.
Ο μύθος
Η ίσως γνωστότερη βιβλιοθήκη του κόσμου παραδόθηκε στις φλόγες πριν από 2.000 περίπου χρόνια. Πριν την καταστροφή της η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας φύλασσε τη «γνώση του κόσμου» σε περίπου 490.000 χειρόγραφους παπύρους. Η νέα βιβλιοθήκη -που κόστισε πάνω από 220 εκατομμύρια δολάρια- εγκαινιάστηκε μόλις το 2002.
Το Αββαείο του Σανκτ Γκάλεν
Είναι αναμφίβολα μια από τις ομορφότερες βιβλιοθήκες του κόσμου. Το Αββαείο του Σανκτ Γκάλεν στην Ελβετία αποτελεί από το 1983 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η φημισμένη βιβλιοθήκη έχει βιβλία που χρονολογούνται από τον ένατο αιώνα.
Ο εγκέφαλος
Χαρακτηρίζεται έτσι λόγω του ιδιαίτερα σχήματός της. Η βιβλιοθήκη της Φιλοσοφική του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου έχει την υπογραφή του διάσημου αρχιτέκτονα Νόρμαν Φόστερ. Εγκαινιάστηκε το 2005 και έχει γίνει στο μεταξύ τουριστική-αρχιτεκτονική ατραξιόν.
Global Player
Με περισσότερα από 30 εκατομμύρια βιβλία η Εθνική Βιβλιοθήκη της Κίνας συγκαταλέγεται στις επτά μεγαλύτερες του κόσμου. Χτίστηκε το 1809 ως «βιβλιοθήκη της πρωτεύουσας». Το 1928 μετονομάστηκε σε «βιβλιοθήκη του Πεκίνου» ενώ από το 1998 ονομάζεται Εθνική Βιβλιοθήκη της Κίνας.
Ατμόσφαιρα θεάτρου
Το «Ateneo» στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής δεν είναι βιβλιοθήκη, αλλά βιβλιοπωλείο. Το κτίριο έχει μια μακρά ιστορία: το 1919 λειτούργησε για πρώτη φορά ως θέατρο για να μετατραπεί προς τα τέλη του αιώνα σε κινηματογράφο. Το 2000 μετακόμισε εντέλει στους χώρους του το βιβλιοπωλείο.

πηγή:http://tvxs.gr/news/paideia/oi-oraioteres-bibliothikes-toy-kosmoy