Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Η κινηματογραφική παιδεία στην εκπαίδευση – Μοντέλα λειτουργίας και προκλήσεις

Η κινηματογραφική παιδεία στην εκπαίδευση – Μοντέλα λειτουργίας και προκλήσεις

Παρουσιάζουμε το άρθρο «Η Κινηματογραφική Παιδεία στην Εκπαίδευση» της  Ειρήνης Ανδριοπούλου, Ερευνήτριας ΜΜΕ ΙΟΜ, Υπεύθυνης Θεμάτων Οπτικοακουστικής Αγωγής medialiteracy@iom.gr
To άρθρο λάβαμε ως σχόλιο σε παλαιότερη σχετική δημοσίευσή μας και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό του Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων (ΙΟΜ), Συχνότητες, Τεύχος 10, Απρίλιος – Αύγουστος 2010, σελ. 15-20
Η κινηματογραφική παιδεία στην εκπαίδευση – Μοντέλα λειτουργίας και προκλήσεις
«Cineliteracy: more than making movies, provides authentic and challenging literacy strategies that enable teachers and community members to build connections with students’ real world experiences through reading and writing moving images».
Στην εποχή του θεάματος και των διευρυμένων κωδίκων επικοινωνίας μέσα από τις νέες ψηφιακές μορφές έκφρασης (κινηματογράφος, βίντεο, πολυμέσα, διαδίκτυο), ο ρόλος του κινηματογράφου επαναπροσδιορίζεται, αποκτώντας μια νέα παιδευτική διάσταση, η οποία, αν και εφόσον χρησιμοποιηθεί σωστά από τους «πολιτιστικούς διαχειριστές» του, μπορεί να προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες κοινωνικής μάθησης και αισθητικής καλλιέργειας στους ανήλικους θεατές. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η κινηματογραφική παιδεία, την οποία καλείται να εκτελέσει ο κινηματογράφος ως ένα «άλλος» παροχέας περιεχομένου, μπορεί να συμβάλλει σε μια ρεαλιστικότερη πρόσληψη της πραγματικότητας, σε μια κοινωνική νοημοσύνη, την κοινωνιογνωσία, γεφυρώνοντας τις γνώσεις των ανηλίκων με τις εμπειρίες του εξω-κινηματογραφικού κόσμου.
Σε μια απόπειρα εννοιολογικής προσέγγισης, θα λέγαμε ότι η κινηματογραφική παιδεία (film literacy, cine-literacy) αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις άξονες της οπτικοακουστικής παιδείας και της Παιδείας στα Μέσα γενικότερα (media literacy). Κατά συνέπεια, υπακούει στις ίδιες συνισταμένες που αφορούν στην ικανότητα της πρόσβασης (φυσική και τεχνική), της γνωστικής πρόσληψης και κριτικής ανάλυσης και στην ικανότητα της δημιουργίας περιεχομένου, μετατρέποντας τους θεατές σε ενεργούς και αυτόνομους χρήστες των μέσων.
Πέρα από ένα πρώτο φιλτράρισμα του κινηματογράφου, η κινηματογραφική παιδεία προσφέρει τη δυνατότητα στους θεατές να «διαβαζουν πίσω από τις γραμμές», να αποκωδικοποιούν τα υπο-κείμενα από τα οποία πηγάζει και το πραγματικό νόημα. Με άλλα λόγια, μαθαίνουν «να κατανοούν όχι μόνο τις ρητές παραδοχές αλλά και τις άρρητες ιδεολογικές συμβάσεις που υπολανθάνουν στις κινηματογραφικές ταινίες και να αντιλαμβάνονται τις οικονομικές και κοινωνικές συνιστώσες παραγωγής τους» . Αν και μοιράζεται εικονοκείμενα παρόμοια σε περιεχόμενο και δομή με τα άλλα ΜΜΕ, η κινηματογραφική παιδεία έχει πιο έντονα καλλιτεχνικά κριτήρια και υψηλές αισθητικές νόρμες οι οποίες συμβάλλουν τελικά και στην πολιτισμική ενηλικίωση του ανήλικου θεατή.
Η κινηματογραφική παιδεία λαμβάνει χώρα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, σε ένα δεδομένο κοινωνικό περιβάλλον το οποίο αλληλεπιδρά με το θεατή ως προς τον τρόπο θέασης και πρόσληψης του περιεχομένου μιας κινηματογραφικής ταινίας. Με άλλα λόγια, ένα παιδί προσλαμβάνει διαφορετικά μια ταινία στο σαλόνι του σπιτιού του, μόνο ή μαζί με την οικογένειά του, με άλλο τρόπο στο σχολείο στο πλαίσιο μιας μαζικής εκπαιδευτικής προβολής και διαφορετικά στον κινηματογράφο όταν βρίσκεται με την παρέα του. Σε κάθε περίπτωση όμως, το κομβικό σημείο εκκίνησης είναι ένα: κάθε παιδί – θεατής είναι και ένας μοναδικός αναγνώστης της ταινίας, με μοναδική ικανότητα πρόσληψης, αποκωδικοποίησης και κριτικής ανάλυσης του περιεχομένου, εν ολίγοις, η διαδικασία της κινηματογραφικής ανάγνωσης είναι διαφορετική σε κάθε παιδική ιδιοσυγκρασία. Ισχύει δηλαδή η γενική παραδοχή της Παιδείας για τα Μέσα «Δεν υπάρχει ένας τρόπος για τη σωστή ανάγνωση στα μέσα, υπάρχει μόνο ο δικός μας τρόπος».
Προϋποθέσεις για τη διδασκαλία της Κινηματογραφικής Παιδείας
Η κινηματογραφική παιδεία είναι εφικτό να ξεκινήσει από την προσχολική ηλικία, αφού είναι η ηλικία που εγγράφονται, ασυνείδητα στην αρχή και πιο συνειδητά αργότερα, οι γενικές αρχές που διέπουν τις κινούμενες εικόνες. Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες της παιδικής ηλικίας, τα παιδιά από πολύ νωρίς γνωρίζουν ήδη τις βασικές ερωτήσεις για την αποκωδικοποίηση ενός φιλμ, αντιλαμβάνονται δηλαδή ερωτήματα που έχουν να κάνουν με το είδος (genre) της ταινίας, τον αφηγηματικό ή μη χαρακτήρα του έργου, την τοποθεσία και το χρόνο στον οποίο λαμβάνει χώρα. Τα παιδικά κινηματογραφικά έργα δε, αποτελούν το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα εξοικείωσης με το μέσο του κινηματογράφου λόγω της επακόλουθης ταύτισης με τους ήρωες και την ιστορία. Η αντίληψη αυτή των κωδίκων επικοινωνίας είναι ασυνείδητη και σε πιο απλοϊκή μορφή στην πρώιμη παιδική ηλικία και πιο συστηματική και συγκροτημένη στις μεγαλύτερες ηλικίες, από 5 ετών και έπειτα .
Ένα πρόσθετο στοιχείο που ευνοεί την καλλιέργεια της κινηματογραφικής παιδείας είναι η εξοικείωση που έχουν ήδη τα παιδιά με το μέσο της τηλεόρασης, το οποίο χρησιμοποιεί οπτικοακουστικούς κώδικες παρόμοιους με εκείνους του κινηματογράφου. Η πρώτη επαφή που γίνεται με τη «μικρή οθόνη» προλειαίνει το έδαφος για την κριτική επεξεργασία και πρόσληψη του μέσου του κινηματογράφου. Και οι δύο πλατφόρμες λοιπόν, έχουν το advantage του οπτικοακουστικού περιεχομένου, κύριο πόλο έλξης για την παιδική ηλικία. Όμως, η κινηματογραφική παιδεία πάει και ένα βήμα πιο πέρα από τη γραμμική ταύτιση με τα οπτικοακουστικά προϊόντα της τηλεόρασης… αφού δύναται να διευρύνει τους γνωστικούς ορίζοντες των παιδιών για το κοινωνικό γίγνεσθαι, μέσα από την επαφή με πιο επιλεκτικά κινηματογραφικά προϊόντα και είδη (πχ. ντοκιμαντέρ, εικόνες από μακρινούς, ανεξερεύνητους πολιτισμούς) με προοπτικές για μια εναλλακτική πολιτιστική εμπειρία.
Εφαρμόζοντας τα «3 Cs» της Cary Bazalgette στην Κινηματογραφική Παιδεία
Ta παιδιά στη σημερινή εποχή δεν είναι επουδενί μιντιακά αναλφάβητα, οι γνώσεις τους ξεπερνούν εκείνες των γονέων και δασκάλων τους και ως άλλοι «αυτόχθονες» γνωρίζουν πώς να χειρίζονται με δεξιοτεχνία τα νέα μέσα συγκριτικά με τους «μετανάστες» ενήλικες. Όπως επισημαίνει η Cary Bazalgette, εκείνο που χρειάζονται ουσιαστικά οι μαθητές είναι να τους δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από τα ΜΜΕ. Η νέα αυτή οπτική αφορά και τη μελέτη της κινηματογραφικής παιδείας και συνοψίζεται στην θεωρία για τα «3Cs» της Παιδείας στα Μέσα. Η οπτική αυτή στηρίζεται σε τρεις δομικούς άξονες:
  • Την κριτική προσέγγιση ( Critical)
  • Την πολιτιστική προσέγγιση (Cultural)
  • Τη δημιουργική προσέγγιση (Creative)
α) Κριτική προσέγγιση
Η κριτική προσέγγιση αποτελεί εκ των ουκ άνευ στοιχείων της Παιδείας στα Μέσα, αφού συμβάλλει στην καλλιέργεια των κριτικών δεξιοτήτων και την αξιολόγηση (αποδοχή ή απόρριψη) των προϊόντων των ΜΜΕ. Στο πλαίσιο της κινηματογραφικής παιδείας, πέρα από την αυτονόητη κριτική επεξεργασία του σημαινόμενου και του υπολανθάνοντος νοήματος, είναι δυνατή η κριτική προσέγγιση και ως σύγκριση ενός λογοτεχνικού έργου με την αντίστοιχη μεταφορά του στον κινηματογράφο, με αντιπαράθεση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών για το καθένα, διαφορές και ομοιότητες στην απόδοση της πλοκής, των ηρώων, της τοποθεσίας και του χρόνου . Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει συγκριτική ανάλυση του ιδίου έργου ή του θέματος όπως προσεγγίζεται από διαφορετικούς δημιουργούς. Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες και υπόκεινται στην καλλιτεχνική ευαισθησία και παιδεία του εκάστοτε εκπαιδευτικού.
Β) Πολιτιστική προσέγγιση
Η βασική παραδοχή της προσέγγισης αυτής έγκειται στην εξοικείωση και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς μέσα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η προσέγγιση αυτή στοχεύει όχι μόνο στην εκμάθηση της κινηματογραφικής γλώσσας αλλά και στη γνωριμία και εξοικείωση με την πολιτιστική πραγματικότητα του 20ου και 21ου αιώνα. Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν διαφορετικές πρακτικές αναπαράστασης του συναισθήματος, της γλώσσας του σώματος, πέρα από τις οικείες εικόνες του δυτικού κόσμου. Καλούνται προς μια εναλλακτική θέαση της πραγματικότητας, μέσα από μια νέα ματιά, ένα νέο «ανδαλουσιανό μάτι» , το οποίο προκύπτει όταν το παλαιό μάτι απελευθερωθεί από τον συμβατικό τρόπο θέασης.
Γ) Δημιουργική προσέγγιση
Η δημιουργία και παραγωγή οπτικοακουστικού περιεχομένου προβάλλεται ως η συνηθέστερη και η πιο ψυχαγωγική πτυχή της εφαρμογής της κινηματογραφικής παιδείας στην εκπαίδευση. Είναι η φάση που δεν αναλύεται πλέον ο κινηματογράφος αλλά δημιουργείται ένα νέο κινηματογραφικό προϊόν από παιδιά-δημιουργούς, λαμβάνοντας ενεργό μέρος στην πλοκή και διάθεση του έργου. Περικλείει όλα τα στάδια παραγωγής ενός φιλμ ενώ δύναται να επεκταθεί και στις διαδικασίες προώθησης και προβολής μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Η εκπαίδευση των μαθητών στην κινηματογραφική «γραφή», αφού έχει προηγηθεί η κριτική ανάγνωση, είναι σημαντική και για ένα πρόσθετο λόγο: όταν τα παιδιά μπαίνουν στο ρόλο του δημιουργού και φτιάχνουν παιδικές ταινίες, μπορούν να αναδείξουν νέους δρόμους ανάλυσης του έργου, νέες μορφές έκφρασης και επικοινωνίας οι οποίες πιθανόν να διαφεύγουν των ενηλίκων.
Η Κινηματογραφική Παιδεία στο σχολείο – από την θεωρία στην… τάξη
Ο διάλογος που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια σχετικά με την εφαρμογή της κινηματογραφικής παιδείας στο σχολείο εστιάζει κυρίως στην τεχνική του διάσταση και δη, στις πρακτικές εκμάθησης των εργαλείων και επαγγελμάτων του κινηματογράφου. Στο περιβάλλον της σύγχρονης εκπαίδευσης στην Ελλάδα δεν υπάρχει συστηματική διδασκαλία των αρχών του κινηματογράφου στο σχολείο, πέραν μεμονωμένων και αποσπασματικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων με τοπικιστικό χαρακτήρα και σύντομη διάρκεια .
Οι προβληματικές που αφορούν στην ενσωμάτωση της κινηματογραφικής παιδείας στην τυπική εκπαίδευση δανείζονται στοιχεία από τον ευρύτερο διάλογο για την ενσωμάτωση της Παιδείας στα Μέσα στο σχολείο, όπως:
▶ καταλληλότητα της βαθμίδας εκπαίδευσης: ένταξη από την πρωτοβάθμια ή την δευτεροβάθμια εκπαίδευση;
▶ αναζήτηση του συμβατού με τα ελληνικά δεδομένα, μοντέλου εφαρμογής: Διαθεματική ένταξη σε όλο το εύρος του σχολικού προγράμματος ή πλήρης ενσωμάτωση ως αυτόνομη διδακτική ενότητα στο πλαίσιο της διδασκαλίας του κινηματογράφου; Και πως μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία το διδακτικό μοντέλο της σπειροειδούς διδασκαλίας του Bruner;
Στη συνέχεια, η προβληματική εκτείνεται και σε πιο ειδικά ζητήματα, που είναι επίσης μετέωρα και αφορούν:
▶ το κινηματογραφικό είδος (genre)
Ποιό κινηματογραφικό είδος είναι καταλληλότερο για την κινηματογραφική παιδεία στο σχολείο; Πρέπει να περιλαμβάνει μόνο παιδικά έργα και έργα κινουμένων σχεδίων (animation) ή να εκτείνεται σε μια πιο ευρεία γκάμα με δείγματα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο; Ένα άλλο ερώτημα αφορά στην επιλογή ανάμεσα σε ταινίες μυθοπλασίας ή και λιγότερο δημοφιλή είδη, όπως ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ.
Η επαφή των παιδιών με τον παιδικό κινηματογράφο και τα κινούμενα σχέδια ασφαλώς και απολαμβάνει μεγαλύτερη απήχηση από τα παιδιά. Εντούτοις, η εμπειρία σε αντίστοιχα προγράμματα του εξωτερικού έχει δείξει ότι όταν η κινηματογραφική παιδεία γίνεται με τη σωστή καθοδήγηση από τους εκπαιδευτικούς, με κριτική ανάλυση και δημιουργική επεξεργασία του περιεχομένου, τα παιδιά απορροφούνται και συμμετέχουν ενθουσιωδώς στη διαδικασία, ανεξαρτήτως του κινηματογραφικού είδους. Επιπλέον, οι ταινίες μικρού μήκους είναι ένα δείγμα κινηματογραφικής γραφής που μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί στο σχολείο και για ένα πρόσθετο λόγο: την πρακτική ευκολία που προσφέρουν λόγω της μικρής διάρκειας σε σχέση με μια ταινία μεγάλου μήκους, η οποία είναι πρακτικά αδύνατο να προβληθεί και να συζητηθεί στο πλαίσιο μιας διδακτικής ώρας στο σχολείο.
Οι ταινίες μικρού μήκους χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην εκπαίδευση στη Μ. Βρετανία, στο πλαίσιο του National Literacy Strategy και της εκστρατείας «Reframing Literacy» της οποία ηγήθηκε το British Film Institute (BFI) το 1999. Για την εν λόγω εκστρατεία συστάθηκε μια ομάδα ειδικών, οι Lead Practioners, οι οποίοι ανέλαβαν τη δημιουργία σχολικών εγχειριδίων, πηγών και πρακτικών εκμάθησης και εφαρμογής στα σχολεία . Σε συνέχεια της εκστρατείας, το 2007 η κυβέρνηση εξέδωσε αναθεωρημένη οδηγία προς τα σχολεία για τον εμπλουτισμό της διδακτέας ύλης με υλικό για την οπτικοακουστική εκπαίδευση των μαθητών (Τύπος και οθόνη) με δείγματα ταινιών μικρού μήκους από το BFI . Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα αποτελέσματα στη Μ. Βρετανία, τα έργα μικρού μήκους είναι καταλληλότερα σε σχέση με ένα 90λεπτο φιλμ το οποίο είναι δύσκολο να προβληθεί και να αναλυθεί στην τάξη. Επιπλέον, τα έργα μικρού μήκους λειτουργούν όπως τα ποιήματα έναντι των λογοτεχνικών κειμένων: περιέχουν έντονο, γλαφυρό λόγο και πολυσημία, είναι πυκνογραμμένα και πολυεπίπεδα και ως εκ τούτου ανοιχτά σε ποικίλες ερμηνείες. Τέλος, οι ταινίες μικρού μήκους δεν υπόκεινται σε εμπορικές πρακτικές στο βαθμό των ταινιών μεγάλου μήκους αλλά αποτελούν, κατά το μάλλον ή ήττον, πειραματικά προϊόντα, και ως εκ τούτου δεν υπάρχει το άγχος της έκθεσης σε προωθητικές τακτικές, όπως η τοποθέτηση προϊόντος (product placement), και τα παιδιά είναι πιο ελεύθερα να απολαύσουν μια φιλμική εμπειρία με έμφαση στην εικόνα, το λόγο και την κίνηση.
▶ τη θεματολογία, με κυριότερο το δίλημμα ανάμεσα στον εμπορικό και εναλλακτικό κινηματογράφο (σινεφίλ)
Είναι ζητούμενο η επαφή των μαθητών και με άλλα είδη, πλην του εμπορικού μοντέλου, χολιγουντιανού τύπου; Η πλειοψηφία των ερευνητών πιστεύει ότι είναι προτιμότερη η επαφή των μαθητών και με άλλα είδη από τον παγκόσμιο κινηματογράφο, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δε θα τα γνώριζαν ούτε θα τα επέλεγαν για προσωπική προβολή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γαλλίας με το νέο πρόγραμμα κινηματογραφικής παιδείας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με τίτλο Cinélycée, με στόχο την αξιοποίηση της παγκόσμιας κινηματογραφικής κληρονομιάς στην εκπαιδευτική διαδικασία. Στο Cinélycée προβάλλονται έργα αντιπροσωπευτικά των σημαντικότερων τάσεων και αισθητικών ρευμάτων στον κινηματογράφο, με ταινίες από το Νέο Κύμα του γαλλικού κινηματογράφου (Τρυφό, Ρομέρ, Γκοντάρ κ.α.) μέχρι κλασικά αριστουργήματα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο (Πολίτης Κάιν, Θωρηκτό Ποτέμκιν) .
▶ τα πνευματικά δικαιώματα για την προβολή και χρήση των ταινιών για εκπαιδευτικούς σκοπούς και τον φορέα που θα είναι αρμόδιος για τη διάθεση του υλικού αυτού
Η προβληματική με τα δικαιώματα προβολής και εκμετάλλευσης των ταινιών για παιδαγωγική χρήση εντάσσεται στον ευρύτερο διάλογο για την προστασία των οπτικοακουστικών έργων στην ψηφιακή εποχή . Η λύση βρίσκεται στη σύσταση ενός εντεταλμένου φορέα για την παροχή κατάλληλου υλικού από μια ευρεία κινηματογραφική γκάμα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στο πρόγραμμα Cinélycée στη Γαλλία, αρμόδιος φορέας για τη διάθεση του οπτικοακουστικού και ψηφιακού υλικού είναι το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών της Γαλλίας, ΙΝΑ (προσφορά περίπου 200 έργων στην ταινιοθήκη κάθε σχολείου), ενώ στη Μ. Βρετανία τον ίδιο ρόλο έχει αναλάβει το BFI. Στα ίδια πρότυπα είναι δυνατή και η εκπόνηση έρευνας στην Ελλάδα για την ανάθεση σε φορείς των αρμοδίων Υπουργείων (Παιδείας, Πολιτισμού) και σε φορείς διαχείρισης ψηφιακού υλικού (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο, Ταινιοθήκη της Ελλάδος κ.α.).
▶ το συνοδευτικό υλικό, που λειτουργεί συμπληρωματικά για την προώθηση του κινηματογραφικού έργου, ως metadata νέου τύπου (πχ. αφίσες, preview βίντεο, making of, συνεντεύξεις, κ.ο.κ.).
Στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι σημαντική η χρήση και πρόσβαση σε προϊόντα και εποπτικά εργαλεία για την μεγαλύτερη εξοικείωση και την ευχερέστερη αφομοίωση του συνόλου της ανάλυσης μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Σε αναζήτηση ενός θεσμικού πλαισίου…
Η διάθεση κινηματογραφικού υλικού σε συνδυασμό με την κατάρτιση των εκπαιδευτικών συνιστούν προαπαιτούμενα για την εφαρμογή της κινηματογραφικής παιδείας στην εκπαίδευση. Η προώθηση της κινηματογραφικής παιδείας πρέπει να γίνει υπό το πρίσμα ενός θεσμικού πλαισίου, το οποίο θα προωθεί την πρόσβαση και προσφορά των κινηματογραφικών ταινιών στο σχολείο. Εκτός από τον τρόπο διάθεσης, το υπό αναζήτηση θεσμικό πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει και διατάξεις που να ορίζουν μια ταινία κατάλληλη για προβολή για παιδαγωγικούς σκοπούς, ενώ πρέπει να καταρτιστούν συλλογικά κριτήρια για την αξιολόγηση και σήμανση των ταινιών από ομάδα εμπειρογνωμόνων (εκπαιδευτικοί, ερευνητές, κινηματογραφιστές). Πρόκειται λοιπόν για ένα πλαίσιο που θα εξετάζει το ζήτημα επί της ουσίας, και όχι ως lex imperfectα, δηλαδή ως ατελής κανόνας υπό την μορφή ευχολογίου. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η απόφαση της OFCOM, της βρετανικής ρυθμιστικής αρχής για θέματα επικοινωνιών, περί της διάθεσης σχολικού προγράμματος από το κανάλι Channel 4 στη Μ. Βρετανία. Σύμφωνα με το Νόμο για την Ψηφιακή Οικονομία (14.04.2010), το Channel 4 θα μπορεί να προσφέρει το σχολικό τηλεοπτικό πρόγραμμα και από άλλες πλατφόρμες, μη-γραμμικές όπως το διαδίκτυο, λόγω της μεγαλύτερης ανατροφοδότησης που προσφέρει . Τέλος, είναι σημαντική και η εκπόνηση έρευνας πεδίου για την αξιολόγηση των δράσεων και την καταγραφή της εμπειρίας από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.
Έχει καταστεί σαφές ότι η κινηματογραφική παιδεία είναι σαφώς πιο σύνθετη από ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης και εξοικείωσης με την κινούμενη εικόνα του κινηματογράφου: πέρα από μια δυνητική επαγγελματική κατεύθυνση, είναι ένας δίαυλος χαρούμενης γνώσης (Νίτσε) που λειτουργεί ως κανάλι διάδοσης πολιτιστικών, ιδεολογικών, ιστορικών, κοινωνικών ιδεών και ρευμάτων, η πρόσληψη των οποίων μπορεί να προσφέρει αισθητική και κοινωνική αυτάρκεια στο μαθητή, προκειμένου να είναι σε θέση να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του. Αυτή η παραδοχή πρέπει να είναι και η κυρίαρχη κατά την εφαρμογή πρακτικών κινηματογραφικής παιδείας για μια εκ των βάθρων ενσωμάτωση στη θεσμοθετημένη εκπαίδευση με διάρκεια και ουσία.
Δραστηριότητες κινηματογραφικής παιδείας στην τάξη
◓ Κάντε αναπαράσταση και παίξτε παιχνίδια ρόλων με τους ήρωες της ταινίας.
◓ Εντοπίστε τα εκφραστικά μέσα της ταινίας και συζητήστε για την επιρροή τους στην πλοκή, σενάριο, ύφος του έργου.
◓ Μοιράστε αυτοσχέδια ερωτηματολόγια στους μαθητές σχετικά με την πρόσληψη και κατανόηση της ταινίας (είδος, περιεχόμενο, σενάριο, μουσική επένδυση).
◓ Παίξτε παιχνίδια μνήμης, παιχνίδια γνώσεων με βάσει τη μουσική επένδυση και παντομίμα (πχ. αναζήτηση τίτλων ταινιών).
◓ Δημιουργήστε ταινίες μαζί με τους μαθητές με χρήση της φωτογραφικής μηχανής (αλληλουχία στατικών εικόνων), της βιντεοκάμερας και άλλων υλικών (πχ. πλαστελίνη, αντικείμενα καθημερινής χρήσης).
Βιβλιογραφία – Πηγές
• Bruner, J.S. (1960). The Process of Education. Harvard College
• Κούρτη Ε. Σιδηροπούλου Χ. Τσίγκρα Μ. (2009). Ερευνώντας τον Κόσμο του Παιδιού, Αφιέρωμα” Παιδική Ηλικία και Κινημ

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Η Παιδεία αλλάζει πρόσωπο με ορίζοντα τριετίας

Η Παιδεία αλλάζει πρόσωπο με ορίζοντα τριετίας

gavroglou.jpg

Κώστας ΓαβρόγλουEUROKINISSI / ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ
Τα εργασιακά, τα δημοσιονομικά και ζητήματα παιδείας (Τριετές Σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις) μπήκαν στο τραπέζι των συζητήσεων χθες στις συναντήσεις της ελληνικής πλευράς με τους επικεφαλής των θεσμών.
Το Τριετές Σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία (με την υπογραφή πλέον του υπουργού Κώστα Γαβρόγλου), με ορίζοντα υλοποίησης την ερχόμενη σχολική χρονιά (2017-2018), περιλαμβάνει έξι άξονες που αρχίζουν από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό και φτάνουν έως το Πανεπιστήμιο και την Eρευνα (πίνακας).

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο Τριετές Σχέδιο για το θέμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων όπου σημειώνεται«Η κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στην τωρινή τους μορφή πρέπει να παρουσιαστεί με μία πλήρη ανάλυση και τον δημιουργικό συνδυασμό όλων των πορισμάτων εθνικών διαλόγων για την Παιδεία και την εκτίμηση της ευρωπαϊκής εμπειρίας, ενώ η αποστολή εξαντλητικών συζητήσεων και συναίνεσης σε εκπαιδευτικό και πολιτικό επίπεδο έχει δοθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής».
Στο κείμενο που στάλθηκε στους θεσμούς αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Μία από τις πολλές παρενέργειές του (του συστήματος των Πανελλαδικών Εξετάσεων) είναι ότι έχει υποβαθμίσει τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου λόγω της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις και τα παράλληλα μαθήματα εκτός σχολείου. Η πρόταση σχετικά με τις πανελλαδικές πρέπει να είναι υπέρ της αναβάθμισης των τελευταίων τάξεων του Λυκείου».
Παράλληλα περιλαμβάνει και 13 παρεμβάσεις:
1. Θεσμοθέτηση φορέα παρακολούθησης της υλοποίησης των προβλεπόμενων μεταρρυθμίσεων.
2. Θεσμοθέτηση ενιαίου φορέα αξιολόγησης για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης - αυτοαξιολόγησης.
3. Εθνικό σύστημα διαρκούς επιμόρφωσης εκπαιδευτικών.
4. Νέο σύστημα επιλογής και αξιολόγησης στελεχών εκπαίδευσης. Σύσταση Κεντρικής Δομής Υποστήριξης Εκπαιδευτικής Κοινότητας (ψήφιση το πρώτο εξάμηνο του 2017).
5. Σειρά επιμορφώσεων εκπαιδευτικών [εξ αποστάσεως ή μικτές (πρότυπο Μείζονος Επιμόρφωσης)] (ολοκλήρωση τέλη του 2019).
6. Ανασχεδιασμός του τρόπου προγραμματισμού και υλοποίησης των υπηρεσιακών μεταβολών.
7. Ενοποίηση συγγενών κλάδων εκπαιδευτικών. Εξορθολογισμός της διαχείρισης εκπαιδευτικού προσωπικού.
8. Αναδιαμόρφωση της ύλης σε σχέση με τα Προγράμματα Σπουδών. Ανανέωση-ριζική αναμόρφωση των σχολικών εγχειριδίων (σταδιακά μέσα στο 2017).
9. Ενταξιακή πολιτική για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες των προσφύγων και των μεταναστών.
10. Αναβάθμιση της Ειδικής Αγωγής με θεσμοθέτηση κανονισμού λειτουργίας των ΣΜΕΑΕ, Τμημάτων Ενταξης, ΕΔΕΑΥ, ΚΕΔΔΥ-ανάπτυξη συνεργατικών πρακτικών.
11. Εφαρμογή του ενιαίου Προγράμματος Σπουδών Πληροφορικής από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μέχρι και την τελευταία τάξη του Λυκείου με δημιουργία υψηλής ποιότητας δικτυακής δομής στα σχολεία.
12. Επέκταση του θεσμού των βιβλιοθηκών και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και σύνδεση με την τοπική κοινωνία.
13. Νέο πλαίσιο αρμοδιοτήτων Συλλόγου Εκπαιδευτικών, νέο πλαίσιο λειτουργίας μαθητικών κοινοτήτων.

Οι μόνιμοι διορισμοί ως μια... ανάμνηση

Σχολική αίθουσα
Είναι γνωστό ότι από τις αρχές του 2015 υπήρχε από τη μεριά των ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας εξαγγελία για μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών.
Τόσο ο πρώην υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς όσο και ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Τάσος Κουράκης εξήγγειλαν 20-25.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών σε βάθος τριετίας αρχής γενομένης από το 2015/16.
Κατόπιν, μετά την αλλαγή της ηγεσίας στο υπουργείο Παιδείας, από την αρχή του 2016 ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης υποσχέθηκε 20.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, που μάλιστα, σύμφωνα με τις αρχικές εξαγγελίες, το μεγαλύτερο μέρος τους θα γινόταν μέσα στο 2016 και η τελευταία δόση θα ήταν το 2018.
Τον Ιούνιο του 2016 ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι οι μόνιμοι διορισμοί δεν προφταίνουν να γίνουν μέσα στο 2016 «γιατί καθυστέρησε η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τους θεσμούς».
Στην ίδια αυτή δήλωσή του υπόσχεται ότι «από το 2017 θα υπάρξουν προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών».
Σήμερα, η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τηρεί σιγήν ιχθύος για την προοπτική μόνιμων διορισμών.
Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες, στη συνάντηση της Παρασκευής 21 Οκτωβρίου, οι θεσμοί επικαλέστηκαν τη δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση που «απαγορεύει» τους διορισμούς στο Δημόσιο και ξεκαθάρισαν ότι για να πραγματοποιηθούν διορισμοί στα σχολεία πρέπει να προηγηθεί αυστηρή και εξαντλητική αξιολόγηση του υπάρχοντος διδακτικού δυναμικού, να απομακρυνθούν οι «ακατάλληλοι» από τις τάξεις και όσα κενά προκύψουν να καλυφθούν με αντίστοιχο αριθμό προσλήψεων.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Παιχνίδι αντί για εντολές

Παιχνίδι αντί για εντολές

18:31 | 23 Νοε. 2016
Τα παιχνίδια είναι διασκέδαση, αλλά είναι επίσης εργαλείο που βοηθά τα παιδιά να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους και αυτό έγινε ευρέως γνωστό από το σύστημα της Μαρίας Μοντεσσόρι. Όμως τι νέες μέθοδοι υπάρχουν και με ποιον τρόπο αποσκοπούν στο να βελτιώσουν τις δεξιότητες και το μέλλον των παιδιών; Της Αθηνάς Λεβέντη
Δυο καινοτόμα νηπιαγωγεία των ΗΠΑ και την Κίνας, ακολουθούν διαφορετικές οδούς, χωρίς να ξεχνάνε το παιχνίδι. Το ένα καταφέρνει να φέρει ακόμα και τον Άμλετ σε κοινό ηλικίας μόλις τριών ετών! Και το άλλο, αφήνει τα πιτσιρίκια να βγουν από την τάξη και να επιλέξουν αν και με ποιον θέλουν να παίξουν, χωρίς παρεμβολές από τη δασκάλα.
Τα νηπιαγωγεία Anji Play ξεκίνησαν πριν από 15 χρόνια στην Κίνα και εξαπλώθηκαν σε 130 νηπιακούς σταθμούς όλης της χώρας, κάνοντας καλύτερη την καθημερινότητα περίπου 14.000 παιδιών, ηλικίας 3-6 ετών, ενώ μερικά νηπιαγωγεία των ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει επίσης να το χρησιμοποιούν. Εδώ η διδασκαλία «σπάει» την κλασική φόρμα όπου ο δάσκαλος δίνει εντολές και τα πιτσιρίκια ακολουθούν, και πορεύεται ακολουθώντας 5 λέξεις-κλειδιά: αγάπη, συμμετοχή, ρίσκο, χαρά, προβληματισμός. Τα πιτσιρίκια εδώ έχουν πολλές ελευθερίες και μπορούν να κάνουν επιλογές και να μάθουν στην πράξη. Για παράδειγμα μπορούν να επιλέξουν μόνα τους το με ποιον ή ποιους θέλουν να παίξουν, τι παιχνίδι και σε ποιο μέρος του νηπιαγωγείου, αντί να ακολουθούν ομαδικώς μια οδηγία. Μπορούν βέβαια αν το επιθυμούν, να μην παίξουν και καθόλου!
Η αρμοδιότητα της δασκάλας είναι το να υποστηρίζει αλλά να μην επεμβαίνει στο παιχνίδι. Πρέπει να ενθαρρύνει την επιλογή, τη συνεργασία, την εύρεση λύσεων, να σεβαστεί τον ρυθμό του κάθε παιδιού και φυσικά να παρέχει συναισθηματική υποστήριξη και να έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες των παιδιών. Η ελευθερία αυτή είναι σημαντική στο να μαθαίνουν τα παιδιά να παίρνουν αποφάσεις, να συμμετέχουν και να επικεντρώνονται σε μια εργασία. Όλα αυτά είναι επίσης σημαντικά για την μετέπειτα εκπαίδευσή τους, καθώς αυτές οι ικανότητες αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία όσο μεγαλώνουμε.
Από την άλλη το προσχολικό σύστημα Goddard, αν και επίσης δίνει βάση στο παιχνίδι, έχει πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και μάλιστα φορτωμένο. Το σύστημα αυτό θέλει να προσφέρει την καλύτερη προετοιμασία της παιδικής ηλικίας για την μετέπειτα κοινωνική και ακαδημαϊκή επιτυχία και σκοπεύει να το πετύχει, ακόμα και διδάσκοντας Σαίξπηρ σε τρίχρονα! Πως; Με την βοήθεια θεάτρου με μαριονέτες, τα πιτσιρίκια παρακολουθούν έργα που άλλα παιδιά θα διδαχθούν στην εφηβεία. Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να μάθουν ανάλογα με τον δικό τους ρυθμό και ικανότητες, το σύστημα προσφέρει από μουσική και θεατρικό παιχνίδι, μέχρι μαθηματικά, υπολογιστές και επιστήμη. Η γυμναστική, η ιστορία της τέχνης και οι τρόποι συμπεριφοράς και τα ήθη, βρίσκονται επίσης στο καθημερινό πρόγραμμα των νηπίων όλα όμως με τρόπο που μοιάζει με παιχνίδι! Το σύστημα αυτό λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια, σε περισσότερα από 460 σχολεία σε 36 πολιτείες των ΗΠΑ. 
Κάθε ένα από τα δύο συστήματα έχει ως άξονα την εκμάθηση μέσω του παιχνιδιού, ενώ αμφότερα έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία. Γι αυτό και είναι στο χέρι των γονέων να κρίνουν το ποιο είναι καλύτερο για την ψυχοσύνθεση, τις ανάγκες και τον ρυθμό του δικού τους παιδιού.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Η Σλοβενία κατοχύρωσε συνταγματικά το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό

Η Σλοβενία κατοχύρωσε συνταγματικά το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό

Προστασία

17:25 | 19 Νοε. 2016
Τελευταία ανανέωση 18:36 | 19 Νοε. 2016
Η Σλοβενία έγινε το πρώτο ευρωπαϊκό κράτος που κατοχυρώνει συνταγματικά το δικαίωμα στο πόσιμο νερό.
Πλέον το Σύνταγμα της χώρας αναφέρει ρητά ότι το πόσιμο νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. Ήταν μια κίνηση για την αποτροπή της εμπορευματοποίησης των υδάτινων πόρων της χώρας. 
Συγκεκριμένα το Σύνταγμα λέει μετά την τροποποίηση: «Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα στο πόσιμο νερό. Οι υδάτινοι πόροι αποτελούν δημόσιο αγαθό και διαχειρίζονται από το κράτος. Οι υδάτινοι πόροι χρησιμοποιούνται πρωταρχικά για την παροχή πόσιμου νερού στους πολίτες και νερού οικιακής χρήσης στα νοικοκυριά, και, υπό αυτή την έννοια, δεν αποτελούν εμπόρευμα για την αγορά». 
Ο πρωθυπουργός Μίρο Τσεράρ, που ψήφισε υπέρ της τροπολογίας, περιέγραψε το νερό ως το «υγρό χρυσάφι του 21ου αιώνα».
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/i-slobenia-katoxyrose-syntagmatika-anthropino-dikaioma-sto-nero

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Τα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων... στον Καιάδα

Τα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων... στον Καιάδα

ypourgeio-paideias.jpg

Υπουργείο ΠαιδείαςEUROKINISSI/ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τεράστιο είναι το πλήγμα για την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να άρει τη δυνατότητα δίωρης απασχόλησης των εκπαιδευτικών σε προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων.
Πρόκειται για προγράμματα (πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, αγωγής υγείας) δραστηριοτήτων, που εκπονούνται στο σχολείο από εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων στα πλαίσια του διδακτικού τους ωραρίου. 
Με την απόφασή του το Υπουργείο στερεί τη δυνατότητα αλλά και το κίνητρο ανάληψης ανάλογων δράσεων από τους εκπαιδευτικούς,  στα πλαίσια του υποχρεωτικού τους ωραρίου και τη μεταφέρει σε χρόνο που υπερβαίνει το διδακτικό τους ωράριο, στηρίζοντας την επιτυχία των προγραμμάτων στην καλή τους θέληση. 
Μια τέτοια εξέλιξη όμως, πέραν του ότι συνιστά κατάφορη παραβίαση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών, αποδυναμώνει περαιτέρω την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων που μόνο θετικά έχουν να παρουσιάσουν
Μέσα από την υλοποίηση αντίστοιχων προγραμμάτων ενισχύεται η εξωστρέφεια των σχολικών μονάδων ευαισθητοποιώντας τους μαθητές σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την αγορά εργασίας, την τοπική κοινωνία.
Παράλληλα, όπως επισημαίνει η Α΄ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου, με την απόφασή του αυτή το Υπουργείο Παιδείας φέρνει σε δυσμενή θέση τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στις νησιωτικές κυρίως περιοχές, οι οποίοι λόγω των αλλεπάλληλων αλλαγών στα προγράμματα σπουδών στερούνται εναλλακτικών τρόπων συμπλήρωσης του υποχρεωτικού τους ωραρίου.

«Πες το σε κάποιον που εμπιστεύεσαι»: To video κατά της σεξουαλικής κακοποίησης που πρέπει να δει κάθε παιδί


Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Η ελληνική λέξη με τα 1530 παράγωγα και σύνθετα

Η ελληνική γλώσσα θεώρειται η πλουσιότερη στο κόσμο.  Ποια είναι όμως η λέξη, που αποτελεί πηγή για τα περισσότερα παράγωγα και σύνθετα της γλώσσας μας.
Η λέξη «λέγω» έχει 1.530 σύνθετα και παράγωγα, περισσότερα από κάθε άλλη λέξη, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη.
Ακολουθούν  το «γράφω» 951, το «ποιώ» 852, η «ψυχή» 145, η «γλώσσα» 138, ο «φίλος» 244, η «φωνή» 212, το «βάλλω» 334, το «κράτος» 253.
Η γλώσσα μας, που κληρονομήσαμε από τα Ομηρικά χρόνια, και εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες, αποτελεί αντικείμενο έρευνας, και διδασκαλίας, σε όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου.
Ας τη δείξουμε,το σεβασμό που της αξίζει, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες.

πηγη:
http://www.e-daily.gr/themata/69159/h-ellhnikh-leksh-me-ta-1530-paragwga-kai-syntheta





Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Τα κόλπα για να κάνετε το παιδί σας ξεφτέρι στην ορθογραφία

Τα κόλπα για να κάνετε το παιδί σας ξεφτέρι στην ορθογραφία

Της Φοίβης Γλύστρα

12:00 | 15 Νοε. 2016
Ακόμα και για τα πιο «διαβαστερά» και φιλομαθή παιδάκια, οι πρώτες τάξεις του Δημοτικού δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Η ορθογραφία συνήθως πρωταγωνιστεί –αφού τσεκάρεται καθημερινά θέτει τις βάσεις ενός… ορθογραφημένου ενήλικα και κάνει παιδιά και μαμάδες να αραδιάζουν λέξεις και κανόνες πριν τον βραδινό ύπνο ή στο δρόμο για το σχολείο.
Ψάξαμε και βρήκαμε μερικούς έξυπνους τρόπους για να μάθετε στο παιδί ορθογραφία, χωρίς να επιστρατεύσετε τη μέθοδο της στυγνής αποστήθισης και κάνοντας την διαδικασία όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη για το μικρό σας.

6 κόλπα… γενικού περιεχομένου

1. Φτιάξτε πρόγραμμα κι ακολουθήστε το
Eίναι πολύ σημαντικό για ένα μικρό παιδί να ξέρει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί. Αφήστε, λοιπόν, λίγο χρόνο να χαλαρώσει, μεταξύ της επιστροφής στο σπίτι απ’ το σχολείο και της έναρξης της μελέτης και έπειτα στρωθείτε στη δουλειά, έχοντας ήδη συμφωνήσει μια συγκεκριμένη ώρα που ξεκινά το διάβασμα καθημερινά.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό το να επιτρέπετε και να ορίσετε τακτά διαλείμματα, ώστε να ξεκουράζεται το μυαλό του παιδιού και να συγκεντρώνεται εκ νέου, μετά το πέρας του διαλείμματος.
2. Ποτέ μην αφήνετε τελευταίο, το μάθημα που δυσκολεύει το παιδί
Αν το παιδί δυσκολεύεται με την ορθογραφία θα έχει την (πολύ φυσική) τάση να κωλυσιεργήσει και να αφήσει τη μελέτη της για το τέλος. Ωστόσο, πρέπει τα δύσκολα για το παιδί μαθήματα, να διαβάζονται πρώτα, ούτως ώστε να φεύγει το άγχος, αλλά και να αυξάνει η αποτελεσματικότητα όταν το μυαλό είναι ακόμη ξεκούραστο.
3. Μην το αγχώνετε με τη βαθμοθηρία (σας)
Καμιά φορά, οι γονείς φορτώνουν με άγχος και πίεση τα παιδιά, προσπαθώντας να τα πείσουν να ακολουθήσουν τους δικούς τους στόχους. Το «Άριστα» ανήκει στο παιδί κι όχι σε εσάς και το ίδιο συμβαίνει και με έναν όχι και τόσο καλό βαθμό.
Ο σιγουρότερος τρόπος να αποθαρρύνετε το παιδί να διαβάσει και να βελτιωθεί, είναι να το αγχώσετε πιέζοντάς το να έχει την τέλεια απόδοση. Και το «Β» είναι μέσα στο πρόγραμμα!
4. Κάντε ευχάριστο (και συγκεκριμένο) τον χώρο του διαβάσματος
Είναι πολύ σημαντικό για τη συγκέντρωση του παιδιού να διαβάζει σε ένα συγκεκριμένο χώρο μελέτης κι όχι πότε στην κουζίνα και πότε στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ένα 7χρονο, όσο διάβασμα κι αν έχει, παραμένει παιδί, οπότε το γραφείο του πρέπει να είναι παιχνιδιάρικο κι ευχάριστο.
5. Αγοράστε του σούπερ σχολικά
Χρωματιστά μολύβια, όμορφες κασετίνες, αυτοκολλητάκια και χαριτωμένες γόμες και ξύστρες μπορούν να πείσουν το παιδί να ασχοληθεί με περισσότερη όρεξη! Η γραφική του ύλη είναι τα εργαλεία του, και όταν τα εργαλεία του αρέσουν, θα θέλει να τα χρησιμοποιήσει!
6. Υπογραμμίστε με χρώματα
Χρησιμοποιήστε χρώματα και υπογραμμιστικά για να τονίσετε το σωστό γράμμα ή να υπογραμμίσετε τις λέξεις που δυσκολεύουν το παιδί.

6 απλά παιχνίδια για να μάθει το παιδί ορθογραφία

1. Χρησιμοποιήστε πολύχρωμο σύρμα για πίπες
Εντοπίστε τις λέξεις που δυσκολεύουν το παιδί και βοηθήστε το να τις σχηματίσει, χρησιμοποιώντας πολύχρωμο σύρμα για πίπες, που θα βρείτε σε καταστήματα με γραφική ύλη.
(Φωτογραφία: myhomemymemories)
2. Ενώστε τις τελείες, με σφραγίδες
Χρησιμοποιήστε σφραγίδες για να φτιάξετε τον «σκελετό» της λέξης που δεν θυμάται το παιδί κι έπειτα, ζητήστε του να ενώσει τα σημεία με το αγαπημένο του χρώμα.
3. Παίξτε scrabble
Μπορείτε είτε να χρησιμοποιήσετε τα πλακίδια-γράμματα του δημοφιλούς παιχνιδιού για να κάνει το μικρό σας εξάσκηση στις λέξεις που το δυσκολεύουν, είτε να βάλετε απλώς το παιχνίδι στη ζωή σας!
4. Γραμματάκια-Μαγνητάκια
Αγοράστε μαγνητάκια-γράμματα για το ψυγείο και χρησιμοποιήστε τα για να κάνουν τα παιδιά εξάσκηση. Γράφοντας τις δύσκολες λέξεις πάνω στο ψυγείο, τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να τις δουν και να τις ξαναδούν πολλές φορές μέσα στη μέρα, κι έτσι θα τα βοηθήσετε να τους εντυπωθούν.
5. Τραγουδήστε το!
Μπορείτε να βρείτε στο YouTube τραγουδάκια που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν βασικούς κανόνες ορθογραφίας. Για παράδειγμα:
Αυτό εδώ το τραγούδι, με τη φωνή του Γιάννη Ζουγανέλη, θα τους μάθει τα ρήματα σε –εύω και τις εξαιρέσεις στον κανόνα, κι αυτό, τα ρήματα που τελειώνουν σε –ίζω.
Αυτό, μαθαίνει στα παιδιά ότι τα ουσιαστικά ουδέτερου γένους γράφονται με «ι» κι αυτό ότι τα ρήματα τελειώνουν σε –ω.
6. Online παιχνίδι για να μάθει ορθογραφία
Τα παιδιά λατρεύουν τους υπολογιστές και τις οθόνες. Μπορούμε, λοιπόν, να εκμεταλλευτούμε αυτήν τους την αγάπη προς όφελος της γλώσσας και της σωστής της χρήσης.
Εδώ, θα βρείτε ένα διαδραστικό παιχνίδι που θα μάθει στα παιδιά τη σωστή ορθογραφία των ρημάτων σε –αίνω και τις εξαιρέσεις τους. 
Σ’ αυτό το παιχνίδι, τα παιδιά βάζουν τις λέξεις σε αλφαβητική σειρά, για να εξοικειωθούν με το αλφάβητο.
Εδώ, θα μάθουν να ξεχωρίζουν το «της» από το «τις».