Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Σώστε τον δάσκαλο





Συμπληρώνονται φέτος εκατό χρόνια από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917 με την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στο Δημοτικό σχολείο και τη συγγραφή των αξέχαστων αλφαβηταρίων και αναγνωστικών.
Βέβαια, από τότε έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες μεταρρυθμίσεις. Επίσης, και αρκετές απορρυθμίσεις.
Εδώ, όμως, θα ήθελα να εστιάσω στον δάσκαλο. Δεν εννοώ τον «εκπαιδευτικό», όπως μηχανιστικά έχει καθιερωθεί να αποκαλούμε εκείνον από τον οποίο λογικά θα έπρεπε να περιμένουμε πολλά.
Εννοώ τον ΔΑΣΚΑΛΟ, εκείνον δηλαδή που και παιδεία διαθέτει και αγάπη για την παιδεία, όπως θα έλεγε και ο Κοραής.
Εκείνον που από νέος ένιωσε την κλήση της προσφοράς στα παιδιά, την κοινωνία, τον άνθρωπο, εκείνον που, ενώ θα μπορούσε να σπουδάσει κάτι άλλο και να κάνει καλύτερη επαγγελματική καριέρα, κινήθηκε από την αγάπη του για την κοινωνική αλλαγή και τη σφοδρή επιθυμία του να συμβάλει στην ανάπτυξη κριτικά σκεπτόμενων και ελεύθερων ανθρώπων. 
Οταν οι Βαυαροί μαζί με Ελληνες λογίους θεμελίωναν το εκπαιδευτικό σύστημα του ελληνικού κράτους, το προσανατόλισαν προς την αρχαιογνωσία, ξεχνώντας τις ανάγκες του «του έθνους του ζώντος», όπως τους επέκρινε ένας φωτισμένος μαθηματικός, ο Αντώνιος Φατσέας.
Μεταξύ άλλων, όμως, ξέχασαν και τον δάσκαλο. Και έκτοτε τον ξεχνούσαν σχεδόν συστηματικά.
Αν και οι πρωτεργάτες της μεταρρύθμισης του 1917 (Γληνός, Δελμούζος, Τριανταφυλλίδης) αποδύθηκαν σε μια μεγάλη προσπάθεια για την ενημέρωση των δασκάλων ως προς τις απαιτήσεις του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος, είναι αλήθεια πως δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα.
Ο χρόνος λίγος, οι κατεστημένες νοοτροπίες ισχυρές, η αντίδραση λυσσαλέα και στο βάθος η ανατροπή, η αντιμεταρρύθμιση. 
Παρόμοιες αδιέξοδες, συχνά και πρόχειρα σχεδιασμένες, απόπειρες για την αναμόρφωση της φυσιογνωμίας των δασκάλων επιχειρήθηκαν αρκετές φορές μέχρι και σήμερα.
Αποτέλεσμα; Στις μέρες μας ο δάσκαλος εκείνος που νιώθει πως είναι υπεύθυνος να αλλάξει τον κόσμο –αν και στο βάθος ξέρει πως αυτό είναι ουτοπικό– συνθλίβεται και διαλύεται.
Τονίζω και πάλιαναφέρομαι στον πραγματικό δάσκαλο, όχι σ’ εκείνον που αδιαφορεί για το δημόσιο σχολείο, λειτουργεί διεκπεραιωτικά ή, ακόμη, χειρότερα, εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του συστήματος και την ανταγωνιστική νοοτροπία γονιών και μαθητών για να προσφέρει «ιδιαιτέρως» τις υπηρεσίες του (κάτι στο οποίο επιδίδονται πολλοί εδώ και δεκαετίες, ανεξάρτητα από το συντηρητικό ή προοδευτικό πρόσημο που απονέμουν στον εαυτό τους).
Ο δάσκαλος, λοιπόν, συνθλίβεται ανάμεσα στη ρουτίνα του προγράμματος, στην αδιαφορία πολλών από τους μαθητές του για την ουσία της γνώσης, στην παντογνωσία αρκετών γονέων, στο «βόλεμα» κάποιων από τους συναδέλφους του, στην ευθυνοφοβία στελεχών της εκπαίδευσης, στις πολλές φορές ακατανόητες αλλαγές που επιχειρούνται «από πάνω».
Νιώθει ότι κολυμπάει αντίθετα στο ρεύμα, ότι ξοδιάζεται μάταια. 
Κι αν παρά το βουνό των προβλημάτων ο δάσκαλος δεν το βάζει κάτω και ορθώνει το ανάστημά του, απαιτώντας ουσία και όχι υποκρισία, τότε μπορεί και να στοχοποιείται.
Καραδοκούν κακοήθεις απαιτήσεις μαθητών (π.χ. πού ακούστηκε δάσκαλος να διορθώνει τον μαθητή του, να του ζητεί να κάνει τις εργασίες του, να τον πιέζει να ξεδιπλώσει τις ικανότητές του;), το κανάκεμα κακομαθημένων παιδιών από (πρώην) νεόπλουτους γονείς, ο μαθητοπατερισμός συναδέλφων, η δήθεν τήρηση του γράμματος του νόμου από στελέχη της εκπαίδευσης (που κατά τα άλλα διακρίνονται για την ατολμία τους στην επιβράβευση του καλού και τις επιδόσεις τους στον πολιτικαντισμό).
Με δυο λόγια το να είναι σήμερα κανείς δάσκαλος θέλει κότσια.
Και, προκειμένου να αποφεύγει τις παγίδες και να αποκρούει τις επιθέσεις, πρέπει να γνωρίζει πολλές στρατηγικές επιβίωσης.
Αλλιώς, πολλοί είναι έτοιμοι να παίξουν σε βάρος του το παιχνίδι του αναθέματος.
Blame game το λένε εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, ε, να μην το παίζουμε κι εμείς
Ο δάσκαλος, λοιπόν, κοντεύει να γίνει είδος προς εξαφάνιση.
Οσες αλλαγές κι αν επιχειρηθούν στα προγράμματα σπουδών, στα σχολικά βιβλία, στο εξεταστικό σύστημα κ.λπ., θα είναι ατελέσφορες, γιατί χωρίς την υποστήριξη και την ανάδειξη του δασκάλου δεν θα έχουν ψυχή.
Και χωρίς ψυχωμένο δάσκαλο θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε ακριβώς όπως σαρκαστικά σημείωνε ο Εμμανουήλ Ροΐδης:
«Οι τε φαύλοι και οι αγαθοί πράττουσιν παρ’ ημίν τα αυτά, η μόνη δε μεταξύ αυτών διαφορά συνίσταται εις το ότι οι μεν πράττουσιν μετά χαράς, οι δε άνευ χαράς». 
Σώστε, λοιπόν, τον δάσκαλο. Είναι, ίσως, η μόνη μας ελπίδα να βγούμε από την κρίση στην οποία βρεθήκαμε ακριβώς επειδή εδώ και χρόνια ήδη βρισκόμασταν σε κρίση.
Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχουν –και πολύ σωστά– δεκάδες οργανώσεις για τη σωτηρία της αρκούδας, της χελώνας καρέτα καρέτα, της φώκιας μονάχους μονάχους, των αδέσποτων κ.λπ.
Δεν αξίζει, άραγε, και ο δάσκαλος την προστασία και τη φροντίδα, αν όχι της πολιτείας, τουλάχιστον μιας Μη Κυβερνητικής ΟργάνωσηςSAVE THE TEACHER
*καθηγητής ΑΠΘ, κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής

Πηγή:https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/106694_soste-ton-daskalo

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

«Στη διδασκαλία της Ιστορίας δεν πρέπει να υπάρχουν θέματα-ταμπού»

«Στη διδασκαλία της Ιστορίας δεν πρέπει να υπάρχουν θέματα-ταμπού»

polymeris_boglis.jpg

Πολυμέρης Βόγλης, Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και επικεφαλής της επιτροπής του ΙΕΠ για τις αλλαγές στο μάθημαΟ επικεφαλής της Επιτροπής του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Πολυμέρης Βόγλης
Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας
Πώς μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα οι μαθητές τις τραγικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης τον Αύγουστο του 1922 (σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο, άλλως τον Σεπτέμβριο);
Διαβάζοντας αποκλειστικά και μόνον την αφήγηση των γεγονότων στο σχολικό βιβλίο ή παρακολουθώντας κινηματογραφικό υλικό, βλέποντας φωτογραφίες και αναζητώντας μαρτυρίες από ανθρώπους που έζησαν αυτή την τραγωδία και που ίσως να είναι μακρινοί συγγενείς τους;
Αν και είναι αυτονόητη η απάντηση, ωστόσο αποτελεί πρόταση για τη διδασκαλία της Ιστορίας στο μέλλον αφού πρόκειται για βασική υπόδειξη στα σχέδια προγραμμάτων σπουδών στην υποχρεωτική εκπαίδευση από την επιτροπή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής που ανέλαβε να εκπονήσει τη σχετική μελέτη.
Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να προσεγγιστούν ακόμα και τα πιο ευαίσθητα εθνικά ιστορικά γεγονότα, όπως ο Εμφύλιος, τα Δεκεμβριανά, η χούντα αλλά και «άγνωστα» για τους μαθητές όλων των βαθμίδων θέματα, όπως η εδραίωση της δημοκρατίας στη χώρα μας, δηλαδή όλα όσα έγιναν από το 1975 και μετά.
Ούτε οι σημερινοί μαθητές ούτε όλοι όσοι τελειώσαμε το σχολείο μετά τη Μεταπολίτευση, μάθαμε ποτέ τίποτα σχετικό στα μαθητικά μας χρόνια.
Αν και πάλι δεν καθίστανται επαρκώς κατανοητοί οι σκοποί της παρέμβασης στην εκμάθηση της Ιστορίας που επιχειρεί η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με αυτή την ανάθεση ή, για να το πούμε απλά, αν θέλουμε να αποφύγουμε την καχυποψία της αόριστης υπεραπλούστευσης, τότε είναι καλύτερο να παραπέμψουμε απευθείας σε ορισμένες από τις επισημάνσεις του επικεφαλής της Επιτροπής, Πολυμέρη Βόγλη, αναπληρωτή καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με τον οποίο είχαμε μια αποκαλυπτική συζήτηση για την επίμαχη πρωτοβουλία.
«Οι μαθητές πρέπει να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι η Ιστορία δεν είναι μία και οριστική, αλλά ότι υπάρχουν διαφορετικές ιστορικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, ότι ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε το παρελθόν αλλάζει, καθώς αλλάζει η ίδια η κοινωνία», λέει ο κ. Βόγλης, παραπέμποντας σε μια ρεαλιστική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων των συναισθηματικά και ιδεολογικά φορτισμένων. Δεν θα παραλειφθούν αναφορές όπως «η βία του Ελληνικού Στρατού κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία», τονίζει ο καθηγητής.

«Η Ιστορία δεν είναι οριστική»

• Στις προϋποθέσεις για τον εκσυγχρονισμό του μαθήματος της Ιστορίας περιλαμβάνετε τη μη μονοπώληση της διδακτικής διαδικασίας και της αξιολόγησης από το σχολικό εγχειρίδιο. Στην αξιολόγηση, δε, αναφέρετε εμφατικά τις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πώς θα μπορούσε δηλαδή

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Δέκα πράγματα που θα ήθελαν να μας πουν τα παιδιά με αυτισμό

 Ο Αυτισμός είναι μία λέξη που ακούμε πλέον πολύ συχνά και αντικατοπτρίζει μια πολύπλευρη κατάσταση. Τόσο η επιστήμη όσο και οι ενήλικες αυτιστικοί έχουν βοηθήσει αρκετά για να τον κατανοήσουμε. Ωστόσο τα παιδιά με αυτισμό, αν είχαν τη δυνατότητα να μας εξηγήσουν κάποια πράγματα για τους εαυτούς τους , σιγουρά κάποια από αυτά θα ήταν τα παρακάτω.
1. Θέλω να κάνω φίλους, απλώς δε ξέρω τον τρόπο.
Συχνά απομονώνομαι αυτό δε σημαίνει, ότι θέλω να είμαι πάντα μόνος μου. Μπορεί ο τρόπος που επικοινωνούν τα άλλα παιδιά να μην είναι κατανοητός από μένα ή μπορεί όταν τα προσέγγισα να μη κατανόησαν τον δικό μου τρόπο επικοινωνίας και να με απομάκρυναν ή τέλος μπορεί απλώς να μη ταιριάζω με κάποια παιδιά. Βοήθησε με να προσεγγίζω τα παιδιά, να γίνομαι αποδεκτός και να κατανοώ τη «γλώσσα» του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου. Να θυμάσαι ότι μου αρέσουν περισσότερο τα παιχνίδια που έχουν κανόνες και είναι δομημένα.
2. Σκέφτομαι πάντα κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά.
Όταν μου λες «Και οι τοίχοι έχουν αυτιά» σκέφτομαι ακριβώς αυτό που λες- τοίχους με αυτιά! Παρομοιώσεις, μεταφορές και ιδιωματισμοί με μπερδεύουν πάρα πολύ. Πες μου απλώς ότι τώρα που μιλάμε μπορεί να μας ακούνε και άλλοι.
3. Αν δε μιλάω δε σημαίνει ότι δε μπορώ να σε καταλάβω ή δε μπορώ να επικοινωνήσω με άλλο τρόπο.
Η ομιλία είναι ένας μόνος τρόπος επικοινωνίας. Αν δε μπορώ να μιλήσω, δίδαξε με μία άλλη μορφή επικοινωνίας (πχ. με εικόνες) ούτος ώστε να επικοινωνούμε καλύτερα και να με καταλαβαίνεις.
4. Χρειάζομαι πρόγραμμα στην καθημερινότητα μου. Οι ξαφνικές αλλαγές με ταράζουν.
Βοήθησε με να έχω ένα σταθερό πρόγραμμα στην καθημερινότητα μου, μία ρουτίνα. Όταν ξέρω τι θα κάνω λειτουργώ καλύτερα και είμαι πιο αποτελεσματικός. Ένα οπτικοποιημένο πρόγραμμα της ημέρας μου, θα με βοηθούσε πάρα πολύ. Προειδοποίησε με αν κάτι πρόκειται να αλλάξει και εξήγησε μου για να το καταλάβω. Για παράδειγμα όταν κλείνουν τα σχολεία για διακοπές ή όταν δε θα πάω στην απογευματινή μου δραστηριότητα.
5. Αντιλαμβάνομαι πιο έντονα από σένα κάποια ερεθίσματα.
Ήχοι, φώτα, γεύσεις ή μυρωδιές που για σένα θεωρούνται αποδεκτά ή εντελώς «αόρατα», για μένα μπορεί να αποτελούν επώδυνη εμπειρία. Όχι απλώς τα αντιλαμβάνομαι πολύ πιο δυνατά απ’ ότι εσύ, αλλά συχνά δε μπορώ να τα διαχειριστώ και καταλήγω σε «ανάρμοστες» συμπεριφορές. Προστάτευσε με από τέτοια περιβάλλοντα και δημιούργησε το χώρο μου πιο «φιλικό» για τις αισθήσεις μου.
6. Όταν κάνω επαναλαμβανόμενες κινήσεις (στερεοτυπίες), υπάρχει λόγος μη με διακόπτεις.
Όλοι κάνουμε επαναλαμβανόμενες κινήσεις για διάφορους λόγους. Μπορεί να βαριέμαι ή να αγχώνομαι ή να έχω συσσωρευμένη ενέργεια μέσα μου και να θέλω να την εξωτερικεύσω. Απλώς οι δικές σου επαναλαμβανόμενες κινήσεις (πχ. κάπνισμα, ανοιγοκλείσιμο ενός στυλό, στριφογύρισμα μαλλιού, κομπολόι) είναι διαφορετικές από τις δικές μου. Αν προσπαθήσεις να με σταματήσεις εκείνη την ώρα, θα βρω κάποια άλλη κίνηση πιθανόν πιο «παράλογη» για σένα. Μπορείς ωστόσο να με καθοδηγήσεις για να γίνει πιο λειτουργική. Για παράδειγμα αν μου αρέσει να πετάω πράγματα κάτω, μάθε με να τα πετάω σε ένα καλάθι.
7. Συχνά λέω φράσεις που έχω ακούσει εκείνη τη στιγμή ή πριν από λίγη ώρα. Πολλοί το ονομάζουν «ηχολαλία». Μη με σταματάς θα με βοηθήσει να αναπτύξω το λόγο και την ομιλία μου.
Όταν επαναλαμβάνω φράσεις που έχω ακούσει , στην ουσία επεξεργάζομαι το ακουστικό ερέθισμα που έχω λάβει και το παράγω λεκτικά. Μπορεί να σου φαίνεται άσκοπο αλλά εκείνη την ώρα σου δείχνω ένα τρόπο που μπορώ να εξελίξω το λόγο και την ομιλία μου. Εκμεταλλεύσου αυτή την ικανότητά μου και δίδαξέ με να αναπτύξω τον προφορικό μου λόγο.
8. Έχω συναισθήματα για τους άλλους, απλώς δε τα εκφράζω λεκτικά.
Αν δεν σου λέω «σ’ αγαπάω» ή «είμαι θυμωμένος μαζί σου», δε σημαίνει ότι δε νιώθω τίποτα, απλώς μου είναι πιο εύκολο να σου δείξω πως αισθάνομαι παρά να στο πω. Κάθε φορά που μπορεί να σε πάρω μια αγκαλιά ή μπορεί να σε αφήσω να παίξεις μαζί μου σου «λέω» πως νιώθω για σένα.
9. Σκέφτομαι διαφορετικά από σένα! Αν θες να μου μάθεις κάτι, προσπάθησε να μου το διδάξεις με βάση τον δικό μου τρόπο σκέψης και όχι το δικό σου.
Συχνά, πολλά πράγματα για σένα θεωρούνται αυτονόητα και γι’ αυτό το λόγο περιμένεις ότι θα είναι το ίδιο κατανοητά και για μένα. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι σκεφτόμαστε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αν θες να μου μάθεις ή να μου εξηγήσεις πράγματα και να τα κατανοήσω, πρέπει να το κάνεις σύμφωνα με το δικό μου τρόπο σκέψης.
10. Σταμάτα να με συγκρίνεις με άλλα παιδιά και προσπάθησε να εκτιμήσεις τη διαφορετικότητα μου.
Απέφευγε να σκέφτεσαι τι δεν κάνω ή τι θα μπορούσα να κάνω και εστίασε περισσότερο σε όσα έχω καταφέρει και όσα μπορώ. Μπορεί να μη γίνω ποτέ «το παιδί της παρέας» ή ο καλύτερος μαθητής στην τάξη, αλλά με τη δική σου υποστήριξη, κατανόηση και υπομονή και με τις δικές μου διαφορετικές ικανότητες μπορώ να κατορθώσω πολύ σημαντικά πράγματα!
* Η Αδριανή Χατζηεμμανουήλ είναι λογοθεραπευτής - Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο aegeandoctors

πηγή:http://tvxs.gr/news/paideia/deka-pragmata-poy-tha-ithelan-na-mas-poyn-ta-paidia-me-aytismo

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Κατασκευαστές φήμης συνιστούν: Ψεύτικα likes και followers φαντάσματα

Είναι γεγονός ότι οι  «οπαδοί» στα social media έχουν γίνει, κάποια χρόνια τώρα, το νέο βαρόμετρο της φήμης των δημόσιων προσώπων, των καλλιτεχνών, αλλά και των εμπορικών σημάτων. Ταυτόχρονα μπορούν να επηρεάσουν ή και να χειραγωγήσουν τη λεγόμενη κοινή γνώμη.
Τα Social media είναι οι πλέον ισχυρές πλατφόρμες για τη διαφήμιση και την προώθηση, προσώπων, προϊόντων, υπηρεσιών. Από τους πολιτικούς ως τους αστέρες της ποπ, ο καθένας θέλει να δει τα likes, τις προβολές και τους οπαδούς/followers του στα ύψη. Τα στοιχεία αυτά είναι η κύρια μέτρηση της επιρροής και της αναγνώρισης.
Για πολλά χρόνια η φράση «έχω τους περισσότερους followers» ή «έχω χιλιάδες likes»  επιδρούσε όχι μόνο στην αγορά, αλλά και στο μυαλό των ίδιων των χρηστών. Σε έκριναν από πόσους φίλους ή likes είχες, και ως άτομο, ως πολιτικό αλλά και ως εταιρεία.
Η ιστορία όμως με τον πολλαπλασιασμό των likes και των followers στα YouTube, Facebook και Twitter άρχισε να γίνεται αν όχι ύποπτη, σίγουρα περίεργη. Πως για παράδειγμα μπορεί ένας ελάχιστα γνωστός πολιτικός να έχει ξαφνικά χιλιάδες «οπαδούς» και μάλιστα οι περισσότεροι να προέρχονται από όλο τον κόσμο, χωρίς καν να μιλούν στη γλώσσα του; Πως γίνεται να υπάρχει ξαφνική εκθετική αύξηση των «οπαδών», «φίλων» κάτω από ένα video ενός μέτριου μουσικού συγκροτήματος;
Έτσι, ο κόσμος άρχισε σιγά-σιγά να μαθαίνει για τις λεγόμενες click farms. Ένα ακόμη «θαύμα» του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπως τουλάχιστον το περιγράφουν δημοσιεύματα από ολόκληρο τον πλανήτη. Οι «φάρμες» αυτές απασχολούν κανονικούς «εργάτες», μοναδική δουλειά των οποίων είναι να κλικάρουν Like, share, retweet και favorite buttons για μερικά δολάρια. Ένα από τα κέντρα αυτής της νέου είδους βιομηχανίας είναι το Μπαγκλαντές, το οποίο φέρεται να απασχολεί περίπου 25.000 ανθρώπους που κάθονται όλη μέρα μπροστά από μια οθόνη και μοχλεύουν χειροκίνητα τα στατιστικά εταιρειών, celebrities, σελίδων και βίντεο σε όλες τις πλατφόρμες social media.
«Click farms» ονομάζονται ομάδες ανθρώπων σε χώρες υπό ανάπτυξη, όπου πληρώνονται κατά μέσο όρο 1$ για κάθε 1000 like που κάνουν. Διατηρούν εκατομμύρια ψεύτικους λογαριασμούς, εγκατεστημένους σε όλες τις γωνίες του κόσμου. Το Μπανγκλαντές, αποτελεί κοιτίδα των «click farms». Αλλά και στο Πακιστάν, την Ινδία την Αίγυπτο και πολλές ακόμα χώρες που διαθέτουν φτηνό εργατικό δυναμικό συστήνονται εταιρείες που παρέχουν ειδικές υπηρεσίες στα social media.
Είναι πολλές και διάφορες οι υπηρεσίες που κυκλοφορούν ελεύθερα και οι οποίες πωλούν followers ή likes ή οτιδήποτε άλλο στα social media. Οι τιμές τους, μάλιστα, είναι αρκετά φθηνές για κάποιον ο οποίος θέλει να επενδύσει στη social media παρουσία του. Αγοράζει λοιπόν οπαδούς και κατασκευάζει τη φήμη του.
Κι αφού υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να ξοδέψουν μια περιουσία στο κυνήγι της δημοτικότητας, υπάρχουν κι αυτοί που μπορούν να κερδίσουν το τριπλάσιο ενός μέσου μισθού πουλώντας τα «ikes» τους στο Facebook.
Η πλατφόρμα διαμοιρασμού βίντεο επίσης, είναι μια πολύ ισχυρή μορφή διαφήμισης. Μεγάλες εταιρίες μόδας και καλλυντικών πληρώνουν τους δημιουργούς των βίντεο για να προωθήσουν διακριτικά, ακόμα και παράνομα, τα προϊόντα τους.
Κάποιες εταιρίες χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να σαμποτάρουν τη φήμη των αντιπάλων τους. Αυτή η τεράστια διαδικτυακή κυριαρχία δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι καμπής.
Οι έρευνες καταλήγουν σε χώρες όπως η Ινδία και το Μπανγκλαντές όπου νεαροί 20-25 ετών κερδίζουν το τριπλάσιο ενός μέσου μισθού (το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας) «δημιουργώντας» τεχνητά ‘likes’ είτε αξιοποιώντας τους εκατομμύρια followers τους (που επιμελώς διατηρούν ανανεώνοντας δεκάδες αθλητικά ή κουτσομπολίστικα blogs) είτε μέσω ειδικού λογισμικού που δημιουργεί εκατομμύρια πλαστούς οπαδούς.  Αντίστοιχα, μεγάλο είναι το κέρδος και για τις εταιρίες που πουλούν τα ‘likes’ αυτά στο τελικό πελάτη και οι οποίες διοικούνται από 20άριδες και έχουν έδρα σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Αξιοποιώντας ένα μεγάλο υπόγειο δίκτυο με ψεύτικα προφίλ και σελίδες, μπορεί κάποιος απατεώνας να βοηθήσει τις σελίδες του, να μαζέψουν εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς. Τα άτομα αυτά χρησιμοποιούν τα ψεύτικα προφίλ για να κάνουν Like και κοινοποιήσεις ώστε να ξεγελάσουν το Facebook πως πρέπει να είναι δημοφιλής. Η αύξηση της αξίας του περιεχομένου, βοηθά να διαρρεύσει σε πραγματικούς χρήστες του Facebook οι οποίοι στη συνέχεια συμβάλλουν στη διάδοση του περιεχομένου περαιτέρω, με τις κοινοποιήσεις και τα Like που εμφανίζονται στους φίλους τους. Τα like και οι κοινοποιήσεις από χρήστες βοηθάνε τέτοιες σελίδες Likewhore να παίρνουν υψηλότερη προτεραιότητα γιατί το Facebook υποθέτει ότι η σελίδα είναι δημοφιλής.
Διαπιστώνεται βέβαια και η άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή το πώς μπορεί κάποιος πληρώνοντας συγκεκριμένες εταιρίες να κηρύξει διαδικτυακό πόλεμο χρησιμοποιώντας «φτιαχτές» καταχωρήσεις σε blogs, facebook και twitter.
Η λίστα με τις ιστοσελίδες που πουλούν Likes, views,f ollowers είναι ατέλειωτη. A ν απλά ψάξεις στο Google για: «buy YouTube views», «buy facebook likes», «buy twitter followers», δεκάδες ιστοσελίδες θα εμφανιστούν στα αποτελέσματα αναζήτησης που θα σου υπόσχονται χιλιάδες likes/followers/views σε πολύ χαμηλές τιμές.
Οι 1000 followers στο Twitter ξεκινούν περίπου από τα 11$ και ανεβαίνουν ως τα 40$, αν θέλεις να αποκτήσεις «top quality» λογαριασμούς οι οποίοι δεν είναι απλά «αυγά», αλλά έχουν ένα πλήρες προφίλ και συμπεριφορά σαν κανονικοί άνθρωποι. Στο Facebook υπάρχουν «πακέτα» των 5.000 Likes προς 260$ ενώ οι τιμές και η «ημερομηνία παράδοσης» αλλάζει ανάλογα με το στόχο. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα social networks, όπως το YouTube, το Instagram κ.ο.κ.
Βέβαια, με την επιθεώρηση του προφίλ των συνδρομητών, είναι αρκετά εύκολο να παρατηρήσει και να καταλάβει κανείς εάν οι λογαριασμοί είναι πραγματικοί ή αγοράστηκαν. Αν ένα βίντεο έχει εκατομμύρια views άλλα το engagement είναι χαμηλό, τότε πρέπει να μπαίνουν υποψίες για την αυθεντικότητα των views.
Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με μια έρευνα του BBC, υπάρχουν 83 εκατομμύρια ψεύτικοι λογαριασμοί. Χρήστες των ιστοσελίδων δηλαδή που δεν είναι αληθινοί.
Η ψεύτικη δημοφιλία, τα fake likes και οι ψεύτικοι followers σε Facebook και Twitter ή τα πλαστά views στο YouTube συνιστούν κίνδυνο για τις πλατφόρμες και θέτουν ζήτημα εμπιστοσύνης στα ίδια τα εργαλεία. Ο κόσμος γίνεται σιγά-σιγά καχύποπτος και η υπόθεση αυτή μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να επηρεάσει την ίδια την οικονομία του διαδικτύου. Γι’ αυτό και οι πλατφόρμες των social media προσπαθούν να πάρουν κάποια μέτρα.
Για παράδειγμα, πόσοι από τους followers των celebrities είναι αληθινοί;
H εταιρεία Socialbakers δημοσίευεσε την έρευνά της για το πόσοι από τους followers των διασήμων είναι αληθινοί και ενεργοί λογαριασμοί.
Σύμφωνα με την έκθεση της εταιρείας, στην 1η θέση βρίσκεται η Κaty Perry με 34.979.652 followers, εκ των οποίων το 49% είναι ψεύτικοι και το 29% είναι ανενεργοί λογαριασμοί.
Στη 2η θέση είναι η Lady Gaga με 36.141.527 followers, εκ των οποίων το 47% είναι ψεύτικοι και το 31% ανενεργοί λογαριασμοί.
Στην 3η θέση είναι ο Μπαράκ Ομπάμα, ο μόνος μη-τραγουδιστής σε ολόκληρη τη λίστα, με 29.817.431 followers από τους οποίους το 50% είναι ψεύτικοι και το 29% ανενεργοί λογαριασμοί.
Στην 4η θέση συναντάμε την Taylor Swift με 26.249.754 followers με το 53% εξ αυτών να είναι ψεύτικοι και το 28% ανενεργοί λογαριασμοί,ενώ την πρώτη πεντάδα συμπληρώνει η Βritney Spears με 25.683.941 followers,εκ των οποίων το 46% είναι ψεύτικοι και το 32% ανενεργοί λογαριασμοί.
Στην 6η θέση βρίσκεται η Rihanna με 29.204.420 followers με το αγγίζουν το ποσοστό του 40% κι οι ανενεργοί λογαριασμοί αντιστοιχούν στο 26%.
Στην 7η θέση είναι ο Τζάστιν Μπίμπερ, ο οποίος μετράει μεν 37.530.447 followers, όμως, το 27% από αυτούς είναι ψεύτικοι και το 31% ανενεργοί λογαριασμοί.
Στην 8η θέση βρίσκεται ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ με 18.874.584 followers, αλλά από αυτούς το 50% είναι ψεύτικοι και το 30% ανενεργοί λογαριασμοί .
Τελευταία η Σακίρα με 20.386.662 followers και το 43% να αποτελούν ψεύτικους και το 31% ανενεργούς λογαριασμούς.
Πρόσφατα, Facebook και Google (YouTube) ξεκίνησαν μια εκστρατεία στροφής των εργαλείων τους στην αλληλεπίδραση των χρηστών και όχι στην πληρωμένη καταχώρηση. Η Facebook άλλαξε τον αλγόριθμο εμφάνισης των posts προσωπικών σελίδων και pages στον τοίχο φίλων και likers, δίνοντας -όπως είπε η ίδια- έμφαση στη διάδραση των χρηστών. Όσο περισσότερο συναλλάσσεσαι με έναν «φίλο» ή μια σελίδα του Facebook, τόσο πιο συχνά θα βλέπεις τις ανανεώσεις τους. Από την πλευρά της η Google δήλωσε ότι έχει ξεκινήσει έναν περιοδικό έλεγχο των views στο YouTube των 6 δισ. ωρών αναπαραγωγής βίντεο το μήνα, για να διαπιστώσει ποιες θεάσεις είναι ψεύτικες.
Αναζητούν εργαλεία όπως το Klout, τα οποία μετράνε την πραγματική επιρροή στα social networks και δίνουν ελάχιστη σημασία στο πόσοι σε ακολουθούν.

πηγή: http://tvxs.gr/news/kosmos/kataskeyastes-fimis-synistoyn-pseytika-likes-kai-followers-fantasmata-sta-social-media

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Δημιουργώντας... ηλεκτρονικά κόμικ

Το Pixton είναι μία δωρεάν διαδικτυακή εφαρμογή που υποστηρίζει τη δημιουργία και φιλοξενία κόμικ. Επιλέγοντας αρχικά τη μορφή που θα έχουν τα καρέ σας, έχετε διαθέσιμη μία μεγάλη συλλογή από έτοιμες φιγούρες, τοπία και αντικείμενα.
Μπορείτε να επιλέξετε το φύλο του ήρωα ή της ηρωίδας σας, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα μαλλιά και το σωματότυπο και να προσθέσετε ένα από τα διαθέσιμα τοπία ως φόντο, καθώς και έτοιμα αντικείμενα (έπιπλα, συσκευές, δέντρα κτλ). Οι χαρακτήρες του Pixton είναι εύκολοι στην επεξεργασία, και μπορείτε να τους κάνετε να λυγίζουν τα μέλη τους και να έχουν διαφορετικές εκφράσεις προσώπου.
Μπορείτε να προσθέσετε λεζάντες ως «φούσκες» κειμένου που επίσης μπορείτε να επεξεργαστείτε. Αν επιλέξετε να βάλετε ως φόντο μία δική σας εικόνα (από τον υπολογιστή σας), το μέγεθός της αυτόματα προσαρμόζεται στα καρέ του Pixton. Μπορείτε να προσθέσετε στοιχεία στο πάνω μέρος της εικόνας, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε άλλες αλλαγές.
Αφού τελειώσετε την εργασία σας στο Pixton, έχετε τη δυνατότητα να σώσετε το κόμικ σας στην κοινότητα του Pixton, όπου οι άλλοι χρήστες μπορούν να το σχολιάσουν ή να το ψηφίσουν. Μπορείτε τέλος να το κοινοποιήσετε στο facebook, ή να το στείλετε ως email στον εαυτό σας. Στα email, το κόμικ σας συνάπτεται ως εικόνα σε μορφή PNG –τη μόνη μορφή αρχείου που επιτρέπει να εξάγετε το Pixton.
Πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ηλεκτρονικό κόμικ στην εκπαιδευτική διαδικασία;
Η δημιουργία του κόμικ από τους μαθητές μπορεί να φέρει πολύ σημαντικές δεξιότητες στην επιφάνεια. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ομάδες μαθητών που θέλουν να παρουσιάσουν οτιδήποτε με ένα πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό τρόπο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο έκφρασης όπου στο τέλος κάποιου μαθήματος ή κεφαλαίου ή μιας δραστηριότητας (εκτός ή εντός της τάξης) ,οι μαθητές θα κατασκευάσουν ατομικά ή και σε ομάδες το δικό τους ηλεκτρονικό κόμικ, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τα συμπεράσματά τους, τα σημεία που τους έκαναν εντύπωση ή ακόμα που τους προκάλεσαν δυσαρέσκεια.
Αποτελεί ένα εργαλείο που μετατρέπει τα παιδιά σε δημιουργούς, τα προτρέπει να ενεργοποιήσουν όλη τους τη φαντασία και να φτιάξουν ένα δικό τους έργο με δικά τους σκηνικά και διαλόγους. 
Δώστε επομένως στους μαθητές σας τη δυνατότητα να εκφραστούν μέσα από τη δημιουργία του δικού τους κόμικ και το αποτέλεσμα θα ανταμείψει τόσο εσάς, όσο και τα ίδια.
Ενδεικτικά σε αυτό το σημείο μπορείτε να δείτε τη δημιουργία του δικού μας ηλεκτρονικού κόμικ που αφορά τις παρομοιώσεις. Ζητήστε από τους μαθητές, αφού έχουν διδαχθεί το αντικείμενο, να κατασκευάσουν σε ομάδες το δικό τους ηλεκτρονικό κόμικ, που οι διάλογοι του θα περιέχουν ορισμένες παρομοιώσεις. Προτρέψτε τους μαθητές σας να συνεργαστούν και να αξιοποιήσουν όλη τους τη δημιουργική σκέψη.

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Εκσυγχρονισμένο πλαίσιο εκμάθησης της Ιστορίας προτείνει το ΙΕΠ

Εκσυγχρονισμένο πλαίσιο εκμάθησης της Ιστορίας προτείνει το ΙΕΠ

sxoleio-vivlia.jpg

σχολείοEUROKINISSI / ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ
Πίσω από το ερώτημα «γιατί διδάσκουμε ιστορία;» κρύβεται ένα άλλο θεμελιώδες ερώτημα: «Ποιον τύπο ανθρώπου και πολίτη θέλουμε να διαμορφώσουμε στο σχολείο;». Στις σύγχρονες δημοκρατικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες η απάντηση που δίνεται από τους θεσμικούς εκπαιδευτικούς φορείς είναι κοινή: «θέλουμε πολίτες με ιστορική σκέψη και συνείδηση».
Αυτό το απόσπασμα που αποτελεί εισαγωγή στους «Γενικούς σκοπούς του μαθήματος της Ιστορίας» είναι απολύτως ενδεικτική της προσέγγισης που προτείνεται για το πλαίσιο διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας από την επιτροπή του ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής), στην οποία ανατέθηκε το σχετικό εγχείρημα. Με γενικές υποδείξεις για το κατάλληλο θεωρητικό

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Πως να βάλετε μέτρο στην ενασχόληση του παιδιού με τα video games

Είναι από τις αγαπημένες ασχολίες κυρίως των αγοριών, σε σημείο εξάρτησης. 
Τι μπορείτε όμως να κάνετε για να βάλετε ένα μέτρο στην ενασχόληση του παιδιού σας με τα video games; 
Συμφωνήστε με το παιδί πόσο χρόνο θα ασχολείται με video games σε εβδομαδιαία βάση και τηρήστε με συνέπεια τη συμφωνία σας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά δεν πρέπει να κάθονται περισσότερο από μια ώρα την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη.
Μην τσακωθείτε γι’ αυτό το θέμα και μην προσπαθήσετε να επιβάλετε με το έτσι θέλω την άποψή σας. Εξηγήστε στο παιδί γιατί δεν μπορεί να παίζει όσο θέλει και όταν το πιάνει το πείσμα και αρνείται να κλείσει την κονσόλα, θυμίστε του τη μεταξύ σας συμφωνία.
Μην απαξιώνετε τα video games συλλήβδην επειδή τα θεωρείτε αντιπαραγωγικό τρόπο ψυχαγωγίας. Δείξτε ενδιαφέρον και ζητήστε από το παιδί να σας εξηγήσει πώς παίζεται το αγαπημένο του παιχνίδι και θα δείτε ότι με αυτόν τον τρόπο θα γίνει και πιο εύκολη η κουβέντα για τα όρια.
Προτείνετε στο παιδί εναλλακτικούς (και βέβαια πιο δημιουργικούς) τρόπους να γεμίσει το χρόνο του, που ενδεχομένως δεν έχει σκεφτεί. Ίσως έτσι ανακαλύψει ότι υπάρχουν κι άλλες ασχολίες της αρεσκείας του και μειώσει οικειοθελώς το χρόνο που ασχολείται με τα video games.
Τέλος, να έχετε την κονσόλα σε ένα σημείο όπου έχετε μόνο εσείς πρόσβαση για να αποφευχθούν...ζαβολιές από το παιδί όταν λείπετε από το σπίτι.

Le Parisien: Δημόσιοι υπάλληλοι σε Ελλάδα και Ευρώπη - Η κατάρριψη του μύθου

Τον μύθο για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες καταρρίπτει έρευνα της γαλλικής εφημερίδας Le Parisien.
Σύμφωνα με την έρευνα της Le Parisien  μόνο η Ιαπωνία έχει λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους από την Ελλάδα.
Σημαντικό στοιχείο το οποίο πρέπει να επισημανθεί είναι το γεγονός, ότι στην έρευνα αυτή εμφανίζεται το ποσοστό του ενεργού δυναμικού που είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Πρώτες, δύο σκανδιναβικές χώρες
-Νορβηγία 29, 3%
-Σουηδία 26,2% και
-Γαλλία 21,9%
Οι επόμενες θέσεις ανήκουν στη
-Βρετανία με 17,4%
-ΗΠΑ με 14,6% και
-στην Ιταλία με 14,3%
Ακολουθούν η Ισπανία 12,3%, η Γερμανία με 9,6% και η Ελλάδα με 7,9

http://tvxs.gr/news/ellada/le-parisien-dimosioi-ypalliloi-se-ellada-kai-eyropi-i-katarripsi-toy-mythoy-binteo

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Αμμόλοφοι (Χρυσούλα Παπατέρπου - Πατρώνου )- αφιέρωση στην παγκόσμια μέρα για τον αυτισμό

   16.09.14


  Αμμόλοφοι


  Δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους: λόφοι ολόκληροι ψιλής άμμου, ο ένας δίπλα στον άλλο, σε όλο το μήκος του χωματόδρομου! Πιο πέρα οι λόφοι συνεχίζονταν, αλλά από άσπρο χαλίκι, ίδια κουφέτα γάμου! Τι σήμαιναν όλα αυτά; Γιατί, φυσικά, δεν τα είχαν ξεφορτώσει εκείνα τα τεράστια φορτηγά για νάχουν υλικό για παιχνίδι όλοι οι μπόμπιρες στο κεφαλοχώρι! Τα φορτηγά πηγαινοέρχονταν επί δύο συνεχείς μέρες και μετά, τίποτα. Οι φήμες δεν έλεγαν να πάρουν τέλος. Άλλοι ισχυρίζονταν πως θα κτίζανε καινούργιο σχολείο, μια και το παλιό είχε καταστραφεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του από τον ισχυρό σεισμό, άλλοι ότι θα έστηναν εκ νέου  γεφύρι για να ενώσουν τις δυο πλευρές του ποταμού· το πέτρινο είχε γκρεμοτσακιστεί στα ορμητικά νερά του, και οι υποθέσεις τέλος δεν είχαν. Για τα παιδιά, ο λόγος της περίεργης αυτής εκφόρτωσης υλικού κατασκευών, δεν είχε καμία σημασία ούτε και τα ενδιέφερε να μάθουν το γιατί. Ήταν απλά σημείο συνάντησης, συναρπαστικός τόπος παιχνιδιού και κάλυπτε όλα τα γούστα και τις διαθέσεις ολονών! Γενικό προσκλητήριο, λοιπόν, κάθε μέρα για τον παιδόκοσμο, από τις πιο τρυφερές ηλικίες μέχρι και τους κρεμανταλάδες, που είχαν ήδη ευδιάκριτο μουστάκι και που με τις αγριοφωνάρες τους κάλυπταν κάθε άλλο θόρυβο γύρω-τριγύρω. Οι αμμόλοφοι μετατρέπονταν σε αντίπαλα στρατόπεδα, αφήνοντας ενδιάμεσα μερικούς ως ουδέτερη ζώνη· τα χαλίκια πρώτης τάξεως πολεμοφόδια για τις αυτοσχέδιες σφενδόνες.
     Και ανάμεσα σε όλη αυτήν την κοσμοχαλασιά, ο μικρός Παναγής να κτίζει κάθε απόγευμα απερίσπαστος, πύργους, γεφύρια και σπηλιές με τη βοήθεια ενός τενεκεδένιου κουτιού. Αυτό για να κουβαλάει νερό από τον παρακείμενο νερόλακκο και να υγραίνει την άμμο, έτσι ώστε να μπορεί να τη δουλεύει πιο εύκολα για τις κατασκευές του. Σε ένα συγκεκριμμένο αμμόλοφο πάντα, περίπου στη μέση του συνολικού τους μήκους. Ερχόταν με τον μεγαλύτερο αδελφό του, ο οποίος, αφού τον έβλεπε να παίρνει θέση και να αρχίζει τις κατασκευές, προσχωρούσε σε μια από τις δύο εχθρικές ομάδες και ούτε που γύριζε να ρίξει έστω και μια ματιά στο κακόμοιρο τον Παναγή, όταν τα χαλίκια σφύριζαν πάνω απ`το κεφάλι του, πολλές δε φορές τον πετύχαιναν σε κανένα χέρι ή πόδι. Τίναζε εκείνος το χτυπημένο μέλος χωρίς καν να σηκώσει το βλέμμα, χτυπούσε με τα χέρια το στήθος του και συνέχιζε ατάραχος τη δουλειά του. Έφτιαχνε θαύματα ο Παναγής. Οι πύργοι του έμοιαζαν με εκείνους των εικονογραφημένων παραμυθιών, οι γέφυρες τόσο ισορροπημένες και περίτεχνες, που θα τις ζήλευαν φτασμένοι αρχιτέκονες. Όσο για τις σπηλιές, έτοιμες ήταν να φιλοξενήσουν τους ανθρώπους του Νεάντερταλ ή τους κυνηγημένους στα βουνά κλέφτες και αρματωλούς! Μια φορά όλο κι όλο είχε δει τους πύργους στις αφίσες που είχαν αναρτήσει οι μαθητές στο σχολείο του αδελφού του, μια φορά  τις συγκεκριμμένες γέφυρες σε κάποιο τεύχος ενός περιοδικού, μια και μοναδική στην τηλεόραση τις σπηλιές και τα είχε αποτυπώσει στο μικρό του μυαλουδάκι με απίστευτη ακρίβεια, ακόμη και στην παραμικρότερη λεπτομέρεια! Ο Παναγής, όταν κάποιος από το αντίπαλο στρατόπεδο πλησίαζε και με κλωτσιές τού γκρέμιζε τα αριστουργήματά του, άρχιζε χωρίς καμιά διαμαρτυρία να τα ξαναχτίζει· μεθοδικά, υπομονετικά, και πάντοτε αριστοτεχνικά, ακριβώς τα ίδια όμως, με αυτά που του είχαν καταστρέψει. Τέλειωνε το παιχνίδι, όταν σουρούπωνε για τα καλά· έπαιρνε ο αδελφός τον Παναγή από το χέρι «πάμε σπίτι, τώρα!» έλεγε, κι ο Παναγής ακολουθούσε χωρίς να πει κουβέντα. Καθημερινά, την ιδια πάντα ώρα, ιεροτελεστικά, άρχιζε η ίδια διαδικασία, με τον ίδιο τρόπο τέλειωνε τα βράδια. Ώσπου άνοιξαν τα σχολεία και τα παιδιά δεν είχαν πια καιρό για παιχνίδια στους αμμόλοφους· στο σχολείο της πέρα γειτονιάς αναγκάζονταν να πηγαίνουν για τα μαθήματα το απόγευμα, μια και το δικό τους ήταν κατεστραμένο. Μόνο ο Παναγής εξακολουθούσε να χτίζει στην άμμο παλάτια, και τώρα τον έφερνε εκεί η μάνα του. Ούτε που τον ενοχλούσε καθόλου  η μοναξιά.
     Προχωρημένο Φθινόπωρο, όταν εμφανίστηκε ο εργολάβος με το συνεργείο του και εξήγησε ότι πράγματι, το υλικό ήταν για την ανακατασκευή του σχολείου και ότι περίμενε τον εντεταλμένο από το υπουργείο αρχιτέκτονα, για να δώσει τις τελικές οδηγίες και να αρχίσουν οι εργασίες. Είπε στους εργάτες να συμμαζέψουν όσο ήταν δυνατόν τους αμμόλοφους και τα χαλίκια για να τα έχουν έτοιμα για χρήση και ξεφόρτωναν ήδη τσουβάλια τσιμέντου. Ο Παναγής, παρά την φασαρία γύρω του, είχε αφοσιωθεί στις σπηλιές και τα γεφύρια. Ένας εργάτης που μάζευε με το φτυάρι την άμμο, του φώναξε να απομακρυνθεί· ατάραχος εκείνος, συνέχισε το έργο του, και μόνο όταν ο άλλος τον πλησίασε, έβαλε ο μικρός τις φωνές, άγριες, υστερικές. Αναστάτωση στο εργοτάξιο.·Ρώτησε ο εργολάβος το μικρό τι συμβαίνει, δυνάμωσαν οι άναρθρες κραυγές του παιδιού, άρχισε να χτυπά το ίδιο του το σώμα, και τότε πλησίασε ο αρχιτέκτονας, που μόλις είχε καταφθάσει με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Ζήτησε να φωνάξουν τους γονείς του μικρού, και όταν έφτασε η μάνα αναστατωμένη, του εξήγησε πως ο Παναγής είχε κάποιου είδους «παλαβομάρα» και δεν επικοινωνούσε εύκολα με τον κόσμο, καλά-καλά, ούτε με τους δικούς του. Έπεσαν τότε στην αντίληψη του αρχιτέκτονα τα κάστρα του Παναγή, και έμεινε άφωνος. - «Μ`αυτό παίζει όλη μέρα, τρελλαίνεται να χτίζει στην άμμο», συνέχισε η μάνα, και φρόντισε να απομακρύνει το δυστυχισμένο γιο από τον αμμόλοφο. Το επόμενο πρωί, έβαλε ο αρχιτέκτονας και έρριξαν ένα φορτηγό άμμου στην απέναντι μεριά του δρόμου, δίπλα στο σπίτι τού Παναγή. Κάτι είχε διαβάσει τώρα τελευταία για παιδιά που κλείνονται στον εαυτόν τους και αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο γύρω τους· σκέφτηκε να το ψάξει περισσότερο, μήπως και κατάφερνε να εξηγήσει καλυτερα την περίεργη αντίδραση του μικρού Παναγή, αλλά και την τελειότητα των αρχιτεκτονημάτων του στην υγρή άμμο.













Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Πρωταπριλιά: Το ιστορικό μιας ξεχωριστής ημέρας

Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.
Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ' μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στον λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.
Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σε όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες.
Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.
Πρωταπριλιάτικες φάρσες που άφησαν εποχή:
  • Το 1957, ο παρουσιαστής ειδήσεων του BBC Ρίτσαρντ Ντίμπλεμπι παρουσίασε οπτικοποιημένο ρεπορτάζ για την ανοιξιάτική συγκομιδή σπαγγέτι στην Ιταλία και γίνεται πιστευτός!
  • Το 1993, αρθρο στη βρετανική εφημερίδα Independent ανέφερε την ανακάλυψη του χωριού του Aστερίξ από επιστήμονες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βρέστης. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ανασκαφές έφεραν στο φως νομίσματα, στα οποία απεικονίζονταν αγριογούρουνα, ενώ δεν υπήρχε ίχνος ρωμαϊκής εισβολής!
  • Το 1995, το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι κατά τις ανασκαφές του μετρό βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη. Το υπουργείο έδωσε, μάλιστα, λεπτομέρειες, ενώ σημείωνε ότι βρέθηκαν επίσης ο χιτώνας του ιδίου, αλλά και ίχνη του κονίου που είχε πιει. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Πρώτο στην παγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού έπεσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που λίγες ώρες μετά έσπευσε να ανακαλέσει. 
  • Το 2008, το BBC παρουσίασε βίντεο με μία μοναδική ανακάλυψη. Πιγκουίνοι της Ανταρκτικής μετατρέπονται σε αποδημητικά πουλιά, πετώντας μίλια μακριά. Σύμφωνα με τον παρουσιαστή, Τέρι Τζόουνς, προορισμός τους είναι τα τροπικά δάση της Αμερικής.
πηγή:http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/protaprilia-i-istoria-mias-ksexoristis-imeras