Δελτίο ταυτότητας: Ρ 62 (ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ -ΠΑΤΡΩΝΟΥ)

Δελτίο ταυτότητας: Ρ 62

        Από μικρή η Σβετλάνα, μπαλαρίνα  ονειρευόταν να γίνει. Από την εποχή εκείνη
 που την έπαιρνε ο πατέρας αγκαλιά και την πήγαινε να παρακολουθήσει τα μπαλέτα
 της Μόσχας.  -Λίγο ακόμη να μεγαλώσεις,- Της έλεγε -και θα σε γράψω στη σχολή
κλασικού μπαλέτου!
    Μεγάλωσε λίγο ακόμη, "χάθηκε" ο πατέρας κάποια μέρα. Δεν επέστρεψε απ` τη
δουλειά και κανείς δεν ήξερε που ήταν και γιατί.  Η μάνα, βέβαια, πολλά υποψιαζόταν!
Hξερε δα, και πολύ καλά μάλιστα, τις ιδέες του άντρα της. Του έλεγε δε τόσες και τόσες
φορές: - Σε παρακαλώ, καλέ μου, μην τα βάζεις με το σύστημα, μην μιλάς μπροστά τους
για τις απόψεις σου...
   Δεν έλεγε να σταματήσει εκείνος την κριτική, κατέληξε η Σβετλάνα στην αγκαλιά της μάνας,
με μια βαλίτσα στο χέρι, στην Αζοφική θάλασσα... Εκεί  ζούσαν οι παππούδες, εκεί ζήτησαν
τροφή και στέγη οι δυό τους. Έπιασε δουλειά η μάνα σε ένα εργοστάσιο, πάνε στράφι οι
σπουδές, πάει στράφι η θέση στο Πανεπιστήμιο. Και η παρακολούθηση καθημερινή...
    Έξω απ` τα νερά του το μικρό κορίτσι, ρωτούσε και ξαναρωτούσε, πότε θα αρχίσει μαθήματα
μπαλέτου, πότε θα ξανάρθει ο μπαμπάς. Απάντηση καμία δεν έπαιρνε, ούτε για το ένα, ούτε για
το άλλο...Και όσο μεγάλωνε, όσο τα χρόνια της έπλαθαν πρόσωπο και κορμί, τόσο μεταμορφω-
νόταν από ασχημόπαππο σε πανέμορφο κύκνο. Την κοίταζε η μάνα με καημό, και αναρωτιόταν
γιατί να της φερθεί τόσο σκληρά η ζωή.
    Η ζωή προχωρούσε και η Σβετλάνα μεγάλωνε. Πριν ακόμη μπορέσει να συλλάβει τι συνέβη με
τον πατέρα, ήρθε και η "εκτόπιση" της μάνας. Έμεινε η κόρη με τους γέροντες. Η κόρη που είχε
γίνει πια επίκεντρο προσοχής και επιθυμίας από όλο τον αρσενικό πληθυσμό της περιοχής.
     Εν τω μεταξύ, κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει στον τόπο εκείνο. Άρχιζαν να ελπίζουν οι γέροντες,
μαζί και η εγγονή, ότι σύντομα θα ξανάβλεπαν τους δικούς τους. Μόνο που η εγγονή, σωστή ελαφίνα,
δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πολιορκία  κάποιου νέου και ωραίου, ελληνικής καταγωγής, και πριν
προφτάσουν να αντιδράσουν οι παππούδες, στην Ελλάδα βρέθηκε. Τη χώρα του ήλιου και της
ξενοιασιάς. Χωρίς χαρτιά, χωρίς  να έχει ενηλικιωθεί ακόμη. Η "ξενοιασιά" δεν έφτασε στη δική της
πόρτα, πολύ καλό "εμπόρευμα" είχε πετύχει ο αγαπημένος... 
    ... Κάποτε, κατάφερε να ξεφύγει από την "αγάπη" και την προστασία του. Στην επαρχία βρέθηκε,
όπου κάποιος από τους πολλούς γνώριμους, της πρόσφερε εργασία στην επιχείρησή του. Νυχτερινό
κέντρο, όλη νύχτα πιάτα έπλενε. Φρόντισε όμως το αφεντικό να της προμηθεύσει και τα απαραίτητα 
ταξιδιωτικά έγγραφα, αν τυχόν τα κατάφερνε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα. 
  ... Τριγύριζε τη μέρα στην όμορφη πόλη, πάντα συνεσταλμένη και με το φόβο ενός συναπαντήματος
με τον "νέο και ωραίο"!..
      Τον νέο και ωραίο δεν συναπάντησε,  αντάμωσε όμως  στην άκρη της λίμνης έναν πραγματικά
πανέμορφο κύκνο!... Έκοβε βόλτες πέρα δώθε και όλο και βουτούσε το κεφάλι στο νερό, κάτι να
βρει να φάει... Πρόσεξε τότε η Σβετλάνα  μία  άσπρη ταινία γύρω από τη βάση του λαιμού του:
Ρ 62 έγραφε. Πλησίασε  πιο κοντά, ο κύκνος πλησίασε  επίσης. Συστήθηκαν:  "Είμαι η Σβετλάνα"
του ψιθύρισε στη γλώσσα της. Ίσως να απάντησε κι αυτός,"είμαι ο Ρ62"!
     Στο ίδιο σημείο αντάμωναν κάθε μέρα. Μάζευε η κόρη όλα τα ψωμιά από το κέντρο, τα έριχνε
στον φίλο της και παρακολουθούσε με άπειρη τρυφερότητα τον ήρεμο τρόπο που κατέβαζε την
τροφή του. Ζούσε μόνο και μόνο για να` ρθει η στιγμή που θα αντάμωνε τον καμαρωτό κύκνο...
Τη σχέση της με το πουλί εξομολογήθηκε  κάποια μέρα στο αφεντικό της. Έμαθε αυτός τότε ότι 
η κορδέλα γύρω από τον λαιμό ήταν το δελτίο ταυτότητας του κάθε πουλιού, έτσι ώστε αν κάποτε
πετάξει και φύγει, να μπορέσουν να το εντοπίσουν σε άλλα νερά...
      Έφυγε για την πατρίδα η Σβετλάνα πριν από τον κύκνο. Στους παππούδες πάλι πήγε, μήπως
και έχουν κάποια νέα για τους γονείς...Τα νέα κάθε άλλο παρά ευχάριστα. Η μητέρα δεν ξαναγύρισε
ποτέ. Κανείς δεν ήξερε που βρισκόταν. Ο πατέρας, σωστό ερείπιο, νοσηλευόταν σε κλινική στη
Μόσχα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Καημένη Σβετλάνα...
     Με το πρώτο λεωφορείο  κατέβηκε  μέχρι  την ακτή. Να κάνει μία βόλτα ήθελε, να βάλει σε μια
σειρά τις σκέψεις και τα αισθήματά της, πριν ξεκινήσει για την πρωτεύουσα... Είδε  τότε μία ομάδα
κύκνων να προχωρεί  σαν σε παρέλαση, κατά μήκος της ακτής. Και ανάμεσά τους, κάποιος απο-
μακρύνθηκε  βιαστικά από την παράταξη και ήρθε προς το μέρος της. Δεν πίστευε στα μάτια της.
Ο Ρ 62 !
     Θάμπωσε ο κόσμος όλος γύρω της. Έκλαιγε; Έβλεπε όνειρο; Τι να πιστέψει δεν ήξερε...
Παρέτεινε την παραμονή  στο Ροστόφ για αρκετό καιρό ακόμη, αν και ένιωθε τύψεις που δεν είχε
επισκεφτεί ακόμη τον πατέρα. Σε επικοινωνία με το αφεντικό πληροφορήθηκε, ότι ολόκληρο
σμήνος κύκνων είχε  πετάξει και χαθεί, χωρίς να ξέρουν -ακόμη-  προς ποια κατεύθυνση. Η Σβετλάνα, 
όμως, ήξερε!!! Και ένιωθε τόσο, μα τόσο ευτυχισμένη, για πρώτη φορά στη ζωή της από τότε που
μικρό κοριτσάκι ακόμη, να γίνει μπαλαρίνα ήθελε, να χορέψει στην λίμνη των κύκνων!...