Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Το άγχος στην εποχή της πανδημίας

Το άγχος στην εποχή της πανδημίας


Είναι πολλά τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσουμε εν μέσω πανδημίας. Τα «σκληρά» -όπως τα έχει χαρακτηρίσει επανειλημμένως ο Σωτήρης Τσιόδρας, καθηγητής Παθολογίας Λοιμώξεων του Πανεπιστημίου Αθηνών-, αλλά συγχρόνως απολύτως αναγκαία μέτρα για τη συγκράτηση της εξάπλωσης του νέου κορονοϊού στη χώρα μας στον κάθε έναν από εμάς μπορεί να έχουν διαφορετική επίδραση. Για κάποιους τα μέτρα αυτά σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη απειλή που προέρχεται από την επέλαση της πανδημίας μπορεί να προκαλέσουν έντονα και αρνητικά συναισθήματα.
Ποια είναι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Τι μπορούμε να κάνουμε όταν νιώσουμε ψυχικά πιεσμένοι; Πώς μπορούμε να διαφυλάξουμε την ψυχική μας υγεία; Τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δίνει ομάδα επιστημόνων υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Λάμπη Παπαγεωργίου, της Α' Ψυχιατρικής Κλινικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τι μπορεί να νιώσω;
● Φόβο και άγχος. Είναι σύνηθες να υπάρχει ανησυχία και φόβος για εμάς ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα για πιθανή εκδήλωση της ασθένειας και τη μετάδοσή της, καθώς και για τη βαρύτητα και για την έκβασή της. Είναι επίσης φυσιολογικό να υπάρχουν ανησυχίες όσον αφορά την προμήθεια αγαθών, το διάλειμμα από τη δουλειά ή την εκπλήρωση των οικογενειακών υποχρεώσεων. Μερικοί μπορεί να εμφανίσουμε προβλήματα στον ύπνο ή ακόμα και στην εκτέλεση καθημερινών εργασιών. Μπορεί επίσης να παρατηρήσουμε αυξητική τάση της κατανάλωσης αλκοόλ, αύξηση του καπνίσματος ή ακόμη και κατάχρηση ψυχοδραστικών ουσιών.
● Θλίψη και ανία. Η διακοπή της εργασίας και των δραστηριοτήτων που δίνουν νόημα στη ζωή του καθενός μας και η μειωμένη επαφή με άλλα άτομα διαταράσσουν την καθημερινότητά μας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη διάθεση και έντονη βαρεμάρα.
● Θυμός κι εκνευρισμός. Η απομόνωση και η καραντίνα, η δική μας ή των αγαπημένων μας προσώπων, καθώς και η διακοπή της λειτουργίας των καταστημάτων και των χώρων αναψυχής μπορεί να μας οδηγήσουν σε μια αίσθηση περιορισμού της προσωπικής μας ελευθερίας, με αποτέλεσμα να νιώθουμε αυξημένη ένταση και εκνευρισμό. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να νιώσουμε επίσης θυμό ή απέχθεια για τις ιατρικές υπηρεσίες που μας υπέβαλαν είτε σε καραντίνα είτε σε απομόνωση, ή και για άλλα άτομα εάν θεωρήσουμε ότι εκτέθηκαμε στον ιό λόγω αμέλειας κάποιου άλλου προσώπου.
● Στιγματισμός. Αν κάποιος νοσήσει ή έχει εκτεθεί στον νέο κορονοϊό, μπορεί να νιώθει στιγματισμένος από ανθρώπους που φοβούνται ότι θα κολλήσουν από αυτόν. Τα ίδια συναισθήματα μπορεί να νιώθουν και μέλη της οικογένειας ενός ατόμου που νοσεί από Covid-19, καθώς αισθάνονται ότι έχουν διαφοροποιηθεί από την υπόλοιπη κοινωνική τους ομάδα. Η αντίδραση του κάθε ατόμου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως η προσωπικότητα, το μικρο-περιβάλλον του (οικογένεια, φίλοι, εργασιακός χώρος) και η κοινότητα μέσα στην οποία ζει.
Ψυχοεκπαίδευση για το στρες και την ψυχική δυσφορία (διαχείριση συναισθημάτων):
◈ Βοήθεια στην αναγνώριση και αποδοχή συναισθημάτων για την ομαλοποίηση των συναισθηματικών αντιδράσεων. Αναγνωρίστε στον εαυτό σας ότι βιώνετε ένα σοβαρό και ακραίο στρεσογόνο γεγονός και ότι θα ακολουθήσουν κάποιες συναισθηματικές αντιδράσεις. Εχετε κάθε δικαίωμα στο συναίσθημα και επιτρέψτε στον εαυτό σας να αισθανθεί θλίψη ή οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα. Ομως, θυμηθείτε τις δυνάμεις και τις ικανότητες που διαθέτετε για να αντεπεξέλθετε στη δύσκολη αυτή στιγμή.
◈ Παρατήρηση και αναγνώριση συμπτωμάτων στρες, ψυχικής δυσφορίας και επικίνδυνων συμπεριφορών υγείας προς τον εαυτό σας και προς τους οικείους σας → απόκτηση επίγνωσης για την κατάσταση της ψυχικής σας υγείας και αποτροπή επιδείνωσης.
◈ Ψυχοεκπαίδευση σε συγκεκριμένες στρατηγικές/δεξιότητες μείωσης της δυσφορίας, όπως διαφραγματική αναπνοή, χαλάρωση, χρήση κρύου νερού, μέσα από κείμενα με αναλυτικές οδηγίες ή/και οπτικοακουστικό υλικό στο Διαδίκτυο.
◈ Βασικές δεξιότητες πρακτικής στην αυτοεπικέντρωση (mindfullness) μέσα από μικρής διάρκειας ασκήσεις που υπάρχουν διαθέσιμες στο Διαδίκτυο.
◈ Προετοιμασία ενός σχεδίου δράσης/έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της πανδημίας σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.
◈ Επικοινωνία και έκφραση συναισθημάτων και ανησυχιών σε αγαπημένα πρόσωπα και άτομα εμπιστοσύνης.
◈ Kινητοποίηση με προγραμματισμό δραστηριοτήτων μέσα στην ημέρα για την αύξηση των θετικών συναισθημάτων: προσπάθεια για την ένταξη ευχάριστων δραστηριοτήτων μέσα στην αλλαγμένη καθημερινότητα.
◈ Προσπάθεια δημιουργίας και διατήρησης μιας καθημερινής ρουτίνας, χωρίς απαιτητικό και αγχώδη τρόπο.
① Αναζητήστε το λόγο για τον οποίο νιώθετε πιεσμένος
▣ Διαχωρίστε τις πιθανές αιτίες σε τρεις κατηγορίες:
1. εκείνες για τις οποίες υπάρχει πρακτική λύση,
2. εκείνες που θα βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου και
3. εκείνες για τις οποίες δεν μπορείτε πραγματικά να κάνετε κάτι.
▣ Προσπαθήστε να αποβάλετε τις ανησυχίες σας για ζητήματα που κατατάσσονται στη δεύτερη και στην τρίτη κατηγορία. Προσπαθήστε να σκεφτείτε: «Σε τι με ωφελεί να ανησυχώ για κάτι που δεν μπορώ να διορθώσω;»
② Ενισχύστε την αυτοεπικέντρωσή σας
▣ Η αυτοεπικέντρωση σχετίζεται με την ικανότητά μας να εστιάζουμε την προσοχή στο εδώ και τώρα, και να απομακρύνουμε τον εαυτό μας από σκέψεις και συναισθήματα που δεν σχετίζονται με τη στιγμή την οποία ζούμε, αλλά με το απώτερο μέλλον ή το παρελθόν.
▣ Κάντε ένα διάλειμμα από τον καταιγισμό των ειδήσεων που δεχόμαστε από παντού.
③ Αποσπάστε την προσοχή σας κάνοντας πράγματα που σας χαλαρώνουν και σας διασκεδάζουν. Για παράδειγμα, επικοινωνήστε με οικεία πρόσωπα, δείτε μια σειρά ή μια ταινία που σας κινεί το ενδιαφέρον, διαβάστε κάποιο βιβλίο, βγείτε να περπατήσετε λίγο φροντίζοντας να τηρήσετε τις οδηγίες προστασίας.
④ Σε περιπτώσεις που η ανησυχία δεν υποχωρεί, επικοινωνήστε με τους αρμόδιους φορείς ψυχικής υγείας.
📍 Τηλεφωνική γραμμή βοήθειας ΕΚΠΑ
Δευτέρα έως Παρασκευή, 10.00-16.00: 210-7297957
Σάββατο και Κυριακή, 10.00-16.00: 210-7289240
Πηγή: ΕΚΠΑ

Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Ακολουθώντας το ίχνος χρημάτων κοροναϊού (μεταφρασμένο άρθρο από το Open Democracy)

Του 
Γκάρυ Στίβενσον
Την περασμένη εβδομάδα οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο άρχισαν να τυπώνουν χρήματα σε τεράστια κλίμακα για να αντιμετωπίσουν την πανδημία των κοροναϊών.
Στις ΗΠΑ, η Federal Reserve δεσμεύτηκε να αγοράσει ένα δυνητικά απεριόριστο ποσό κρατικού χρέους. Στην Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακοίνωσε νέο Πρόγραμμα Αγοράς Έκτακτης Ανάγκης ύψους 750 δισ. Ευρώ (PEPP). Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Τράπεζα της Αγγλίας εισέφερε στην  οικονομία 200 δισεκατομμύρια λίρες στερλίνες μέσω του ποσοτικού προγράμματος.
Αυτό θέτει το ερώτημα: πού τελικά όλα αυτά τα χρήματα θα καταλήξουν και ποιος θα επωφεληθεί από αυτό; Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τη φύση της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουμε.
Η επιδημία του κορωναϊού και η σχετική οικονομική διακοπή οδήγησαν σε τεράστια μείωση των συνολικών δαπανών της κοινωνίας. Επειδή οι δαπάνες ενός ατόμου είναι εισόδημα άλλου προσώπου, αυτό έχει οδηγήσει σε τεράστια μείωση του εισοδήματος σε ολόκληρη την κοινωνία.
Προκειμένου να σωθούν πολλοί απελπισμένοι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις παρενέβησαν και προσφέρθηκαν να αντικαταστήσουν ένα μεγάλο μέρος αυτού του εισοδήματος απευθείας από τα κρατικά ταμεία. Οι κυβερνήσεις θα λάβουν αυτά τα χρήματα δανεισμού από επενδυτές μέσω της έκδοσης ομολόγων. Αυτοί οι επενδυτές, με τη σειρά τους, θα πάρουν αυτά τα χρήματα με την πώληση των υφιστάμενων κρατικών ομολόγων τους πίσω στις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες αποτελούν ξεχωριστό και ανεξάρτητο κυβερνητικό τομέα. Οι κεντρικές τράπεζες θα δημιουργήσουν κυριολεκτικά τα χρήματα ηλεκτρονικά, ουσιαστικά από το λεπτό αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι θα υπάρξει μεγάλη αύξηση στο συνολικό χρηματικό ποσό του συστήματος.
Υπάρχει ένα ενδιαφέρον κομμάτι προφανής μαγείας εδώ. Οι κεντρικές τράπεζες δημιούργησαν πολλά νέα χρήματα, αλλά από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά χρησιμοποιούνται για την άμεση αντικατάσταση του χαμένου εισοδήματος των εργαζομένων, το εισόδημα κανενός δεν έχει αυξηθεί. Στην πραγματικότητα, στις περισσότερες χώρες η κυβέρνηση δεν επιδοτεί πλήρως τα χαμένα εισοδήματα, μόνο εν μέρει. Τα εισοδήματα πολλών ανθρώπων εξακολουθούν να μειώνονται συνολικά.
Έτσι, αν η κεντρική τράπεζα έχει δημιουργήσει πολλά καινούργια χρήματα και την έσπρωξε στο σύστημα, αλλά το εισόδημα κανένας δεν έχει αυξηθεί, τότε πού πήγαν όλα τα χρήματα; Αυτό είναι το μαγικό τέχνασμα.
Η απάντηση είναι ότι ενώ το ακαθάριστο εισόδημα ή το συνολικό εισόδημα κανένας δεν αυξήθηκε, υπάρχει μια ομάδα των οποίων το καθαρό εισόδημα αυξήθηκε σημαντικά - και αυτό είναι οι πλούσιοι.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ τα έσοδα μειώθηκαν ή παρέμειναν τα ίδια, οι δαπάνες διαφόρων ομάδων έχουν αλλάξει τεράστια. Θυμηθείτε ότι η πρώτη αλλαγή εδώ ήταν μια κατάρρευση των δαπανών και ήταν αυτή η πτώση των δαπανών που προκάλεσε την πτώση του εισοδήματος. Αυτές οι μειώσεις των δαπανών δεν είναι ίσες σε ολόκληρη την οικονομία. Για μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ειδικά για τους φτωχότερους, οι περισσότερες ή και όλες οι δαπάνες τους είναι απαραίτητες. Οι δαπάνες, όπως το μίσθωμα ή οι πληρωμές υποθηκών, τα τρόφιμα, οι λογαριασμοί και άλλα βασικά, παίρνουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι διαθέσιμου εισοδήματος για τους περισσότερους ανθρώπους. Για αυτούς τους ανθρώπους, οι δαπάνες τους θα έχουν σχεδόν πέσει, καθώς θα χρειαστεί να αγοράσουν όλα αυτά τα πράγματα.
Έτσι, εάν οι απλοί εργαζόμενοι δεν έχουν μειώσει σημαντικά τις δαπάνες τους, τότε πού προέρχονται οι τεράστιες μειώσεις στις κοινωνικές δαπάνες; Η απάντηση είναι από πλουσιότερους ανθρώπους, για τους οποίους σχεδόν όλες οι δαπάνες τους έρχονται με τη μορφή διακριτικής και μη ουσιαστικής δαπάνης.
Φυσικά, όλοι έχουμε κάποιες διακριτικές δαπάνες. Η διαφορά είναι ότι, καθώς γινόμαστε πλουσιότεροι, τα προϊόντα πρώτης ανάγκης καθίστανται ευκολότερα ανεκτά, και περισσότερα από τα έξοδα μας δαπανώνται για μη βασικά ή πολυτελή. Όσο πιο πλούσιος είστε, τόσο περισσότερο δαπανούνται για διακοπές, εστιατόρια, θέατρα και μπαρ (όλες οι βιομηχανίες που έχουν κλείσει τώρα) και τόσο λιγότερο, αναλογικά, ξοδεύετε για φαγητό, μίσθωμα και λογαριασμούς.
Για να το δείξουμε αυτό, ας συγκρίνουμε τη ροή χρημάτων μέσω της οικονομίας πριν και μετά την επιδημία του κοροναϊού.
Πριν από το ξέσπασμα, οι ταμειακές ροές είχαν ως εξής:
1. Η διακριτική δαπάνη των πλουσίων δημιούργησε μια ροή εσόδων στις επιχειρήσεις, οι οποίες πλήρωναν μισθούς στους εργαζόμενους.
2 Οι εργαζόμενοι χρησιμοποίησαν τότε αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν ενοίκια, υποθήκες, τρόφιμα και λογαριασμούς.
3. Τα χρήματα αυτά κατέληξαν με τους ιδιοκτήτες κατοικιών, τους υποκείμενους δανειστές δανείων και τους ιδιοκτήτες εταιρειών.
Από την έναρξη της εστίας, τα πράγματα έχουν αλλάξει:
1. Οι πλούσιοι έχουν μειώσει τις δαπάνες τους ως απάντηση στο οικονομικό κλείσιμο.
2. Αυτό έχει σταματήσει τη ροή των μισθών στους εργαζόμενους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πληρώσουν για τα βασικά τους.
3. Για να αντικαταστήσουν αυτά τα έσοδα, οι κεντρικές τράπεζες έδωσαν χρήματα σε επενδυτές που τους έχουν δανείσει στην κυβέρνηση (με περικοπή), οι οποίοι με τη σειρά τους το έδωσαν στους εργαζόμενους.
4. Οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τώρα αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν ενοίκια, στεγαστικά δάνεια, τρόφιμα και λογαριασμούς.
5. Όπως και πριν, τα χρήματα καταλήγουν με τους ιδιοκτήτες κατοικιών, τους υποκείμενους δανειστές δανείων και τους ιδιοκτήτες των εταιρειών.
Ποιοι είναι οι νικητές και οι ηττημένοι εδώ; Οι εργαζόμενοι λαμβάνουν τα εισοδήματά τους από την κυβέρνηση, αν και χάνουν λίγο, καθώς τα εισοδήματά τους δεν επιδοτούνται πλήρως. Οι πλούσιοι καταλήγουν επίσης με τα χρήματα που θα είχαν λάβει ούτως ή άλλως μέσω των ενοικίων, των τόκων και των εταιρικών εισοδημάτων. Σημαντικό όμως είναι ότι οι δαπάνες των πλουσίων έχουν μειωθεί μαζικά. Αυτό σημαίνει ότι οι πλούσιοι καταλήγουν να κερδίζουν καθώς το εισόδημά τους έχει παραμείνει το ίδιο, αλλά οι δαπάνες τους έχουν μειωθεί.
Σε βασικό επίπεδο, η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει νέα χρήματα για να αντικαταστήσει τις χαμένες δαπάνες των πλουσίων, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους στους πλούσιους. Τα νέα χρήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις κεντρικές τράπεζες καταλήγουν να συσσωρεύονται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των πλούσιων ατόμων, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Ξεχασμένοι και μόνοι οι ήρωες της Καστοριάς -Άρθρο από την εφημερίδα των συντακτών

Απόστολος Λυκεσάς
Η ακριτική πόλη μετράει τέσσερις νεκρούς και δέκα διασωληνωμένους, ενώ παραμένει άγνωστος ο βαθμός διασποράς του ιού ● Γιατροί και νοσηλευτές του υποστελεχωμένου νοσοκομείου δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα βιώνοντας καθημερινό παραλογισμό: δεν υπάρχουν αντιδραστήρια, τα αποτελέσματα των τεστ βγαίνουν σε τρεις μέρες, νιώθουν εκτοπισμένοι από τον κεντρικό συντονισμό και περιμένουν την ιδιωτική δωρεά 5.000 μασκών ασφαλείας που δεν εκτελωνίζονται επειδή έρχονται από την Κίνα!
Ολοι κρατάνε την ανάσα τους στην Καστοριά και πολύ περισσότερο οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο της πόλης. Αν θέλαμε να είμαστε παραστατικοί, το κείμενο που ακολουθεί δεν θα έπρεπε να έχει καμιά τελεία, να γραφτεί με μια ανάσα.
Η Καστοριά είναι χτυπημένη από τον ιό όσο καμιά άλλη πόλη, με τα περισσότερα περιστατικά και θανάτους με βάση την αναλογία πληθυσμού, με 4 νεκρούς, 10 διασωληνωμένους στη Θεσσαλονίκη, κάμποσους νοσηλευόμενους και κυρίως με άγνωστο ακόμη τον βαθμό διασποράς στον πληθυσμό.
Ματαίως οι τοπικοί παράγοντες έχουν ζητήσει να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και σαν μη φτάνουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο παραλογισμός αναζητά «γιατρειά» στη γραφειοκρατία, με κορυφαίο περιστατικό τη δωρεά από ιδιώτη πέντε χιλιάδων (5.000) μασκών ασφαλείας, οι οποίες βρίσκονται εγκλωβισμένες στο τελωνείο γιατί προέρχονται από την Κίνα και… πρέπει να ελεγχθούν για κορονοϊό.
Μιλώντας η «Εφ.Συν.» με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δίνει σήμερα μια εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο, το οποίο αποτελεί κυριολεκτικά το προκεχωρημένο φυλάκιο για την αντιμετώπιση της νόσου και δυστυχώς φαίνεται ότι η… επιμελητεία το έχει ξεχασμένο.

Βαριές περιπτώσεις

Ολο το νοσοκομείο κατ’ αρχάς εξυπηρετεί σήμερα μόνο ασθενείς με τον ιό. Τα πολύ επείγοντα, όπως τα εγκεφαλικά, μετά τις πρώτες βοήθειες στέλνονται στα Γρεβενά ή σε άλλα κοντινά νοσοκομεία. Τέσσερις παθολόγοι και δύο αναισθησιολόγοι σηκώνουν το ιατρικό βάρος με την επικουρία αγροτικών γιατρών, που έχουν επιστρατευτεί για να βοηθήσουν.
Οπως τονίζουν εξαρχής, «είναι απαράδεκτο να μην υπάρχουν αντιδραστήρια για εξετάσεις γι’ αυτούς που έχουν συμπτώματα, ενώ περνάνε μέχρι και τρεις μέρες για να πάρουμε αποτελέσματα του τεστ, οπότε έχουμε περιστατικά και δεν ξέρουμε ούτε πού να τα στείλουμε, ούτε πώς να τα αντιμετωπίσουμε».
Το κυριότερο σήμερα; «Δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στην πόλη: τη γυναίκα που έχασε προχθές τη ζωή της στο σπίτι της τη διαγνώσαμε μετά θάνατον.
Αλλά νεκροτομή δεν της έγινε για να ξέρουμε από τι πέθανε. Αυτά είναι πρωτοφανή και ανήκουστα πράγματα» σχολιάζουν οι γιατροί και προειδοποιούν: «Το θέμα είναι ότι, αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, δύσκολα θα αντέξουμε. Δεν θέλουμε να φανταστούμε ότι θα αναγκαστούμε να κάνουμε κάποια μέρα 5 εισαγωγές ταυτοχρόνως. Ολα τα περιστατικά είναι βαριές περιπτώσεις, αυτό μας έχουν δείξει οι αξονικές, και δεν είναι ηλικιωμένοι, είναι άνθρωποι των 40 με 50 ετών».
Κοντά σε αυτό σημειώνουν ότι υπάρχει κι άλλο θέμα «διότι βλέπουμε ότι και η αξιοπιστία τού τέστ αγγίζει το 60%, ενός ασθενούς τρία απανωτά τεστ έβγαιναν αρνητικά και βγήκε θετικό το… τέταρτο. Επιπλέον θέλουμε τρεις μέρες για να πάρουμε απάντηση για κάθε δείγμα που στέλνουμε στη Θεσσαλονίκη. Οι ρυθμοί είναι αργοί. Αν δεν έχουμε απάντηση από το τεστ, τι ιατρική να ασκήσουμε;»

Αγριες περιγραφές

Με μια φωνή όλοι διαπιστώνουν ότι υπάρχει έλλειψη συντονισμού: «Πρέπει να διαπραγματευόμαστε 5 ώρες με τα νοσοκομεία αναφοράς, το ΕΚΑΒ κ.λπ. κι έτσι εξαντλημένοι γιατροί διακομίζουν διασωληνωμένους στις 2 και 3 το πρωί, με ασθενοφόρο από Κοζάνη, πάει στη Θεσσαλονίκη, επιστρέφει ξημερώματα, αλλά ο συνοδός γιατρός δεν έχει μέσο να επιστρέψει στην Καστοριά αφού ταξί και από τους δύο νομούς αρνήθηκαν να τους εξυπηρετήσουν. Οπως στην ταινία του Γκορίτσα «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα», αλλά στην τραγική της εκδοχή…».
Οσο για το τι συμβαίνει με το νοσηλευτικό προσωπικό, οι διηγήσεις φέρνουν στον νου τις άγριες περιγραφές του Κούρτσιο Μαλαπάρτε. Με μια ανάσα λοιπόν: «Δεν έχουμε πού να αλλάξουμε και να πλυθούμε, σαν σε εκστρατεία. Φόρμες έχουμε, αλλά από μάσκες μάς λένε βάλτε διπλή χειρουργική! Φανταστείτε, οι νοσοκόμες κάθονται μέχρι 4 ώρες μέσα σε ένα θάλαμο με ασθενείς - και τολμούν να μας λένε για διπλή χειρουργική μάσκα; Στον θάλαμο με τις στολές γίνονται μούσκεμα στον ιδρώτα, όταν βγαίνουν θέλουν 4 λίτρα νερό για να συνέλθουν.
»Μιλάμε για την απόλυτη αυτοθυσία των νοσηλευτριών. Μας λένε να πλένουμε καλά τα χέρια, είναι οδηγίες αυτές; Για τον εισαγγελέα είναι. Και επί τη ευκαιρία, ο στρατός δεν έχει ειδικές μάσκες; Γιατί δεν τις έχουν διανείμει;» Σαν μη φτάνουν αυτά, «βγήκαν και οι… περίεργες αναρρωτικές άδειες και εξαιρέσεις γιατρών και νοσηλευτών, φτάσαμε στο σημείο να λέμε μεταξύ μας “τι έπαθε αυτός; Α, το σύνδρομο του 37,2 (δέκατα πυρετού)”. Οπότε το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό στενάζει, αφού δύσκολα βγαίνουν οι βάρδιες».
«Για εμάς», υπογραμμίζουν με κάθε τρόπο, «οι μάσκες ασφαλείας είναι πολύ πολύ βασικό θέμα. Και τώρα γίνεται δωρεά ιδιώτη στο νοσοκομείο 5.000 μάσκες ασφαλείας -και τον ευχαριστούμε- και μάθαμε τις κρατάνε στο τελωνείο γιατί, λένε, είναι από την Κίνα και μπορεί να… κρύβουν κινδύνους. Αυτό λένε, αυτό λέμε. Για να μην αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι κάτι άλλο εξυπηρετούν…».
Γενικώς μόνο η γραφειοκρατία θριαμβεύει, αφού «δεν μας φτάνουν αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, μας ζητάνε να καταθέτουμε γραπτά αιτήματα. Είναι προφανές ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, τι νομίζουν, δηλαδή, ότι έχουμε γραμματειακή υποστήριξη να γράφει αιτήματα για το πρωτόκολλο; Μπορούν άραγε να φανταστούν την κατάστασή μας; Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Γιατί δεν ήρθε κανένας ΥΠΕάρχης να μας δει από κοντά, να καταλάβει τι περνάμε;»

Λογική ενωμοτάρχη

Κι από κοντά ο… απαραίτητος, πάντα, έλεγχος της πληροφορίας: «Τις πρώτες μέρες μάς έλεγαν “μη μιλάτε, θα πληγεί ο τουρισμός”. Τώρα βέβαια έκλεισαν όλα. Δεν επιτρέπουν να μιλάμε σε δημοσιογράφους και μας απειλούν με ΕΔΕ, μιλάμε για λογική ενωμοτάρχη του ’60. Τι είμαστε, Βόρεια Κορέα; Δυστυχώς, πρέπει να το πούμε, οι ευθύνες του ΕΟΔΥ είναι μεγάλες, δεν προέβλεψαν, δεν έλαβαν κανένα μέτρο, ήρθαν 300 άτομα από το Μιλάνο και κυκλοφορούσαν για μέρες ελεύθεροι και έκαναν και αστεία.
Τώρα όλη η πόλη είναι φοβισμένη, κουρασμένη, εξουθενωμένη, οπότε στο νοσοκομείο πρέπει να διαχειριζόμαστε και τον φόβο. Αλήθεια, αντιλαμβάνεται κανένας τι βάρος σηκώνει στις πλάτες της μια νοσηλεύτρια που βρίσκεται συνέχεια σε ρυθμό πρωί πρωί-βράδυ και ξανά πρωί πρωί-βράδυ; Αλλά, τι τα θέλετε, εδώ ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου ζήτησε να γίνει απολύμανση και τον κάλεσε ο εισαγγελέας».

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ; ΤηςΤάσας Σιόμου

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ;

Δεν ήταν η Ελένη, η Ναούμα, η Σουλτάνα… Ήταν η μητέρα, ακούσαμε, που έχασε το γιο της στη Σιάτιστα από τον ιό κι έχασε κι αυτή τη ζωή της.
Τι κι αν ήταν η μητέρα;
Την πόρτα της, από το φόβο, δεν τόλμησε κανείς να τη χτυπήσει για να την ενθαρρύνει, την εβδομάδα της αναμονής των εξελίξεων του διασωληνωμένου γιου της.
Ούτε δεήσεις έγιναν για να εισακουστούν, αφού όλοι προσεύχονταν ή εύχονταν για τη δική τους σωτηρία.
Τι κι αν ήταν η μητέρα;
Ήταν ολόμονη στο χειρότερο άγγελμα θανάτου, αυτό του σπλάχνου της. Κανείς δεν πέρασε την αυλόπορτα, ούτε της χτύπησε το τζάμι.
Ο πολιτισμός του πένθους, ως σεβασμός στη ζωή, πήγε στράφι. Τα φαγητά της παρηγοριάς από τις γειτόνισσες και τους συγγενείς που άλλοτε συνοδεύονταν από το δάκρυ, δεν ετοιμάστηκαν.
Τα ψωμιά, οι πίτες, τα φαγητά ως τρόπος να λυθούν τα στόματα τα κλειδοστομιασμένα των πενθούντων, ώστε κάτι να κατεβεί για να μην αγιάσουν και κάτι να πουν για να μιλήσουν το βάσανό τους, δεν έφτασαν στο σπίτι.
Η σιωπηλή παρουσία των φίλων στους χαροκαμένους, έγινε ηχηρή απουσία και τα μάταια, ίσως, λόγια που θα ψέλλιζαν για να γίνει το βάσανο ελαφρύτερο και να παλευτεί ο χρόνος, δεν ειπώθηκαν. Εξανεμίστηκε, έτσι, η κουλτούρα της παρηγοριάς που σήμερα θα τη λέγαμε εθελοντισμό ή αλληλεγγύη.
Μόνο το υπηρεσιακό, παγερό φαγητό περίμενε , μάταια , έξω από την πόρτα.
Τί κι αν ήταν η τίκτουσα;
Μόνη μοιρολόγησε το γιο της. Δεν τον ξενύχτησε, δεν τον στόλισε, δεν τον φίλησε, δεν τον συνόδεψε στο στερνό ταξίδι, δεν του έκανε τη μακαρία, τούτες τις πρωτόγνωρες μέρες.
Η πανδημία της κηδείας μετατράπηκε σε μοναχική κηδεία, ή κηδεία συνοπτικών διαδικασιών, όπως κυνικά λέγεται. Και μόνη η μάνα να ήταν , η αγάπη της θα γινόταν συγκινημένο πλήθος.
Η παροιμία πως η πέτρα ραγίζει, μα ο άνθρωπος δεν ραγίζει, δεν έπιασε τόπο στην περίπτωσή της και σε μια βδομάδα έκανε τη δική της έξοδο από τη ζωή, για να συναντήσει, ίσως, το γιο της στο επέκεινα.
Τούτα τα λόγια, ας γίνουν οι χοές μας για τη γυναίκα που είχε τη μοίρα της Παναγίας, η οποία σήμερα γιορτάζει το πιο χαρμόσυνο άγγελμα της ζωής, την έλευση της νέας ζωής.
Και του χρόνου, όλοι στο μέτρημα…

Τάσα Σιόμου


Κορώνα - γράμματα η μοίρα της ανθρωπότητας

 
Παντελής Μπουκάλας ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Κορώνα - γράμματα η μοίρα της ανθρωπότητας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΣΧΟΛΙΟ
Κορώνα - γράμματα η μοίρα της ανθρωπότητας. Για εφιαλτική κυριολεξία πρόκειται, όχι για μακάβριο λογοπαίγνιο. Ο κορωνοϊός αφάνισε ήδη χιλιάδες ανθρώπους, απειλεί δε ασύγκριτα περισσότερους – και μάλιστα, προς το παρόν, κυρίως σε χώρες ακμαίες. Παγώνει ο νους, εικάζοντας τι θα συμβεί αν η νόσος αλώσει και την Αφρική ή την Ινδία με τους αναρίθμητους πένητες, που δεν έχουν καν πρόσβαση σε καθαρό νερό (ποιο σαπούνι), καθώς και χώρες εκθεμελιωμένες από τον πόλεμο: τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.
Αν παραδόθηκαν χωρίς σοβαρή αντίσταση κράτη όπως η Ιταλία και η Ισπανία, πού να βρεθεί σωστική αλληλεγγύη για τους έτσι κι αλλιώς παρίες του κόσμου τούτου. Πώς να σωθεί το Ιράν, λ.χ., έτσι όπως παγιδεύθηκε ανάμεσα στους μουλάδες (που κηρύσσουν ότι τον ιό τον κατασκεύασαν αμερικανικά εργαστήρια) και τους Αμερικανούς, που δεν αίρουν το καταστροφικό εμπάργκο και αντιπροτείνουν «φιλανθρωπική βοήθεια» επικοινωνιακού χαρακτήρα; Και πώς να αποφύγουν το μαζικό θανατικό οι Παλαιστίνιοι στην πυκνοκατοικημένη Λωρίδα της Γάζας, όταν, όπως δήλωσε ο διευθυντής του γραφείου του ΠΟΥ για την Παλαιστίνη, λόγω του πολύχρονου αποκλεισμού καταστράφηκε το σύστημα υγείας (δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά φάρμακα) και επιπλέον το 90% του νερού θεωρείται μεν πόσιμο, στην πραγματικότητα όμως είναι ακατάλληλο.
Ούτε η προηγούμενη κρίση, του 2008, οικονομικού κατ’ αρχάς χαρακτήρα, ούτε η τωρινή, που δεν αφήνει άθικτη καμία πτυχή της προσωπικής και συλλογικής ζωής, έπεισαν τον κόσμο να νιώσει κόσμος και να σκεφτεί σαν κόσμος, σαν ολότητα που αντιμετωπίζει τον ίδιο εχθρό, τη δε Ευρώπη να σκεφτεί και να φερθεί ευρωπαϊκά. Η Ιταλία είχε κάθε λόγο να περιμένει να εκδηλωθεί πρώτη, υλικά, η συνδρομή της Γερμανίας, όχι της Κίνας ή της Κούβας. Οταν επιστρέψει η κανονικότητα, θα έχει κάθε λόγο να διαμαρτυρηθεί. Γιατί η Γερμανία περιφρόνησε θεμελιώδη αρχή της Ε.Ε., απαγορεύοντας να εξαχθούν μάσκες και αναπνευστήρες ακόμη και σε χώρες-εταίρους. Και μόλις τώρα στέλνει κάποια εφόδια. Σ’ έναν πλανήτη παγκοσμιοποιημένο πλην παραδομένο στους εθνικισμούς, το μόνο που καθιστά σχετικώς κατανοητή την απουσία αλληλεγγύης προς άλλους λαούς είναι η αδιανόητη απουσία αλληλεγγύης ορισμένων ηγετών προς τον ίδιο τον λαό τους. Τραμπ, Τζόνσον, Ερντογάν, Χαμενεΐ, Μπολσονάρο, που έθεσαν το πολιτικάντικο συμφέρον τους πάνω από την υγεία των υπηκόων τους, ηγούνται της Διεθνούς των Κυνικών. Γι’ αυτό και το «κορώνα - γράμματα» δεν είναι λογοπαίγνιο.

Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης: «Υπερασπίζουμε το Δημόσιο Σχολείο»

Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης: «Υπερασπίζουμε το Δημόσιο Σχολείο»


Ανακοίνωση με τίτλο "Στεκόμαστε στο πλευρό των μαθητών μας - Ξεσκεπάζουμε τον εμπαιγμό του υπουργείου Παιδείας και με αφορμή όσα συμβαίνουν στην εκπαίδευση και την κοινωνία εξέδωσε ο «Εκπαιδευτικός Όμιλος - Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης».

Συγκεκριμένα αναφέρει:


«Μπροστά στην υπαρκτή απειλή της δημόσιας υγείας, εξαιτίας του νέου κορωνοΐού, η κυβέρνηση της ΝΔ επιβάλλει με καταιγιστικό ρυθμό απανωτά μέτρα. Γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας, λουκέτα σχεδόν παντού, μια ολόκληρη κοινωνία σε κατάσταση καραντίνας, 45.000 απολύσεις κλπ. Με τη συναίνεση όλων ανεξαιρέτως των κοινοβουλευτικών κομμάτων από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ ως και το ΚΚΕ, χτίζει ένα καθεστώς “έκτακτης ανάγκης” και ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό με το δόγμα της “ατομικής ευθύνης”. Επιχειρεί να συγκαλύψει έτσι τις εγκληματικές ευθύνες της για την πολιτική που εφάρμοσε εδώ και χρόνια και η οποία μετέτρεψε σε ερείπια το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, τη γύμνια και τη χρεοκοπία όλων των νεοφιλελεύθερων δογμάτων. Είναι η ίδια πολιτική που, ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων, παράλληλα τσάκισε την Παιδεία και την Κοινωνική Ασφάλιση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Από τα πρώτα περιοριστικά μέτρα που έθεσε σε εφαρμογή η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας ήταν το καθολικό κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων, δημόσιων και ιδιωτικών. Την επόμενη κιόλας μέρα η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ εξήγγειλε την έναρξη «εξ αποστάσεως» μαθημάτων. Μπροστά σ’ αυτές τις εξαγγελίες και με δεδομένη την κατάσταση που διαμορφώνεται στην κοινωνία επισημαίνουμε τα εξής.
1. Περισσεύει η υποκρισία και ο εμπαιγμός της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και η όψιμη αγωνία για τις χαμένες διδακτικές ώρες των μαθητών. Γιατί άραγε δεν επιδεικνύει το υπουργείο Παιδείας την ίδια αγωνία στην έναρξη κάθε χρονιάς, όταν χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών στα σχολεία όλων των βαθμίδων μένουν κενές εξαιτίας του καθεστώτος της αδιοριστίας που επικρατεί εδώ και πάνω από δέκα ολόκληρα χρόνια; Αν τα κενά και οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κάνουν φανερή, με τον πιο τραγικό τρόπο, την εγκατάλειψη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, άλλο τόσο έκδηλη και υπαρκτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στη Δημόσια Εκπαίδευση με τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς, που πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο, στερώντας από τους μαθητές τα στοιχειώδη μορφωτικά δικαιώματα. Ας αφήσει λοιπόν το υπουργείο Παιδείας την υποκρισία και τον εμπαιγμό κατά μέρος.
2. Πολύς λόγος γίνεται για την κάλυψη της διδακτέας ύλης και τη συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από απόσταση αυτή την περίοδο. Πρόκειται για μια κατεύθυνση που ύπουλα και υποδόρια το υπουργείο Παιδείας αφήνει να εξελίσσεται, εκμεταλλευόμενο λιγοστούς “προθύμους”. Πρέπει να τονίσουμε κατηγορηματικά πως καμία “εξ αποστάσεως εκπαίδευση” δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη ζωντανή και άμεση εκπαιδευτική πράξη. Η δια ζώσης διδασκαλία, αποτελεί ένα δύσκολο και πολυσύνθετο έργο που καλούνται να υλοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί καθημερινά μέσα στην τάξη με τους μαθητές τους. Ένα τέτοιο περίπλοκο έργο δεν μπορεί ούτε κατ’ ελάχιστο να αντικατασταθεί από τις νέες τεχνολογίες και τα κυβερνητικά σχέδια για “εξ αποστάσεως”. Μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον περιορισμών, απαγορεύσεων και πρωτόγνωρου εγκλεισμού της νέας γενιάς μια τέτοια κατεύθυνση μόνο πρόσθετες ψυχικές και συναισθηματικές πιέσεις μπορεί να δημιουργήσει, πολύ περισσότερο για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου που βρίσκονται μπροστά στο αβέβαιο μέλλον των πανελλαδικών εξετάσεων, των “ιερών αγελάδων” του εκπαιδευτικού συστήματος! Αυτό που απαιτείται τώρα είναι η ολόπλευρη και ουσιαστική στήριξη των παιδιών. Να παρθεί απόφαση για δραστικό περιορισμό της εξεταστέας ύλης των πανελλαδικών εξετάσεων, όποτε κι αν αυτές πραγματοποιηθούν.
3. Πάνω στο έδαφος της εξελισσόμενης επιδημίας τα κυβερνητικά επιτελεία απεργάζονται σχέδια για την επόμενη μέρα. Αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που θα πέσουν πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν τις συνέπειες της βάρβαρης πολιτικής τους. Είναι από καιρό γνωστές και διακηρυγμένες οι προθέσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας να αξιοποιήσει τέτοιες μεθόδους της λεγόμενης εξ αποστάσεως διδασκαλίας για να περιορίσει τις προσλήψεις εκπαιδευτικών. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από το αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά στα σχολεία!
4. Το υπουργείο Παιδείας εξαγγέλλει μαθήματα από απόσταση μέσω διαδικτύου και με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Πέρα από την προχειρότητα των εξαγγελιών και τις πραγματικές δυνατότητες υλοποίησης ενός τέτοιου σχεδίου, η ηγεσία του υπουργείου αδιαφορεί πλήρως για τη δυνατότητα καθολικής πρόσβασης μαθητών αλλά και εκπαιδευτικών στα μέσα αυτά. Η πολιτική του υπουργείου προσθέτει νέα εμπόδια σε μια καθόλου αμελητέα μερίδα μαθητών που προέρχονται από τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα και οι οποίοι δεν έχουν, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία, πρόσβαση στο διαδίκτυο και σε Η/Υ λόγω του αυξημένου κόστους. Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει τους ταξικούς φραγμούς, αποκλείοντας τα παιδιά των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων, μια τέτοια πολιτική έρχεται να εντείνει την κατεύθυνση αυτή. Να προχωρήσει λοιπόν το υπουργείο Παιδείας αμέσως στη δωρεάν προμήθεια όλων των μαθητών και εκπαιδευτικών με τον απαιτούμενο εξοπλισμό και δωρεάν πρόσβασης στο διαδίκτυο τώρα! Να θυμίσουμε πως στα χρόνια των μνημονίων η ΝΔ του Σαμαρά είχε κάνει σημαία της το σύνθημα “υπολογιστής και ίντερνετ σε όλα τα παιδιά”. Τι εμποδίζει το υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει σε ένα τέτοιο μέτρο τώρα μάλιστα που “βγήκαμε από τα μνημόνια”;
5. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται είναι πολύ δυσμενείς για τα λαϊκά στρώματα. Η κυβερνητική πολιτική και τα μέτρα που επιβάλλονται είναι αντιλαϊκά. Η πολιτική του υπουργείου Παιδείας, ανεξάρτητα από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, βρίσκεται διαχρονικά και τώρα ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, χτυπά το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών δέχονται πολλαπλά πλήγματα οφείλουμε να υπερασπίσουμε το δημόσιο σχολείο. Να στηρίξουμε έμπρακτα και με κάθε πρόσφορο τρόπο τους μαθητές μας στις δύσκολες αυτές συνθήκες χωρίς τυμπανοκρουσίες και στο μέτρο που μας αναλογεί, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την υποκρισία της κυβερνητικής πολιτικής. Θεωρούμε σημαντική την άμεση επικοινωνία, επαφή και στήριξη των μαθητών μας, αξιοποιώντας όλα τα δυνατά μέσα. Η στήριξη της νέας γενιάς και η υπεράσπιση των μορφωτικών της δικαιωμάτων συνδέεται αναπόσπαστα με την άμεση διεκδίκηση συγκεκριμένων αιτημάτων.
Απαιτούμε:
- Ολόπλευρη και ουσιαστική μέριμνα και στήριξη (οικονομική, προνοιακή κλπ) των μαθητών και των οικογενειών τους, ιδιαίτερα των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων
- Καθολική πρόσβαση μαθητών και εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες. Με την ευθύνη του υπουργείου να εξοπλιστούν δωρεάν όλοι οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί με Η/Υ και πρόσβαση στο διαδίκτυο
- Να μειωθεί δραστικά η εξεταστέα ύλη στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα της Γ’ Λυκείου. Καμία συζήτηση για αντικατάσταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τις εξ αποστάσεως μεθόδους. Να παρθούν άμεσα μέτρα (ματαίωση των προαγωγικών εξετάσεων κλπ), που θα αποφορτίσουν την πίεση μαθητών και εκπαιδευτικών».
25 Μάρτη 2020
Εκπαιδευτικός Όμιλος – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020

Κάπου που δεν ταξίδεψα ποτέ − του Ε.Ε. Κάμμινγκς

Κάπου που δεν ταξίδεψα ποτέ − του Ε.Ε. Κάμμινγκς

Μετάφραση: Κώστας Λιννός
ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΠΟΤΕ
(SOMEWHERE I HAVE NEVER TRAVELLED)
κάπου που δεν ταξίδεψα ποτέ, πρόθυμα πέρα
από κάθε εμπειρία, τα μάτια σου έχουν τη σιωπή τους:
στην πιο λεπτή σου χειρονομία υπάρχουν πράγματα που με περιβάλλουν,
ή που δεν μπορώ ν’ αγγίξω γιατί είναι πολύ κοντινά
το πιο ανεπαίσθητο βλέμμα σου εύκολα θα με απεγκλωβίσει
παρόλο που έχω κλείσει τον εαυτό μου όπως τα δάχτυλα·
ανοίγεις πάντα πέταλο−πέταλο εμένα καθώς η Άνοιξη ανοίγει
(αγγίζοντας επιδέξια, μυστηριακά) το πρώτο της τριαντάφυλλο
ή αν η επιθυμία σου είναι να με κλείσεις, εγώ
και η ζωή μου θα σφαλιστούμε πολύ όμορφα, ξαφνικά,
όπως όταν η καρδιά αυτού του λουλουδιού φαντάζεται
το χιόνι να πέφτει παντού με προσοχή·
τίποτα απ’ ό,τι μπορούμε ν’ αντιληφθούμε σε τούτο τον κόσμο δεν είναι
ισάξιο με τη δύναμη της σφοδρής σου ευθραυστότητας: που η υφή της
με συναρπάζει με το χρώμα των τόπων της,
προσφέροντας τον Θάνατο και το Για Πάντα με κάθε ανάσα
(δεν ξέρω τι είναι αυτό σε σένα που κλείνει
κι ανοίγει· μόνο κάτι μέσα μου καταλαβαίνει
πως η φωνή των ματιών σου είναι βαθύτερη απ’ όλα τα τριαντάφυλλα)
καμία, ούτε καν η βροχή, δεν έχει τόσο μικρά χέρια

Τρίτη 10 Μαρτίου 2020

ΑΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

ΑΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Εργοδότες και υπουργεία παίζουν με τις ζωές μας!
Με τον αγώνα μας να τους σταματήσουμε!


Με αφορμή την έξαρση της εποχικής γρίπης και του κοροναϊού αποκαλύπτεται σε όλο του το μέγεθος από τη μια το τεράστιο ζήτημα με τις ελλείψεις σε όλες τις βαθμίδες της πρωτοβάθμιας υγείας, αλλά και τις χρόνιες ελλείψεις στα σχολεία, τόσο στον εξοπλισμό (υλικά υγιεινής και καθαριότητας) όσο και στο απαραίτητο προσωπικό (καθαρίστριες, σχολίατροι κ.α.) και από την άλλη το τεράστιο ζήτημα με τις άδειες των αναπληρωτών, συμβασιούχων εκπαιδευτικών. Σε μια συγκυρία τόσο κρίσιμη για την υγεία όλων μας, η ανυπαρξία επαρκών αδειών για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που στελεχώνουν αυτή τη στιγμή τα δημόσια σχολεία και αποτελούν παραπάνω από το ¼ του εκπαιδευτικού δυναμικού, δεν μας αγανακτεί, μας εξοργίζει και έρχεται να συμπληρώσει τον χάρτη των λειψών αδειών για τους αναπληρωτές που διεκδικούμε εδώ και χρόνια: αδειών ανατροφής και ασθένειας τέκνου, αναρρωτικών αδειών, αδειών για χρόνια νοσήματα, συνδικαλιστικών και πάει λέγοντας.

Αυτή τη στιγμή είναι προκλητικό το υπουργείο να ζητάει από τους εκπαιδευτικούς να μην παρουσιαστούν στην δουλειά τους αν νοσήσουν από την εποχική γρίπη ή τον κοροναϊό όταν έχουν μόνο 15 ημέρες αναρρωτική άδεια όλη τη σχολική χρονιά, από τις οποίες για τις πρώτες 3 μέρες χάνουν και το μισό ημερομίσθιο. Στην περίπτωση των εκπαιδευτικών που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ή έχουν κάποιο χρόνιο νόσημα, που αυξάνεται και ο κίνδυνος για την υγεία τους, και πάλι οι άδειες είναι λιγότερες.

Το υπουργείο κρατάει απαράδεκτη στάση αδιαφορίας όταν δεν υπάρχει άδεια επαπειλούμενης κύησης για την έγκυο μητέρα, ούτε άδεια ασθένειας τέκνου Φυσικά η άδεια ανατροφής είναι ελάχιστη (μόνο 3.5 μήνες) ενώ η άδεια πατρότητας είναι ανύπαρκτη.

Όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα το σταυροδρόμι στην/ στον αναπληρώτρια/ ή εκπαιδευτικό: ΔΟΥΛΕΙΑ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. Οι αναπληρωτ(ρι)ες εκβιάζονται σε άδειες άνευ αποδοχών, ενσήμων και προϋπηρεσίας για να μην χάσουν την θέση τους ή οδηγούνται σε παραίτηση και σε οικονομική εξαθλίωση. Αυτή η πολιτική επιλογή εκβιασμού και τιμωρίας προς τους εκπαιδευτικούς που ενδέχεται να αρρωστήσουν, να έχουν κάποιο χρόνιο νόσημα ή να γίνουν γονείς –για να μην αναφερθούμε και στις συνδικαλιστικές άδειες, η χρήση των οποίων είχε ως αποτέλεσμα να κοπούν από αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς προϋπηρεσίες μηνών παράνομα και αυθαίρετα στα κρυφά- είναι πολιτικές των κυβερνήσεων που ακολουθούν πιστά τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ και επιδιώκουν να καθιερώσουν την ελαστική εργασία σε όλους τους χώρους δουλειάς και να καταστήσουν τους εργαζόμενους λάστιχα, αναλώσιμους και επισφαλείς, να κινούνται αέναα στο φάσμα μεταξύ ανεργίας-εργασίας.

Είναι απαράδεκτο αυτή τη στιγμή να απειλούμαστε μετά από 5-10-15 χρόνια αναπλήρωσης με απόλυση ή παραίτηση από το υπουργείο γιατί αρρωστήσαμε ή γινόμαστε γονείς. Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές μας και την εργασία μας.

Απαιτούμε:

·         Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τις άδειες εδώ και τώρα!
·         Εξίσωση των δικαιωμάτων για όλους τους ελαστικά εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα προς τα πάνω με αυτά των μόνιμων και αορίστου χρόνου συναδέλφων
·         Πλήρη προστασία της μητρότητας – 9μηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας
·         Πλήρη προστασία της κύησης, ακώλυτη χορήγηση γονικών αδειών και άδειας ασθένειας τέκνου και 5μηνης άδειας επαπειλούμενης κύησης με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας
·         Πλήρη καταβολή μισθού και ενσήμων κατά τη διάρκεια της άδειας τοκετού και λοχείας δίχως τον περιορισμό των 200 ενσήμων τη διετία - Κανένας αποκλεισμός από παροχές μητρότητας για τις άνεργες συναδέλφισσες - Αύξηση της άδειας κύησης και λοχείας σε περιπτώσεις πολύδυμης κύησης και πολυτεκνίας -Συμπερίληψη των περιπτώσεων υιοθεσίας
·         Αναδρομική προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων για όσες/ όσους εξαναγκάστηκαν σε χρήση των αδειών άνευ αποδοχών
·         Άμεση κατάργηση των περιορισμών που μπαίνουν στο δικαίωμα της αναρρωτικής άδειας των συναδέλφων.
·         Εξίσωση των αδειών για χρόνια νοσήματα και ειδική μέριμνα για τους συναδέλφους που θα νοσήσουν από τον κορονοϊό με χρόνιο νόσημα
·         Να μην περικοπεί σε κανέναν εκπαιδευτικό η προϋπηρεσία του εφόσον έχει κάνει χρήση συνδικαλιστικής άδειας
·         Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους/όλες!

Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε!
ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020

Μαξ Μέρτεν, ο «χασάπης» της Θεσσαλονίκης

Μαξ Μέρτεν (1911-1976) υπήρξε υψηλόβαθμος Ναζί, που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Ήταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο κολαστήριο του Άουσβιτς, ενώ είχε ευθύνη για αναρίθμητες αρπαγές και λεηλασίες των περιουσιών τους, που η συνολική τους αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα, ποσό τεράστιο για την εποχή αυτή. Ένα τμήμα του θησαυρού αυτού στάλθηκε στη Γερμανία και το υπόλοιπο θάφτηκε κάπου στη Βόρειο Ελλάδα, σύμφωνα με εκτιμήσεις.
Τον Μάιο του 1957, όντας υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Δυτικής Γερμανίας, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ως τουρίστας, για να αναζητήσει, κατά μία εκδοχή, τον κρυμμένο θησαυρό. Αναγνωρίστηκε από κάποια θύματά του και συνελήφθη, με εντολή του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Τούση, καθώς εκκρεμούσε εις βάρος του ένταλμα σύλληψης από το 1947 για εγκλήματα πολέμου.
Σχεδόν αμέσως με την προφυλάκισή του άρχισαν οι πιέσεις από τη γερμανική πλευρά για την απελευθέρωσή του. Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή έδειξε να υποχωρεί. Οι δύο χώρες ήταν τώρα στο ίδιο στρατόπεδο ως μέλη του ΝΑΤΟ και η φτωχή Ελλάδα ήταν εξαρτημένη οικονομικά από τη Δυτική Γερμανία (μετανάστες, δάνεια κλπ). Οι πιέσεις εντάθηκαν τον Νοέμβριο του 1958, όταν ο Καραμανλής επισκέφθηκε επίσημα τη Βόννη, προκειμένου να διαπραγματευτεί τη σύναψη δανείου, ύψους 200.000.000 μάρκων.
Τον Ιανουάριο του 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή εισάγει στη Βουλή και ψηφίζει νόμο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου», με τη δικαιολογία ότι «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία», όπως δήλωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας. Η αντιπολίτευση, με προεξάρχοντες τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (Κόμμα Φιλελευθέρων), Ηλία Τσιριμώκο (ΕΔΑ) και Σταύρο Ηλιόπουλο (ΕΔΑ), καταγγέλλει την «αμνήστευση των εγκληματιών του ελληνικού λαού» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει υποκύψει σε πιέσεις της δυτικογερμανικής κυβέρνησης, πράγμα το οποίο αρνείται ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ.
Υπό την πίεση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης («Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της» έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου) η κυβέρνηση υπαναχωρεί και εξαιρεί τον Μέρτεν από την εφαρμογή του νόμου (ν.δ. 3933/1959).
Στις 11 Φεβρουαρίου 1959 αρχίζει η δίκη του Μαξ Μέρτεν στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματικών Πολέμου της Αθήνας. Προκαλεί διεθνές ενδιαφέρον και την παρακολουθούν άγγλοι νομομαθείς και απεσταλμένοι των μεγαλύτερων εφημερίδων του κόσμου. Ο Μέρτεν ακούει με ολύμπια ψυχραιμία το κατηγορητήριο και δηλώνει αθώος. Οι μάρτυρες κατηγορίας που παρελαύνουν απαριθμούν τα εγκλήματα που διέπραξε στη Θεσσαλονίκη, ενώ μόλις τρεις μάρτυρες καταθέτουν υπέρ του. Στις 5 Μαρτίου 1959, ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, συνταγματάρχης Κοκορέτσας, διαβάζει την ετυμηγορία ενοχής του κατηγορουμένου. Στον Μέρτεν επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 25 ετών κατά συγχώνευση.

Οι πιέσεις των Γερμανών για την αποφυλάκιση του Μέρτεν φθάνουν στο αποκορύφωμά τους. Η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται στη Βόννη ότι μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος θα τον απελευθερώσει. Ο Καραμανλής διστάζει να προχωρήσει στην αποφυλάκιση του Μέρτεν, επειδή βρίσκεται προφυλακισμένος (θύμα πολιτικής δίωξης) ένας από τους πρωτεργάτες της Αντίστασης, ο Μανώλης Γλέζος. Η κατάλληλη στιγμή ήλθε τον Αύγουστο του 1959. Με τον νόμο 4016, η κυβέρνηση τροποποίησε τη σχετική νομοθεσία (ν.δ. 3933/1959), με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς».
Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν πλήρως, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων. Ο «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, τα γερμανικά έντυπα «Ηχώ του Αμβούργου» και «Ντερ Σπίγκελ» δημοσιεύουν αποσπάσματα της κατάθεσής του στις γερμανικές αρχές και προκαλούν σεισμό πολλών Ρίχτερ στην Αθήνα. Ο Μέρτεν ισχυριζόταν ότι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών και εξ απορρήτων του Δημήτριος (Τάκος) Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα το γένος Λεοντίδη και ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών. Η ελληνική κυβέρνηση διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον Μέρτεν, το ίδιο και η γερμανική. Στη Βουλή τα πνεύματα ανάβουν. Βουλευτές της ΕΡΕ επιτίθενται κατά συναδέλφων τους της ΕΔΑ, που ήταν τότε αξιωματική αντιπολίτευση. Σημειώνονται συμπλοκές και η συνεδρίαση διακόπτεται (16 Οκτωβρίου 1960).
Τρεις από τους θιγόμενους, το ζεύγος Μακρή και ο Θεμελής, προχώρησαν σε μηνύσεις, όχι στα γερμανικά δικαστήρια, αλλά στα ελληνικά και πέτυχαν την ερήμην καταδίκη του Μέρτεν για συκοφαντική δυσφήμιση. Πάντως, η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε ότι ο Μακρής ως δικηγόρος στην κατοχική Θεσσαλονίκη είχε πολύ καλές σχέσεις με τους Γερμανούς, η σύζυγός του Δοξούλα ήταν γραμματέας του Μέρτεν και ο Θεμελής διορισμένος Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν βρέθηκε το παραμικρό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Μέρτεν.
Ο Μέρτεν απασχόλησε και μεταθανάτια την Ελλάδα, με τη μεγάλη κινητοποίηση του 2000 για την ανεύρεση του εβραϊκού θησαυρού της Θεσσαλονίκης, που σύμφωνα με κάποια πληροφορία, βρισκόταν στο βυθό στ' ανοιχτά της Φοινικούντας Μεσσηνίας. Την πληροφορία φέρεται να έδωσε σε έλληνα συγκρατούμενο ο ίδιος ο Μέρτεν. Ο θησαυρός δεν βρέθηκε ποτέ.
Πηγή: sansimera

Αύξηση ορίου ηλικίας στα 68, το 2024

Αύξηση ορίου ηλικίας στα 68, το 2024

ΡΟΥΛΑ ΣΑΛΟΥΡΟΥ
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
To εφιαλτικό σενάριο αύξησης του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα, στα 72, «φωτογραφίζει η αναλογιστική μελέτη που συνοδεύει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Η αρχή μάλιστα θα γίνει εντός της επόμενης 5ετίας, με το όριο να αυξάνεται στα 68 έτη, μέσα στο 2024. Η πρόβλεψη αυτή στηρίζεται στη διάταξη του νόμου Κατρούγκαλου, που δεν καταργήθηκε και προβλέπει ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων θα ανακαθορίζονται σύμφωνα με τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας».
Oπως μάλιστα επισημαίνουν οι συντάκτες της μελέτης, σημείο αναφοράς είναι η ηλικία των 65 ετών, σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της Eurostat. Και η έναρξη της διάταξης, βρίσκει εφαρμογή στις αναλογιστικές προβολές, το έτος 2024. Το επίσης όχι και τόσο μακρινό 2036, το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανεβεί περαιτέρω, στα 69 έτη, και θα αυξάνεται κατά ένα ακέραιο έτος, το 2045, φθάνοντας τα 70, το 2057 (στα 71) και το 2066 που θα φθάσει τελικά το 72ο έτος ηλικίας των ασφαλισμένων.
Οι δύο κρίσιμοι παράγοντες
Η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων ατόμων στο σύνολο του πληθυσμού ως αποτέλεσμα δύο βασικών μεταβλητών, του προσδόκιμου ζωής και του δείκτη γονιμότητας, αναμένεται να φέρει αναπόφευκτα τόσο τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και τη χώρα μας, μέχρι το 2070, αντιμέτωπες με δραματικές εξελίξεις και άμεσες συνέπειες στα ασφαλιστικά τους συστήματα.
Στην ίδια, πρόσφατη αναλογιστική μελέτη, αναφέρεται ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας από 10,729 εκατομμύρια το 2018 μειώνεται σε 8,453 εκατομμύρια το 2070. Επιπλέον, ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων σχεδόν διπλασιάζεται σε 30 χρόνια και συγκεκριμένα αυξάνεται από 34,4 το 2018, σε 63,4 το 2050 και στη συνέχεια μειώνεται σε 58,4 το 2070. Επίσης το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση, για τους άνδρες, αναμένεται να αυξηθεί από 79,0 το 2018 σε 86,3 το 2070 και για τις γυναίκες από 84,1 το 2018 σε 90,1 το 2070.
Το προσδόκιμο ζωής της ηλικίας 65 ετών των ανδρών αναμένεται να αυξηθεί από 18,7 το έτος βάσης σε 23,7 στο τέλος της περιόδου προβολής, ενώ για τις γυναίκες από 21,5, σε 26,4. Το προσδόκιμο ζωής των 65 ετών αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις αναλογιστικές προβολές, καθώς η νομοθετημένη ηλικία συνταξιοδότησης συνδέεται αυτόματα με το πόσα χρόνια εκτιμάται ότι θα καταβάλλεται η συνταξιοδοτική παροχή. 
Τις μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό τα αμέσως επόμενα χρόνια, φωτογραφίζει και πρόσφατη μελέτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης με αιχμή την περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και το «σφράγισμα» κάθε «παραθύρου» που παραμένει ακόμη ανοικτό και οδηγεί στην πρόωρη έξοδο από την αγορά εργασίας. Μάλιστα, ο ΟΟΣΑ συνιστά να δοθούν στους εργαζομένους κίνητρα ώστε να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμα και μετά τη συμπλήρωση των προβλεπόμενων αυξημένων ορίων ηλικίας.
Ειδικά δε, στη χώρα μας, η γήρανση του πληθυσμού σε συνδυασμό με την έξαρση των ελαστικών μορφών απασχόλησης αποτελούν την ενεργή νάρκη στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος, παρότι η ίδια αναλογιστική μελέτη θεωρήθηκε ότι έβαλε τη σφραγίδα της για την επιβεβαίωση της βιωσιμότητάς του.
Η «Κ» έχει παρουσιάσει πρόσφατες μελέτες του ομότιμου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου και του αναλογιστή Βασίλη Μπέτση (υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου) που δείχνουν τις αδυσώπητες συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος, στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Σε μία από αυτές, οι δύο επιστήμονες προσδιόριζαν την  επιβάρυνση του ασφαλιστικού εξαιτίας του δημογραφικού στα 50 δισ. μέχρι το 2065, ενώ εκτιμούν ότι οι ετήσιες απώλειες εισφορών λόγω της πλήρους κυριαρχίας των ελαστικών μορφών απασχόλησης φθάνουν τα 2,5 δισ.
Αναλυτικά, εκτιμώντας ότι το προσδόκιμο ζωής θα αυξάνεται μέχρι το 2065 και διατηρώντας τις άλλες  οικονομικές και δημογραφικές παραμέτρους σταθερές, υπολόγισαν ότι το σύστημα θα επιβαρυνθεί κατά την περίοδο 2017-2065, μόνο εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, κατά 49,4 δισ. σε παρούσες αξίες. Δηλαδή, η αναλογιστική υποχρέωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης θα αυξηθεί κατά 49,4 δισ. Η συνολική αυτή επιβάρυνση μεταφράζεται σε περίπου 1 έως 1,25 δισ. ευρώ αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών ανά δεκαετία σε σταθερές τιμές.
Ως εκ τούτου, για τη χρηματοδότηση της επιβάρυνσης του συστήματος, εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, θα πρέπει να βρεθούν επιπλέον πρόσθετοι πόροι ύψους 0,5% του ΑΕΠ (θεωρώντας ότι ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ θα είναι 1,5% για την περίοδο 2017-2065).
Μέτρα-σοκ
Σε διαφορετική περίπτωση, για την αντιστάθμιση του ελλείμματος απαιτούνται εφιαλτικά μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων κατά 30%, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 73 έτη έως το 2060, η αύξηση των εισφορών για την κύρια σύνταξη από 20% που είναι σήμερα σε 27% (δηλαδή αύξηση κατά 35%) και στην επικουρική από 6% σε 8,1%. Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο δυσοίωνο, εάν προστεθούν και οι συνέπειες της επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης στην εγχώρια αγορά εργασίας. Οι κ. Ρομπόλης και Μπέτσης εκτιμούν τις ετήσιες απώλειες που προκαλούν οι  ευέλικτες μορφές απασχόλησης σε ΕΦΚΑ και ΕΤΕΑΕΠ, σε πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, ενώ υπογραμμίζουν πως η εξέλιξη των στοιχείων της αγοράς εργασίας δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια η εικόνα θα επιδεινωθεί. Το ποσό αυτό μέχρι το έτος 2055 φθάνει τα 65,6 δισ., 48 δισ.  από την κύρια σύνταξη και 17,6 δισ. από την επικουρική σύνταξη.
Έντυπη