Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Η ευαισθησία του ΥΠΑΙΘ, οι εξετάσεις και οι τίτλοι σπουδών των ιδιωτικών σχολείων

 

Χρήστος Κάτσικας



Γίνεται αντιληπτό ότι φέτος θα προκύψει από τις Γ' Λυκείου πολλών ιδιωτικών σχολείων ένας «στρατός αρίστων» που θα μοριοδοτούνται με 1000 μόρια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και θα καταλαμβάνουν τις θέσεις μαθητών, κυρίως από δημόσια σχολεία. Το ίδιο πλέον θα συμβαίνει και με την πρόσβαση στα δημόσια ΙΕΚ, καθώς η εισαγωγή σε αυτά εξαρτάται από το βαθμό του απολυτηρίο
Μόνο ως προσχηματική και υποκριτική μπορεί να θεωρηθεί η «ευαισθησία» της Υπουργού Παιδείας στο θέμα της μη πραγματοποίησης για φέτος των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας.

Και το λέμε αυτό καθώς φαίνεται ότι το ΥΠΑΙΘ ικανοποίησε, επιτέλους, ένα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά δίκαιο αίτημα της ΟΛΜΕ, καθώς και των Ενώσεων Γονέων και των συλλογικοτήτων των μαθητών.

Ωστόσο, είναι φανερό, ότι η υποχώρηση του ΥΠΑΙΘ στο θέμα των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων, σε ένα θέμα, δηλαδή, που είναι για την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας η «ιερή αγελάδα» της εκπαίδευσης (όπως το ίδιο, βέβαια, την αντιλαμβάνεται) δεν τροφοδοτήθηκε από καμιά παιδαγωγική ευαισθησία, αλλά κυρίως από μια διάθεση κατευνασμού των μαθητών και των οικογενειών τους που είναι στα «κάγκελα» με την πολιτική του υπουργείου, τόσο στο θέμα της διαχείρισης της πανδημίας στα σχολεία όσο και στο θέμα των συνεχών αντιεκπαιδευτικών παρεμβάσεων.

Και πως μπορεί η μη πραγματοποίηση των εσωτερικών αυτών εξετάσεων να είναι προϊόν της ευαισθησίας του υπουργείου Παιδείας όταν το ίδιο νομοθετεί την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και κόβει χιλιάδες θέσεις εισακτέων από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, οδηγώντας τους «αποτυχόντες» στους επιχειρηματίες της γνώσης, τους κολλεγιάρχες;

Και ποια παιδαγωγική και εκπαιδευτική ευαισθησία μπορεί να έχει το υπουργείο Παιδείας όταν στη γωνία περιμένει η περίφημη Τράπεζα Θεμάτων που θα κάνει τη φοίτηση στο Λύκειο και την πρόσβαση στις Ανώτατες Σχολές ένα ακριβό σπορ μόνο για αυτούς που θα αντέχουν οικονομικά την πλήρη φροντιστηριοποίηση του Λυκείου;

Έτσι είναι τα πράγματα και μπορεί να τα δει όποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του.

Ωστόσο, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) δίνει στις προθέσεις του υπουργείου Παιδείας και μια άλλη παράμετρο που μένει στο περιθώριο των συζητήσεων.

Τι ισχυρίζεται η ΟΙΕΛΕ; Η απόφαση της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως να μη διεξαχθούν φέτος προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την έκδοση χιλιάδων αμφίβολης εγκυρότητας δήθεν άριστων τίτλων από τα ιδιωτικά σχολεία, καθώς θα μετρούν μόνο οι βαθμοί των τετραμήνων. Σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, η Υπουργός προσφέρει «ένα ακόμη δώρο στους σχολάρχες αφού με το νόμο τον οποίο ψήφισε το καλοκαίρι του 2020, τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν ως ανεξέλεγκτα "μαγαζιά" όπου πωλείται η γνώση, οι βαθμοί και οι τίτλοι σε πρόθυμους πελάτες».

Γνωρίζοντας πλέον την κατάσταση μέσα σε πολλά ιδιωτικά σχολεία, όπου οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί τελούν σε καθεστώς ασφυκτικών πιέσεων, είναι πολύ πιθανό ότι θα έχουμε σαφή νόθευση βαθμολογιών, καθώς δεν υπάρχει κανένας δημόσιος έλεγχος της εγκυρότητας των διαδικασιών έκδοσης απολυτηρίων, ειδικά στη Γ' Γυμνασίου και στο Λύκειο, που ζητά η ΟΙΕΛΕ αλλά και πολλοί κοινωνικοί φορείς.

πηγή:https://www.efsyn.gr/node/291567

Κυριακή 25 Απριλίου 2021

«Ισοπέδωσις Γυμνασίου» - Παλαιό Γυμνάσιο Καστοριάς (του Πέτρου Μάνου)

 

«Από τινων ημερών ήρχισεν επί τέλους η πολυθρύλητος ισοπέδωσις του Γυμνασίου μας…»

Προφητικός έμελλε να αποδειχτεί ο τίτλος του δημοσιεύματος αυτού, του 1920, που αναγγέλλει την έναρξη της «πολυθρύλητης ισοπέδωσης» της.. πλατείας του νεόδμητου κτιρίου του (Ημι)γυμνασίου1.

Κάποιοι, βέβαια, από τους αναγνώστες αυτής της είδησης, οι οποίοι –προ πενταετίας – είχαν δει το κτίριο να χτίζεται, δεν φαντάζονταν ότι, πενήντα χρόνια μετά, θα έβλεπαν την ισοπέδωση του ίδιου του σχολείου που αποτέλεσε το καύχημα της πόλης, στα πρώτα βήματα του ελεύθερου βίου της.

Στη διάρκεια της μίας ακόμα πεντηκονταετίας που μεσολάβησε από τότε, πολύς λόγος έχει γίνει για τα  συναισθήματα θλίψης και νοσταλγίας που προκάλεσε το γεγονός αυτό, ιδιαίτερα σ’ εκείνους που πέρασαν από τα θρανία του.

  1.   Το Γυμνάσιο στην αρχική του μορφή [φωτ.  Δ. Γκολίτσης)

Το  «μέγαρον αυτό της Παιδείας», υπήρξε ένα κτίριο-κόσμημα, καρπός και μνημείο συλλογικής προσπάθειας της τότε «Κοινότητος Καστορίας», καθώς, με τα νεοκλασικά και εκλεκτικιστικά χαρακτηριστικά του, απέπνεε αέρα ευρωπαϊκό·  ένα ακόμα αριστουργηματικό κτίριο του Δροσοπηγιώτη κάλφα Αθ. Παπαστυλιάδη, έργο του οποίου την επόμενη χρονιά (1916) υπήρξε και το επιβλητικό καμπαναριό της Μητρόπολης.

Στη φάση αυτή, τρία σχετικά δημοσιεύματα της εφημερίδας «Καστορία» (7/3, 16/8 και 2/9/1920), αναφέρονται στο σχέδιο διαμόρφωσης του αυλόγυρου του σχολείου, στον εσωτερικό και εξωτερικό ελαιοχρωματισμό του και στην ανάγκη  «ισοπέδωσης και ανθρωπισμού» της πλατείας του.

Σήμερα, η «ασχημία» και ο απαραίτητος «ανθρωπισμός» της πλατείας, σχετίζονται με το χρονίζον πρόβλημα της μετατροπής της σε χώρο στάθμευσης. Η οριστική αντιμετώπιση αυτού του θέματος (η οποία προσκρούει σε ζητήματα πρόσβασης, που επικαλούνται ορισμένοι περίοικοι), θα κρίνει και την ικανότητά μας ως διαχειριστών μιας τέτοιας κληρονομιάς. Σχετικές, πάντως, προσπάθειες από αρμόδιους φορείς κατά το παρελθόν, αν και φιλότιμες, δεν τελεσφόρησαν.

 

Το διπλό απαγορευτικό δεν έφερε αποτέλεσμα. Η πράσινη πινακίδα, που απαγόρευε την είσοδο και στάθμευση στον αρχαιολογικό χώρο, εδώ και πολύ καιρό έχει αφαιρεθεί. Διακρίνονται και τα ίχνη από τα κολωνάκια που είχαν τοποθετηθεί παλαιότερα (φωτ. 1/7/2019)

Δεκαετία του ’30. Το Γυμνάσιο με την προσθήκη των δύο πτερύγων εκατέρωθεν του κτιρίου, στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας.

[φωτ. Λ. Φραντζής, Εθνικό Λαογραφικό & Ιστορικό Αρχείο]

Η δυτική πτέρυγα του Γυμνασίου. (Η Κουμπελίδικη, μετά το βομβαρδισμό της από την Ιταλική αεροπορία, το 1940 και την καταστροφή του τρούλου της, αναστηλώθηκε το 1949, από τον καθηγητή Στ. Πελεκανίδη)

[φωτ. Δ. Παπαδήμος, δεκαετία 1960,  Ε.Λ.Ι.Α.]

Όσον αφορά την «εν μία νυκτί» κατεδάφιση του Γυμνασίου, αυτή δεν υπήρξε «κεραυνός εν αιθρία». Το έδαφος είχε προλειάνει η ισοπέδωση ενός άλλου μεγαλοπρεπούς σχολικού κτιρίου, της «Μεγάλης» Ελληνικής Σχολής,2 το 1958. Ακολουθήσαν δημοσιεύματα περί «ακαταλληλότητας» και «επικινδυνότητας» και του κτιρίου του Γυμνασίου, τα οποία έκαναν ρητά λόγο για κατεδάφισή του.

 «..πλάι στην Γκουμπελίδικη, το κομψοτέχνημα αυτό της Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής,

το Γυμνάσιο φαντάζει σαν παλαιού καιρού μελαγχολικό απ την εγκατάλειψι υπόλειμμα που, και λόγω της σημασίας του και λόγω της θέσεώς του δεν τιμά την πόλι μας ούτε και μας τους ίδιους..»

(απόσπασμα από «Έκκληση»  για οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση του νέου Γυμνασίου)

[φωτ. Δ. Παπαδήμος, δεκαετία ’60,  Ε.Λ.Ι.Α.]

«.. πρέπει να κατεδαφισθή και να ανεγερθή περίλαμπρο πνευματικό ίδρυμα» (ό.π.)

[Η κατεδάφιση συναρτώνταν με την ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο, όμως, κατασκευάστηκε στην παρακείμενη θέση του παλιού κήπου-νεκροταφείου των Α. Αναργύρων, με τα δύο κτίρια να συνυπάρχουν για κάποιο διάστημα]

30 Αυγούστου 1969   

Το νέο Γυμνάσιο πρωτολειτούργησε κατά το σχ. Έτος 1970-’71.

Ακολούθησε η κατεδάφιση του παλαιού

Έτσι, η μοίρα της κατεδάφισης ή κατάρρευσης, υψηλής ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας μνημείων, κυρίως κατά τις δεκαετίες του ’50 και ’60, χαρακτηρισμένων στην πλειοψηφία τους ως «διατηρητέων», δεν περιλάμβανε μόνο οθωμανικά ή εβραϊκά κτίρια˙ δεν προήλθε από φυσικά αίτια ή από κάποιον αλλοεθνή ή αλλόθρησκο δυνάστη˙ ούτε συντελέστηκαν όλες οι καταστροφές σε περιόδους «ανωμαλίας» ή εκτροπής του πολιτεύματος (όπως συνέβη με την περίπτωση του Γυμνασίου).

Σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσαν προϊόν στρεβλών και «ισοπεδωτικών» περί εκσυγχρονισμού αντιλήψεων, που, παρά τις αγαθές –συνήθως– προθέσεις τους, έκριναν ότι έπρεπε να εκριζώσουν καθετί που θεωρούσαν «ξεπερασμένο» και «αναχρονιστικό» και, κάποιες φορές, «εθνικά επιβλαβές». Όσον αφορά την κατεδάφιση του Γυμνασίου, αυτή εξακολουθεί να αποτελεί θέμα -ταμπού και την καλύπτει ένα πέπλο σιωπής.

Ωστόσο, αυτό που προέχει, είναι, να επανεξεταστεί η ιδέα της αναβίωσής του, που ίσως δεν είναι τόσο ανεδαφική, όσο εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται και δεν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί. Αρκεί να αναλογιστούμε την ανοικοδόμηση ολόκληρων ευρωπαϊκών ιστορικών κέντρων, μεταπολεμικά.

Και, αν κάτι τέτοιο φαντάζει ανέφικτο ή χαμένη υπόθεση, το πρόσφατο παράδειγμα της περιπετειώδους διάσωσης του  ιστορικού Στρατώνα, είναι διδακτικό και ενδεικτικό της πεποίθησης όσων πίστεψαν ότι η παράδοση και η ήδη μακρά λίστα των κατεδαφίσεων, δεν πρέπει να διευρυνθεί και να μεταβιβάζεται σαν κληρονομική κατάρα, από γενιά σε γενιά.

Η  ανακατασκευή του κτιρίου του παλαιού Γυμνασίου (στην αρχική ή την τελική του μορφή), θα μπορούσε να αφορά μόνο την εξωτερική του όψη, που θα διατηρεί τα βασικά μορφολογικά του χαρακτηριστικά, προκειμένου να στεγάσει μόνιμα την επί δεκαετίες «περιπλανώμενη» Βιβλιοθήκη της πόλης. Αυτή η χρήση – χωρίς να είναι η μοναδική– αποτελεί την πιο συμβατή με την αρχική λειτουργία και το χαρακτήρα του κατεδαφισμένου κτιρίου. Πάνω απ’ όλα, όμως, η πόλη δικαιούται μια Βιβλιοθήκη αντάξια του παρελθόντος της.

Σε κάθε περίπτωση, οι  αρχικές διαστάσεις και αναλογίες, καθώς και η χωροθέτηση του κτιρίου, δεν είναι  δεσμευτικές. Καταλληλότερος χώρος θα ήταν το πρώην στρατόπεδο Μαθιουδάκη. Η κατασκευή και λειτουργία Βιβλιοθήκης στην περιοχή αυτή, με την παράλληλη αποκατάσταση και ανάδειξη του Στρατώνα, θα δημιουργήσει έναν καινούριο πόλο πνευματικής και πολιτιστικής δράσης. Θα αποτελέσει συνάμα και ένα νέο τοπόσημο και σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος της πόλης.

Η εξεύρεση-παραχώρηση του οικοπέδου και τα χρηματοδοτικά εργαλεία για την εκπόνηση και υλοποίηση των σχετικών μελετών, είναι, σε μεγάλο βαθμό, τεχνοκρατικής φύσης θέματα, που είναι δυνατό να επιλυθούν. Αρκεί να πιστέψει η καστοριανή κοινωνία σε μια τέτοια δυνατότητα και να την υιοθετήσουν και να την αγκαλιάσουν Σύλλογοι και Φορείς, από τους οποίους απαιτείται να ληφθεί η σχετική πρωτοβουλία.

Το δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση, τον έχει δείξει το ίδιο το παλαιό Γυμνάσιο, η ιδέα της δημιουργίας του οποίου κινητοποίησε κάποτε τους απανταχού της γης Καστοριανούς, όπως θα συγκινήσει και θα κινητοποιήσει και τώρα πολλούς, οι οποίοι θα σπεύσουν αυτόβουλα να συνδράμουν με κάθε μέσο και με τον τρόπο του ο καθένας, στην  πραγμάτωση της ιδέας  της ανοικοδόμησής του.


Η μακέτα του Γυμνασίου στην είσοδο του Δημαρχείου (Χρυσόστομος Τζημάκας)

 «Χάρισμα» των αποφοίτων του 1955, (σαράντα χρόνια από την κατασκευή του)
Η δωρεά πραγματοποιήθηκε το 1995 (σαράντα χρόνια από την αποφοίτησή τους)
[Έργο του Χρ. Τζημάκα στην αίθουσα του Δημ. Συμβουλίου]

Το πέρασμα των χρόνων, κάνει την εικόνα του Γυμνασίου ολοένα και πιο αχνή και την φέρνει όλο και πιο κοντά στη λήθη. Η παρέλευση πεντηκονταετίας από την κατεδάφισή του, είναι, ίσως, η τελευταία αφορμή και ευκαιρία που δίνεται στις  σύγχρονες γενιές, προκειμένου να αφήσουν το δικό τους στίγμα στην πορεία αυτού του τόπου, αίροντας εν μέρει το ιστορικό, λίαν επιεικώς, σφάλμα   – και κατά κοινή παραδοχή, έγκλημα–  της καταστροφής αυτού του έντονα φορτισμένου με συναισθήματα και μνήμες, κτιρίου.

Το σύνθημα «Το λόγο να πάρουν οι μπουλντόζες», το οποίο κάποτε αποτελούσε την κοινή επωδό της άποψης που παρότρυνε στην αποξήλωση στοιχείων της ιστορικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, απαιτείται να παραχωρήσει τη θέση του στην αντίληψη που συνοψίζεται στη φράση «Το λόγο να πάρουν οι πολίτες και οι ειδικοί».

 1968

Το ημιγυμνάσιο, από το 1888 μέχρι το 1914, (συ)στεγαζόταν στο κτίριο της Ελληνικής Σχολής. Κατά το σχ. έτος 1914-’15, στεγάστηκε σε ενοικιαζόμενο ιδιόκτητο κτίριο (οικία Τάνε) στην πλατεία Ομονοίας. Τα επόμενα δύο έτη λειτούργησε στο νέο κτίριο, με δ/ντή τον Π. Τσαμίση. Το 1917 αναβαθμίστηκε σε Γυμνάσιο.  Χτίστηκε σε οικόπεδο της Μητρόπολης, με ενέργειες της «Εφορείας των Σχολείων» και Πρόεδρό της το Μητροπολίτη  Ιωακείμ Λεπτίδη.

2 Tο εντυπωσιακό πέτρινο κτίριο της (Μεγάλης) Ελληνικής Σχολής, οικοδομήθηκε το 1885, τριάντα χρόνια πριν από το Γυμνάσιο. Κατεδαφίστηκε «πανηγυρικά» το 1958, σε διάστημα μικρότερο των  δεκαπέντε χρόνων πριν από εκείνο. Τη θέση της Ελληνικής Σχολής, πήρε το σημερινό κτίριο του 2ου Δημοτικού,  η  ..«Μεγάλη του Γένους Σχολή», όπως αποκλήθηκε τότε, από ορισμένους.    


πηγή:https://fouit.gr/2021/04/24/isopedosis-gymnasioy-toy-petroy-manoy/?fbclid=IwAR1bxEYJROSqkKBmUCJx29jA2kiRwBNxgxTxEoACuiHA1MXTDWXuJJ06ICc

Η ΕΛΜΕ Κέρκυρας για τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία

  H ΕΛΜΕ Κέρκυρας χαιρετίζει το σύνολο των Συλλόγων Διδασκόντων του νησιού, οι οποίοι, συναισθανόμενοι την παιδαγωγική τους ευθύνη, αρνήθηκαν να μετατραπούν τα σχολεία τους σε Πρότυπα ή σε Πειραματικά όσο τα τελευταία διέπονται από το ίδιο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο 

Αντιλαμβανόμενοι ότι η γενίκευση των Πρότυπων και Πειραματικών σχολείων σε κάθε περιοχή, η επιλογή και η συγκέντρωση των «καλών» μαθητών αντικειμενικά υποβαθμίζει το σύνολο των σχολείων, ανακατανέμει το μαθητικό δυναμικό, καταργεί τα γεωγραφικά όρια, ανοίγει το δρόμο για την επιλογή σχολείου από τους γονείς.

Αντικειμενικά ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, με διαφορετική χρηματοδότηση, διαφορετικό πρόγραμμα, διαφορετικά μαθήματα.

Οι στοχεύσεις της λεγόμενης «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» που απέρριψε μαζικά ο κλάδος με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία – αποχή υπηρετούνται και μέσα από την επέκταση τέτοιων θεσμών. 

Παράλληλα όμως, με τις αποφάσεις τους αυτές υπερασπίστηκαν και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αφού, στα ΠΠΣ οι νυν υπηρετούντες συνάδελφοι χάνουν τις οργανικές τους θέσεις, ενώ στην πράξη αμφισβητείται γενικά η οργανικότητα, η σταθερή και μόνιμη εργασία.

Το υπάρχον εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων που θα μετατραπούν σε Πρότυπα και Πειραματικά θα έχει μια «περίοδο χάριτος» για να προσαρμοστεί, να «αυτομορφωθεί» και να μπει στην παρέα των «λίγων και εκλεκτών», αλλιώς θα χάσει και αυτό την οργανική του θέση. Αν αξιολογηθείς θετικά, μπορεί και να μείνεις (άρθρο 20, παρ. 4). Αν όχι, πας σε άλλο σχολείο,  όχι σε ΠΠΣ (άρθρο 20, παρ. 6), αλλά σε ένα από… “αυτά”, τα… “κανονικά”…

μαθήτριες, σχολεία

Η ΕΛΜΕ Κέρκυρας καταγγέλλει, το ΔΔΕ Κέρκυρας, ο οποίος, παρά τη συντριπτικά, εκπεφρασμένη θέληση των Συλλόγων Διδασκόντων, αγνοώντας τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων των σχολείων, πρότεινε στο Υπουργείο Παιδείας, 3 Γυμνάσια και 2 ΓΕΛ, ως υποψήφια για το θεσμό των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων.

Η πρακτική του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» που  αυτοβούλως ακολούθησε ο ΔΔΕ, είναι βγαλμένη από την καθημερινή πρακτική του Υπουργείου Παιδείας και τη κυβέρνησης και η οποία δείχνει καθαρά, ότι η κυβέρνηση, μέχρι και το τελευταίο στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας, είναι αποφασισμένοι να περάσει η κυβερνητική πολιτική, πάση θυσία.

Αλήθεια, γιατί μέχρι και σήμερα κρατά την πρόταση του προς το υπουργείο επτασφράγιστο μυστικό για το ποία γυμνάσια και λύκεια είναι με δικές του ενέργειες  υποψήφια για τον ξαφνικό τους θάνατο, τινάζοντας δεκάδες οργανικές θέσεις στον αέρα;

Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκαν και τα μέλη της  Περιφερειακής Επιτροπής Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων (ΠΕΠΠΣ) Ιονίων Νήσων, τα μέλη της οποίας, μεταξύ άλλων καταρτούν τους αξιολογικούς πίνακες των εκπαιδευτικών αλλά και την τοποθέτησή τους στα Εποπτικά Συμβούλια.

Συμμετέχουν, δηλαδή, στο ξεκαθάρισμα των εκπαιδευτικών, από τα σχολεία που θα χαρακτηριστούν ως Πρότυπα, αξιολογώντας τα προσόντα τους.

Κι αν αυτό είναι αναμενόμενο, από τα στελέχη του Υπουργείου, δε θα έπρεπε να συμμετέχουν, εκπαιδευτικοί -και μάλιστα με αίτησή τους- στο έγκλημα κατά των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών, αλλά και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.

Καλούμε το ΔΔΕ, τον ΠΔΕ και το Υπουργείο, να μη χαρακτηρίσουν κανένα σχολείο ως Πρότυπο ή Πειραματικό, πηγαίνοντας κόντρα στην απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Θα βρουν απέναντί τους το σύνολο του κλάδου, αν το κάνουν!

Καλούμε τους συναδέλφους που τοποθετήθηκαν στην Π.Ε.Π.Π.Σ να αναθεωρήσουν και να παραιτηθούν.

Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων, να υπερασπιστούν την απόφασή τους, για μη ένταξη στο θεσμό των Πρότυπων και Πειραματικών και να δυναμώσουν, από κοινού με τους γονείς, τον αγώνα για ουσιαστική αναβάθμιση της εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, για την ικανοποίηση των σύγχρονων μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού μας.

πηγή:https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/348391_i-elme-kerkyras-gia-ta-protypa-kai-peiramatika-sholeia

Σάββατο 24 Απριλίου 2021

1821: η ιστορία και η ιδεολογική χρήση της-Αντώνης Λιάκος

 

Βάστα, δάσκαλε- Ο δάσκαλος που δίδαξε δημοκρατία. Η απεργία πείνας του Γιάννη Βαγενά το 1975

 

Βάστα, δάσκαλε

Ο δάσκαλος που δίδαξε δημοκρατία. Η απεργία πείνας του Γιάννη Βαγενά το 1975 

Ο δάσκαλος Γιάννης Βαγενάς

Μια πρόχειρη τέντα στημένη ανάμεσα σε δυο μουριές. Στη σκιά της, καθισμένος σ’ ένα ξύλινο σκαμνάκι ένας δάσκαλος. Το προαύλιο του 19ου δημοτικού σχολείου Νίκαιας είναι γεμάτο από κόσμο. Αρχές καλοκαιριού, η σχολική χρονιά βαδίζει προς το τέλος της. Γύρω από το δάσκαλο οι μαθητές του, κάποιοι από τους συναδέλφους του, όλος ο συνοικισμός. Ο δάσκαλος του σχολείου, Γιάννης Βαγενάς, μόλις έχει ξεκινήσει μια απεργία πείνας που μέλλει να γραφτεί στην ιστορία των αγώνων του λαού μας για δημοκρατία.

Ο «Μπινόκλης»

Μερικά χρόνια πριν, στα χωριά της ορεινής Γορτυνίας, ο «Μπινόκλης» και η συμμορία που οργάνωσε από αντικοινωνικά και εγκληματικά στοιχεία, έχουν γίνει ο φόβος και τρόμος  κάθε αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, κάθε κομμουνιστή, κάθε απλού δημοκρατικού ανθρώπου. Όντας μέλος της οργάνωσης «Χ» του Γρίβα, και με πλούσια τρομοκρατική δράση στην περιοχή των Πετραλώνων στην Αθήνα, μετά την απελευθέρωση, βρίσκεται στη γενέτειρά του, συνεχίζοντας το «έργο» του: ανακριτής και βασανιστής των αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) καθώς και κάθε χωρικού που δεν υποστηρίζει τη δράση του.

Τα χρόνια περνούν και η χούντα προάγει τον Ευάγγελο Τσιατά («Μπινόκλης» ήταν το παρατσούκλι του…) σε επιθεωρητή εκπαίδευσης, χωρίς εξετάσεις, αριστίνδην για τις …υπηρεσίες που προσέφερε  στην πατρίδα. Όταν επισκέφτηκε το 19ο δημοτικό σχολείο Νίκαιας, ήταν πρόεδρος της Ένωσης Επιθεωρητών. Η μέχρι τότε δημοκρατική δράση του δάσκαλου Βαγενά, αποτελούσε αγκάθι για τις υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας. Ο επιθεωρητής ανέλαβε να «ανακουφίσει» το καθεστώς των συνταγματαρχών από το ενοχλητικό αυτό «αγκάθι».

«Ήρθε ο επιθεωρητής να μας εξετάσει. Ο κύριός μας του μίλαγε, μα αυτός δεν έδινε σημασία. Μας έλεγε τα ίδια που ακούγαμε από τον Παττακό. Ο κύριος επέμενε και ο  επιθεωρητής του φώναξε οργισμένα: -Έβγα έξω! Ο κ. Διευθυντής του σχολείου, μας απείλησε με αποβολή όταν φωνάζαμε πως θέλουμε το δάσκαλό μας» λένε οι μικροί μαθητές με ένα στόμα.

"Ριζοσπάστης"

Ο Γιάννης Βαγενάς είναι συνδικαλιστής, στέλεχος της Διδασκαλικής Ανανεωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΔΑΣΚ). Έκανε μεγάλο αγώνα για την κάθαρση στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ). Ήταν ο μόνος δάσκαλος που έκανε αποχή από το μάθημά του, λίγους μήνες πριν, στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974. Οι «αρμόδιοι διοικητικοί παράγοντες» τον τιμώρησαν δίνοντας εντολή να του κρατηθούν δυο μεροκάματα από το μισθό του. Αποτελεί μόνιμο στόχο των χουντικών που προσπαθούν να τον εξοντώσουν επαγγελματικά και ηθικά. Έτσι, στέλνουν τον επιθεωρητή Τσιατά, να τον ταπεινώσει. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!


«Με διώκουν γιατί είμαι συνδικαλιστής!»

Αφηγείται ο δάσκαλος Βαγενάς:

«Αυτοί που έκαναν ρεβεράτζες και υμνολογούσαν τους χουντικούς δικτάτορες για να ανέβουν ψηλά, παραγκωνίζοντας συναδέλφους τους, με προκάλεσαν. Ο κ. Τσιατάς ήρθε προκατειλημμένος να με ταπεινώσει. Ενώ υπάρχει διαταγή από το υπουργείο Παιδείας να μη γίνεται επιθεώρηση παρά μόνο σε νέους δασκάλους, που έχουν ανάγκη έκθεσης και ενώ ισχυριζόταν ότι ήρθε για επίσκεψη, κάλεσε στον πίνακα ένα μαθητή και του έδωσε ένα πρόβλημα αριθμητικής. Σε διαμαρτυρία μου γιατί κάνει επιθεώρηση, αυτός άρχισε να με προσβάλει. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω από την αίθουσα.

Επέστρεψα μετά λίγα λεπτά και βρήκα μέσα το διευθυντή του σχολείου. Στην παράκλησή μου προς τον κ. Τσιατά να πάμε στο γραφείο να συζητήσουμε, δεν μου έδωσε σημασία και αφού επέμενα, φώναξε οργισμένα μπροστά στους μαθητές μου να βγω έξω. Το ίδιο και ο διευθυντής. Ζήτησα τότε έγγραφο της αποπομπής μου. Οι μαθητές στο μεταξύ επενέβηκαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Με ταπείνωσαν και προκειμένου να κάνω κάτι που δεν μου επιτρέπουν οι αρχές μου, αναγκάστηκα να φύγω. Οι μαθητές με ακολούθησαν, παρά τις απειλές του διευθυντή πως δεν θα τους έδινε απολυτήρια.

"Ριζοσπάστης"

Ο επιθεωρητής στο γραφείο με απειλούσε αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα που είχε, μου ζήτησε συμβιβασμό. Η ΔΟΕ κατάγγειλε το επεισόδιο στο υπουργείο και ζήτησε ευθύνες. Οι ανακρίσεις που έγιναν ήταν προκατειλημμένες σε βάρος μου αφού τις έκανε ο Επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης κ. Μπενάτσος, που εκλέχτηκε επί χούντας. Από το γραφείο του καλούσε τους δασκάλους και τους ορμήνευε τι να καταθέσουν. Οι περισσότεροι δάσκαλοι του σχολείου μου δεν κλήθηκαν να καταθέσουν. Ούτε φυσικά εγώ και οι μαθητές μου. Έβγαλαν την απόφασή τους χωρίς καν να έχω απολογηθεί. Με διώκουν γιατί είμαι συνδικαλιστής!».

Απεργία πείνας

Την επόμενη μέρα, Τρίτη 10 Ιούνη 1975,  το υπουργείο Παιδείας κοινοποιεί  ένα έγγραφο στο δάσκαλο, το οποίο υπογράφει ο διορισμένος από τη χούντα Γενικός Επιθεωρητής Εκπαίδευσης Δουγαλής, πως τίθεται σε διαθεσιμότητα. Ο Βαγενάς διαμαρτύρεται και ζητά την ανάκληση της απόφασης. Ο Ριζοσπάστης μια μέρα μετά, γράφει:

«Απεργία πείνας κήρυξε χτες στο 19ο σχολείο Νίκαιας ο δάσκαλος Γιάννης Βαγενάς, συνδικαλιστής της ΔΑΣΚ, μόλις του ανακοινώθηκε η διαταγή του υπουργείου Παιδείας που τον θέτει σε διαθεσιμότητα. Φαίνεται πως το υπουργείο Παιδείας εγκαταλείπει πια τη θέση της ευμενούς ανοχής και της σιωπηρής συγκάλυψης που κράτησε ως τώρα απέναντι στους χουντικούς που κινούνται στο χώρο της παιδείας και προχωρεί σε απροκάλυπτη αντεπίθεση κατά των δημοκρατικών δασκάλων, που μετά την αποπομπή των χουντικών και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας στην ΔΟΕ, αξιώνουν την κάθαρση και τον εκδημοκρατισμό και στον εποπτικό χώρο που ελέγχεται ακόμα από τους χουντικούς. Στις ενέργειές του αυτές το υπουργείο χρησιμοποιεί σαν όργανό του την Ένωση των Επιθεωρητών.»

Μόλις έγινε γνωστό ότι ο Γ. Βαγενάς κατέβηκε σε απεργία πείνας, η ΔΟΕ επισκέφτηκε το υπουργείο Παιδείας για να καταθέσει το ζήτημα και αργά το βράδυ αντιπροσωπεία της επισκέφτηκε τον ίδιο το δάσκαλο. Την επόμενη μέρα σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς το συνάδελφό τους, ξεκινούν  απεργία πείνας οι δάσκαλοι Αντώνης Φεστερίδης του 4ου δημοτικού σχολείου Σαλαμίνας και Τηλέμαχος Αγγελόπουλος του 1ου δημοτικού σχολείου Σαλαμίνας.

Οι μαθητές δίπλα στο δάσκαλό τους!

Το νέο της απεργίας πείνας εξαπλώνεται γρήγορα σε κάθε γειτονιά της ηρωικής Κοκκινιάς. Εκατοντάδες άνθρωποι τρέχουν στο πλευρό του Βαγενά. Οι μικροί μαθητές ζωγραφίζουν πλακάτ, γράφουν πανό, με βασικό σύνθημά τους: «θέλουμε το δάσκαλό μας». Τα κρεμάνε στα κάγκελα του σχολείου. Του προσφέρουν λουλούδια, κόκκινα τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα. Ο δάσκαλος κουρασμένος, χαμογελά, συγκινείται,  παίρνει δύναμη να συνεχίσει. Οι γονείς που από την αρχή της απεργίας είναι κοντά στο δάσκαλο των παιδιών τους, του φωνάζουν: «βάστα δάσκαλε!»

«Είναι καλός άνθρωπος και καλός δάσκαλος. Κάποια σκευωρία οργανώθηκε σε βάρος του. Τόσα χρόνια τον έχουμε και τον εκτιμάμε.» λέει ένας.

Κι ένας άλλος συμπληρώνει: «έχω δυο παιδιά που φοιτούν στο σχολείο. Θέλουνε το δάσκαλό τους, κανέναν δε βάζουνε μπροστά του.»

Οι μαθητές μαζεύουν υπογραφές για την επιστροφή του δασκάλου τους στην τάξη. Συγκροτείται η πρώτη διαδήλωση προς το δημαρχείο της πόλης. Αρχίζουν να φτάνουν στο προαύλιο του σχολείου τηλεγραφήματα συμπαράστασης από όλη την Αττική, απ’ όλη την Ελλάδα. Ψηφίσματα από ενώσεις δασκάλων, σωματεία εργαζομένων, μαθητές άλλων σχολείων,  φοιτητικούς συλλόγους, αγρότες. Άνθρωποι του πνευματικού κόσμου, καλλιτέχνες, τύπος, δήμαρχοι, εκφράζουν την υποστήριξή τους. Η υπόθεση του μαχητή δάσκαλου που δε σκύβει το κεφάλι στα όργανα της χούντας, που έχουν την εύνοια της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, παίρνει παλλαϊκό χαρακτήρα.


Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) καταθέτει μέσω των βουλευτών του Δημήτρη Γόντικα και Κώστα Κάππου, επερώτηση στη Βουλή:

«Το αίτημα του εκπαιδευτικού κόσμου για κάθαρση, έχει παραπεμφθεί στις καλένδες. Οι ατιμώρητοι επιθεωρητές αναθάρρησαν και άρχισαν τρομακτικό διωγμό κατά των εκπαιδευτικών που δεν μπορούν να ανεχτούν τους υμνητές και τα όργανα της χούντας. Ο χουντικός νόμος 651 χρησιμοποιείται για την εκλογή των επιθεωρητών και των γυμνασιαρχών από τους ίδιους που η στρατιωτική δικτατορία επέβαλε στις καίριες θέσεις του υπουργείου Παιδείας. Γιατί δεν έλαβε κανένα μέτρο σχετικά με την άδικη δίωξη του δάσκαλου Βαγενά, γιατί δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα των εκπαιδευτικών και του λαού για κάθαρση, γιατί ακόμα δεν καταργήθηκε ο χουντικός νόμος 651;»

Για να πάρουν την προκλητική «απάντηση» του υπουργού Παιδείας Ζέπου:

«Υπέρτατον χρέος του σχολείου, των διδασκάλων, των γονέων και της Πολιτείας, είναι να προστατεύσουν την παιδικήν ηλικίαν από οιεσδήποτε πράξεις αυτοδικίας και παρεκλίσεις εκ των έργων τα οποία προσιδιάζουν εις την μαθητιώσαν νεολαίαν».

"Ριζοσπάστης"

Προκλήσεις και τραμπουκισμοί

Οι μέρες κυλούν. Εξαντλημένος από την ολοκληρωτική άρνηση τροφής ο Βαγενάς δηλώνει: «δεν πρόκειται να κάνω τον παραμικρό συμβιβασμό.» Η συμπαράσταση του κόσμου δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Εκατοντάδες  άνθρωποι βρίσκονται μόνιμα συγκεντρωμένοι στο χώρο του σχολείου. Δίπλα στο δάσκαλο μέρα νύχτα, ενώ αυξάνονται οι προκλήσεις από φιλοκυβερνητικούς τραμπούκους. Η οργάνωση «Νέα Τάξη» προχωρά σε απειλητικά τηλεφωνήματα σε γονείς μαθητών. Άλλοι τραμπούκοι «προσεγγίζουν» απειλητικά το δάσκαλο και τους συγκεντρωμένους με προσπάθεια να σπάσουν την απεργία και τη συμπαράσταση του κόσμου.

Μάταια όμως τα σχέδια της κυβέρνησης. Εργάτες, οικοδόμοι, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, δημιουργούν μια πιο ισχυρή περιφρούρηση γύρω από τον απεργό πείνας. Τα εργατικά σωματεία αναλαμβάνουν πια ενεργό ρόλο. Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν αποκλείσει την περιοχή, δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Κυκλοφορεί μια φήμη πως θα απαγάγουν το δάσκαλο, θα τον οδηγήσουν στο νοσοκομείο και θα του χορηγήσουν με το ζόρι τροφή. Οι μανάδες των μαθητών, στην πρώτη γραμμή περιφρούρησης, απαντούν στους προκλητικούς χωροφύλακες: «αν τολμάτε χτυπήστε εμάς και τα παιδιά μας!». Οι μαθητές φωνάζουν: «δάσκαλε κρατήσου, πεθαίνουμε μαζί σου!»

Στο μεταξύ, ο υπουργός Παιδείας Ζέπος, κάτω από την πίεση των γεγονότων, αναθέτει στον υφυπουργό Καραπιπέρη, τη διενέργεια διοικητικής ανάκρισης. Ο υφυπουργός, κρατά προκλητικά, στάση υπέρ του επιθεωρητή Τσιατά. Όταν μια επιτροπή μητέρων μαθητών του σχολείου τον επισκέπτεται για να διαμαρτυρηθεί για την υπόθεση, αυτός κάποια στιγμή της συνάντησης τους λέει: «Να πάτε να πλύνετε πιάτα»!

Υπόθεση όλου του λαού

Πανελλαδική υπόθεση πια, η απεργία πείνας του δάσκαλου Βαγενά, απασχολεί έντονα την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Μετά από την αμέριστη συμπαράσταση που εξέφρασε το ΚΚΕ από την πρώτη μέρα, και τις συνεχείς επισκέψεις στο προαύλιο του σχολείου, βουλευτών και στελεχών του κόμματος, επισκέπτεται το δάσκαλο ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος Χαρίλαος Φλωράκης. Συνομιλεί μαζί του, του σφίγγει το χέρι και δηλώνει: «στον ηρωικό και γεμάτο αυτοθυσία αγώνα των δασκάλων εκφράζεται η αμετάκλητη απόφαση του λαού μας να επιβάλει την αποχουντοποίηση και τον εκδημοκρατισμό σε όλους τους τομείς της εθνικής ζωής και ειδικότερα στο ζωτικό τομέα της παιδείας. Το ΚΚΕ διαθέτει όλες τις δυνάμεις του για την επιτυχία αυτού του σκοπού».

Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, Γιάννης Ρίτσος, στέλνει μήνυμα στο Βαγενά και τους άλλους απεργούς: «Σας σφίγγω το χέρι. Έλληνες προχωρείτε!»

Στο υπουργείο Παιδείας, ο υπουργός Ζέππος παραμερίζει τον υφυπουργό Καραπιπέρη, που μεροληπτούσε υπέρ του Επιθεωρητή Τσιατά,  και αναθέτει  την έρευνα της υπόθεσης στο σύμβουλό του Παγιατάκη. Αυτός εγκαθίσταται αμέσως στο 19ο δημοτικό σχολείο και αρχίζει να παίρνει καταθέσεις από τους μαθητές. Στη συνέχεια καταθέτει ο δάσκαλος και οι άλλοι συνάδελφοί του. Ο υπουργός, πιεσμένος από την κοινή γνώμη, δίνει εντολή στον Παγιατάκη να εκδώσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα το πόρισμά του.

Οι επισκέψεις στο δάσκαλο συνεχίζονται. Πολιτικοί, αρχηγοί άλλων κομμάτων, οργανώσεις νεολαίας, βουλευτές, δήμαρχοι, κληρικοί. Οι πορείες στις γειτονιές της Νίκαιας είναι πια καθημερινό φαινόμενο. Πρωτοστατούν σ’ αυτές οι μαθητές του δημοτικού σχολείου, οι μαθητές του Βαγενά. Τα συνθήματα που αντηχούν σ’ όλους τους δρόμους είναι:

«Ψωμί παιδεία ελευθερία!»
«Έξω η χούντα από το σχολείο!»
«Σωστή  παιδεία, όχι δουλεία!»

Ο διευθυντής του σχολείου κατά τη διάρκεια μιας πορείας των μαθητών του σχολείου του, όρμησε για να καταστρέψει τα πλακάτ, καταστρέφοντας μόλις ένα, αφού πρόλαβαν και τον απομάκρυναν οι διαδηλωτές. Ο ίδιος διευθυντής «βομβάρδισε» μια πορεία που περνούσε κάτω από το σπίτι του με μπουκάλια γάλα. (!!!) Η ΔΟΕ κηρύσσει 48ωρη απεργία στα σχολεία του νομού Αττικής, στην οποία η συμμετοχή των δασκάλων την πρώτη μέρα αγγίζει το 90 %. Σκέφτεται να συνεχίσει με πανελλήνια απεργία,  όμως δεν θα χρειαστεί.

"Ριζοσπάστης"

Η νίκη του Βαγενά, νίκη της δημοκρατίας, ο αγώνας συνεχίζεται!

Η απεργία πείνας βρίσκεται στην ένατη μέρα. Η απεργία των δασκάλων στη δεύτερη μέρα της. Το υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει πως τελείωσε το έργο της διοικητικής ανάκρισης και ο επικεφαλής της επιτροπής ελέγχου  Παγιατάκης, πρότεινε, για να διευκολυνθεί η ανάκριση, την επαναφορά «στην προηγούμενη υπηρεσιακήν κατάστασιν του επιθεωρητή κ. Τσιατά και του δασκάλου κ. Βαγενά.» Στη συνέχεια της ανακοίνωσης αναφέρεται πως το πόρισμα της ανάκρισης θα ανακοινωθεί τις επόμενες  μέρες οπότε και θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις.

Αντιπροσωπεία της ΔΟΕ σπεύδει στο δάσκαλο Βαγενά, που η υγεία του έχει αρχίσει να κλονίζεται από την πολυήμερη απεργία πείνας και του ανακοινώνει την απόφαση του υπουργείου. Αυτός, αφού συνομιλήσει με τους συναπεργούς του και το λαό της Κοκκινιάς που κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη του, αποφασίζει τη λήξη της απεργίας. Οι συγκεντρωμένοι τον σηκώνουν στα χέρια και τον πηγαίνουν μέσα στην αίθουσα της τάξης του. Καταβεβλημένος και φανερά συγκινημένος, απευθύνεται στους συγκεντρωμένους, και μέσω των εκπροσώπων των εφημερίδων, σε όλη την Ελλάδα:

 «Είμαι πολύ συγκινημένος και σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν κάνω κάποιο λάθος. Ευχαριστώ τον δημοκρατικό λαό της Κοκκινιάς για την προσφορά του κατά την διάρκεια της δοκιμασίας μου. Τούτη τη στιγμή που ξαναπατώ τον ιερό χώρο του Σχολείου μου από τον οποίο τόσο άδικα με απομάκρυναν με τις κακές εισηγήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων, η σκέψη μου στρέφεται μ’ ευγνωμοσύνη και αγάπη στις χιλιάδες των συναδέλφων που συμπαραστάθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο στο δίκαιο αγώνα μου και στους συναδέλφους του λεκανοπεδίου Αττικής που με εντολή της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος κατήλθαν σε 48ωρη απεργία συμπαράστασης και συνετέλεσαν αποφασιστικά στην δικαίωσή μου. Ο αγώνας μου απέβλεπε στην κατοχύρωση του κύρους και της αξιοπρέπειας του δασκάλου και γενικότερα στην κάθαρση στο χώρο της Παιδείας».


Ο Ριζοσπάστης θα γράψει την επόμενη μέρα:

«ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!

Ο Βαγενάς δικαιώθηκε! Το γεγονός αποτελεί νίκη των απεργών αγωνιστών δασκάλων του 19ου σχολείου, των συναδέλφων τους και της ΔΟΕ, της ηρωικής Κοκκινιάς, όλου του δημοκρατικού λαού. Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε χθες το μεσημέρι το Υπουργείο Παιδείας, ενώ η απεργία πείνας βρισκόταν στην ένατη ημέρα, η απεργία των δασκάλων της Αττικής στο δεύτερο 24ωρο της – με ποσοστό επιτυχίας 90%- και η συμπαράσταση έπαιρνε πια παλλαϊκές διαστάσεις – με τα εργατικά σωματεία στην πρώτη γραμμή. Ευθύς ως η είδηση έγινε γνωστή στην Κοκκινιά και στο 19ο Δημοτικό Σχολείο, ξέσπασε ένα αληθινό λαϊκό πανηγύρι και οι παράγοντες της πόλης με επικεφαλής τον Δήμαρχο και το Μητροπολίτη έσπευσαν να εγκαταστήσουν τον Βαγενά μέσα στο Δημοτικό Σχολείο. Ιδιαίτερα συγκινημένοι ήταν οι μικροί μαθητές του Βαγενά, που με δάκρυα στα μάτια και μ’ όλη τη δύναμη της φωνής τους επαναλάμβαναν ρυθμικά συνθήματα εμπνευσμένα από τη στιγμή, όπως:

-Κερδίσαμε τον δάσκαλο μας!

Φυσικά, τόνιζαν εκπαιδευτικοί συνδικαλιστικοί κύκλοι, η λύση που δόθηκε στο θέμα του Βαγενά, δεν αποτελεί παρά μια πρώτη νίκη στον μεγάλο αγώνα που συνεχίζεται για την κάθαρση στον μηχανισμό του υπουργείου Παιδείας και στο εποπτικό προσωπικό.

Χαρακτηριστικά ο Βαγενάς σε δήλωση του τόνισε μεταξύ των άλλων:

«Εγώ βέβαια γύρισα στη θέση μου μα και η χούντα μένει σε θέσεις κλειδιά. Πρέπει ν’ αρχίσει έντονος και καθολικός αγώνας για το ξήλωμά της».

[Η εργασία αυτή γράφτηκε αντλώντας στοιχεία από οικογενειακές αφηγήσεις καθώς και αφηγήσεις συγχωριανών που συμμετείχαν συμπαραστάτες στον αγώνα του Γιάννη Βαγενά. Επίσης στοιχεία, και τις αφηγήσεις, βρήκα στο αρχείο του Ριζοσπάστη, στις εκδόσεις των ημερών εκείνων. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής του «Οικοδόμου» στον συγχωριανό, αγωνιστή δάσκαλο, που έφυγε από τη ζωή το 2011.