Τρίτη 30 Μαρτίου 2021

Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας, μαζί στην ΕΡΤ θυμούνται το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας

 

Επιμένουν στα ίδια λάθη με τα σχολεία

 Η υπουργός Παιδείας θέλει τους μαθητές πίσω στα θρανία στις 5 Απριλίου, όμως, αντί να λάβει τα απαραίτητα ειδικά μέτρα προστασίας, κρύβεται πίσω από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα όπως τα self tests και ο εμβολιασμός εκπαιδευτικών από τις αδιάθετες δόσεις ● Ετσι προδιαγράφεται ακόμα μία αποτυχία που θα κοστίσει στη δημόσια υγεία.


Τα σχολεία θ’ ανοίξουν όπως έκλεισαν. Κανένα επιπλέον μέτρο από το υπουργείο Παιδείας, καμία αναπροσαρμογή στις ακόμα κρίσιμες συνθήκες. Επιστροφή στις τάξεις 20-25-27 παιδιών, με τις ίδιες δυσκολίες στη λειτουργία, στην υγιεινή, στη διαχείριση. Μόνη αλλαγή, τα υγειονομικά μέτρα τελευταίας στιγμής, ήτοι τα υποχρεωτικά self tests για μαθητές και εκπαιδευτικούς και τα αδιάθετα εμβόλια για τους εκπαιδευτικούς. Τα πρώτα θεωρείται απίθανο να φτάσουν εγκαίρως στα φαρμακεία, ενώ ο συντονισμός για τα δεύτερα ήδη παρουσιάζει προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Κεραμέως ξεκαθάρισε ακόμη και στην επιτροπή ότι θέλει ανοίξει τα σχολεία οπωσδήποτε στις 5 Απριλίου.

Δεν είναι τυχαία η συνεδρίαση της επιτροπής των λοιμωξιολόγων την Τετάρτη 31 Μαρτίου, με θέμα το άνοιγμα των σχολείων. Πρόκειται για βασικό παράγοντα εκτόνωσης της κοινωνικής πίεσης και έναν δείκτη επιστροφής σε ρυθμούς κανονικότητας. Ωστόσο, πάλι συζητείται χωρίς κανένα μέτρο που να αφορά αυτά καθ’ εαυτά τα σχολεία και τους όρους λειτουργίας τους.

Μόνο μέτρα γενικού χαρακτήρα που εξειδικεύονται για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Παράλληλα, αποκαλύπτεται για μια ακόμη φορά η άνιση διαχείριση αυτής της κρίσης. Από τη μια, το ρίσκο σχετικά με την αποτελεσματική (ή όχι) χρήση των self tests και το ζήτημα της ασφάλειας μεταφέρεται πάλι στην ατομική ή μάλλον στην οικογενειακή ευθύνη και μαζί στην ευθύνη του εκπαιδευτικού. Από την άλλη, η κυβέρνηση μπορεί να διαφημίζει τις πρωτοβουλίες διαχείρισης και παράλληλα το success story που προϋποθέτει ανοιχτά σχολεία. Ακόμη και όπως όπως.

Σε ό,τι αφορά τον εμβολιασμό με τα περισσεύματα δόσεων, το πρώτο φιάσκο ήδη έγινε. Αν και στα σχολεία εστάλη η εγκύκλιος στις 26, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ενημερώθηκαν σχετικώς τη Δευτέρα, οπότε και έληγε η προθεσμία. Είναι εμφανής η πρεμούρα. Προφανώς θα δοθεί παράταση, αλλά το υπουργείο φιλοδοξεί ότι μέχρι τις 5 Απριλίου:

● Θα δημιουργηθούν επιτροπές, θα συγκεντρωθούν στοιχεία, θα καταρτιστούν κατάλογοι, θα ετοιμαστούν μηχανισμοί καθημερινής επικαιροποίησης αυτών (ήδη εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι) και ανάλογα με τα αποθέματα των εμβολίων θα καλούνται εκπαιδευτικοί για εμβολιασμό. Αν όλα αυτά δεν προλάβουν να ετοιμαστούν, η φιλοδοξία του υπουργείου παραμένει ίδια. «Γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να επιστρέψουν τα παιδιά στα σχολεία» είπε η κ. Κεραμέως. Πράγματι. Είπε και ότι παρουσίασε ένα πλήρες σχέδιο στην επιτροπή. Ναι, με τα τεστ και τα αδιάθετα εμβόλια. Και το χαρακτήρισε πλήρες.

Σίγουρα, τα σχολεία πρέπει ν’ ανοίξουν. Με σοβαρότητα, όμως. Οχι πάλι στα τυφλά ή με τσιγκούνικα μέτρα. Δεν μπορεί μέχρι τώρα να μην έχει γίνει αντιληπτή στην κυβέρνηση η σοβαρότητα της διά ζώσης εκπαίδευσης αλλά και της προστασίας αυτής. Διεθνείς εκπαιδευτικοί φορείς και η Unesco αρχίζουν να πιέζουν για την εκπαίδευση στην τάξη. Οχι αδίκως. Είναι αναντικατάστατη και αυτή η πανδημία, όσο κι αν χαρακτηρίστηκε από την τηλεκπαίδευση, ανέδειξε την πολύτιμη συναναστροφή των μαθητών με τους εκπαιδευτικούς.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, ανάμεσα σε άλλα, την περίοδο αυτή:

■ Αναδεικνύεται η σημασία των εκπαιδευτικών και των σχολείων για την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική μάθηση των μαθητών.

■ Υπάρχει ισχυρή απόρριψη επιχειρημάτων του τύπου ότι «η πανδημία COVID-19 έχει δείξει πως οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αντικατασταθούν από τη διαδικτυακή μάθηση».

■ Οι περισσότεροι γονείς έχουν νέο σεβασμό για αυτό που κάνουν οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους και, ακόμη και αν τους αρέσει η ευελιξία, οι περισσότεροι μαθητές συνειδητοποιούν ότι χάνουν να αλληλεπιδρούν με τους συμμαθητές τους και να μαθαίνουν στα σχολεία.

■ Τα μαθήματα με μαθητές από μικτό κοινωνικό υπόβαθρο και με μικτές ικανότητες έχουν συνολικά θετική επίδραση στο επίτευγμα των μαθητών.

■ Οι υπερβολικές γραμματειακές (διοικητικές) ευθύνες για τους εκπαιδευτικούς υπονομεύουν τη μάθηση των μαθητών

Πηγή:https://www.efsyn.gr/ellada/ekpaideysi/287650_epimenoyn-sta-idia-lathi-me-ta-sholeia
.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2021

Τηλεκπαίδευση 2020-21-Ένα χιουμοριστικό βίντεο που αποτυπώνει την αλήθεια της όλης διαδικασίας, μέσα από τα μάτια των νηπιαγωγών.

 

Αριστοτέλης: Ο καλός πολίτης

 Η έννοια του πολίτη είναι κεντρική όχι μόνο στην Πολιτική θεωρία του Αριστοτέλη, αλλά συνδέεται στενά και με την Ηθική του. Πολίτης δεν είναι ο κάτοικος μιας πόλης, αυτό είναι ξεκάθαρο στον Αριστοτέλη, αλλά αυτός που αποτελεί ενεργό μέλος της. Με ποιον τρόπο όμως; Ο Αριστοτέλης είναι έτοιμος να συζητήσει την έννοια του πολίτη στα πρώτα κεφάλαια του Γ βιβλίου των Πολιτικών, προτού μιλήσει για την πόλη. Η πόλη είναι ένα σύνολο ανθρώπων, ένα πλήθος πολιτών (ἡ γὰρ πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν) και ο πολίτης διαφέρει ανάλογα με το πολίτευμα. Άλλος είναι ο πολίτης στη δημοκρατία και άλλος στην ολιγαρχία. Ωστόσο, μία γενική διαπίστωση έχει να κάνει με τα δικαιώματα στα οποία μετέχει, λόγος για τον οποίο πρέπει να αποκλειστούν οι μέτοικοι, οι δούλοι, τα παιδιά και οι γέροντες. Ο Αριστοτέλης δεν αργεί να δώσει τον πρώτο ορισμό: «Πολίτης ορίζεται επακριβώς εκείνος που μετέχει στη δικαιοσύνη και τη διοίκηση». Πολιτικά Γ 1, 1275a 22-23

Ο συγγραφέας των Πολιτικών, αν και δείχνει βέβαιος για τον ορισμό που έχει διαμορφώσει, κατανοεί ότι δεν ανταποκρίνεται σε όλα τα πολιτεύματα. Αυτός που μόλις έχει ορίσει είναι ο πολίτης ενός δημοκρατικού πολιτεύματος: «Γι’ αυτό και ο ορισμός που είπαμε ισχύει κυρίως για τη δημοκρατία. Σε άλλα πολιτεύματα μπορεί να ισχύει, αλλά μπορεί να μην είναι και αναγκαίο. […] Γίνεται φανερό λοιπόν ποιος είναι ο πολίτης˙ αυτός που συμμετέχει στη βουλευτική και δικαστική εξουσία, και λέμε ότι είναι πολίτης αυτής της πόλης, και η πόλη είναι το πλήθος των πολιτών ικανό για την αυτάρκεια της ζωής του, για να το πούμε απλά». Γ 1

Συμπληρώνεται έτσι ο ορισμός της πόλης, δηλώνοντας πλέον το ετερόκλητο σύνολο πολιτών με πρωταρχικό στόχο την αυτάρκεια. Ο Αριστοτέλης εγείρει πολλά ζητήματα προκειμένου να καταλήξει στην εικόνα του πλοίου. Η πόλη είναι ένα πλοίο. Οι πολίτες είναι σαν τους ναυτικούς. Το έργο καθενός διαφέρει, άλλος είναι κυβερνήτης, άλλος τιμονιέρης, άλλος κωπηλάτης, ανάλογα με την ιδιότητά του. Το έργο τους είναι να φέρουν το ταξίδι εις πέρας: «Η διασφάλιση του ταξιδιού είναι έργο όλων αυτών˙ και αυτό επιθυμεί ο κάθε ναύτης. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τους πολίτες, που αν και είναι ανόμοιοι μεταξύ τους η διατήρηση της κοινωνίας είναι το έργο τους, και η κοινωνία είναι η ίδια η πολιτεία. Γι’ αυτό η αρετή του πολίτη είναι ανάγκη της πολιτείας». Γ 4

Οι άνθρωποι διαφέρουν. Όταν είναι όμως πολίτες, οφείλουν να κατέχουν την αρετή τού «να άρχουν και να άρχονται». 

«Γι’ αυτό λέγεται ορθά αυτό, ότι κανείς δεν μπορεί να κυβερνά καλά αν δεν γνωρίζει να κυβερνάται (ὡς οὐκ ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ ἀρχθέντα). Η αρετή και των δύο είναι διαφορετική, γιατί ο καλός πολίτης πρέπει να ξέρει και να μπορεί και να κυβερνάται και να κυβερνά, και αυτή είναι η αρετή του πολίτη, να γνωρίζει και για τα δύο την εξουσία των ελεύθερων». Γ 4

Η εξουσία του να άρχει κάποιος τους ομοίους του, ελεύθερους ανθρώπους, είναι αυτό που ο Αριστοτέλης ονομάζει «πολιτική αρχή» και διέπεται από δικαιοσύνη. Ο κυβερνήτης του πλοίου είναι και συνταξιδιώτης. Η αναλογία του πλοίου αποκτά ενδιαφέρον. Ο κυβερνήτης οφείλει να φροντίζει για το κοινό συμφέρον όχι το προσωπικό, τότε είναι σωστός και δίκαιος. Υπάρχουν όμως και παρεκτροπές: «Λόγω της ωφέλειας από τη διαχείριση των κοινών και από την εξουσία, κάποιοι θέλουν να βρίσκονται συνεχώς στην εξουσία, σαν να θεωρούν τους άρχοντες υγιείς και τους πολίτες ασθενείς».

Ο καλός πολίτης και ο καλός άρχοντας ταυτίζονται με τον καλό άνθρωπο, όταν υπάρχει φρόνηση. «Γιατί η πόλη με το ορθό πολίτευμα είναι η κοινωνία των ελεύθερων πολιτών». Γ 6

*Η δρ Έλσα Νικολαΐδου διδάσκει Φιλοσοφία στο Med High

nicolaidou.e@medhigh.com


Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021

Σχετικά με το χαρακτηρισμό του 10ου Δημ. Σχολείου Καστοριάς ως πειραματικό σχολείο -Ο απόλυτος αιφνιδιασμός !

 

Προοίμιο:

 Όταν το σουηδικό κράτος θέλει να επιχειρήσει αλλαγές στην εκπαίδευση, ξεκινά ένας διάλογος με 5 συναρμόδιους φορείς: το Υπουργείο Παιδείας, τα Πανεπιστήμια, τους Δήμους, τις συλλογικότητες των Εκπαιδευτικών και τις Ομοσπονδίες Γονέων (που, συνήθως, συμφωνούν με τους εκπ/κους). Ο διάλογος κρατά συνήθως πολλούς μήνες με συνέδρια, άρθρα, εκπομπές κλπ. και το τελικό αποτέλεσμα νομοθετείται αν εκφράζει πλειοψηφίες.

Στην περίπτωση του δεκάτου τώρα. Η υπάρχουσα νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στον Διευθυντή Εκπαίδευσης, χωρίς όμως να τον υποχρεώνει, ως μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης, να προτείνει τη λειτουργία δημόσιας σχολικής μονάδας ως «Πειραματικό Σχολείο»,  χωρίς τη σύμφωνη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Κάτι που έγινε.

 Χαρακτηρισμός  όμως που έρχεται σε  αντίθεση με την απόφαση της 9/3/2021 πράξης του Συλλόγων διδασκόντων του Δεκάτου .

Η θέση του Συλλόγου  Εκ/κων Πρωτοβάθμιας Καστοριάς  και της ΔΟΕ  για τα πειραματικά:Η Διδασκαλική Ομοσπονδία ουδέποτε υπήρξε αρνητική απέναντι σε αυτόν τον επιστημονικά πολύτιμο θεσμό, αλλά και ουδέποτε κλήθηκε να καταθέσει  προτάσεις σχετικά με τη λειτουργία και τη δομή τους. Τα σχέδια, όμως, της πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΑΙ.Θ. μας βρίσκουν απόλυτα αντίθετους. Είναι σχέδια ξένα προς την παιδαγωγική, τις ανάγκες των μαθητών και τον χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου.

 

 Ταυτόχρονα και ενημερωτικά: Όσες σχολικές μονάδες μετατραπούν Πειραματικά (αφορά τα δημοτικά σχολεία) ουσιαστικά θα υπάρξουν οι εξής αρνητικές ανακατατάξεις:

 

Α)Όλοι οι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας ΧΑΝΟΥΝ την ΟΡΓΑΝΙΚΗ τους θέση (άρθρο 19 παρ. 15 του Ν.4692/2020).

Β) Η επιλογή των μαθητών δε θα γίνεται σύμφωνα με τη διεύθυνση κατοικίας αλλά με κλήρωση.)  Στα σχολεία αυτά επομένως καταργούνται τα γεωγραφικά όρια της περιοχής τους χάνοντας την χωροθέτησή τους ως προς το μαθητικό δυναμικό του  κάθε σχολείου.

Γ) Γίνεται ανακατανομή των μαθητών στις όμορες σχολικές μονάδες με τις όποιες συνέπειες στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στον οικογενειακό προγραμματισμό.

 

Μπορεί να ειπωθεί πως αυτά που ακούγονται δεν είναι επιχειρήματα, πως ανακυκλώνουν μια μιζέρια και είναι συντεχνιακά!!! ΟΧΙ, , δεν είναι συντεχνιακά. Όλοι οι εκπαιδευτικοί, που υπηρετούν σε σχολεία της Καστοριάς και σε ολη την Ελλάδα  , κατέκτησαν την οργανική τους μετά από 15ετή και σε πολλές περιπτώσεις 20ετή - περιφορά τους σε διάφορα σχολεία της επικράτειας. Είναι κακό, κατά τη γνώμη σας, να φτάσουν κάποια στιγμή κοντά στις οικογένειές τους, να στεριώσουν σε ένα σχολείο, να μπορέσουν να δημιουργήσουν και να δώσουν το μέγιστο των δυνάμεών τους χωρίς τους κινδύνους της μετακίνησης και ό,τι αυτή συνεπάγεται; 

Σοβαρό επιχείρημα που πρέπει να μας απασχολήσει και να ληφθεί υπόψη είναι το κοινωνικό, παιδαγωγικό  κόστος της  αποπομπής των παιδιών του δημοτικού (όχι λυκείου ή γυμνάσιου)  από το σχολείο της γειτονιάς τους.  .

Επίσης οι οργανικές θέσεις που χάνονται, δεν αφορούν μόνο τους εκπαιδευτικούς του Δεκάτου , αλλά τους εκπαιδευτικούς όλου του νομού μας .

Τέλος δεν υπήρξε εκ των προτέρων ενημέρωση –διαβούλευση για τον χαρακτηρισμό  με την σχολική κοινότητα, όπως αναφέρει και το παράδειγμα στο προοίμιο. Εκ των πραγμάτων δεν δόθηκε  το περιθώριο και στους εκπαιδευτικούς που χάνουν την οργανική τους, να υποβάλουν αίτηση μετάθεσης και καταλάβουν οργανική θέση σε άλλο σχολείο αν υπάρχει. Ούτε καν αυτό   δεν έγινε εκ μέρους της διοίκησης!!! Και αφού δίνεται η ευκαιρία να υποβληθεί πιο ώριμα η πρόταση την επόμενη χρονιά ,γιατί ο αιφνιδιασμός όλων τώρα; Γιατί;;

Ο απόλυτος αιφνιδιασμός για όλους !        Αλήθεια γιατί τέτοια βιασύνη και εν μέσω πανδημίας για τα πειραματικά;;;;


Κώστας Χατζηφωτιάδης

Δάσκαλος του 10ου Δ.Σ  Καστοριάς  

 

 

 

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021

Φουστανέλες σε τσαντάκια και γοβάκια με φουντίτσα ...

 

Φουστανέλες σε τσαντάκια και γοβάκια με φουντίτσα,

αχ πώς σε τιμάνε έτσι, ρε μητέρα Ελλαδίτσα;

Πρωθυπουργοί και βασιλείς που’ ρθανε για βολτίτσα,

 αχ πώς σε τιμάνε έτσι, ρε  μητέρα Ελλαδίτσα;

Κιμά γαρίδας γεύονται  μαζί με  πεσκανδρίτσα,

αχ πώς σε τιμάνε έτσι, ρε μητέρα Ελλαδίτσα;



Κ.Δ.Χατζηφωτιάδης 

25/3/2021

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021

Οι ημέρες που γιορτάζεται η Μεγάλη Επανάσταση

 

Τις ημέρες

που γιορταζόταν η μεγάλη επανάσταση,

μου 'λαχε  το σχολειό να υπερασπίσω, 

στα μάτια τα παιδιά για να κοιτώ 

για λευτεριά να τους μιλώ !

Να τους μιλάω για λευτεριά και για όνειρα...

Και την σημαία στην ψυχή την έβαλα-

και όχι σ' οθόνες  με ψηφίδες- 

εκεί 'ναι ο ιστός και το κοντάρι της, 

εκεί 'ναι οι πατεράδες μας, εκεί κι οι Λασκαρίνες,

εκεί 'ναι κι η πατρίδα μας ,κάθε ταυτότητα εκεί 'ναι! 







Κώστας  Χατζηφωτιάδης 

24/3/2021    



Τρίτη 23 Μαρτίου 2021

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1821! Της Τάσας Σιόμου

 Τα παθήματα των ηρωικών συμβόλων: Γ. ΛΑΣΣΑΝΗΣ, 1776- 1870.

Η ΚΟΖΑΝΗ, χάρη στους εμπόρους της, 17ος- 18ος αι., τους λόγιους και τους σπουδαστές της στη Μεσευρώπη, συγκαταλέγεται στο Δυτικό Τρίγωνο διάδοσης του Διαφωτισμού στον ελλαδικό χώρο, με έδρα τα Γιάννενα, στη σύνδεση Γεωγραφίας και Ιστορίας.
‘Ετσι, η εθνοτική ιδέα που αναπτύσσεται αυτή την περίοδο στην Ευρώπη γίνεται επαναστατική, απελευθερωτική για την αναγέννηση του έθνους κι οι νέες ιδέες του Διαφωτισμού γρήγορα κομίστηκαν στη μικρή αναπτυσσόμενη οικονομικά και πνευματικά , βαλκάνια πόλη μας.
Σ αυτό το κλίμα γαλουχημένος ο ιδιαίτερα ευφυής Γ. Λασσάνης, 16χρονος εγκαταλείπει τη χήρα μητέρα του και καταφεύγει στον Όλυμπο, κοντά στον θείο του Καπιτάν- Πρασινονικόλα, που δρούσε εκεί κυνηγημένος από τον Αλή – Πασά.
Στο αυτοσχέδιο δρομολόγιο της επανάστασής του ήταν χαρακτηριστική η διαδρομή του: Στα 20 βρίσκεται στη Βουδαπέστη, 4 χρόνια στη Λειψία για σπουδές, ακολουθεί η Μολδαβία κι η Οδησσός όπου διδάσκει στην Ελληνοεμπορική Σχολή, μεταφράζοντας, γράφοντας σχολικά συγγράμματα, ιστορικά και λογοτεχνικά δοκίμια, πατριωτικά θεατρικά έργα για την αυτοσυνειδησία του έθνους. Εκεί μυείται στη Φιλική Εταιρεία, γνωρίζει τον Αλ. Υψηλάντη, γίνεται υπασπιστής του και δεν τον εγκαταλείπει ως το τέλος.
Ως πολεμιστής παίρνει μέρος και κινδυνεύει στη μάχη του Δραγατσανίου και φυλακίζεται για 7 χρόνια στις φυλακές του Μέττερνιχ μαζί με τον Αλ. Υψηλάντη. Όταν αποφυλακίζεται ταξιδεύει στη Ρωσία, στο Παρίσι, στο Μόναχο κι όταν επιστρέφει στην επαναστατημένη Ελλάδα, μάχεται στις τελευταίες μάχες της, μάχη της Πέτρας, υπό τον Δ. Υψηλάντη. Στην παλιγγενεσία αναλαμβάνει υψηλά πολιτικά καθήκοντα, χωρίς να ξεχνάει τη γενέτειρα ευεργετώντάς την.΄
Οι Δημοτικές Αρχές τιμώντας την πατριωτική του συνεισφορά διεκδίκησαν άκαρπα το Αρχείο του από τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και τη μετακομιδή των οστών του από την Αθήνα, πέτυχαν όμως την αγορά, αναπαλαίωση και λειτουργία του αρχοντικού του ως Χαρτοθήκη, κυρίως όμως καθιέρωσαν τη μορφή του ως έμβλημα του Δήμου.
Τα σύμβολά μας, ως κοινωνικά στοιχεία (όχι ο λογότυπος, αντιδάνειο από την αγγλική, αναφερόμενος κυρίως σε εταιρίες) δεν είναι απλώς εικαστικά στοιχεία, είναι φορτισμένα ιδεολογικά, εκφράζουν τη αίσθηση του συνανήκειν, ενισχύουν τον κοινωνικό αρμό, διαμορφώνουν την ταυτότητά μας ως στοιχείο διαλόγου, διακριτής και συνεχούς ύπαρξης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ως απόσταγμα χρόνων και ποικίλων παραγόντων μας καθορίζουν, μας συνεγείρουν, δεν μας διαφημίζουν εξάπτοντας την περιέργεια, δεν στοχεύουν στον άκρατο καταναλωτισμό.
Το ταξίδι τους στο χρόνο δεν τα παλιώνει, δεν τα αχρηστεύει από την πολυχρησία, αντιθέτως τα ενδυναμώνει, τα καθαγιάζει, κυρίως όσο το περιεχόμενό τους (σημαινόμενο) παραμένει επίκαιρο και η μορφή (σημαίνον) το υπηρετεί.
Μόνον η σύνδεσή τους με τον ολοκληρωτισμό, με αποτρόπαιες πράξεις τα καθιστά προσωρινά
Στη δική μας κοινωνία , η επιλογή προσώπου ως εμβλήματος και μάλιστα διανοητή , αφιερωμένου με όποιο κόστος στην απελευθέρωση της πατρίδας, αισθητοποιεί καλύτερα την ιδέα της ανυπακοής, της αντίστασης στον ξένο ζυγό αιώνων ή σε οποιοδήποτε ζυγό, διαρρηγνύει την επικρατούσα ατομικοκρατία, δημιουργεί συλλογική, πατριωτική συνείδηση και συρρικνώνει την πιθανότητα εκμετάλλευσής της από ακραίους κύκλους.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο συνομιλεί με την επικαιρότητα, αναδεικνύει το μοντέρνο ως διαρκές στοιχείο αμφισβήτησης του κατεστημένου, γονιμοποιεί τη δράση για το όραμα της ελευθερίας και ενοποιεί με διαχρονικές ανθρώπινες αξίες.
Οι Δήμοι ως πολυσύνθετοι οργανισμοί τοπικής διοίκησης στοχεύουν μεν στην ευζωία των πολιτών, στην πρόοδό τους, δεν είναι όμως φορείς αποκλειστικά κατανάλωσης και κερδοφορίας. Οι Δήμοι ως τόποι είναι κυρίως οι άνθρωποί τους και οι ιδέες τους και δεν είναι αποσπασματικά τα αγαθά της γης ή του πολιτισμού, παρόλη την αλληλεπίδραση.
Το 2010, με τον Καλλικρατικό νόμο επιχειρήθηκε η συγκεντροποίηση- συγχώνευση των Δήμων, ως απόπειρα απομάκρυνσης των πολιτών από τα πολιτικά πράγματα, μαζοποίησης και χειραγώγησης. Το 2011 το σχέδιο αυτό συνοδεύτηκε από την κατάργηση των συμβόλων των Δήμων είτε για την αποκοπή τους από το ιστορικό παρελθόν, είτε για την αποφυγή αντεγκλήσεων.
Όμως, τίποτα δεν εμπόδιζε την επανοικειοποίηση των παλιών συμβόλων μετά από διάλογο. Η άψογη διαδικασία του Δήμου Κοζάνης για την αναζήτηση νέου συμβόλου, ανεικονικού και αφαιρετικού, αποτέλεσε τη δεύτερη κατάργηση του προηγούμενου συμβόλου.
Η συνέργεια δυο Δημοτικών αρχών ήταν αρκετή για την κατάργηση του ιερού συμβόλου, για τον εξοβελισμό του. Η πρώτη Δημ Αρχή, κ Μαλούτα, έστησε την επιτροπή για την αναζήτηση και πρόταση νέου συμβόλου και η δεύτερη Δημ. Αρχή κ. Ιωαννίδη, ολοκλήρωσε τη διαδικασία με την υπερψήφιση του νέου συμβόλου και την αδιαφορία της προηγούμενης Αρχής που δήλωσε ΠΑΡΩΝ, Οκτ 2017.
Επειδή στη συνέχεια η έγκριση προσέκρουσε στη γραφειοκρατία του αρμόδιου Υπουργείου, έχει μια χρυσή ευκαιρία ο Δήμος Κοζάνης να εγκαινιάσει τη συμμετοχή στον εορτασμό των 200 χρόνων απελευθέρωσης, επαναφέροντας, αποκαθιστώντας, τιμώντας αυτούς που αποτίναξαν τη σκλαβιά με το ΑΙΜΑ τους.
Οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου είναι τυπικά σεβαστές.
Εκκρεμεί όμως η εγκόλπωσή τους από τους δημότες, αφού σχετίζεται με το σεβασμό της τοπικής ιστορίας και της ιστορικής συνείδησης ως ανατρεπτικής δύναμης.
Και κυρίως, εκκρεμεί η ανατροπή τέτοιων αποφάσεων για ιστορικές φυσιογνωμίες που μας κληροδοτούν την έννοια της αντίστασης απέναντι σε κάθε καταπίεση ακόμα κι υπό νέους όρους και νέους τρόπους, σαν αυτούς που ζούμε υπό την τρομοκρατία της ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ…
Καλή λευτεριά, Τάσα Σιόμου
ΥΓ. Από τον όρκο της Φιλικής Εταιρίας:
Ω αγία και αθλία πατρίς, είμαι όλος αφιερωμένος εις εσέ.

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021

Ο καιρός της πανδημίας και ενσυναίσθησης καμίας...

 

Τον καιρό της πανδημίας και συνάμ' αριστείας,

διαμέσω διγλωσσίας και σαρακοστής νηστείας  

οι νονοί της αποικίας κι εσχάτως δεσποτείας,

μυωπίας κι αλαλίας και πολλής αστυνομίας 

κ' ελλείψ' ελευθερίας στήνουνε χορό θυσίας.

Ενσυναίσθηση καμία τον καιρό της πανδημίας.

Πειραματισμοί παιδείας και σημάδια αμνησίας.

Με ομίλους αριστείας και γυαλιά πρεσβυωπίας

και μ΄ όρους αποικίας τον καιρό της πανδημίας.    









Κώστας Χατζηφωτιάδης  

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021

Εμείς «φταίμε» για τα κλειστά σχολεία

Η Υπουργός Παιδείας, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό σταθμό, ανέφερε ότι «κάθε μέρα που γίνεται μία διαδήλωση απομακρύνεται το ενδεχόμενο ανοίγματος των σχολείων», κάνοντας, μάλιστα, ειδική αναφορά στις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις. Δηλαδή, η κα. Κεραμέως επιδιώκει να ενοχοποιήσει στην ελληνική κοινωνία ότι για την αναστολή λειτουργίας των σχολείων ευθύνεται η κοινωνική διαμαρτυρία και το δικαίωμα στη συλλογική διεκδίκηση από συνδικάτα, φορείς, φοιτητές, κ.ά.

Κα. Κεραμέως, οφείλουμε να το ομολογήσουμε! Εκπαιδευτικοί και φοιτητές είναι οι υπαίτιοι και υπεύθυνοι για το παρατεταμένο κλείσιμο των σχολείων. Να σημειώσουμε, ωστόσο, μερικούς από τους λόγους για τους οποίους κινητοποιούμαστε χιλιάδες εκπαιδευτικοί, φοιτητές μαζί με τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες.

Εμείς φταίμε, που διεκδικούμε μέτρα προστασίας στα σχολεία, καθώς το μόνο που πράξατε ήταν το περίφημο «παγουρίνο» του ιδιώτη-χορηγού σας και οι μάσκες που εν τέλει -οι σωστές- δόθηκαν τον Δεκέμβριο σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Εμείς φταίμε, που ζητάμε αραίωση μαθητών στις τάξεις, ενώ εσείς αυξήσατε, εν μέσω πανδημίας, τον αριθμό των μαθητών στα τμήματα.

Εμείς φταίμε, που έχετε αφήσει «στην τύχη» τη λειτουργία των Ειδικών Σχολείων.

Εμείς φταίμε, που επιλέξατε να πρωτοτυπήσετε παγκόσμια και να συνυπογράψετε εκπαιδευτικό νομοσχέδιο με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Εμείς φταίμε, που επιλέξατε να επενδύσετε 30 εκ. ευρώ για Πανεπιστημιακή Αστυνομία -η μοναδική χώρα στην Ε.Ε.- και παράλληλα κρατάτε τα πανεπιστήμια, εδώ κι έναν χρόνο, κλειστά.

Εμείς φταίμε, που στον χώρο της Παιδείας ασκείτε εξουσία με αυταρχισμό και υπεροψία σε όλα τα επίπεδα.

Εμείς φταίμε, που σ’ αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη σχολική χρονιά ανατρέψατε το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων για χιλιάδες μαθητές.

Εμείς φταίμε, που αποκλείετε με τις πολιτικές σας 24.000 νέους από τις δημόσιες σχολές και τους «σπρώχνετε» στα ιδιωτικά κολέγια, αφού προηγουμένως εξισώσατε τα πτυχία τους με εκείνα των Δημόσιων Πανεπιστημίων.

Εμείς φταίμε, που δεν διασφαλίσατε την ισότιμη πρόσβαση των μαθητών στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση.

Εμείς φταίμε, που δεν κατορθώσατε ούτε την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αν υλοποιήσετε.

Εμείς φταίμε, που ακόμη και το διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων (ΙΤΥΕ) – Διόφαντος παραιτήθηκε και σας καταγγελία για αδράνεια και απραξία στη λειτουργία ενός κρίσιμου οργανισμού.

Κα. Κεραμέως, η καταφυγή στη γνωστή μέθοδο του «κοινωνικού αυτοματισμού», ιδιαίτερα για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, με σκοπό να καλύψετε τις δικές σας αδυναμίες, αποτελεί τουλάχιστον ντροπή. Δεν μας εκπλήσσετε, όμως, καθώς ήδη έχετε καταγραφεί στη συνείδηση του εκπαιδευτικού κόσμου και της φοιτητικής νεολαίας, ως η Υπουργός του αυταρχισμού και του αντιδημοκρατικού κατήφορου.

Γιώργος Μακράκης

Πηγή:https://creta24.gr/emeis-ftaime-gia-ta-kleista-scholeia/?fbclid=IwAR0Ju0jqG9AaCBZle1jLicbOBzG-IAE6OvY3qjG1VciZke5Cg0XJJFsy11Y#.YEtwLm6ejQw.facebook

Ολόκληρη η δήλωση του Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ, Δημήτρη Μαυροσκούφη

 

Είμαι θυμωμένος. Πολύ θυμωμένος. 

Οι καταληψίες του κτιρίου Διοίκησης είχαν αποφασίσει από χθες το βράδυ τη λήξη της για σήμερα το πρωί πριν από τη σημερινή συγκέντρωση των φοιτητών. Αυτή η πληροφορία ήταν γνωστή σε δημοσιογραφικούς κύκλους και έφτασε και σε μένα από φοιτητές. Στις 10:20 χθες το βράδυ τηλεφώνησα στον Πρύτανη και τον ενημέρωσα σχετικά. Ενημέρωσα επίσης και άλλους συναδέλφους. Προσωπικά ήμουν χαρούμενος, γιατί μετά από τόσες αγωνιώδεις προσπάθειες το ζήτημα φαινόταν πως θα διευθετηθεί ειρηνικά. Με μέσα ακαδημαϊκά, όπως ήδη είχαν τονίσει η Σύγκλητος και ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΕΣΔΕΠ) με ψηφίσματά τους. 

Η επέμβαση των αρχών με διέψευσε. Αναρωτιέμαι αν η εξέλιξη αυτή, λίγες ώρες πριν από τη λήξη της κατάληψης, αποτελεί «αυτεπάγγελτη» ενέργεια ή κεντρική κυβερνητική επιλογή. Αναρωτιέμαι αν κάποιοι –και για ποιον λόγο– δεν ήθελαν την ειρηνική εκτόνωση. Τώρα αποδύονται σε εκστρατεία «ενημέρωσης», για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ποιο είναι άραγε το σχέδιό τους για την επόμενη μέρα; Πάλι η αστυνομία; Τέχνασμα, για να φανεί πόσο αναγκαία είναι η μόνιμη παρουσία της μέσα στο Πανεπιστήμιο και γύρω από αυτό; Και γιατί δεν διορίζουν έναν υποστράτηγο της αστυνομίας να μας διοικεί; Τι τα χρειαζόμαστε τα άλλα όργανα; Γιατί να σπαταλάμε φαιά ουσία και χρόνο, για να δούμε πώς μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας; Ειλικρινά δεν ξέρω τι εννοεί η κ. Υπουργός της Παιδείας, όταν ύστερα από 17 μέρες σιωπής έκανε επιτέλους δηλώσεις, ισχυριζόμενη ότι επανέρχεται η ομαλότητα στο Α.Π.Θ. και ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί. Κι ας καεί το πελεκούδι; Και τι θα γίνει με «τα παλιόπαιδα, τα ατίθασα», που θα ‘λεγε και ο Τσιφόρος;

Τέλος, όσοι μέμφονται τους άλλους για κομματικές σκοπιμότητες και εξωακαδημαϊκή λειτουργία –ενώ οι ίδιοι δήθεν λειτουργούν με κριτήρια ακαδημαϊκά– καλά θα κάνουν να κοιταχτούν προσεκτικά στον καθρέφτη. Ίσως και να δουν ποιοι ρίχνουν λάδι στη φωτιά και ποιοι προσπαθούν να τη σβήσουν. Παραπάει όμως οι κομματικοί να απευθύνονται σε μη κομματικούς και να τους προσάπτουν κομματική υστεροβουλία. Παλιά η τακτική και δεν πιάνει. Η καμπάνα σήμανε την ώρα των ευθυνών. Δεν μπορούμε πια να λέμε «δεν είμ’ εγώ, δεν είμ’ εγώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ», όπως έγραφε ο Σεφέρης για τον Γεώργιο Β΄. Δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να συνεχίσει να είναι πεδίο δοκιμών. Δεν μπορεί να αστυνομοκρατείται. Δεν αντέχει άλλες εντάσεις. 

Πηγή:https://www.efsyn.gr/node/285248

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021

ΑΝ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ( (άρθρο 19 παρ. 15 του Ν.4692/2021) -ΠΗΓΗ:ΑΥΤ. ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Με το Ν.4692/2020, την έκδοση της Υπουργικής Απόφασης (26/2/2021) και την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος των σχολικών μονάδων για χαρακτηρισμό τους ως Πρότυπα και Πειραματικά (1/3/2021) η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ ξεδιπλώνει μια υπόγεια στρατηγική ενάντια στο δυναμικό μέτωπο των εκπαιδευτικών. Εκτιμώντας πως θα καταφέρει να «ξεγελάσει» την εκπαιδευτική κοινότητα και να την οδηγήσει, με πρόσχημα ότι δεν επιλέγει φαινομενικά τη σύγκρουση, στους σχεδιασμούς της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Η μετατροπή των σχολείων σε πρότυπα και πειραματικά, παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφωνίες ως προς το θεσμό των Προτύπων ή τη συμφωνία μας ως προς τον θεσμό των πειραματικών αλλά με διαφορετική βέβαια λειτουργία, φυσιογνωμία και σκοπό, θα επιφέρει σοβαρές συνέπειες στα σχολεία, στους μαθητές-οικογένειες της περιοχής αλλά και στους εκπαιδευτικούς.

Όσες σχολικές μονάδες μετατραπούν σε Πρότυπα (αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση) και Πειραματικά (αφορά τα δημοτικά σχολεία) ουσιαστικά θα υπάρξουν οι εξής αρνητικές ανακατατάξεις:

Α)   Όλοι οι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας ΧΑΝΟΥΝ την ΟΡΓΑΝΙΚΗ τους θέση (άρθρο 19 παρ. 15 του Ν.4692/2021).

Β)  Αποδέχονται την ατομική αξιολόγησή τους και την επιχειρούμενη εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας όπως αναφέρεται στο άρθρο 20 παρ. 3α του Ν. 4692/202«αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί στην παιδαγωγική τους επάρκεια, όπως προκύπτει ιδίως από το βαθμό συμμετοχής τους στις δράσεις εσωτερικής αξιολόγησης του σχολείου…».

Γ)  Μετατρέπεται ο ρόλος του συντονιστή εκπαιδευτικού έργου σε αξιολογητή αφού αυτός είναι που θα διενεργεί την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (άρθρο 20 παρ. 3β του Ν. 4692/2020).

Δ)   Η επιλογή των μαθητών δε θα γίνεται σύμφωνα με τη διεύθυνση κατοικίας αλλά με κλήρωση.

Ε)  Στα σχολεία αυτά επομένως καταργούνται τα γεωγραφικά όρια της περιοχής τους χάνοντας την χωροθέτησή τους ως προς το μαθητικό δυναμικό του  κάθε σχολείου.

ΣΤ) Γίνεται ανακατανομή των μαθητών στις όμορες σχολικές μονάδες με τις όποιες συνέπειες στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στον οικογενειακό προγραμματισμό.

Δε συναινούμε στα σχέδια της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ – ακριβώς γιατί βρίσκονται στον αντίποδα μιας αντίληψης για ενιαία δημόσια δωρεάν εκπαίδευση που θα εκφράζεται και στις σχολικές δομές- και καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να μην εμπλακούν ούτε να αποδεχτούν τα σχέδια της κυβέρνησης που εκτός της διάσπασης θα επιφέρουν αρνητικές συνέπειες σε σχολικές μονάδες, μαθητές και εκπαιδευτικούς.

ΠΗΓΗ:https://aytonomo-diktyo.gr/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%cf%8d%cf%81%cf%85%ce%bd%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%84%cf%85%cf%80%cf%89%ce%bd/?fbclid=IwAR0x1sBoaOF8JSKyr-pMC-vTxorwv-diJq5Vu8sM5bSQNhlxq9lMReAXFxk

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2021

Αξιο-λογικοί κραδασμοί…

 

Αξιο-λογικοί κραδασμοί…



Ο Στ. Ζουμπουλάκης («Για το Σχολείο», Πόλις, 2017) σημειώνει ότι είναι «… ολότελα αντίθετος (…) σε ένα συνολικά απαξιωτικό λόγο για το ελληνικό σχολείο. Εκείνο που πρωτίστως χρειάζονται τα σχολεία μας δεν είναι ένας αέναος μεταρρυθμιστικός οίστρος, αλλά η εξασφάλιση της κανονικότητας της λειτουργίας τους: να είναι οι δάσκαλοι στις θέσεις τους από την πρώτη ημέρα του σχολικού έτους, να μπαίνουν στην τάξη στην ώρα τους, να παραδίδουν προετοιμασμένοι το μάθημα, να εξετάζουν σωστά τους μαθητές, να μετεκπαιδεύονται, και πολλά άλλα απλά και τετριμμένα».

Τα τετριμμένα και αυτονόητα δεν αποτελούν πάντα αφετηρία στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Συχνά ο «αέναος μεταρρυθμιστικός οίστρος» εκφράζεται μέσα από εμπρόθετη ρήξη με την εκπαιδευτική κοινότητα. Ο αποστασιοποιημένος παρατηρητής τής εν εξελίξει νομοθετικής διεργασίας διακρίνει την ηθελημένη (;) ρήξη εμπιστοσύνης (trust) ανάμεσα στους εμπλεκόμενους: το υπουργείο (ΥΠΑΙΘ) με τους εποπτευόμενους φορείς που διαμορφώνουν την εκπαιδευτική πολιτική, από τη μια, και την εκπαιδευτική κοινότητα, από την άλλη. Αμοιβαία αίρεται η πεποίθηση για την αξιοπιστία του άλλου, καθώς «υπονομεύουν το δημόσιο σχολείο» ή «εμποδίζουν την πρόοδο», αντίστοιχα.

Η εμπιστοσύνη, ως κοινωνικό συναίσθημα που ενδυναμώνει τη συνεργασία, υποσκάπτεται στο πλαίσιο της άνισης κατανομής ισχύος. Ο ισχυρός, αυτοπροσδιοριζόμενος κάτοχος της μόνης ορθής ανάγνωσης της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, διαμορφώνει συνθήκες σχετικής αβεβαιότητας και ανασφάλειας για το μέλλον στους λιγότερο ισχυρούς (εκπαιδευτικούς), οι οποίοι αίρουν την εμπιστοσύνη τους.

Το προηγούμενο σχήμα επαναλαμβάνεται τις τελευταίες μέρες, μετά τη δημοσίευση της Υ.Α. για τον «Συλλογικό προγραμματισμό, την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων». Αίφνης η εκπαιδευτική κοινότητα, σε περιβάλλον συστημικής αστάθειας εξαιτίας της πανδημίας, κλήθηκε να προχωρήσει σε διαδικασίες μερικής υλοποίησης ευρύτερου σχεδίου αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Τις μέρες που ακολούθησαν ακούστηκαν πολλές απόψεις και ασκήθηκε δριμεία κριτική, δεν θα επεκταθούμε. Θα επισημάνουμε μόνο το εμπεριστατωμένο κείμενο του ομ. καθηγητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Γ. Μπαγάκη, ο οποίος χαρακτηρίζει το εγχείρημα ως προσπάθεια μετονομασίας του κρέατος σε ψάρι…

Η συζήτηση για την αξιολόγηση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ξεκινάει 4 δεκαετίες πίσω. Εκτοτε είχαμε τουλάχιστον 14 (!) ατελέσφορες νομοθετικές προσπάθειες (νόμους ή Υ.Α.) θέσπισής της. Η ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τη μη εφαρμογή των προηγούμενων, αν δεν είναι επιφανειακή ανάγνωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, αποτελεί συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του όποιου έργου επιτελείται και αποσιώπησης των δομικών παραλείψεων ή αστοχιών.

Η αξιολόγηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος και των επιμέρους δομών του αποτελεί σημαντική παράμετρο στον σχεδιασμό, την οργάνωση και την υλοποίηση του εκπαιδευτικού έργου. Αποτελεί μια συνθετική, συνδυαστική και διαλεκτική ερευνητική διαδικασία που αποσκοπεί στην τροποποίηση και τον εμπλουτισμό του πλαισίου αναφοράς. Είναι η διερεύνηση της κοινωνικής σημασίας και του υποκειμενικού νοήματος των αποτελεσμάτων ενός συστήματος και συνυπολογίζει την εμπλοκή των δρώντων υποκειμένων και τα κοινωνικά διακυβεύματα.

Αρκετοί μετέχοντες στον σχετικό διάλογο -φανατικοί υπέρμαχοι της «αξιολόγησης»- αγνοώντας τα προηγούμενα, την αντιλαμβάνονται ως ιεραρχικό έλεγχο των συμμετεχόντων και όχι ως συστηματική- συνολική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου. Ο έλεγχος συνιστά κανονιστική προσέγγιση που γίνεται με βάση ένα εξωτερικό μοντέλο αναφοράς, πρότυπο και δεδομένο. Αναλύει την πραγματικότητα σε επιμέρους διακριτά - ελέγξιμα στοιχεία. Είναι μια κλειστή διαδικασία που ολοκληρώνεται με την επιβράβευση ή τιμωρία. Η αξιολόγηση, αντίθετα, αποτελεί συστηματική εφαρμογή ερευνητικών μεθόδων των κοινωνικών επιστημών για την αποτίμηση του εννοιολογικού περιεχομένου, του σχεδιασμού, της υλοποίησης και της ωφέλειας των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Είναι ανοιχτή διαδικασία που καταλήγει σε προτάσεις βελτίωσης.

Η εσωτερική-ιεραρχική αξιολόγηση που προτείνεται αποτελεί αυστηρά προσδιορισμένη διαδικασία συλλογής πρωτογενούς υλικού για την εξωτερική αξιολόγηση που ακολουθεί. Υπονομεύει τον βασικό χαρακτήρα της ενδοσχολικής αξιολόγησης ως διαδικασίας από το σχολείο για το σχολείο.

Οι σχολικές μονάδες μπορούν μέσα από συλλογικές διαδικασίες να σχεδιάσουν, να υλοποιήσουν και να αποτιμήσουν τη δράση τους συμβάλλοντας στη βελτίωση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Είναι μια γόνιμη διαδικασία που παράγει γνώση αξιοποιήσιμη από τους εμπλεκόμενους και που μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συνδράμει στη βελτίωση του σχολείου προς όφελος των μαθητών.

Θα κλείσω, όπως άρχισα, με τον Στ. Ζουμπουλάκη: «… Η παγκόσμια κρίση του σχολείου (…) δεν πρόκειται να λυθεί με νομοθετήματα και υπουργικές εγκυκλίους. Θα λυθεί όταν η κοινωνία αποφασίσει ποιο ρόλο θέλει να επιτελέσει το σχολείο και του αναθέσει μια αποστολή που να συνδυάζει τη στοιχειώδη κοινωνικοοικονομική λειτουργία του με το παιδευτικό έργο. Η λύση, πάντως, η όποια λύση, δεν είναι η επιστροφή στο παρελθόν».

 * εκπαιδευτικό
ς

Πηγή:https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/284164_axio-logikoi-kradasmoi

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021

Όταν η υπουργός θυμάται τον διάλογο... και το παράδειγμα της Σουηδίας.



πηγή φωτογραφίας:https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/248801_i-kallitehniki-paideia-sto-stohastro-tis-nikis-kerameos

Ευθ. Τσιλικίδης

Μετά το 76% όχι των καθηγητών και το 85% των δασκάλων ενάντια στην αξιολόγηση με τα ντόμινο που ακολουθούν, η κ. Κεραμέως θυμήθηκε τον διάλογο με τους εκπαιδευτικούς.
Τα έχω ξαναγράψει, τα υπενθυμίζω. Το 2008 επισκεπτόμενος τη Σουηδία με δασκάλους της μετεκπαίδευσης συναντήσαμε τον Πρόεδρο της Επιτροπής Παιδείας της Σουηδίας, ο οποίος μας είχε πει τα εξής: Όταν το (σουηδικό) κράτος θέλει να επιχειρήσει αλλαγές στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση ξεκινά έναν διάλογο με 5 συναρμόδιους φορείς: το Υπουργείο Παιδείας, τα Πανεπιστήμια, τους Δήμους, τις συλλογικότητες των Εκπαιδευτικών και τις Ομοσπονδίες Γονέων (που, συνήθως, είπε, συμφωνούν με τους εκπ/κους). Ο διάλογος κρατά συνήθως πολλούς μήνες (στην περίπτωση που συζητούσαμε τότε 20 μήνες) με συνέδρια, άρθρα, εκπομπές κλπ. και το τελικό αποτέλεσμα νομοθετείται αν εκφράζει πλειοψηφίες.
Δεν ισχυρίζομαι καθόλου πως έτσι διασφαλίζεται ότι οι αλλαγές θα είναι προοδευτικές. Αλλά ο τρόπος σίγουρα διαφέρει από την συνήθη ελληνική πορεία "κανάλια και σκόπιμη δυσφήμιση - πρόταση νόμου - ψευτοδιαβούλευση - κανάλια και επιτακτική ανάγκη- επιχείρηση επιβολής νόμου- ψευτοδιάλογος - κανάλια και κοινωνικός αυτοματισμός- νομικές, αστυνομικές και λοιπές μέθοδοι πειθούς" που ακολουθείται στη βυζαντινή μας πολιτική κουλτούρα.