Απολλωνιάδα. Η πατρώα γη.
Απολλωνιάδα. Η πατρώα γη.
¨Ερήμωσε η Απολλωνίας κ΄ έμεινε ερημονήσι
πλέον νέος δεν βρίσκεται για να σε τραγουδήση
έχε γεια καημένη Απολλωνιάς
δεν το πιστεύω να έρθω πιά.
Στη μέση σου βαλαν σπαθί, στον ώμο σου τουφέκι
Και στα σγουρά σου τα μαλλιά σε βαλαν χουριέτη.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό του να αγναντεύει την Προποντίδα, και να κατηφορίζει από τα Μουδανιά στην Προύσα. Κι από το Μπογαζ ν΄απλώνω πανί στην ψαρόβαρκα και ν΄αρμενίζω μέσα από το ποτάμι του Ρύνδακα στην Αρτυνία Λίμνη και να αγκυροβολώ στην Απολλωνιάδα.
Μνήμες γονιδιακές , πικρές αναμνήσεις ξεριζωμού που βαραίνουν όλους τους Μικρασιάτες που άφησαν Βωμούς και Εστίες στα 22 για να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς και να φωλιάσουν στη φιλόξενη γη της Μακεδονίας και στην μητέρα Ελληνική γη.
40.000 ρωμιούς είχε ο καζάς της Προύσας, όπου υπάγονταν διοικητικά η πατρώα γη. 600 οικογένειες η Απολλωνιάδα, 3.500 χριστιανικές ψυχές με 500 μαθητές που γέμιζαν ασφυκτικά τα σχολειά και τις πλατείες και σταυροκοπιόταν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, του Ταξιάρχη, του Προδρόμου και του Αγίου Παντελεήμονα.
Μισή ώρα απόσταση με το καίκι, στο νησί του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης βρισκόταν η ομώνυμη Μονή, όπου τέτοιες μέρες μαγιάτικες γέμιζε με προσκυνητές και θυμιάματα.
Στους Αγίους Θεοδώρους, στη χερσόνησο της λίμνης, απέναντι από την Απολλωνιάδα εξόρισαν τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη.
Στην πατρώα γη μαρτύρησε ο Άγιος Θύρσος, προστάτης και Πολιούχος της Απολλωνιάδας, δια πριονισμού επί Δεκίου βασιλέως το 251 μ.Χ.
Βαριά τα σημάδια από την Προαλεξανδρινή , την Αλεξανδρινή, την Ρωμαϊκή και την Βυζαντινή εποχή στην πατρώα γη.
Ερείπια χάσκουν στα σήμερα να διηγούνται θαρρείς περασμένα μεγαλεία και μια γλυκιά προσμονή για τα πάλαι με χρόνια και καιρούς.
Και τα δε θα έδινα για να γυρίσω το χρόνο πίσω. Να αντικρίσω τη γιαγιά τη Δέσποινα και τον παππού τον Θοδωρή να γλεντούν στα νιάτα τους, στο πανηγύρι των Θεοφανίων.
Να γεύονται τους αγέρηδες που φούσκωναν τα πανιά της γλυκείας ζωής και την ανεμελιά της πρώτης νιότης.
Μακριά από τα σύννεφα του πολέμου και της προσφυγιάς. Μακριά από τον θάνατο που ξέρασε ο βαρβαρισμός και η κτηνωδία υπανθρώπων που ρήμαξε , κατέσφαξε κι ατίμωσε εκατομύρια γκιαούρηδες, Ρωμιούς κι Αρμενέους.
Γλυκιά η προσμονή για την Απολλώνια πατρώα γη.
Πολλές από τις φαμίλιες της , που γλίτωσαν τη χατζάρα των Τούρκων, στέριωσαν στην ηρωική Νάουσα.
Οικογένεια Προύσαλη, Χατζηβασιλειάδη, Θωμασιάδη,Κοντόπουλο, Ελευθεριάδη, Ματσακίδη, Ευθυβουλίδη, Τολούδη,Βαφειάδη, Κάβελα,Χατζηφωτιάδη, Γκέτικα, Μάνου, Τσόπανου, Μπακάλη,Ρακιτζή,Μερτζάνη, Βαργαγιαννίδη,Ναλμπάντη, Σταυρακίδη, Παπαθωμίδη, Παπαβασιλείου.
Πρόσκληση απευθύνω σε όλους αυτούς που δεν ξεχνούν την πατρώα γη ,για ένα μεγάλο προσκύνημα στους τάφους των προγόνων μας.Πρώτα ο Θεός.
Να αντικρίσουμε ξανά την Απολλωνιάδα μας, την Προύσα, τα Μουδανιά, την Τρίγλια.
¨Ερήμωσε η Απολλωνίας κ΄ έμεινε ερημονήσι
πλέον νέος δεν βρίσκεται για να σε τραγουδήση
έχε γεια καημένη Απολλωνιάς
δεν το πιστεύω να έρθω πιά.
Στη μέση σου βαλαν σπαθί, στον ώμο σου τουφέκι
Και στα σγουρά σου τα μαλλιά σε βαλαν χουριέτη.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό του να αγναντεύει την Προποντίδα, και να κατηφορίζει από τα Μουδανιά στην Προύσα. Κι από το Μπογαζ ν΄απλώνω πανί στην ψαρόβαρκα και ν΄αρμενίζω μέσα από το ποτάμι του Ρύνδακα στην Αρτυνία Λίμνη και να αγκυροβολώ στην Απολλωνιάδα.
Μνήμες γονιδιακές , πικρές αναμνήσεις ξεριζωμού που βαραίνουν όλους τους Μικρασιάτες που άφησαν Βωμούς και Εστίες στα 22 για να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς και να φωλιάσουν στη φιλόξενη γη της Μακεδονίας και στην μητέρα Ελληνική γη.
40.000 ρωμιούς είχε ο καζάς της Προύσας, όπου υπάγονταν διοικητικά η πατρώα γη. 600 οικογένειες η Απολλωνιάδα, 3.500 χριστιανικές ψυχές με 500 μαθητές που γέμιζαν ασφυκτικά τα σχολειά και τις πλατείες και σταυροκοπιόταν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, του Ταξιάρχη, του Προδρόμου και του Αγίου Παντελεήμονα.
Μισή ώρα απόσταση με το καίκι, στο νησί του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης βρισκόταν η ομώνυμη Μονή, όπου τέτοιες μέρες μαγιάτικες γέμιζε με προσκυνητές και θυμιάματα.
Στους Αγίους Θεοδώρους, στη χερσόνησο της λίμνης, απέναντι από την Απολλωνιάδα εξόρισαν τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη.
Στην πατρώα γη μαρτύρησε ο Άγιος Θύρσος, προστάτης και Πολιούχος της Απολλωνιάδας, δια πριονισμού επί Δεκίου βασιλέως το 251 μ.Χ.
Βαριά τα σημάδια από την Προαλεξανδρινή , την Αλεξανδρινή, την Ρωμαϊκή και την Βυζαντινή εποχή στην πατρώα γη.
Ερείπια χάσκουν στα σήμερα να διηγούνται θαρρείς περασμένα μεγαλεία και μια γλυκιά προσμονή για τα πάλαι με χρόνια και καιρούς.
Και τα δε θα έδινα για να γυρίσω το χρόνο πίσω. Να αντικρίσω τη γιαγιά τη Δέσποινα και τον παππού τον Θοδωρή να γλεντούν στα νιάτα τους, στο πανηγύρι των Θεοφανίων.
Να γεύονται τους αγέρηδες που φούσκωναν τα πανιά της γλυκείας ζωής και την ανεμελιά της πρώτης νιότης.
Μακριά από τα σύννεφα του πολέμου και της προσφυγιάς. Μακριά από τον θάνατο που ξέρασε ο βαρβαρισμός και η κτηνωδία υπανθρώπων που ρήμαξε , κατέσφαξε κι ατίμωσε εκατομύρια γκιαούρηδες, Ρωμιούς κι Αρμενέους.
Γλυκιά η προσμονή για την Απολλώνια πατρώα γη.
Πολλές από τις φαμίλιες της , που γλίτωσαν τη χατζάρα των Τούρκων, στέριωσαν στην ηρωική Νάουσα.
Οικογένεια Προύσαλη, Χατζηβασιλειάδη, Θωμασιάδη,Κοντόπουλο, Ελευθεριάδη, Ματσακίδη, Ευθυβουλίδη, Τολούδη,Βαφειάδη, Κάβελα,Χατζηφωτιάδη, Γκέτικα, Μάνου, Τσόπανου, Μπακάλη,Ρακιτζή,Μερτζάνη, Βαργαγιαννίδη,Ναλμπάντη, Σταυρακίδη, Παπαθωμίδη, Παπαβασιλείου.
Πρόσκληση απευθύνω σε όλους αυτούς που δεν ξεχνούν την πατρώα γη ,για ένα μεγάλο προσκύνημα στους τάφους των προγόνων μας.Πρώτα ο Θεός.
Να αντικρίσουμε ξανά την Απολλωνιάδα μας, την Προύσα, τα Μουδανιά, την Τρίγλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου