Το πνιγμένο κορίτσι
1.
Όταν πνίγηκε και προς τα κάτω την τραβούσε ο βυθός
Απ` τα ρυάκια στα μεγαλύτερα ποτάμια
Έμοιαζε το οπάλιο τ` ουρανού παράξενο
Λες και θα έπρεπε το πτώμα να ηρεμήσει.
2.
Φύκια και βρύα κολλούσαν πάνω της
Έτσι που όλο και πιο βαριά γινόταν.
Αδιάφορα τα ψάρια στα πόδια της βουτούσαν
Φυτά και ζώα το ύστατο ταξίδι της δυσκόλευαν.
3.
Κι ο ουρανός το βράδυ σαν να `τανε καπνός σκοτείνιασε
Κι όλη τη νύχτα το φως τρεμόπαιζε στ` αστέρια.
Ξημέρωσε όμως νωρίς, έτσι που
ακόμη και γι αυτήν και πρωινό και βράδυ να υπάρχει.
4.
Και όταν το χλωμό κορμί της σάπισε
Συνέβηκε (πολύ αργά), να την ξεχάσει κι ο Θεός στο τέλος
Πρώτα το πρόσωπο, μετά τα χέρια και τελευταία τα μαλλιά της.
Και τότε κουφάρι στα ποτάμια έγινε με τα πολλά άλλα κουφάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου