Ο γόρδιος Δεσμός 1. Όταν ο άντρας απ` τη Μακεδονία Με το ξίφος τον κόμπο Στα δύο είχε κόψει,τα βράδια Στο Γόρδιο "σκλάβο της φήμης του" τον αποκαλούσαν.. Γιατί ο κόμπος τους ένα Από τα σπάνια θαύματα του κόσμου ήταν Έργο Τέχνης κάποιου άντρα, που το μυαλό του (Το πιο περίπλοκο του κόσμου!) κανένα άλλο Τεκμήριο δεν μπόρεσε να `φήσει παρά Είκοσι σπάγκους, πλεγμένους με σκοπό Στο τέλος να λυθούν απ` το πιο ελαφρύ Χέρι του κόσμου! Πιο ελαφρύ παρεξόν εκείνου, Που τόχε πλέξει. Αχ, ο άντρας που Το χέρι του τον έπλεξε, σκόπευε Μια μέρα να τον λύσει, μα Δυστυχώς ο χρόνος της ζωής του όλος Πέρασε μόνο για να τον πλέξει. Ένα μονάχα δευτερόλεπτο του αρκούσε Στα δύο να τον κόψει. Για κείνον που τον έκοψε Είπαν πολλοί, πως εξακολουθεί Να είναι η πιο αίσια σπαθιά Η πιο φθηνή, κι εκείνη που έβλαψε λιγότερο απ` όλες. Ο άγνωστος εκείνος δίκαια δεν χρειάστηκε Το έργο του που έμεινε μισό, Όπως όλα τα θεϊκά τα έργα, Στο όνομά του να κατοχυρώσει Μα ο ηλίθιος που το κατέστρεψε Έπρεπε, λες και του δόθηκε ανωτέρα διαταγή Το όνομά του να του δώσει κι ο κόσμος όλος έτσι να το γνωρίσει. 2 Έτσι είπαν εκείνοι στο Γόρδιο, λέω εγώ: Δεν είν` ωφέλιμα τα πάντα που είναι δύσκολα, και Σπανιότερα μια απάντηση αρκεί Στου κόσμου μια ερώτηση να δώσεις Παρά μία πράξη.
ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ -ΠΑΤΡΩΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου