Είστε ελεύθεροι να βρείτε λεφτά
sxoliki_aithousa.jpg
Eurokinissi
Η έκθεση με τίτλο «Διαπιστώσεις, προτάσεις και χρονοδιαγράμματα υλοποίησης»(πόρισμα 100 και πλέον σελίδων) της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (πρόεδρος Κώστας Γαβρόγλου), η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα χτες, αναμένεται να συζητηθεί την επόμενη Τρίτη 24 Μαΐου στη Βουλή.
Λίγες μέρες μετά, στις 27 Μαΐου, η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου (πρόεδρος Αντώνης Λιάκος) και το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας (πρόεδρος Νίκος Θεοτοκάς) θα πραγματοποιήσουν κοινή συνεδρίαση.
Σύμφωνα με τον συντάκτη της έκθεσης, καθηγητή Κώστα Γαβρόγλου, είναι ένα τμήμα των πορισμάτων, τα οποία αποτελούν μια σύνθεση των συνεδριάσεων της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, στις οποίες κλήθηκαν εκπαιδευτικοί φορείς, εμπειρογνώμονες, οι μορφωτικοί ακόλουθοι των χωρών της ευρωζώνης και πρώην υπουργοί.
Η έκθεση προτείνει τρεις δέσμες μέτρων: τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, τα μεσοπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα.
Σύμφωνα με αυτήν, μέχρι τον Νοέμβριο του 2016 θα πρέπει να γίνουν οι προτεινόμενες αλλαγές στα σχολεία (πίνακας).
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η έκθεση έχει προσπαθήσει να ενσωματώσει
α) στα προτεινόμενα μέτρα, τις απαιτήσεις του 3ου Μνημονίου και του ΟΟΣΑ (είναι χαρακτηριστικό ότι συνεχίζει και αναπτύσσει παραπέρα τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής της περιόδου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου) και
β) στη ρητορική, πλευρές της κριτικής των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ).
Για παράδειγμα, αναφέρεται σχετικά με τους διορισμούς εκπαιδευτικών:
«Α) Εφόσον οι θέσεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών δεν καλυφθούν εγκαίρως, οι προσωρινά κενές θέσεις εκπαιδευτικών δημιουργούν τεράστια παιδαγωγικά και λειτουργικά ζητήματα στις σχολικές μονάδες με άμεσο αντίκτυπο στη σχολική ζωή των μαθητών και κατ’ επέκταση και στους γονείς τους.
Β) Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί είναι «καταδικασμένοι» να ζουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, λόγω της αβεβαιότητας που αφορά την πρόσληψή τους ή μη και για το επόμενο σχολικό έτος, τον χρόνο αλλά και την περιοχή πρόσληψής τους, το σχολείο τοποθέτησης και την αέναη και αγωνιώδη προσπάθεια συγκέντρωσης «μορίων προϋπηρεσίας»».
Και αμέσως μετά:
«Μέχρι να δοθεί η δυνατότητα μόνιμων διορισμών, η Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μένει μετέωρη».
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη: όχι μόνιμοι διορισμοί, περικοπές και αναπληρωτές.
«Βαριά» η σχολική τσάντα
Δύο από τα βασικά σημεία της έκθεσης, που αποτελούν και το «βαρύ πυροβολικό», είναι αφ’ ενός η πρόταση για τα βιβλία και την εξεταστέα-διδακτέα ύλη και αφ’ ετέρου η πρόταση για την αυτονομία των σχολείων.
Προτείνονται αναμόρφωση της ύλης στα σχολικά βιβλία, μείωση της ύλης, ταύτιση της διδακτέας ύλης με την εξεταστέα ύλη.
Ο συντάκτης της επισημαίνει ότι «ο εξορθολογισμός της ύλης των σχολικών εγχειριδίων για την απαραίτητη μείωση/αναδιαμόρφωση της ύλης των σχολικών εγχειριδίων, την πλήρη ανανέωση όσων σχολικών εγχειριδίων κριθεί απαραίτητο και τη σύγκλιση των όσων μπορούν να διδαχθούν στη σχολική αίθουσα ως εξεταστέα και διδακτέα ύλη, προκύπτει ως αναγκαία παρέμβαση».
Η ρητορική αυτή συνδέεται με ένα νήμα με τις διακηρύξεις της πρώην υπουργού Παιδείας Αννας Διαμαντοπούλου: «Στόχος είναι λιγότερη ύλη, περισσότερο ψηφιακό υλικό», στόχος είναι «σύνολο δραστηριοτήτων και μαθημάτων και όχι απλά μαθήματα, μαθήματα και αποστήθιση».
Οι εκπαιδευτικοί μέσα από τα σωματεία τους τα προηγούμενα χρόνια έχουν ασκήσει έντονη κριτική τόσο για τα δυσνόητα βιβλία όσο και για το «κατέβασμα» διδακτέας ύλης από ανώτερη τάξη σε κατώτερη.
Ωστόσο, η ποσοτική μείωση της ύλης δεν είναι απλά πόσες σελίδες ή πόσα κεφάλαια αφαιρούνται, δεν σημαίνει καθόλου από μόνη της άρση του δυσνόητου, των επικαλύψεων και εξορθολογισμό.
Στην περίοδο των περικοπών και των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων η «μείωση της ύλης» και «τα παραφορτωμένα και δυσνόητα βιβλία» δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που οδηγούν στην αμορφωσιά.
Πραγματικός εξορθολογισμός της ύλης χωρίς να χάνεται η επιστημονικότητα σημαίνει ότι πρέπει να φτιαχτούν βιβλία και αναλυτικά προγράμματα που θα επικεντρωθούν στα πιο ουσιαστικά και ανθεκτικά στον χρόνο στοιχεία της γνώσης, στις αρχές και στους νόμους που διέπουν την εξέλιξη της φύσης και της κοινωνίας, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις ψυχικές και διανοητικές ικανότητες και ανάγκες των παιδιών κάθε ηλικίας.
«Αυτοχρηματοδότηση»
Ακόμη, όμως, πιο ενδιαφέροντα είναι όσα προτείνονται για την αυτονομία των σχολείων.
«Η αυτονομία αυτή διαρθρώνεται στους εξής τομείς: α. παιδαγωγική/διδακτική αυτονομία, β. διοικητική αυτονομία, και γ. οικονομική αυτονομία».
Και παρακάτω εξηγεί:
«Η παιδαγωγική αυτονομία αφορά τη μεγαλύτερη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα προγράμματα σπουδών, στις διδακτικές μεθόδους, στην επιλογή του εκπαιδευτικού υλικού, την επιλογή του τρόπου αξιολόγησης των μαθητών κ.λπ.
»Η διοικητική αυτονομία σχετίζεται με την έννοια της αποκέντρωσης, όπου οι διαφορετικές εκπαιδευτικές περιφέρειες έχουν την υποχρέωση να προσαρμόσουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ανάλογα με το επίπεδο αυτονομίας που τους προσφέρεται, τις βασικές εκπαιδευτικές πολιτικές οι οποίες εκπορεύονται από το υπουργείο Παιδείας. Η οικονομική αυτονομία αναφέρεται στη δυνατότητα που δίνεται στη σχολική μονάδα να διαχειριστεί τους πόρους της ή να αναζητήσει πρόσθετους».
Να λοιπόν πού καταλήγει η αυτονομία: Οταν η έκθεση κάνει αναφορά στην παιδαγωγική αυτονομία, καθόλου δεν εννοεί την προσπάθεια του εκπαιδευτικού να σκύψει στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε μαθητή.
Αντίθετα, αν «ξύσουμε» τα «καλολογικά» στοιχεία που στοχεύουν σε ωραιοποιήσεις και σε εξαγορά της συναίνεσης της κοινής γνώμης, περνάμε στο διαφοροποιημένο σχολείο της περιφέρειας και καταλήγουμε στο πολυδιασπασμένο, φτηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς που αναγνωρίζει τη δημόσια υποχρηματοδότηση, ενώ την ίδια στιγμή αναλαμβάνει πρωτοβουλίες οι οποίες οφείλουν να δίνουν τη δυνατότητα αναζήτησης και εξασφάλισης πόρων τόσο από εξωτερικές όσο και από εσωτερικές πηγές.
Δηλαδή, όπως λέει και ένα σύνθημα στους τοίχους, από «γονείς-πελάτες και άλλους συγγενείς»!
ΠΗΓΗ:http://www.efsyn.gr/arthro/eiste-eleytheroi-na-vreite-lefta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου