Pão, educação, liberdade!*
Του Ν. Ασημακόπουλου Ας φανταστούμε για κάποια δευτερόλεπτα την περίπτωση που κάποιος δικός μας υπουργός θα τολμούσε να ρίξει το μαύρο στην ΕΡΤ τις μέρες του...
*Ψωμί, παιδεία, ελευθερία
Του Ν. Ασημακόπουλου
Ας φανταστούμε για κάποια δευτερόλεπτα την περίπτωση που κάποιος δικός μας υπουργός θα τολμούσε να ρίξει το μαύρο στην ΕΡΤ τις μέρες του Μουντιάλ. Εκεί δηλαδή που θα είχαμε πάρει μια πρώτη γεύση από Νεϊμάρ, Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο ή που η δική μας εθνική ομάδα θα είχε προκριθεί και θα ετοιμαζόταν να παίξει…
Φανταστείτε… Ο απλός ξεσηκωμός που είδαμε τις τελευταίες μέρες, θα μετατρεπόταν αυτόματα σε… λαϊκή επανάσταση!
Ολα κι όλα… Μπορούμε να ανεχθούμε, όπως αποδείχθηκε, ένα σωρό πράγματα στην καμπούρα μας. Από κόψιμο μισθών – συντάξεων μέχρι απολύσεις. Ομως τις μέρες της μπάλας και ειδικότερα του Mudial ή ενός παιχνιδιού Champions League δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή σύγκριση με τους Βραζιλιάνους…
Γι’ αυτούς η μπάλα δεν είναι απλά διασκέδαση ή πάθος, αλλά πραγματική θρησκεία. Εκεί ο καθένας ασχολείται μαζί της από το πρωί ώς το βράδυ.
• Εχει μεγαλώσει με έναν ή περισσότερους ποδοσφαιρικούς μύθους να μαγεύουν τα όνειρά του.
• Φτιάχνει στο μυαλό του ποδοσφαιριστές – ιερά τέρατα ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν.
• Ο πρόεδρος μιας ομάδας μπορεί να γίνει εύκολα πρόεδρος της χώρας.
• Η κρίση που τυχόν θα περάσει η εθνική τους ομάδα γίνεται αντικείμενο έρευνας από το Κογκρέσο όπου οι γερουσιαστές καλούν τον Πελέ, τον Ρονάλντο ή τον Ρομάριο να καταθέσουν την άποψή τους.
Θα περίμενε κανείς ότι με αφορμή το Confederation θα τα παρατούσαν όλα. Πως προτιμούσαν την πείνα από το να χάσουν κάποιο ματς.
Κι όμως… Εκαναν το μεγάλο ντου έτσι ξαφνικά, ζητώντας πρώτα φαγητό, εκπαίδευση, περίθαλψη, διασκέδαση, συγκοινωνία για όλους και μετά ποδόσφαιρο. Οσο περνούν οι μέρες, αντί να αποχαυνώνονται μπροστά στην τηλεόραση, βγαίνουν όλο και περισσότερες χιλιάδες στον δρόμο για να φωνάξουν και να συγκρουστούν. Δεν κωλώνουν μπροστά στους νεκρούς. Πλημμυρίζουν τους χώρους έξω από τα γήπεδα προσπαθώντας να ματαιώσουν έστω και ένα παιχνίδι κόντρα στη σκληρή αστυνομία. Κι όλα αυτά παρά την απουσία κοινής γραμμής ή κάποιου ηγέτη να τους καθοδηγεί.
Με δυο λόγια δεν μασάνε, ούτε κάνουν πίσω. Μέσα από τα τηλεοπτικά πλάνα μάς φωνάζουν να μην πάμε να δούμε του χρόνου παιχνίδια Παγκοσμίου Κυπέλλου. Περιγράφουν με απλό, εκφραστικό και αξιοπρεπή τρόπο το τεράστιο πρόβλημα που κουβαλάνε και καταγγέλλουν την προτεραιότητα της κυβέρνησης να ξοδεύει δισεκατομμύρια για ποδοσφαιρικές φιέστες και Ολυμπιακούς Αγώνες που αφήνουν τη μεγάλη πλειονότητα στην απ’ έξω, παρά τις υποσχέσεις που προηγήθηκαν: «Η Βραζιλία αγνοεί την αξία της ζωής του λαού της ξοδεύοντας χρήματα σε εκδηλώσεις όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2014 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016», λέει ο ένας. Ή «η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει πως πολλά εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, ούτε πόσος κόσμος πεινάει στους δρόμους»…
Μπορεί κάποιος να φανταστεί αντίστοιχες εικόνες στη χτυπημένη από τα μνημόνια Ελλαδίτσα μας; Ποτέ των ποτών! Η ΕΡΤ, όπως έλεγα και παραπάνω, θα ήταν ορθάνοιχτη σε μέρες Μουντιάλ, μη τυχόν και χάσουμε το ποδόσφαιρο.
Εδώ η… επανάσταση γίνεται κυρίως στο facebook με ρεκόρ από like, και με τιτιβίσματα από χιλιοφορεμένα τσιτάτα αργόσχολων αντιγραφέων στο twitter.
Του Ν. Ασημακόπουλου
Ας φανταστούμε για κάποια δευτερόλεπτα την περίπτωση που κάποιος δικός μας υπουργός θα τολμούσε να ρίξει το μαύρο στην ΕΡΤ τις μέρες του Μουντιάλ. Εκεί δηλαδή που θα είχαμε πάρει μια πρώτη γεύση από Νεϊμάρ, Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο ή που η δική μας εθνική ομάδα θα είχε προκριθεί και θα ετοιμαζόταν να παίξει…
Φανταστείτε… Ο απλός ξεσηκωμός που είδαμε τις τελευταίες μέρες, θα μετατρεπόταν αυτόματα σε… λαϊκή επανάσταση!
Ολα κι όλα… Μπορούμε να ανεχθούμε, όπως αποδείχθηκε, ένα σωρό πράγματα στην καμπούρα μας. Από κόψιμο μισθών – συντάξεων μέχρι απολύσεις. Ομως τις μέρες της μπάλας και ειδικότερα του Mudial ή ενός παιχνιδιού Champions League δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή σύγκριση με τους Βραζιλιάνους…
Γι’ αυτούς η μπάλα δεν είναι απλά διασκέδαση ή πάθος, αλλά πραγματική θρησκεία. Εκεί ο καθένας ασχολείται μαζί της από το πρωί ώς το βράδυ.
• Εχει μεγαλώσει με έναν ή περισσότερους ποδοσφαιρικούς μύθους να μαγεύουν τα όνειρά του.
• Φτιάχνει στο μυαλό του ποδοσφαιριστές – ιερά τέρατα ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν.
• Ο πρόεδρος μιας ομάδας μπορεί να γίνει εύκολα πρόεδρος της χώρας.
• Η κρίση που τυχόν θα περάσει η εθνική τους ομάδα γίνεται αντικείμενο έρευνας από το Κογκρέσο όπου οι γερουσιαστές καλούν τον Πελέ, τον Ρονάλντο ή τον Ρομάριο να καταθέσουν την άποψή τους.
Θα περίμενε κανείς ότι με αφορμή το Confederation θα τα παρατούσαν όλα. Πως προτιμούσαν την πείνα από το να χάσουν κάποιο ματς.
Κι όμως… Εκαναν το μεγάλο ντου έτσι ξαφνικά, ζητώντας πρώτα φαγητό, εκπαίδευση, περίθαλψη, διασκέδαση, συγκοινωνία για όλους και μετά ποδόσφαιρο. Οσο περνούν οι μέρες, αντί να αποχαυνώνονται μπροστά στην τηλεόραση, βγαίνουν όλο και περισσότερες χιλιάδες στον δρόμο για να φωνάξουν και να συγκρουστούν. Δεν κωλώνουν μπροστά στους νεκρούς. Πλημμυρίζουν τους χώρους έξω από τα γήπεδα προσπαθώντας να ματαιώσουν έστω και ένα παιχνίδι κόντρα στη σκληρή αστυνομία. Κι όλα αυτά παρά την απουσία κοινής γραμμής ή κάποιου ηγέτη να τους καθοδηγεί.
Με δυο λόγια δεν μασάνε, ούτε κάνουν πίσω. Μέσα από τα τηλεοπτικά πλάνα μάς φωνάζουν να μην πάμε να δούμε του χρόνου παιχνίδια Παγκοσμίου Κυπέλλου. Περιγράφουν με απλό, εκφραστικό και αξιοπρεπή τρόπο το τεράστιο πρόβλημα που κουβαλάνε και καταγγέλλουν την προτεραιότητα της κυβέρνησης να ξοδεύει δισεκατομμύρια για ποδοσφαιρικές φιέστες και Ολυμπιακούς Αγώνες που αφήνουν τη μεγάλη πλειονότητα στην απ’ έξω, παρά τις υποσχέσεις που προηγήθηκαν: «Η Βραζιλία αγνοεί την αξία της ζωής του λαού της ξοδεύοντας χρήματα σε εκδηλώσεις όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2014 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016», λέει ο ένας. Ή «η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει πως πολλά εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, ούτε πόσος κόσμος πεινάει στους δρόμους»…
Μπορεί κάποιος να φανταστεί αντίστοιχες εικόνες στη χτυπημένη από τα μνημόνια Ελλαδίτσα μας; Ποτέ των ποτών! Η ΕΡΤ, όπως έλεγα και παραπάνω, θα ήταν ορθάνοιχτη σε μέρες Μουντιάλ, μη τυχόν και χάσουμε το ποδόσφαιρο.
Εδώ η… επανάσταση γίνεται κυρίως στο facebook με ρεκόρ από like, και με τιτιβίσματα από χιλιοφορεμένα τσιτάτα αργόσχολων αντιγραφέων στο twitter.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου