Βάστα δάσκαλε…: Το τελευταίο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

ΜΠΡΕΧΤ (Μετάφραση Χρ. Πατρώνου Παπατέρπου )

Έπαινος της Διαλεκτικής. Το άδικο βαδίζει σήμερα με σίγουρο βηματισμό.Οι καταπιεστές αναθαρρούν δέκα χιλιάδες χρόνια.Η βία διαβεβαιώνει:Έτσι όπως είναι θα παραμείνει.Καμιά φωνή πέρα από εκείνη των κρατούντων δεν ακούγεταιΚαι η εκμετάλλευση στις αγορές φωνάζει: Τώρα μόλις αρχίζω.Αλλά πολλοί απ` τους καταπιεσμένους τώρα λένε:Ποτέ δεν γίνεται,αυτό που εμείς ποθούμε.Όποιος ακόμη ζει, δεν θάπρεπε να λέει: ποτέ!Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.Έτσι όπως είναι, δεν πρόκειται να μείνει.Όταν οι κρατούντες θα έχουν μιλήσειΘα μιλήσουν και οι καταφρονεμένοι.Ποιος τολμά να πει; ποτέ;Σε ποιον οφείλεται το ότι η καταπίεση παραμένει; Σε μας.Σε ποιον οφείλεται αν θα καταλυθεί; Σε μας και πάλι.Όποιος καταπατείται, αυτός θα πρέπει να ξεσηκωθεί!Όποιος είναι ο χαμένος, πρέπει να αγωνιστεί!Όποιος έχει αντιληφθεί την κατάστασή του, πως θα μπορούσαν να τον σταματήσουν;Γιατί οι νικημένοι του σήμερα γίνονται οι νικητές του αύριοΚαι απ` το ποτέ γίνεται: Σήμερα κιόλας!

Βάστα δάσκαλε…

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Το τελευταίο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου