Ευθ. Τσιλικίδης
Μετά το 76% όχι των καθηγητών και το 85% των δασκάλων ενάντια στην αξιολόγηση με τα ντόμινο που ακολουθούν, η κ. Κεραμέως θυμήθηκε τον διάλογο με τους εκπαιδευτικούς.
Τα έχω ξαναγράψει, τα υπενθυμίζω. Το 2008 επισκεπτόμενος τη Σουηδία με δασκάλους της μετεκπαίδευσης συναντήσαμε τον Πρόεδρο της Επιτροπής Παιδείας της Σουηδίας, ο οποίος μας είχε πει τα εξής: Όταν το (σουηδικό) κράτος θέλει να επιχειρήσει αλλαγές στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση ξεκινά έναν διάλογο με 5 συναρμόδιους φορείς: το Υπουργείο Παιδείας, τα Πανεπιστήμια, τους Δήμους, τις συλλογικότητες των Εκπαιδευτικών και τις Ομοσπονδίες Γονέων (που, συνήθως, είπε, συμφωνούν με τους εκπ/κους). Ο διάλογος κρατά συνήθως πολλούς μήνες (στην περίπτωση που συζητούσαμε τότε 20 μήνες) με συνέδρια, άρθρα, εκπομπές κλπ. και το τελικό αποτέλεσμα νομοθετείται αν εκφράζει πλειοψηφίες.
Δεν ισχυρίζομαι καθόλου πως έτσι διασφαλίζεται ότι οι αλλαγές θα είναι προοδευτικές. Αλλά ο τρόπος σίγουρα διαφέρει από την συνήθη ελληνική πορεία "κανάλια και σκόπιμη δυσφήμιση - πρόταση νόμου - ψευτοδιαβούλευση - κανάλια και επιτακτική ανάγκη- επιχείρηση επιβολής νόμου- ψευτοδιάλογος - κανάλια και κοινωνικός αυτοματισμός- νομικές, αστυνομικές και λοιπές μέθοδοι πειθούς" που ακολουθείται στη βυζαντινή μας πολιτική κουλτούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου