Μαθητές από την Ηλεία στέλνουν ένα συγκινητικό γράμμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες

Του Νίκου Νιβολιανίτη

14:01 | 24 Δεκ. 2015

Τελευταία ανανέωση 14:02 | 24 Δεκ. 2015

  

«Κάποια παιδιά πεθαίνουν στη θάλασσα, δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο όπως εμείς, δεν μπορούν να παίξουν και να ζήσουν σαν τα παιδιά της ηλικίας τους. Πρέπει να υπάρξουν για όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη χώρα μας καλύτερες συνθήκες».

Με αυτές τις λέξεις μαθητές της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Σιμόπουλου Ηλείας περιγράφουν το δράμα των προσφύγων που καταφτάνουν τους τελευταίους μήνες στα νησιά του Αιγαίου και υπενθυμίζουν προς όλους όσοι έχουν δεύτερες σκέψεις για την αντιμετώπιση που πρέπει να έχουν αυτοί οι άνθρωποι ότι και οι Ελληνες το 1922 είχαν περάσει το ίδιο μαρτύριο, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, από τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Με δική τους πρωτοβουλία, οι 15 μαθητές της Στ΄ τάξης αποφάσισαν να γράψουν ένα γράμμα προς τους πρόσφυγες, προσπαθώντας να εκφράσουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη τους για όσα ζουν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις εμπόλεμες περιοχές στις οποίες έμεναν αλλά και να αφυπνίσουν όλους τους αρμοδίους ώστε να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης τόσο για τους ενήλικους και κυρίως για τα παιδιά.

«Οπως οι Σμυρνιοί, έτσι και οι σημερινοί πρόσφυγες διαβαίνετε με κίνδυνο της ζωής σας τα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Φτάσατε σε αυτή την κατάσταση χωρίς να το θέλετε, επειδή κάποιοι άλλοι άνθρωποι σας έβαλαν σε έναν καταστροφικό πόλεμο που σας διέλυσε τη ζωή. Δεν έχετε πια σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και υποδομές στη χώρα σας και εδώ που βρεθήκατε δεν έχετε φαγητό να φάτε, νερό να πιείτε, να πλυθείτε, ούτε θέρμανση να ζεσταθείτε» σημειώνουν οι μικροί μαθητές από την Ηλεία, δίνοντας μαθήματα ζωής σε όλους.

«Νιώθουμε την ανάγκη», προσθέτουν, «να σας στηρίξουμε στις δύσκολες στιγμές που περνάτε με όποιον τρόπο μπορούμε. Οπου κι αν πάτε βρίσκετε κλειστές πόρτες. Εμείς θέλουμε να σας ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να σας προσφέρουμε ελπίδα για μια καινούργια ζωή». Το γράμμα καταλήγει με την επισήμανση ότι «η αλληλεγγύη είναι το ισχυρότερο όπλο για την αντιμετώπιση της δυστυχίας του πολέμου».

Οπως ανέφερε στο «Εθνος» η δασκάλα της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Σιμόπουλου Ηλείας Ελένη Γκούτη, πριν από λίγες ημέρες, οι μαθητές διάβασαν μία ενότητα στο βιβλίο της Γλώσσας σχετικά με τη ζωή σε άλλες χώρες. Σε αυτήν την ενότητα, υπήρξε μία παραπομπή σ΄ ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου «Μέσα στις φλόγες».

«Τα παιδιά επηρεάστηκαν συναισθηματικά από το κείμενο της Διδώς Σωτηρίου. Κατευθείαν συσχέτισαν τις περιγραφές που υπήρξαν στο βιβλίο με τις εικόνες που βλέπουν καθημερινά στην τηλεόραση», τονίζει η κ. Γκούτη.

Στην ίδια ενότητα του βιβλίου, πρόσθεσε, υπήρξε μία άσκηση που ζητείτο από τα παιδιά να γράψουν ένα γράμμα προς τον δήμαρχο για έναν υποτιθέμενο καταυλισμό που υπήρχε στην περιοχή και να ζητήσουν να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των μεταναστών. «Τα παιδιά αποφάσισαν να γράψουν αυτό το γράμμα για τους πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα, για τα παιδιά που χάνονται, που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες», αναφέρει η κ. Γκούτη και θέλησαν να δημοσιευτεί στις 18 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των Μεταναστών.

«Φάρος» τους βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου

«Το γράμμα απευθύνεται κυρίως στα παιδιά, τα οποία, αντί να απολαμβάνουν τα παιχνίδια με συνομηλίκους τους και να πηγαίνουν σχολείο, έχουν βρεθεί χωρίς πατρίδα και κάποια πεθαίνουν στον δρόμο» δήλωσε στο «Εθνος» η Νίκη Νικολοπούλου, μία από τις μαθήτριες της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Σιμόπουλου Ηλείας.

«Διαβάσαμε ένα κείμενο της Διδώς Σωτηρίου και καταλάβαμε ότι και εμείς είχαμε ζήσει τις δραματικές στιγμές που βιώνουν οι πρόσφυγες τους τελευταίες μήνες. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται τη στήριξή μας. Πρέπει να ζουν κάτω από καλύτερες συνθήκες, να έχουν ένα σπίτι, θέρμανση και τα παιδιά να μπορούν να μάθουν γράμματα», προσθέτει.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συμμαθητής της Αγγελος Γκρίλλιας, ο οποίος επηρεάστηκε και αυτός από το απόσπασμα του βιβλίου που διάβασαν μέσα στην τάξη. «Αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό το γράμμα επειδή οι πρόσφυγες είναι κυνηγημένοι από τη μανία του πολέμου. Το γράψαμε για να νιώσουν καλύτερα και να ξέρουν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους σκέφτονται».

Ο μικρός Αγγελος τόνισε ακόμη πως «κάποτε ήταν και οι Ελληνες στη θέση αυτών των ανθρώπων. Αυτό που ζητάμε είναι να έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ένα σπίτι, θέρμανση, ρούχα και τροφή».

Πηγή: Έθνος