Τα κόλπα των αρίστων και οι νταραβεριζόμενοι
Μιλώντας στη Βουλή ο πρωθυπουργός για το διαβόητο νομοσχέδιο Κεραμέως (όλοι οι υπουργοί Παιδείας της μεταπολίτευσης προσπάθησαν να συνδέσουν το όνομά τους με μια βαθιά μεταρρύθμιση, δηλαδή να γίνουν Παπανούτσοι, αλλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν άφησαν κάποιο θετικό αποτύπωμα), υπαινίχθηκε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης πολεμούν τις προτάσεις της κυβέρνησης γιατί φοβούνται την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, των σχολείων, του διδακτικού έργου, των εκπαιδευτικών.
Αναρωτήθηκε: «Πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο φόβος της αξιολόγησης για να μπορέσει να σας οδηγήσει σε αυτήν την πολιτική;». Και εξακόντισε την απειλή (περί απειλής πρόκειται): «Αυτή η κυβέρνηση στα ζητήματα της αξιολόγησης δεν θα κάνει πίσω». Μάλιστα.
Οι Τιτάνες της συνέπειας, οι ογκόλιθοι της αξιοκρατίας, οι πρυτάνεις της ακεραιότητας. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης όταν ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης με τις επιλογές του στο ζήτημα αυτό είχε δείξει πώς εννοούσε την αξιολόγηση. Οποιος περίσσευε έπεφτε στην ανεργία. Να υποθέσουμε ότι έχει αλλάξει άποψη; Να υποθέσουμε ότι τούτη τη φορά τα φίλτρα που θα χρησιμοποιηθούν δεν θα έχουν γαλάζιο χρώμα;
Αλλά ας πούμε περασμένα-ξεχασμένα κι ας αναμετρηθούμε με την αντίληψη που διακινεί ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της παράταξης με τη βοήθεια των κεντροαντιαριστερών, που λέει ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει σχέση με τη Δεξιά του Αντώνη Σαμαρά και ότι το σύστημα εξουσίας που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα τον Ιούλιο αντιμετωπίζει την αξιολόγηση ως μια διαδικασία σοβαρή, με κανόνες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Είναι έτσι;
Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά δείγματα γραφής που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μόνον οι αφελείς νομίζουν ότι στις οθόνες μας προβάλλεται καινούργιο έργο με διαφορετικούς σκηνοθέτες, σεναριογράφους, πρωταγωνιστές και συνεπώς είναι λογικό να προσδοκούμε ότι όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους θα φύγουμε από τις αίθουσες ικανοποιημένοι και δεν θα κλαίμε τα λεφτά μας.
Γιατί όμως να πάρουμε τοις μετρητοίς τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού ότι οι μηχανισμοί αξιολόγησης θα είναι ακριβοδίκαιοι και αμερόληπτοι επειδή τα πρόσωπα που θα τους στελεχώσουν θα λειτουργήσουν με ανιδιοτέλεια; Δεν υπάρχουν προηγούμενα που πρέπει να μας κάνουν το λιγότερο επιφυλακτικούς -για να μην πω σίγουρους- ότι και στο πεδίο αυτό η κυβέρνηση των γιαλαντζί αρίστων θα διαπρέψει στο άθλημα του στυγνού κομματισμού; Πώς να εμπιστευτείς μια κυβέρνηση που:
● Αλλαξε τον νόμο για να τοποθετήσει τον δικό της άνθρωπο στην κεφαλή της ΕΥΠ επειδή με τον μέχρι τότε ισχύοντα νόμο δεν διέθετε τα τυπικά προσόντα. Κι ας διαβεβαίωνε ο πρωθιερέας της ότι δεν προτίθεται να τον τροποποιήσει.
● Ψήφισε με τυμπανοκρουσίες τον νόμο για το επιτελικό κράτος και τον παραβίασε ωμά, διορίζοντας στις θέσεις του υφυπουργού και του γενικού γραμματέα υπουργείου πρόσωπα που δεν είχαν τα εφόδια γι' αυτά τα πόστα και όταν, παρά τη γενικευμένη σιωπή που έχει επιβάλει, συνελήφθη ψευδόμενη, κάλεσε την αντιπολίτευση να μη λαϊκίζει γιατί στις εκλογές ηττήθηκε, οπότε δεν «δικαιούται διά να ομιλεί»!
● Διόρισε διοικητές στα νοσοκομεία και επικεφαλής σε προσφυγικές δομές ανθρώπους τελείως ακατάλληλους, με μοναδικό προσόν την εγγραφή τους στο μητρώο στελεχών του κόμματος. Να της… αναγνωρίσουμε ότι δεν τους πήρε από τον σωρό. Εδωσαν εξετάσεις στο κόμμα και πέρασαν. Αντιγράφοντας ή όχι, ποιος ξέρει.
● Υπουργοί της προχώρησαν σε απευθείας αναθέσεις έργων με παχυλές αμοιβές σε επιχειρήσεις, ιδιοκτήτες των οποίων είναι φίλοι, συγγενείς και κουμπάροι βουλευτών και πολιτευτών, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια αξιοκρατίας και υπονομεύοντας στην πράξη τις πομπώδεις διακηρύξεις περί ισοτιμίας. Ούτε πρόσκληση ενδιαφέροντος ούτε ανάρτηση στη «Διαύγεια». Περιττές πολυτέλειες για τους φερόμενους ως φυσικούς ιδιοκτήτες της χώρας.
● Ο εκπρόσωπός της, αναφερόμενος στα κριτήρια επιλογής για την ένταξη των μέσων ενημέρωσης στο πρόγραμμα για την καταπολέμηση του κορονοϊού, είπε ότι μέλημά του ήταν να τηρούνται οι αρχές «της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας, της ηθικής και δεοντολογίας, συνεκτιμώμενης της αξιοπιστίας των μέσων αναφορικά με τη μη αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων (fake news) και τη μη πρόκληση σύγχυσης στο κοινό» και όταν αναγκάστηκε να δώσει στη δημοσιότητα τον κατάλογο των ΜΜΕ, χωρίς όμως να μας πει και τα ποσά που πήραν, διαπιστώσαμε ότι ενισχύθηκαν (με δημόσιο χρήμα για να μην ξεχνιόμαστε) μέσα χωρίς κανένα ψηφιακό ίχνος στο διαδίκτυο, μέσα που άρχισαν να λειτουργούν (τρόπος του λέγειν) μετά τις ανακοινώσεις του, μέσα ανενεργά από χρόνια, μέσα με ελάχιστη επισκεψιμότητα. Μπούκωσαν στόματα για να λαλούν τα πρέποντα.
Αυτές είναι μερικές από τις περιπτώσεις όπου η κυβέρνηση προέκρινε ως άριστους εκείνους που νταραβερίζονται μαζί της. Εχουμε κανένα λόγο να πιστέψουμε ότι θα συμπεριφερθεί αλλιώς στο μέλλον; Αν βρείτε έστω και έναν, θα κερδίσετε χρυσή καδένα με το σήμα της παράταξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου