Οι «αθέατες» ειδήσεις του 2012
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Βεργολιά
Πιθανότατα δεν τις ακούσατε, ούτε τις διαβάσατε μέσα στο 2012. Πρόκειται για ειδήσεις από τη διεθνή σκηνή, που -αν και έχουν την ξεχωριστή σημασία τους, είτε από πλευράς γεωστρατηγικής είτε λόγω καινοτομίας- πέρασαν στα ψιλά ή δεν δημοσιεύτηκαν καθόλου.
Τις εντόπισε, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρονιά άλλωστε, η πολιτική επιθεώρηση Foreign Policy, με γνώμονα την πιθανότητα να γίνουν… πρωτοσέλιδα μέσα στο 2013!
3D οικονομικός «πόλεμος»
Η είδηση δεν είναι ότι υπάρχουν τρισδιάστατοι εκτυπωτές -η παραγωγή τους άρχισε τη δεκαετία του ’80! Ομως, το 2012 είναι η χρονιά που η εν λόγω τεχνολογία πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο, τόσο ώστε να μπορεί να σημαδέψει αυτήν τη δεκαετία, όπως έκανε το Ιντερνετ με την περασμένη. Για τους… αμύητους, δεν πρόκειται για τρισδιάστατη εκτύπωση πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού, αλλά για κανονική αναπαραγωγή ενός προϊόντος με επάλληλες στρώσεις υλικού.
Στη θέση του μελανιού, οι 3D εκτυπωτές χρησιμοποιούν διάφορες άλλες πρώτες ύλες, κατασκευάζοντας πλέον -ανάλογα με τις δυνατότητες του εκάστοτε μηχανήματος- ό,τι μπορεί να βάλει ο νους: από παιχνίδια και κοσμήματα μέχρι πρόσθετα μέλη, κουζινικά σκεύη, όπλα και τρόφιμα!
Δεδομένου ότι ένας απλός τρισδιάστατος εκτυπωτής, περιορισμένων δυνατοτήτων, κοστίζει πια περί τα 1.000 δολάρια, έχει ξεσπάσει ένας νέος οικονομικός πόλεμος μεταξύ επιχειρήσεων και ερασιτεχνών «κατασκευαστών», οι οποίοι μπορούν πια να αναπαράγουν αντικείμενα, χωρίς να έχουν δικαίωμα στην πατέντα.
Οπως συμβαίνει άλλωστε εδώ και χρόνια με το παράνομο «κατέβασμα» ταινιών και τραγουδιών από το Ιντερνετ κατά παράβαση των πνευματικών δικαιωμάτων, έτσι και από φέτος υπάρχουν πλέον στο Διαδίκτυο ιστοσελίδες, που παρέχουν τη δυνατότητα ακόμη και δωρεάν λήψεων (download) σχεδιαστικών προτύπων, δημιουργώντας έτσι ένα ξέφραγο «αμπέλι», όπου ο καθένας θα μπορούσε, θεωρητικά, να «εντυπώσει» στο σπίτι του από το νέο iPhone έως ένα μπαζούκας! Τον λόγο έχουν τώρα οι δικηγόροι…
Οι νεόπλουτοι Εσκιμώοι!
Το ότι η Αρκτική αποτελεί το νέο παγκόσμιο ενεργειακό Ελ Ντοράντο είναι γνωστό, το ίδιο και ο πόλεμος συμφερόντων που έχει ξεσπάσει στην περιοχή μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά, Ρωσίας και Κίνας. Η αθέατη φετινή είδηση αφορά στους 160.000 γηγενείς Ινουίτ (γνωστούς και ως Εσκιμώους), που από νομάδες με περιβαλλοντικές ανησυχίες μετατρέπονται σε νέα κάστα νεόπλουτων, εκμεταλλευόμενοι τη «φλέβα χρυσού» που «ρέει» στο κάτω από τα παγωμένα ιγκλού τους. Και δεν είναι μόνον το πετρέλαιο.
Τον περασμένο Μάρτιο, η τοπική κυβέρνηση των Ινουίτ στον Καναδά έδωσε το «πράσινο φως» για την εξόρυξη ουρανίου. Τον Σεπτέμβριο, εκπρόσωποι των Ινουίτ από το Νουναβούτ του Καναδά επισκέφθηκαν τη Wall Street, αναζητώντας επενδυτές για εξορύξεις χρυσού, ασημιού, χαλκού, ψευδάργυρου και διαμαντιών στην Αρκτική!
Τα μεγαλύτερα «στοιχήματα» παίζονται τώρα στην παγωμένη Γροιλανδία, όπου το 90% του πληθυσμού είναι Ινουίτ και η πλήρης ανεξαρτησία από την Δανία είναι ande portas. Εδώ, το λιώσιμο των πάγων ανοίγει πια τον δρόμο για την εκμετάλλευση τεράστιων ενεργειακών κοιτασμάτων από σπάνια μέταλλα έως ποσότητες πετρελαίου που εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερες από εκείνες στο Κουβέιτ!
Πάμε Βραζιλία;
Στον 20ό αιώνα, ο προσφιλής προορισμός των απανταχού μεταναστών ήταν οι ΗΠΑ. Στον 21ο αιώνα, τη θέση τους φιλοδοξεί να πάρει -παρά τη σφιχτή μεταναστευτική της πολιτική- η οικονομικά ακμάζουσα Βραζιλία.
Μέσα στο 2012, η λατινοαμερικανική χώρα (6η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως) μεταλλάχθηκε από… «εξαγωγός» σε «εισαγωγέα» μεταναστών, σχεδόν απ” όλα τα μέρη του κόσμου. Πλέον, στα βραζιλιάνικα εδάφη καταφθάνουν μιλιούνια Ασιατών και Ευρωπαίων εξειδικευμένων εργατών.
Οι μεγαλύτεροι ρυθμοί εισροής καταγράφονται στις τάξεις των πρώην αποικιοκρατών της, Πορτογάλων! Ταυτόχρονα, τον δρόμο της επιστροφής παίρνουν ολοένα και περισσότεροι εκπατρισμένοι Βραζιλιάνοι, κυρίως όσοι τα προηγούμενα χρόνια είχαν μετανάστευσαν στις ΗΠΑ.
Μοιραία, η κατάσταση αυτή γεννά νέα διλήμματα για την κεντροαριστερή κυβέρνηση, τόσο για την διατήρηση των χαμηλών ποσοστών ανεργίας (σήμερα κάτω του 6%), όσο για την πάταξη της αυξημένης εισροής ανειδίκευτων, παράνομων μεταναστών.
Το τέλος της… «εξυπηρετικής» Ινδίας
Τα κέντρα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης στην Ινδία ήταν το κλισέ της παγκοσμιοποίησης, εδώ και δεκαετίες. Σήμα-κατατεθέν της εξωτερικής ανάθεσης είναι οι στρατιές των νέων, πτυχιούχων Ινδών, που -χάρη στο παγκόσμιο δίκτυο οπτικών ινών- καλύπτουν από απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, 24 ώρες το 24ωρο, σε άπταιστα αγγλικά και με εξευτελιστικά ωρομίσθια, την εξυπηρέτηση πελατών πολλών δυτικών και πολυεθνικών εταιρειών.
Από φέτος, όμως, οι Ινδοί μαθαίνουν την παγκοσμιοποίηση από την ανάποδη. Τα κέρδη τους από την εξωτερική ανάθεση παροχής υπηρεσιών μειώθηκαν μέσα στο 2012 έως και 80%, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού από το Μεξικό, τη Βραζιλία, το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες.
Ειρωνεία της τύχης; Μια ινδική εταιρεία πέρασε στην αντεπίθεση, ανακοινώνοντας τη δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου εξυπηρέτησης και 4.000 νέων θέσεων εργασίας στο αμερικανικό Ντάλας.
Κεντρική Αφρική και… παντεσπάνι!
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι αναλυτές απέδιδαν τον διαιωνιζόμενο εμφύλιο στο Κονγκό στα αποθέματα κολτανίου που διαθέτει. Γνωστό και ως «το ματωμένο μέταλλο της Αφρικής», είναι από τα πλέον περιζήτητα ορυκτά και απαραίτητο συστατικό της τεχνολογικής και τηλεπικοινωνιακής επανάστασης παγκοσμίως.
Μπορείτε να φανταστείτε, λοιπόν, τι θα σηματοδοτήσει η εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου, περίπου 6 δισεκατομμυρίων βαρελιών (!), που εκτιμάται ότι βρίσκονται στο υπέδαφός της.
Μέσα στο 2012, οι τοπικές αρχές έδωσαν το «πράσινο φως» σε βρετανική εταιρεία να αρχίσει τις έρευνες στην τοποθεσία, που δεν είναι άλλη από το Εθνικό Πάρκο Βιρούγκα: το παλαιότερο στην Αφρική, βιότοπος του υπό εξαφάνιση είδους γορίλων Beringei Beringei και από το 1979 ανακηρυγμένο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO!
Αυτά τα νησιά ποιος θα τα πάρει;
Από τις ειδήσεις που κυριάρχησαν στη φετινή διεθνή ειδησεογραφία ήταν η εδαφική διαμάχη Κίνας-Ιαπωνίας για μια συστάδα διαφιλονικούμενων, ακατοίκητων μικρών νησιών στην ανατολική Θάλασσα της Κίνας.
Παράλληλα, όμως, «φούντωσε» μία άλλη διακρατική διένεξη δεκαετιών, χιλιάδες χιλιόμετρα δυτικότερα, που μπορεί να ανάψει σύντομα μεγαλύτερες «φωτιές». Δίπλα στην είσοδο των στρατηγικής σημασίας στενών Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο, Ιράν και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ερίζουν για τα νησιά Αμπού Μούσα και άλλα δύο παρακείμενα, μικρότερα νησιά, όπου τα εμιράτα έχουν μεν την επικυριαρχία, αλλά η Τεχεράνη διατηρεί στρατεύματα και εξοπλισμό.
Τα «αίματα» άναψαν και πάλι τον περασμένο Απρίλιο, με την επίσκεψη του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ στην περιοχή και τις διακηρύξεις του περί ιστορικών εγγράφων, που αποδεικνύουν ότι τα νησιά ανήκουν στο Ιράν. Τα ΗΑΕ απάντησαν με ανάκληση του πρέσβη τους από την Τεχεράνη, διαμαρτυρία στον ΟΗΕ και προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ανοίγοντας έτσι ένα σημαντικό μέτωπο, μεσούσης της κλιμακούμενης διένεξης μεταξύ Ιράν και Δύσης για τα πυρηνικά.
Η πολιτιστική «επανάσταση» του Χονγκ Κονγκ
Σχεδόν 16 χρόνια μετά τη μεταβίβαση της κυριαρχίας από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία στην Κίνα, το ημιαυτόνομο Χονγκ Κονγκ επαναστατεί. Μέσα στο 2012 ήταν ουκ ολίγες οι φορές που έδειξε τα «δόντια» του στο μητροπολιτικό Πεκίνο, με μαζικές αντικινεζικές διαδηλώσεις.
«Σταγόνα» που ξεχείλισε το «ποτήρι» των κατοίκων του -οι οποίοι δηλώνουν σε ποσοστό μόλις 16,6% ότι αισθάνονται Κινέζοι- ήταν η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ανακοίνωσε στα τέλη του καλοκαιριού ο νέος (διορισμένος από το Πεκίνο) τοπικός κυβερνήτης και επιχειρηματίας Λέουγκ Τσουν-γιγκ. Κορωνίδα της ήταν η προώθηση του κινεζικού πατριωτισμού.
Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες χιλιάδες να κατεβούν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ, ορισμένοι μάλιστα ανεμίζοντας σημαίες από την εποχή της βρετανικής επικυριαρχίας. Τώρα, τοπικοί βουλευτές κινούν τις διαδικασίες για την καθαίρεση του Τσουν-γιγκ, ο οποίος με τη σειρά του έσπευσε για στήριξη στο Πεκίνο.
Του την προσέφερε απλόχερα ο νέος ηγέτης της Κίνας, Σι Τζίνπινγκ, σε συνάντησή τους, την Παρασκευή, τονίζοντας την πίστη του στο δόγμα «μία χώρα, δύο συστήματα». Παραμένει, ωστόσο, άγνωστο θα καταφέρει να αποτρέψει τη μετατροπή του Χονγκ Κονγκ, μέσα στο 2013, σε μία ακόμη εστία έντασης στην ήδη ταραγμένη κινεζική «αυλή».
Πιθανότατα δεν τις ακούσατε, ούτε τις διαβάσατε μέσα στο 2012. Πρόκειται για ειδήσεις από τη διεθνή σκηνή, που -αν και έχουν την ξεχωριστή σημασία τους, είτε από πλευράς γεωστρατηγικής είτε λόγω καινοτομίας- πέρασαν στα ψιλά ή δεν δημοσιεύτηκαν καθόλου.
Τις εντόπισε, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρονιά άλλωστε, η πολιτική επιθεώρηση Foreign Policy, με γνώμονα την πιθανότητα να γίνουν… πρωτοσέλιδα μέσα στο 2013!
3D οικονομικός «πόλεμος»
Η είδηση δεν είναι ότι υπάρχουν τρισδιάστατοι εκτυπωτές -η παραγωγή τους άρχισε τη δεκαετία του ’80! Ομως, το 2012 είναι η χρονιά που η εν λόγω τεχνολογία πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο, τόσο ώστε να μπορεί να σημαδέψει αυτήν τη δεκαετία, όπως έκανε το Ιντερνετ με την περασμένη. Για τους… αμύητους, δεν πρόκειται για τρισδιάστατη εκτύπωση πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού, αλλά για κανονική αναπαραγωγή ενός προϊόντος με επάλληλες στρώσεις υλικού.
Στη θέση του μελανιού, οι 3D εκτυπωτές χρησιμοποιούν διάφορες άλλες πρώτες ύλες, κατασκευάζοντας πλέον -ανάλογα με τις δυνατότητες του εκάστοτε μηχανήματος- ό,τι μπορεί να βάλει ο νους: από παιχνίδια και κοσμήματα μέχρι πρόσθετα μέλη, κουζινικά σκεύη, όπλα και τρόφιμα!
Δεδομένου ότι ένας απλός τρισδιάστατος εκτυπωτής, περιορισμένων δυνατοτήτων, κοστίζει πια περί τα 1.000 δολάρια, έχει ξεσπάσει ένας νέος οικονομικός πόλεμος μεταξύ επιχειρήσεων και ερασιτεχνών «κατασκευαστών», οι οποίοι μπορούν πια να αναπαράγουν αντικείμενα, χωρίς να έχουν δικαίωμα στην πατέντα.
Οπως συμβαίνει άλλωστε εδώ και χρόνια με το παράνομο «κατέβασμα» ταινιών και τραγουδιών από το Ιντερνετ κατά παράβαση των πνευματικών δικαιωμάτων, έτσι και από φέτος υπάρχουν πλέον στο Διαδίκτυο ιστοσελίδες, που παρέχουν τη δυνατότητα ακόμη και δωρεάν λήψεων (download) σχεδιαστικών προτύπων, δημιουργώντας έτσι ένα ξέφραγο «αμπέλι», όπου ο καθένας θα μπορούσε, θεωρητικά, να «εντυπώσει» στο σπίτι του από το νέο iPhone έως ένα μπαζούκας! Τον λόγο έχουν τώρα οι δικηγόροι…
Οι νεόπλουτοι Εσκιμώοι!
Το ότι η Αρκτική αποτελεί το νέο παγκόσμιο ενεργειακό Ελ Ντοράντο είναι γνωστό, το ίδιο και ο πόλεμος συμφερόντων που έχει ξεσπάσει στην περιοχή μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά, Ρωσίας και Κίνας. Η αθέατη φετινή είδηση αφορά στους 160.000 γηγενείς Ινουίτ (γνωστούς και ως Εσκιμώους), που από νομάδες με περιβαλλοντικές ανησυχίες μετατρέπονται σε νέα κάστα νεόπλουτων, εκμεταλλευόμενοι τη «φλέβα χρυσού» που «ρέει» στο κάτω από τα παγωμένα ιγκλού τους. Και δεν είναι μόνον το πετρέλαιο.
Τον περασμένο Μάρτιο, η τοπική κυβέρνηση των Ινουίτ στον Καναδά έδωσε το «πράσινο φως» για την εξόρυξη ουρανίου. Τον Σεπτέμβριο, εκπρόσωποι των Ινουίτ από το Νουναβούτ του Καναδά επισκέφθηκαν τη Wall Street, αναζητώντας επενδυτές για εξορύξεις χρυσού, ασημιού, χαλκού, ψευδάργυρου και διαμαντιών στην Αρκτική!
Τα μεγαλύτερα «στοιχήματα» παίζονται τώρα στην παγωμένη Γροιλανδία, όπου το 90% του πληθυσμού είναι Ινουίτ και η πλήρης ανεξαρτησία από την Δανία είναι ande portas. Εδώ, το λιώσιμο των πάγων ανοίγει πια τον δρόμο για την εκμετάλλευση τεράστιων ενεργειακών κοιτασμάτων από σπάνια μέταλλα έως ποσότητες πετρελαίου που εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερες από εκείνες στο Κουβέιτ!
Πάμε Βραζιλία;
Στον 20ό αιώνα, ο προσφιλής προορισμός των απανταχού μεταναστών ήταν οι ΗΠΑ. Στον 21ο αιώνα, τη θέση τους φιλοδοξεί να πάρει -παρά τη σφιχτή μεταναστευτική της πολιτική- η οικονομικά ακμάζουσα Βραζιλία.
Μέσα στο 2012, η λατινοαμερικανική χώρα (6η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως) μεταλλάχθηκε από… «εξαγωγός» σε «εισαγωγέα» μεταναστών, σχεδόν απ” όλα τα μέρη του κόσμου. Πλέον, στα βραζιλιάνικα εδάφη καταφθάνουν μιλιούνια Ασιατών και Ευρωπαίων εξειδικευμένων εργατών.
Οι μεγαλύτεροι ρυθμοί εισροής καταγράφονται στις τάξεις των πρώην αποικιοκρατών της, Πορτογάλων! Ταυτόχρονα, τον δρόμο της επιστροφής παίρνουν ολοένα και περισσότεροι εκπατρισμένοι Βραζιλιάνοι, κυρίως όσοι τα προηγούμενα χρόνια είχαν μετανάστευσαν στις ΗΠΑ.
Μοιραία, η κατάσταση αυτή γεννά νέα διλήμματα για την κεντροαριστερή κυβέρνηση, τόσο για την διατήρηση των χαμηλών ποσοστών ανεργίας (σήμερα κάτω του 6%), όσο για την πάταξη της αυξημένης εισροής ανειδίκευτων, παράνομων μεταναστών.
Το τέλος της… «εξυπηρετικής» Ινδίας
Τα κέντρα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης στην Ινδία ήταν το κλισέ της παγκοσμιοποίησης, εδώ και δεκαετίες. Σήμα-κατατεθέν της εξωτερικής ανάθεσης είναι οι στρατιές των νέων, πτυχιούχων Ινδών, που -χάρη στο παγκόσμιο δίκτυο οπτικών ινών- καλύπτουν από απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, 24 ώρες το 24ωρο, σε άπταιστα αγγλικά και με εξευτελιστικά ωρομίσθια, την εξυπηρέτηση πελατών πολλών δυτικών και πολυεθνικών εταιρειών.
Από φέτος, όμως, οι Ινδοί μαθαίνουν την παγκοσμιοποίηση από την ανάποδη. Τα κέρδη τους από την εξωτερική ανάθεση παροχής υπηρεσιών μειώθηκαν μέσα στο 2012 έως και 80%, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού από το Μεξικό, τη Βραζιλία, το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες.
Ειρωνεία της τύχης; Μια ινδική εταιρεία πέρασε στην αντεπίθεση, ανακοινώνοντας τη δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου εξυπηρέτησης και 4.000 νέων θέσεων εργασίας στο αμερικανικό Ντάλας.
Κεντρική Αφρική και… παντεσπάνι!
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι αναλυτές απέδιδαν τον διαιωνιζόμενο εμφύλιο στο Κονγκό στα αποθέματα κολτανίου που διαθέτει. Γνωστό και ως «το ματωμένο μέταλλο της Αφρικής», είναι από τα πλέον περιζήτητα ορυκτά και απαραίτητο συστατικό της τεχνολογικής και τηλεπικοινωνιακής επανάστασης παγκοσμίως.
Μπορείτε να φανταστείτε, λοιπόν, τι θα σηματοδοτήσει η εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου, περίπου 6 δισεκατομμυρίων βαρελιών (!), που εκτιμάται ότι βρίσκονται στο υπέδαφός της.
Μέσα στο 2012, οι τοπικές αρχές έδωσαν το «πράσινο φως» σε βρετανική εταιρεία να αρχίσει τις έρευνες στην τοποθεσία, που δεν είναι άλλη από το Εθνικό Πάρκο Βιρούγκα: το παλαιότερο στην Αφρική, βιότοπος του υπό εξαφάνιση είδους γορίλων Beringei Beringei και από το 1979 ανακηρυγμένο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO!
Αυτά τα νησιά ποιος θα τα πάρει;
Από τις ειδήσεις που κυριάρχησαν στη φετινή διεθνή ειδησεογραφία ήταν η εδαφική διαμάχη Κίνας-Ιαπωνίας για μια συστάδα διαφιλονικούμενων, ακατοίκητων μικρών νησιών στην ανατολική Θάλασσα της Κίνας.
Παράλληλα, όμως, «φούντωσε» μία άλλη διακρατική διένεξη δεκαετιών, χιλιάδες χιλιόμετρα δυτικότερα, που μπορεί να ανάψει σύντομα μεγαλύτερες «φωτιές». Δίπλα στην είσοδο των στρατηγικής σημασίας στενών Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο, Ιράν και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ερίζουν για τα νησιά Αμπού Μούσα και άλλα δύο παρακείμενα, μικρότερα νησιά, όπου τα εμιράτα έχουν μεν την επικυριαρχία, αλλά η Τεχεράνη διατηρεί στρατεύματα και εξοπλισμό.
Τα «αίματα» άναψαν και πάλι τον περασμένο Απρίλιο, με την επίσκεψη του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ στην περιοχή και τις διακηρύξεις του περί ιστορικών εγγράφων, που αποδεικνύουν ότι τα νησιά ανήκουν στο Ιράν. Τα ΗΑΕ απάντησαν με ανάκληση του πρέσβη τους από την Τεχεράνη, διαμαρτυρία στον ΟΗΕ και προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ανοίγοντας έτσι ένα σημαντικό μέτωπο, μεσούσης της κλιμακούμενης διένεξης μεταξύ Ιράν και Δύσης για τα πυρηνικά.
Η πολιτιστική «επανάσταση» του Χονγκ Κονγκ
Σχεδόν 16 χρόνια μετά τη μεταβίβαση της κυριαρχίας από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία στην Κίνα, το ημιαυτόνομο Χονγκ Κονγκ επαναστατεί. Μέσα στο 2012 ήταν ουκ ολίγες οι φορές που έδειξε τα «δόντια» του στο μητροπολιτικό Πεκίνο, με μαζικές αντικινεζικές διαδηλώσεις.
«Σταγόνα» που ξεχείλισε το «ποτήρι» των κατοίκων του -οι οποίοι δηλώνουν σε ποσοστό μόλις 16,6% ότι αισθάνονται Κινέζοι- ήταν η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ανακοίνωσε στα τέλη του καλοκαιριού ο νέος (διορισμένος από το Πεκίνο) τοπικός κυβερνήτης και επιχειρηματίας Λέουγκ Τσουν-γιγκ. Κορωνίδα της ήταν η προώθηση του κινεζικού πατριωτισμού.
Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες χιλιάδες να κατεβούν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ, ορισμένοι μάλιστα ανεμίζοντας σημαίες από την εποχή της βρετανικής επικυριαρχίας. Τώρα, τοπικοί βουλευτές κινούν τις διαδικασίες για την καθαίρεση του Τσουν-γιγκ, ο οποίος με τη σειρά του έσπευσε για στήριξη στο Πεκίνο.
Του την προσέφερε απλόχερα ο νέος ηγέτης της Κίνας, Σι Τζίνπινγκ, σε συνάντησή τους, την Παρασκευή, τονίζοντας την πίστη του στο δόγμα «μία χώρα, δύο συστήματα». Παραμένει, ωστόσο, άγνωστο θα καταφέρει να αποτρέψει τη μετατροπή του Χονγκ Κονγκ, μέσα στο 2013, σε μία ακόμη εστία έντασης στην ήδη ταραγμένη κινεζική «αυλή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου