Ταπί και ψύχραιμοι

«Παλιόκαιρος», ήταν η αμήχανη εξήγηση των υπαλλήλων στον χασάπη που με εξυπηρετούσαν όλοι μαζί, καθώς ψυχή ζωντανή δεν έμπαινε σ' ένα από τα πιο πολυάσχολα μαγαζιά της περιοχής μου.

«Μάλλον ξενύχτησαν», ήταν η ερμηνεία των απορημένων κοριτσιών που περίμεναν σε μια ολόκληρη σειρά από άδεια ταμεία στο μεγάλο σούπερ μάρκετ: ετοιμοπόλεμες οι κοπέλες, μαθημένες στον πανικό των ημερών, που όμως δεν ήρθε ποτέ.

«Ισως έρθουν αργότερα, όταν κόψει η μπόρα», ο μονόλογος των ιδιοκτητών δύο-τριών καταστημάτων που επίσης επισκέφθηκα, μέσα σε σχεδόν απόλυτη πρωινή ησυχία, που τάραζε μόνο ο θόρυβος της βροχής στη άλλοτε ξεσηκωμένη πόλη.

Νύχτωσε. Στην εκπνοή της σκυθρωπής χρονιάς, κάναμε αποστάσεις με αυτοκίνητο με άνεση Δεκαπενταύγουστου, σε λεωφόρους που δύο χρόνια πριν έμοιαζαν «χτισμένες» από το γιορτινό μποτιλιάρισμα. Ολόγυρα η ίδια ησυχία, τα λιγοστά φώτα στα σπίτια. Η συνειδητοποίηση του πόσο αλλάξαμε όλοι.

Αυτή είναι τώρα η πόλη μας, ο τόπος μας, σκεφτόμαστε, χωρίς σχεδόν να πονάμε πια. Αυτή είναι η νέα κατάσταση, με μόνο δυνατό «φως» να ζεσταίνει τις καρδιές μας την ελπίδα για ένα καλύτερο '13.

Ελπίδα και κουράγιο: τα πιο πολύτιμα δώρα που είχαμε να προσφέρουμε φέτος ο ένας στον άλλον.

rika@pegasus.gr