Μαθητικές σελίδες ζωής και γνώσης

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Μαθητικές σελίδες ζωής και γνώσης

Συνέντευξη με τον ΝΙΚΟ ΣΑΡΜΑ

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ g.kiousis@eleftherotypia.net

Μαρία, Γιώργος, Ευαγγελία, Γιάννης, Δέσποινα, Κώστας, Νίκος, Χρήστος, Χαρούλα, Ζωή, Ιφιγένεια, Αλκίνοος, Εμιλυ, Ελβίνα, Κορίνα, Ρέα, Αιμιλία, Ρεγγίνα, Μαργαρίτα, Ηλιάνα, Ορέστης, Θεοφάνης, Χασάν, Ρωξάνα, Γρηγόρης, Χριστίνα, Αλέξανδρος, Αριστέα, Ερμιόνη.

«Στη χούφτα έχω τις χουφτίτσες δεκάδων παιδιών που μου 'δωσαν το χέρι τους. Χεράκια σκελετωμένα σε κάθε χούφτα μου με καίνε» ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ Με κάτι φλογοβόλα μάτια, σε καθηλώνουν. Με άσπρη μάσκα, μπροστά από το διαδραστικό πίνακα, με το χέρι ψηλά, να κατεβαίνει αργά ο ορός. «Το χρέος σου είναι να στηρίξεις το παιδί με κάθε τρόπο. Οπλίζεσαι με δύναμη και προχωρείς. Μαθαίνεις από τη δύναμή του». Μιλά ο Νίκος Σαρμάς, διευθυντής στο Γυμνάσιο που λειτουργεί στο χώρο του Νοσοκομείου Παίδων στο Γουδί.
- Τι καλύπτετε;
«Δύο παιδιατρικά νοσοκομεία, δηλαδή το "Αγία Σοφία" με το Ογκολογικό Τμήμα "Μαριάννα Βαρδινογιάννη - Ελπίδα", καθώς και το "Αγλαΐα Κυριακού". Σημαντικό κομμάτι της ευθύνης μας είναι επίσης το Τμήμα Ενδονοσοκομειακής Νοσηλείας (ΤΕΝ) του Παιδοψυχιατρικού τού "Αγία Σοφία"».
- Πόσα παιδιά φοιτούν;
«Ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν ποικίλλει από χρονιά σε χρονιά. Συνήθως είναι 350 - 400 παιδιά, τα οποία νοσηλεύονται από μερικές μέρες έως και μήνες ή χρόνια. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά επανέρχονται, δυστυχώς, κυρίως στο Ογκολογικό, που είναι και οι πιο δύσκολες περιπτώσεις».
- Πόσοι εκπαιδευτικοί;
«Είμαστε συνολικά δεκατρείς καθηγητές».
- Το μάθημα πώς γίνεται;
«Η λειτουργία του σχολείου είναι τελείως διαφορετική από τα άλλα σχολεία. Το μάθημα γίνεται στα δωμάτια των παιδιών που νοσηλεύονται, στα κρεβάτια τους. Κάθε μαθητής εδώ είναι και τμήμα, η διδασκαλία δηλαδή είναι εξατομικευμένη, άρα και προσαρμοσμένη στις δυνατότητες και στις ανάγκες κάθε μαθητή. Σε πολλά τμήματα, όπως το Ογκολογικό και το Λοιμωδών, οι καθηγητές πρέπει να παίρνουν μέσα προφύλαξης, όπως να φορούν μάσκα. Πολλές φορές, μαθητές έρχονται και στις αίθουσες, που είναι ειδικά διαμορφωμένες για τα παιδιά αυτά. Λειτουργούν ταυτόχρονα και Δημοτικό και Νηπιαγωγείο».
- Πρωινά τμήματα;
«Η λειτουργία του σχολείου είναι απογευματινή, για να μην εμπλεκόμαστε με την πρωινή νοσηλεία και με τη δουλειά των γιατρών. Το σχολείο είναι μοναδικό στη χώρα μας, γιατί λειτουργεί στο πλαίσιο του νοσοκομείου, επομένως δεν είναι ένα "κανονικό" σχολείο».
- Πώς το επιλέξατε;
«Μου το πρότεινε ο προηγούμενος διευθυντής, κ. Κοτζιούλας, άνθρωπος πολύ ευαίσθητος, τον οποίο και ευχαριστώ για την εκτίμηση που έδειξε στο πρόσωπό μου. Παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ και όλους τους συναδέλφους μου όπως και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, δ/ντές κλινικών, γιατρούς, νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, για την άψογη έως τώρα συνεργασία μας».
- Δίψα για ζωή;
«Δεν ξεχνώ ένα κοριτσάκι που ο πατέρας του το έφερνε με καροτσάκι από τον ξενώνα στο νοσοκομείο για το μάθημα. Με μια γλυκιά και ζεστή φωνή, γεμάτη παράπονο, μου είπε: "Θέλω να παίξω πιάνο!". Στο σχολείο αυτό, η ζωή μου απέκτησε άλλη διάσταση. Θα με ακολουθεί πάντα η δίψα των παιδιών για ζωή και η χριστουγεννιάτικη ευχή τους: "Γελάστε για να είστε ευτυχισμένοι"».
- Πώς να βοηθήσουμε;
«Θα σας πω ότι όνειρό μου είναι κάτι που ίσως σας φανεί πολύ φιλόδοξο: να καθιερωθεί μία μέρα, μία εβδομάδα ίσως, εθελοντικής αιμοδοσίας σε πανελλήνια κλίμακα γι' αυτά τα παιδιά. Δίνοντας αίμα, σώζουμε ζωές. Επίσης, να γίνουν, όσοι μπορούν, δότες μυελού των οστών για την Τράπεζα Μυελού που έχει δημιουργηθεί