Η Πορτογαλία ταράζει τα νερά

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Η Πορτογαλία ταράζει τα νερά

Το Ελεγκτικό Συνέδριο της χώρας έκρινε ότι όλες οι συμβάσεις παραχώρησης της ύδρευσης σε ιδιώτες επιβάρυναν τις τοπικές κοινωνίες

Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ

Κάτι τρέχει... στην Πορτογαλία με το νερό, που δεν πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα, καθώς, σύμφωνα με έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της χώρας, «και οι 19 συμβάσεις παραχώρησης στο πλαίσιο της σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην ύδρευση, επιβάρυνε τις τοπικές κοινωνίες».

Ακόμα χειρότερο είναι ότι «τα 3/4 των συμβάσεων παραχώρησης εγγυώνται αποζημιώσεις στις ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών, εάν υπάρχει πτώση στη χρήση του νερού στον αριθμό των καταναλωτών».

Η έκθεση, την οποία παρουσιάζει η SavegreeKwater στην καμπάνια της (δεύτερο μέρος) «Κάτι τρέχει με το νερό» με τίτλο πότισμα, αναφέρει:

Και οι 19 συμβάσεις

«Το δικαστήριο εξέτασε και τις 19 συμβάσεις για τις περιοχές Alcanena, Barcelos, Batalha, Campo Major Cazzazeda de Ansiaes, Figueira da foz, Fundao, Qurem, Trancoso, Gondomar, Setubal, Paredes, Valongo, Fale, Santa Maria de feiza, Matosinhos, Santo Tirso/Tzofa, Pacos de ferreira και Marco de Canaveses και απεφάνθη: Υπάρχει άνιση κατανομή του παθητικού που ωφελεί σαφώς τους ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών εις βάρος των τοπικών αρχών. Μόνο στο Barcellos εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν στην εταιρεία Aquas de Barcelos περίπου 172 εκατομμύρια ευρώ σε δόσεις κατά τη διάρκεια της σύμβασης».

Αλλο παράδειγμα που επισημαίνεται είναι ότι «το τοπικό δημοτικό συμβούλιο του Marco de Canaveses αναγκάστηκε να πληρώσει στην ιδιωτική εταιρεία παροχής Aquas de Marco 18.000.000 ευρώ αποζημίωση».

Στις περισσότερες συμβάσεις, τα προβλεπόμενα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού και της χρήσης του νερού, που χρησιμεύουν ως βάση για τις συμβάσεις, είναι ανακριβή και μακριά από την πραγματική κατάσταση. Η έλλειψη εποπτείας είναι τέτοια ώστε αυτές οι προβλέψεις είχαν δοθεί και εγκριθεί από τις αρμόδιες τοπικές αρχές. Χωρίς να έχουν ελεγχθεί ή αναθεωρηθεί πριν από την υπογραφή των συμβάσεων».

Ετσι «τα περιθώρια κέρδους των ιδιωτικών εταιρειών είναι στη σφαίρα του ανήθικου καθώς κυμαίνονται έως και 15,5%». Το δικαστήριο υπογραμμίζει στην έκθεσή του ότι «πάντοτε σε επίπεδο του αναμενόμενου μερίσματος των μετόχων είναι απαράδεκτο υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς». Με τέτοια τερτίπια «δεν εξυπηρετείται τελικώς» το δημοσιονομικό συμφέρον.

Η SavegreeKwater, επικαλούμενη το Ελεγκτικό Συνέδριο της Πορτογαλίας, σημειώνει: «Τα αποτελέσματα των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα -ΣΔΙΤ- για το νερό δικαιώνουν το συνεχή αγώνα της STAL (Εθνικό σωματείο των εργαζομένων στις τοπικές και περιφερειακές υπηρεσίες της χώρας), γεγονός που ενισχύει τη δική μας προσπάθεια για να μην περάσει συνταγματικά κατοχυρωμένο το δημόσιο αγαθό του νερού σε ιδιώτες».

Η άποψη της STAL ήταν και είναι ότι «οι τοπικές αρχές μπορούν πολύ εύκολα να υποσκελιστούν από τα συμφέροντα των ιδιωτικών ισχυρών οικονομικών γκρουπ», θέση που επιβεβαιώθηκε.

Το πορτογαλικό δικαστήριο άλλωστε διευκρινίζει ότι «οι δικαιοπάροχοι του δημοσίου τομέα επέδειξαν σημαντικούς περιορισμούς όσον αφορά στη δυνατότητά τους για οικονομική επιτήρηση και για αξιολόγηση του ρίσκου αυτών των συμβάσεων. Με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις στις τεχνικές και εμπορικές δεξιότητες οι οποίες χρειάζονται να διαφυλάξουν τα οικονομικά συμφέροντα των τοπικών αρχών και των καταναλωτών».

Δεν πρέπει να μας διαφύγει «η γνώμη του δικαστηρίου ότι οι ελλείψεις στην ισχύουσα νομοθεσία για τα ύδατα, τιμωρούν τις τοπικές αρχές-κοινωνίες και ωφελούν τους ιδιώτες παρόχους». Που εξυπηρετούνται «από την τακτική των διαδοχικών κυβερνήσεων οι οποίες παρέχουν νομοθετικά θεμελιωμένη προστασία στο κέρδος».

Στο δεύτερο σποτ της καμπάνιας «Κάτι τρέχει για το νερό» της SavegreeKwater έχουν συμπράξει αφιλοκερδώς πάνω από 250 συντελεστές που πλαισιώνουν τη συλλογική προσπάθεια για το πολυτιμότατο αυτό αγαθό που είναι η ίδια μας η ζωή.

Και να μην ξεχνάμε: Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα είναι απόφαση της κυβέρνησης και όχι των δανειστών της, όπως έχει πει ο Ολι Ρεν, με την επισήμανση ότι δέχεται να εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης από τα συμπεφωνημένα.