09/08/13 
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ Περί αλληλεγγύης
Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Αρκετός λόγος έγινε τελευταία για την αλληλεγγύη με αφορμή τη διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή. Εμμεση ή άμεση αναφορά στο θέμα έγινε, επίσης, με τα κείμενα του κ. Μαραντζίδη (18/7)και της κ. Ρηγοπούλου (24/7) από τις στήλες αυτής της εφημερίδας. Με αφορμή τα παραπάνω ακολουθούν ορισμένες σκέψεις μου πάνω στο θέμα της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να συνδέεται με εκκλήσεις στη φιλανθρωπία του κ. Μητσοτάκη και των ομοίων του, όπως κάνει η κυρία Ρηγοπούλου, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία καπιταλιστική, ταξική, με συγκρουόμενα συμφέροντα, όπου κάποιοι με ονοματεπώνυμο, οι λίγοι, εφαρμόζουν μνημονιακές πολιτικές και κάποιοι, οι πολλοί, επίσης με όνομα και επίθετο, υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικών αυτών, όπου εκείνοι που εξουσιάζουν, οι υποτακτικοί της τρόικας και της Ε.Ε., με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και εσχάτως και με προεδρικά διατάγματα επιχειρούν τη συστηματική επιβολή μιας ιδιότυπης κοινοβουλευτικής δικτατορίας στους πολλούς. Στην προσπάθειά τους αυτή ουδόλως ενδιαφέρονται αν 3,5 εκατομμύρια Ελληνες είναι στο όριο της επιβίωσης και στο περιθώριο, αν η ανεργία αγγίζει το 30% στο σύνολο του ενεργού πληθυσμού και αν αύριο με συνοπτικές διαδικασίες εκτελεστικού αποσπάσματος απολυθούν άλλοι 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Οι όποιες απόπειρες για δημιουργία ταμείων, σαν και αυτά που προτείνει η κυρία Ρηγοπούλου, όπου όλοι μαζί αδελφωμένοι καταπιεστές και καταπιεζόμενοι θα συνεισφέρουμε, μόνον υποκριτικές μπορεί να θεωρηθούν. Είναι όχι μόνον αντιφατικό, αλλά τουλάχιστον ουτοπικό, για να μην πω αφελές, να ζητάμε από εκείνους που ισοπεδώνουν τον ελληνικό λαό να δείξουν φιλανθρωπία και να πουλήσουν μέρος των υπαρχόντων τους για να σώσουν την κοινωνία που πρέπει να εξαθλιώσουν προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι.
Η αλληλεγγύη επιπροσθέτως δεν είναι ούτε μέσο προπαγάνδας ούτε τρόπος για να ψαρεύει κανείς ψήφους κατά τη λογική της Χρυσής Αυγής. Επομένως κάθε προσπάθεια, όπως αυτή του κ. Μαραντζίδη, να ταυτιστούν τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στα οποία συμμετέχουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με τη ρατσιστική αντίληψη για την αλληλεγγύη της Χρυσής Αυγής (τρόφιμα και αιμοδοσία από Ελληνες και μόνο για Ελληνες) στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί λαθεμένη και στη χειρότερη σκόπιμη μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας των δύο άκρων. Ακόμη η συσχέτιση των πρωτοβουλιών αυτών του ΣΥΡΙΖΑ με γκρίζες ζώνες δημοκρατίας, τον Τσάβες και διάφορα άλλα όχι μόνο είναι άστοχη, αλλά δείχνει πολιτική εμπάθεια χείριστου βαθμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν επιχειρεί να ανταγωνιστεί τη Χρυσή Αυγή στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, απλώς γιατί η δική του αντίληψη σε τίποτα δεν μοιάζει με εκείνη της φασιστικής οργάνωσης. Αντιθέτως πολεμά αυτή τη ρατσιστική και λαϊκιστική ερμηνεία της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη για την ευρύτερη Αριστερά δεν είναι μια έννοια περιστασιακή και ούτε σχετίζεται αποκλειστικά με τη χριστιανική αντίληψη για τη φιλανθρωπία. Εχει χαρακτηριστικά ανθρωπιστικά, αλλά και πολιτικά. Η αλληλεγγύη είναι ένα δομικό χαρακτηριστικό της ιδεολογίας της Αριστεράς και μέσω αυτής δηλώνεται η έμπρακτη συμπαράσταση σε ανθρώπους και κοινωνίες που υποφέρουν, που καταπιέζονται, που αγωνίζονται για να αλλάξουν και να καλυτερέψουν τη ζωή τους, που θέλουν να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, αν κάποιος έχει δώσει δείγματα αληθινής αλληλεγγύης, αν κάποιος ιστορικά, διαχρονικά είναι αλληλέγγυα παρών σε κινήματα και ανθρώπους, αυτή είναι η ελληνική Αριστερά, η οποία δεν ξεχωρίζει τα άτομα με βάση το θρήσκευμα, την καταγωγή, την ιδεολογία ή οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα η ριζοσπαστική Αριστερά θεωρούν ότι σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται και είναι έτοιμη να γονατίσει, να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί μοιρολατρικά όλα όσα γίνονται, η αλληλεγγύη μπορεί να λειτουργήσει προς την αντίθετη φορά και να κρατήσει την κοινωνία όρθια, να της δώσει ελπίδα και δύναμη για να αγωνιστεί και να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων. Και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο: να μείνει ζωντανή η κοινωνία για να μπορέσει να αντιδράσει. Γιατί αύριο, αν η Αριστερά αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, με μια κοινωνία διαλυμένη και εξαθλιωμένη, που απλώς θα αναθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ να λύσει τα προβλήματά της, χωρίς τη δική της παρουσία, τότε λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την κοινωνία δίπλα του, να διεκδικεί και να αγωνίζεται για να βγει η πατρίδα μας από το αδιέξοδο που την οδήγησαν όλοι όσοι μας κουνάνε τόσα χρόνια το δάχτυλο και μας θέλουν άβουλους, ηττημένους και μεμψίμοιρους προκειμένου να εφαρμόσουν γρήγορα και αποτελεσματικά την καταστροφική πολιτική τους.
Επομένως, ας μην ανησυχεί ο κύριος Μαραντζίδης. Η αλληλεγγύη στην οποία αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγεί σε γκρίζες ζώνες τη δημοκρατία, αλλά είναι η ουσία της δημοκρατίας. Εξάλλου ας θυμηθούμε ποιες δυνάμεις στην Ελλάδα μιλούν τόσα χρόνια και αγωνίζονται για το βάθεμα και το πλάτεμα της δημοκρατίας μας και ποιες αναφέρονται στην ανάγκη περισσότερων μορφών άμεσης δημοκρατίας. Ποιες, αν όχι εκείνες της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς;
……………………………………………………………………
* Εκπαιδευτικός του 6ου Λυκείου Καλαμάτας
ΠΗΓΗ : Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Αρκετός λόγος έγινε τελευταία για την αλληλεγγύη με αφορμή τη διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή. Εμμεση ή άμεση αναφορά στο θέμα έγινε, επίσης, με τα κείμενα του κ. Μαραντζίδη (18/7)και της κ. Ρηγοπούλου (24/7) από τις στήλες αυτής της εφημερίδας. Με αφορμή τα παραπάνω ακολουθούν ορισμένες σκέψεις μου πάνω στο θέμα της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να συνδέεται με εκκλήσεις στη φιλανθρωπία του κ. Μητσοτάκη και των ομοίων του, όπως κάνει η κυρία Ρηγοπούλου, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία καπιταλιστική, ταξική, με συγκρουόμενα συμφέροντα, όπου κάποιοι με ονοματεπώνυμο, οι λίγοι, εφαρμόζουν μνημονιακές πολιτικές και κάποιοι, οι πολλοί, επίσης με όνομα και επίθετο, υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικών αυτών, όπου εκείνοι που εξουσιάζουν, οι υποτακτικοί της τρόικας και της Ε.Ε., με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και εσχάτως και με προεδρικά διατάγματα επιχειρούν τη συστηματική επιβολή μιας ιδιότυπης κοινοβουλευτικής δικτατορίας στους πολλούς. Στην προσπάθειά τους αυτή ουδόλως ενδιαφέρονται αν 3,5 εκατομμύρια Ελληνες είναι στο όριο της επιβίωσης και στο περιθώριο, αν η ανεργία αγγίζει το 30% στο σύνολο του ενεργού πληθυσμού και αν αύριο με συνοπτικές διαδικασίες εκτελεστικού αποσπάσματος απολυθούν άλλοι 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Οι όποιες απόπειρες για δημιουργία ταμείων, σαν και αυτά που προτείνει η κυρία Ρηγοπούλου, όπου όλοι μαζί αδελφωμένοι καταπιεστές και καταπιεζόμενοι θα συνεισφέρουμε, μόνον υποκριτικές μπορεί να θεωρηθούν. Είναι όχι μόνον αντιφατικό, αλλά τουλάχιστον ουτοπικό, για να μην πω αφελές, να ζητάμε από εκείνους που ισοπεδώνουν τον ελληνικό λαό να δείξουν φιλανθρωπία και να πουλήσουν μέρος των υπαρχόντων τους για να σώσουν την κοινωνία που πρέπει να εξαθλιώσουν προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι.
Η αλληλεγγύη επιπροσθέτως δεν είναι ούτε μέσο προπαγάνδας ούτε τρόπος για να ψαρεύει κανείς ψήφους κατά τη λογική της Χρυσής Αυγής. Επομένως κάθε προσπάθεια, όπως αυτή του κ. Μαραντζίδη, να ταυτιστούν τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στα οποία συμμετέχουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με τη ρατσιστική αντίληψη για την αλληλεγγύη της Χρυσής Αυγής (τρόφιμα και αιμοδοσία από Ελληνες και μόνο για Ελληνες) στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί λαθεμένη και στη χειρότερη σκόπιμη μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας των δύο άκρων. Ακόμη η συσχέτιση των πρωτοβουλιών αυτών του ΣΥΡΙΖΑ με γκρίζες ζώνες δημοκρατίας, τον Τσάβες και διάφορα άλλα όχι μόνο είναι άστοχη, αλλά δείχνει πολιτική εμπάθεια χείριστου βαθμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν επιχειρεί να ανταγωνιστεί τη Χρυσή Αυγή στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, απλώς γιατί η δική του αντίληψη σε τίποτα δεν μοιάζει με εκείνη της φασιστικής οργάνωσης. Αντιθέτως πολεμά αυτή τη ρατσιστική και λαϊκιστική ερμηνεία της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη για την ευρύτερη Αριστερά δεν είναι μια έννοια περιστασιακή και ούτε σχετίζεται αποκλειστικά με τη χριστιανική αντίληψη για τη φιλανθρωπία. Εχει χαρακτηριστικά ανθρωπιστικά, αλλά και πολιτικά. Η αλληλεγγύη είναι ένα δομικό χαρακτηριστικό της ιδεολογίας της Αριστεράς και μέσω αυτής δηλώνεται η έμπρακτη συμπαράσταση σε ανθρώπους και κοινωνίες που υποφέρουν, που καταπιέζονται, που αγωνίζονται για να αλλάξουν και να καλυτερέψουν τη ζωή τους, που θέλουν να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, αν κάποιος έχει δώσει δείγματα αληθινής αλληλεγγύης, αν κάποιος ιστορικά, διαχρονικά είναι αλληλέγγυα παρών σε κινήματα και ανθρώπους, αυτή είναι η ελληνική Αριστερά, η οποία δεν ξεχωρίζει τα άτομα με βάση το θρήσκευμα, την καταγωγή, την ιδεολογία ή οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα η ριζοσπαστική Αριστερά θεωρούν ότι σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται και είναι έτοιμη να γονατίσει, να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί μοιρολατρικά όλα όσα γίνονται, η αλληλεγγύη μπορεί να λειτουργήσει προς την αντίθετη φορά και να κρατήσει την κοινωνία όρθια, να της δώσει ελπίδα και δύναμη για να αγωνιστεί και να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων. Και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο: να μείνει ζωντανή η κοινωνία για να μπορέσει να αντιδράσει. Γιατί αύριο, αν η Αριστερά αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, με μια κοινωνία διαλυμένη και εξαθλιωμένη, που απλώς θα αναθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ να λύσει τα προβλήματά της, χωρίς τη δική της παρουσία, τότε λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την κοινωνία δίπλα του, να διεκδικεί και να αγωνίζεται για να βγει η πατρίδα μας από το αδιέξοδο που την οδήγησαν όλοι όσοι μας κουνάνε τόσα χρόνια το δάχτυλο και μας θέλουν άβουλους, ηττημένους και μεμψίμοιρους προκειμένου να εφαρμόσουν γρήγορα και αποτελεσματικά την καταστροφική πολιτική τους.
Επομένως, ας μην ανησυχεί ο κύριος Μαραντζίδης. Η αλληλεγγύη στην οποία αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγεί σε γκρίζες ζώνες τη δημοκρατία, αλλά είναι η ουσία της δημοκρατίας. Εξάλλου ας θυμηθούμε ποιες δυνάμεις στην Ελλάδα μιλούν τόσα χρόνια και αγωνίζονται για το βάθεμα και το πλάτεμα της δημοκρατίας μας και ποιες αναφέρονται στην ανάγκη περισσότερων μορφών άμεσης δημοκρατίας. Ποιες, αν όχι εκείνες της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς;
……………………………………………………………………
* Εκπαιδευτικός του 6ου Λυκείου Καλαμάτας
ΠΗΓΗ : Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου