Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 11 Αυγούστου 2013
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «μία και μόνη φωνή» και διατυπώνει «τη θέση περί κατάργησης του Μνημονίου», δηλώνει η Σοφία Σακοράφα. Μιλώντας στην «Κ.Ε.» για την επόμενη ημέρα του κόμματος στην κυβέρνηση, θεωρεί ότι τίποτε δεν θα είναι ούτε ρόδινο ούτε εύκολο να γίνει και συμφωνεί με τον Δ. Παπαδημούλη για τους «λαγούς με πετραχήλια». Εξαπολύει επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, που τον χαρακτηρίζει ως τον πλέον αντιπροσωπευτικό πυλώνα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος. Αναφέρεται στην προσωπική ευθύνη των πολιτικών και συμφωνεί πως όσο δεν γίνεται κάθαρση, δεν μπορεί η χώρα να γυρίσει σελίδα.
Βάλλει κατά «κρυπτόμενων δυνάμεων» της διαπλοκής σε προβεβλημένους επιχειρηματικούς ομίλους, για τους οποίους «δεν υπάρχει βούληση» να ελεγχθούν. Για τη δικαστική απόφαση για το «Mall» σχολιάζει με νόημα ότι θα ήμασταν σε μια άλλη κοινωνία και με άλλους πολιτικούς συσχετισμούς, εάν μεγάλο μέρος της Δικαιοσύνης και η Πολιτεία συμπεριφέρονταν στους διακεκριμένους επιχειρηματίες όπως στον πολίτη που χρωστά 300 ευρώ φόρο γιατί επιλέγει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του.
Καλεί την Αριστερά να μην εμφανίζεται απολογούμενη σε όσους, ιστορικά και πολιτικά, αποτελούν τον πιο ακραίο πόλο «παραγωγικής βίας», που ανέθρεψε λαμόγια. Και αναγνωρίζει πως ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην εξουσία, θα έχει να δώσει πρώτα απ' όλα τη «μάχη των μαχών»: να πείσει μια κοινωνία, όπου κυριαρχεί το πρότυπο του ατομικισμού, να δουλέψει για το κοινό καλό.
Με «μια φωνή» ο ΣΥΡΙΖΑ
* Κυρία Σακοράφα, η κυβέρνηση προχωρεί σε κατά παραγγελίαν μείωση του αριθμού των υπαλλήλων στο Δημόσιο και σε διαθεσιμότητα-απολύσεις. Στο κόμμα σας ακούγονται διαφορετικές φωνές για τη δυνατότητα επαναπρόσληψης όσων απολυθούν. Ποια είναι η δική σας άποψη;
- Απολύτως κατηγορηματικά λέω ότι κάθε μέρα παραμονής τούτης της κυβέρνησης δημιουργεί συνθήκες απόλυτης καταστροφής. Για τους εργαζομένους στο Δημόσιο, την ΕΡΤ, τον ιδιωτικό τομέα, για τις ξεπουληματικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις, για το φαύλο κύκλο χρέους-ύφεσης, για την εκτίναξη της ανεργίας, για τον ευτελισμό θεσμών και τελικά της δημοκρατίας. Είναι αυτονόητο για την Αριστερά να σαλπίζει προσκλητήριο διαρκούς αγώνα για την ανατροπή. Εμείς αυτόν τον αγώνα τον λέμε ανένδοτο και σε αυτόν καλεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Σε ό,τι αφορά την επόμενη ημέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μόνη φωνή, που με σαφήνεια διατυπώνει τη θέση περί κατάργησης του Μνημονίου, αποκατάστασης της νομιμότητας και άρα άρσης όλων των βαρύτατων συνεπειών και αδικιών που έχει επιφέρει στην ελληνική κοινωνία. Το «δεν θα τάξουμε λαγούς με πετραχήλια» του κ. Παπαδημούλη δεν αποτελεί διαφοροποίηση από τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουμε πει σε όλους τους τόνους ότι τίποτε δεν θα είναι ρόδινο, τίποτε δεν θα είναι εύκολο, τίποτε δεν θα μας χαριστεί.
Ο ριζικός μετασχηματισμός που οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε εμπεριέχει ρήξεις, προϋποθέτει τη λαϊκή στήριξη, εξαρτάται όμως από την πολιτική βούληση την οποία και διαθέτουμε και σύντομα θα την επιδείξουμε.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για πρώτη φορά ως υπουργός, δήλωσε υπέρμαχος της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Πιστεύετε ότι η μονιμότητα αποτελεί τροχοπέδη για την υπηρεσιακή απόδοση του προσωπικού;
- Ο κ. Μητσοτάκης δεν με αφήνει έκπληκτη και όποιος εξεπλάγη για τη θέση αυτή μάλλον δεν γνωρίζει τον πολιτικό του μέντορα, τον πατέρα Μητσοτάκη, δεν γνωρίζει επίσης το ιδεολογικό του πρότυπο, το θατσερισμό. Για να σοβαρολογούμε, εάν το κυρίαρχο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση, δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις, χωρίς μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς βασικές παραγωγικές μονάδες δημόσιες, κρίσιμες για την ανάπτυξη της οικονομίας, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, ναυπηγεία, ορυκτός και ενεργειακός πλούτος.
Βεβαίως οι δημόσιες επιχειρήσεις, για να υπηρετήσουν τη νέα αναπτυξιακή πορεία, χρειάζεται να ανασυγκροτηθούν, να διοικούνται και να λειτουργούν με δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια, ενταγμένες στο συνολικό δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας. Αυτό είναι που καθορίζει και την απόδοση του προσωπικού. Αλλωστε τα προβλήματα στην απόδοσή του καθορίστηκαν επί δεκαετίες από τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις που εξέθρεψαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους αυτοί που σήμερα επικαλούνται την «εξυγίανση».
Τροχοπέδη λοιπόν είναι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, του οποίου αντιπροσωπευτικότερος πυλώνας είναι ο κ. Μητσοτάκης.
Ελεγχος με μέθοδο
* Σε «ξαφνικό θάνατο» δεν οδηγούνται μόνον οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι άνεργοι μετριούνται επισήμως σε 1,35 εκατ. Πιστεύετε στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και πώς μπορεί αυτή να ελεγχθεί;
- Αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος έχει θύματα όλους τους εργαζομένους, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Και έχει κρίσιμη σημασία η διαπίστωση αυτή, γιατί δείχνει ότι το μέτωπο ανατροπής πρέπει να είναι μέτωπο όλων των εργαζομένων, αντί του κανιβαλικού κοινωνικού αυτοματισμού που επιχειρεί η κυβέρνηση.
Η ιδιωτική επιχειρηματικότητα είναι μια τεράστια έννοια, εντός της οποίας υπάρχουν πολλές υγιείς δυνάμεις, κρύβονται όμως και δυνάμεις της συμφοράς. Και αυτές είναι οι δυνάμεις της διαπλοκής, των εργολάβων μεγαλοκαναλαρχών, του εφοπλιστικού λόμπι, του ασύδοτου τραπεζικού κεφαλαίου, του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου των μαζικών απολύσεων. Σε μια τέτοια επιχειρηματικότητα λέω με κατηγορηματικό τρόπο όχι. Μιλούν όλοι για τον τρόπο του ελέγχου, αλλά μας διαφεύγει μια άλλη κυρίαρχη προϋπόθεση, η βούληση του ελέγχου.
Γνωρίζετε καλύτερα από εμένα πόσα χρωστούν τα ιδιωτικά κανάλια και γιατί κανείς δεν τα αγγίζει, ότι οι μεγαλοεργολάβοι αναλαμβάνουν δημόσια συγχρηματοδοτούμενα έργα με ελάχιστη συμμετοχή αλλά τεράστια κέρδη, γνωρίζετε τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, γνωρίζετε τις τεράστιες ενέσεις προς τις τράπεζες, που κλείνουν όμως τις κάνουλες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γνωρίζετε τις αμαρτωλές προμήθειες στην Υγεία. Ο έλεγχος θέλει μέθοδο, θέλει τρόπο, κυρίως όμως θέλει βούληση, διάθεση ρήξης και αίσθημα δικαίου. Αυτά όλα για την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι τα σημαντικότερα εργαλεία.
* Πολιτικοί οι οποίοι έφεραν σε αυτή τη δεινή θέση τη χώρα εξακολουθούν και σήμερα να νομοθετούν και να κυβερνούν. Πιστεύετε ότι χωρίς να γίνει απόδοση δικαιοσύνης και κάθαρση, η χώρα μπορεί να γυρίσει σελίδα;
- Παραθέτω μέρος της ομιλίας μου στη Βουλή:
«Κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε και για την προσωπική ευθύνη. Για την προσωπική πολιτική ευθύνη του κ. Βενιζέλου, για τον οποίο ανασύρω ένα μόνο παράδειγμα, το κούρεμα, το οποίο είχε καταστροφικές επιπτώσεις στα Ταμεία, στους μικροκαταθέτες, ακόμη και στην κυπριακή τραγωδία. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Στουρνάρα, του εκπροσώπου μόνον των τραπεζών, του κ. Καψή, που μετέτρεψε τη δημόσια τηλεόραση στο πειρατικό του καπετάν Μπόμπολα, του κ. Μητσοτάκη, που διαλύει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων στο βωμό των εντολών που λαμβάνει από αυτούς που με οικογενειακή συνέχεια και συνέπεια υπηρετεί. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Σαμαρά, του ενορχηστρωτή αυτής της συμμορίας της καταστροφής. Αυτό το προμελετημένο έγκλημα δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Σήμερα πρέπει να μιλήσουμε με ονοματεπώνυμα και να αναλάβουμε την πολιτική δέσμευση ότι καμία προσπάθεια συμψηφισμού των υποθέσεων, με σκοπό το μηδενισμό του κοντέρ, δεν θα υπάρξει ούτε καν σαν σκέψη».
Η ιστορία του «Mall»
* Η Δικαιοσύνη έβγαλε άκυρη την οικοδομική άδεια του «Mall», αφήνοντας ωστόσο παράθυρο για νομική θεραπεία. Αισθάνεστε δικαιωμένη από την απόφαση;
- Θίγετε μια μεγάλη ιστορία, η οποία για μένα υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός. Το «Mall» για γνωστούς λόγους και για άλλους που σκοπίμως έχουν θαφτεί, αφού αγγίζουν πολλούς και όλες τις κυβερνήσεις από το 2002 και μετά, είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην Ευρώπη. Είναι ταυτόχρονα -εάν μελετήσει κανείς όλο το σχεδιασμό- η επιτομή της διαπλοκής, της ανομίας και του βρόμικου κέρδους. Το ΣτΕ κατόπιν αυτών έκρινε ότι η οικοδομική άδεια είναι άκυρη.
Είναι αλήθεια ότι δικαστικοί κύκλοι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι υπάρχει νομική λύση. Κοιτάξτε, θα ήμασταν σε μια άλλη κοινωνία, με άλλους πολιτικούς συσχετισμούς εάν μεγάλο μέρος της Δικαιοσύνης και η Πολιτεία τολμούσαν να συμπεριφερθούν στον κ. Λάτση όπως σε αυτόν που χρωστά 300 ευρώ στην Εφορία γιατί επιλέγει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του...
* Εκτός των περικοπών στην Παιδεία, υπάρχει το ζήτημα της ποιότητας υπηρεσιών. Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι η μόρφωση και η διαπαιδαγώγηση των νέων γενεών;
- Σήμερα πια δεν μπαίνει το ζήτημα της ποιότητας των υπηρεσιών, αυτό αφορούσε άλλες εποχές, όταν υπήρχε η ανάγκη υποταγής της εκπαίδευσης στην επίλυση διαφορετικών από τα σημερινά προβλημάτων του συστήματος.
Σήμερα μπαίνει με τον πιο σκληρό και ταξικό τρόπο ο αποκλεισμός από την Παιδεία. Μας το λένε κατάμουτρα: ένας εργάτης, ο σημερινός μαθητής δηλαδή, τι τα χρειάζεται τα εικαστικά και τη μουσική, αφού, ως «καλός», εργάτης πρέπει να σκάει και να δουλεύει, χωρίς προσδοκία, χωρίς ελπίδα... Και αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να καταδείξω την κατεύθυνση για τις επόμενες γενιές. Η παιδεία -και αυτό κρατήστε το, γιατί αυτή θεωρώ ότι είναι η πραγματική αριστερή προσέγγιση- είναι ένα από τα σοβαρότερα κομμάτια του οικουμενικού, του δημόσιου χώρου της ανθρωπότητας, από τον οποίο κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται.
Οχι απολογία στα λαμόγια
* Τι θα εντοπίζατε στον ΣΥΡΙΖΑ από εκείνα που εσείς θα θέλατε και λείπουν;
- Είχα συγγενείς αντάρτες που πολέμησαν τον κατακτητή και οι μισοί βρέθηκαν στην εξορία, οι άλλοι μισοί εκτελέστηκαν. Από αυτούς άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη δωσίλογος. Μετά το '63, που σκότωσαν τον Λαμπράκη, ήρθε ο Μίκης για συναυλία στα Τρίκαλα και πετροβολήθηκε. Τότε άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη παρακράτος. Το '67, που έγινε η χούντα, άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη χαφιές.
Αργότερα είδα όλους αυτούς ζωντανούς ή σε κληρονομική διαδοχή να κατασπαράζουν την Ελλάδα. Τότε γεννήθηκε η λέξη λαμόγια. Να τι θα ήθελα από την Αριστερά: να μην απολογείται απέναντι σε όλους αυτούς, που αποτελούν ιστορικά και πολιτικά -και τότε και σήμερα- τον πιο ακραίο πόλο παραγωγής βίας.
* Με ποιους θα κυβερνήσετε εφ' όσον, καθώς όλα δείχνουν, θα χρειαστεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας;
- Χέρι συνεργασίας απλώνουμε στην ελληνική κοινωνία για να συγκροτήσουμε μια πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία. Και αυτό γιατί έχουμε την αντίληψη ότι οι συμμαχίες δεν συγκροτούνται κατά κύριο λόγο μέσα σε γραφεία και από τα πάνω, αλλά μέσα στην κοινωνία και με διαδικασίες βάσης.
Τώρα, η ταύτιση θέσεων με την αντιμνημονιακή Αριστερά μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας στιβαρής τακτικής συμμαχίας. Οπως επίσης έχει συμβεί στην ιστορία των ανατροπών να συμμαχείς και με δυνάμεις με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό, για ένα δεδομένο στόχο, εάν αυτό αποδίδει συγκεκριμένες λύσεις επικερδείς για το λαό σου, εάν αυτό βοηθά μια δεδομένη στιγμή να πραγματοποιήσεις τη μετάβαση από τον όλεθρο στη δημοκρατία.
Ο ιδιωτικός λόγος
* Η μέση ελληνική οικογένεια προετοιμάζει τα παιδιά, για λόγους αυτοπροστασίας, να προτάσσουν την ατομικότητα και να περιφρονούν την προστασία της κοινωνικότητας. Η φράση που ακούγεται πιο συχνά είναι: «Κοίτα να κάνεις εσύ τη δουλειά σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται». Με αυτή τη νοοτροπία, πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια αριστερή πολιτική, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση;
- Είναι αλήθεια ότι μιλάμε όπως σκεφτόμαστε, για το λόγο αυτό ασκούμε ιδιωτική χρήση του λόγου, δρούμε ως ιδιώτες και όχι ως ελεύθεροι άνθρωποι, οι οποίοι ενεργούν στη διάσταση του συλλογικού λόγου και της συλλογικής πράξης.
Αυτό οφείλεται σε έναν καθολικό μετασχηματισμό της σκέψης, που τον επέβαλε με μεγάλη επιτυχία ο καπιταλισμός.
Από την άλλη, σήμερα ειδικά, αρχίζουμε να βλέπουμε, σαν μια μέθοδο άμυνας, την οικοδόμηση ελεύθερων χώρων έξω από την ιδεολογική κυριαρχία της εξουσίας, όπου επικρατεί η αντίληψη του συλλογικού και της αλληλεγγύης. Η μάχη ανάμεσα στο «άσε τους άλλους να κουρεύονται» και στο «ο άλλος είμαι εγώ» δεν είναι μια απλή ιστορία. Είναι δε μια μάχη που οφείλει να τη δίνει καθημερινά η Αριστερά, με πολύ πιο αναβαθμισμένους όρους από ό,τι σήμερα.
Ισως είναι και η μάχη των μαχών, αφού η επιτυχία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα εξαρτηθεί από το βαθμό συνειδητής εμπλοκής της ίδιας της κοινωνίας. Κάτι το οποίο έχει αρχίσει να διαφαίνεται, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμη για να μετασχηματιστεί σε κουλτούρα επιβίωσης.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 11 Αυγούστου 2013
ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ
«Με τον πιο σκληρό και ταξικό τρόπο γίνεται σήμερα ο αποκλεισμός από την Παιδεία»
Τίποτε δεν θα είναι ρόδινο, τίποτε δεν θα είναι εύκολο τίποτε δεν θα μας χαριστεί * «Ο καλός» εργάτης πρέπει να σκάει και να δουλεύει χωρίς προσδοκία, χωρίς ελπίδα
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ βάλλει κατά των «κρυπτόμενων και ανεξέλεγκτων δυνάμεων» της διαπλοκής σε επιχειρηματικούς ομίλους, μιλά για τη δικαστική απόφαση για το «Mall», για την Αριστερά, που εμφανίζεται απολογούμενη σε λαμόγια, και επιτίθεται κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, που τον θεωρεί αντιπροσωπευτικό πυλώνα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, ενώ κάνει λόγο για την επόμενη ημέρα του κόμματός της όταν έρθει στην εξουσία
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «μία και μόνη φωνή» και διατυπώνει «τη θέση περί κατάργησης του Μνημονίου», δηλώνει η Σοφία Σακοράφα. Μιλώντας στην «Κ.Ε.» για την επόμενη ημέρα του κόμματος στην κυβέρνηση, θεωρεί ότι τίποτε δεν θα είναι ούτε ρόδινο ούτε εύκολο να γίνει και συμφωνεί με τον Δ. Παπαδημούλη για τους «λαγούς με πετραχήλια». Εξαπολύει επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, που τον χαρακτηρίζει ως τον πλέον αντιπροσωπευτικό πυλώνα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος. Αναφέρεται στην προσωπική ευθύνη των πολιτικών και συμφωνεί πως όσο δεν γίνεται κάθαρση, δεν μπορεί η χώρα να γυρίσει σελίδα. Βάλλει κατά «κρυπτόμενων δυνάμεων» της διαπλοκής σε προβεβλημένους επιχειρηματικούς ομίλους, για τους οποίους «δεν υπάρχει βούληση» να ελεγχθούν. Για τη δικαστική απόφαση για το «Mall» σχολιάζει με νόημα ότι θα ήμασταν σε μια άλλη κοινωνία και με άλλους πολιτικούς συσχετισμούς, εάν μεγάλο μέρος της Δικαιοσύνης και η Πολιτεία συμπεριφέρονταν στους διακεκριμένους επιχειρηματίες όπως στον πολίτη που χρωστά 300 ευρώ φόρο γιατί επιλέγει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του.
Καλεί την Αριστερά να μην εμφανίζεται απολογούμενη σε όσους, ιστορικά και πολιτικά, αποτελούν τον πιο ακραίο πόλο «παραγωγικής βίας», που ανέθρεψε λαμόγια. Και αναγνωρίζει πως ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην εξουσία, θα έχει να δώσει πρώτα απ' όλα τη «μάχη των μαχών»: να πείσει μια κοινωνία, όπου κυριαρχεί το πρότυπο του ατομικισμού, να δουλέψει για το κοινό καλό.
Με «μια φωνή» ο ΣΥΡΙΖΑ
* Κυρία Σακοράφα, η κυβέρνηση προχωρεί σε κατά παραγγελίαν μείωση του αριθμού των υπαλλήλων στο Δημόσιο και σε διαθεσιμότητα-απολύσεις. Στο κόμμα σας ακούγονται διαφορετικές φωνές για τη δυνατότητα επαναπρόσληψης όσων απολυθούν. Ποια είναι η δική σας άποψη;
- Απολύτως κατηγορηματικά λέω ότι κάθε μέρα παραμονής τούτης της κυβέρνησης δημιουργεί συνθήκες απόλυτης καταστροφής. Για τους εργαζομένους στο Δημόσιο, την ΕΡΤ, τον ιδιωτικό τομέα, για τις ξεπουληματικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις, για το φαύλο κύκλο χρέους-ύφεσης, για την εκτίναξη της ανεργίας, για τον ευτελισμό θεσμών και τελικά της δημοκρατίας. Είναι αυτονόητο για την Αριστερά να σαλπίζει προσκλητήριο διαρκούς αγώνα για την ανατροπή. Εμείς αυτόν τον αγώνα τον λέμε ανένδοτο και σε αυτόν καλεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Σε ό,τι αφορά την επόμενη ημέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μόνη φωνή, που με σαφήνεια διατυπώνει τη θέση περί κατάργησης του Μνημονίου, αποκατάστασης της νομιμότητας και άρα άρσης όλων των βαρύτατων συνεπειών και αδικιών που έχει επιφέρει στην ελληνική κοινωνία. Το «δεν θα τάξουμε λαγούς με πετραχήλια» του κ. Παπαδημούλη δεν αποτελεί διαφοροποίηση από τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουμε πει σε όλους τους τόνους ότι τίποτε δεν θα είναι ρόδινο, τίποτε δεν θα είναι εύκολο, τίποτε δεν θα μας χαριστεί.
Ο ριζικός μετασχηματισμός που οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε εμπεριέχει ρήξεις, προϋποθέτει τη λαϊκή στήριξη, εξαρτάται όμως από την πολιτική βούληση την οποία και διαθέτουμε και σύντομα θα την επιδείξουμε.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για πρώτη φορά ως υπουργός, δήλωσε υπέρμαχος της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Πιστεύετε ότι η μονιμότητα αποτελεί τροχοπέδη για την υπηρεσιακή απόδοση του προσωπικού;
- Ο κ. Μητσοτάκης δεν με αφήνει έκπληκτη και όποιος εξεπλάγη για τη θέση αυτή μάλλον δεν γνωρίζει τον πολιτικό του μέντορα, τον πατέρα Μητσοτάκη, δεν γνωρίζει επίσης το ιδεολογικό του πρότυπο, το θατσερισμό. Για να σοβαρολογούμε, εάν το κυρίαρχο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση, δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις, χωρίς μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς βασικές παραγωγικές μονάδες δημόσιες, κρίσιμες για την ανάπτυξη της οικονομίας, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, ναυπηγεία, ορυκτός και ενεργειακός πλούτος.
Βεβαίως οι δημόσιες επιχειρήσεις, για να υπηρετήσουν τη νέα αναπτυξιακή πορεία, χρειάζεται να ανασυγκροτηθούν, να διοικούνται και να λειτουργούν με δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια, ενταγμένες στο συνολικό δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας. Αυτό είναι που καθορίζει και την απόδοση του προσωπικού. Αλλωστε τα προβλήματα στην απόδοσή του καθορίστηκαν επί δεκαετίες από τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις που εξέθρεψαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους αυτοί που σήμερα επικαλούνται την «εξυγίανση».
Τροχοπέδη λοιπόν είναι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, του οποίου αντιπροσωπευτικότερος πυλώνας είναι ο κ. Μητσοτάκης.
Ελεγχος με μέθοδο
* Σε «ξαφνικό θάνατο» δεν οδηγούνται μόνον οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι άνεργοι μετριούνται επισήμως σε 1,35 εκατ. Πιστεύετε στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και πώς μπορεί αυτή να ελεγχθεί;
- Αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος έχει θύματα όλους τους εργαζομένους, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Και έχει κρίσιμη σημασία η διαπίστωση αυτή, γιατί δείχνει ότι το μέτωπο ανατροπής πρέπει να είναι μέτωπο όλων των εργαζομένων, αντί του κανιβαλικού κοινωνικού αυτοματισμού που επιχειρεί η κυβέρνηση.
Η ιδιωτική επιχειρηματικότητα είναι μια τεράστια έννοια, εντός της οποίας υπάρχουν πολλές υγιείς δυνάμεις, κρύβονται όμως και δυνάμεις της συμφοράς. Και αυτές είναι οι δυνάμεις της διαπλοκής, των εργολάβων μεγαλοκαναλαρχών, του εφοπλιστικού λόμπι, του ασύδοτου τραπεζικού κεφαλαίου, του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου των μαζικών απολύσεων. Σε μια τέτοια επιχειρηματικότητα λέω με κατηγορηματικό τρόπο όχι. Μιλούν όλοι για τον τρόπο του ελέγχου, αλλά μας διαφεύγει μια άλλη κυρίαρχη προϋπόθεση, η βούληση του ελέγχου.
Γνωρίζετε καλύτερα από εμένα πόσα χρωστούν τα ιδιωτικά κανάλια και γιατί κανείς δεν τα αγγίζει, ότι οι μεγαλοεργολάβοι αναλαμβάνουν δημόσια συγχρηματοδοτούμενα έργα με ελάχιστη συμμετοχή αλλά τεράστια κέρδη, γνωρίζετε τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, γνωρίζετε τις τεράστιες ενέσεις προς τις τράπεζες, που κλείνουν όμως τις κάνουλες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γνωρίζετε τις αμαρτωλές προμήθειες στην Υγεία. Ο έλεγχος θέλει μέθοδο, θέλει τρόπο, κυρίως όμως θέλει βούληση, διάθεση ρήξης και αίσθημα δικαίου. Αυτά όλα για την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι τα σημαντικότερα εργαλεία.
* Πολιτικοί οι οποίοι έφεραν σε αυτή τη δεινή θέση τη χώρα εξακολουθούν και σήμερα να νομοθετούν και να κυβερνούν. Πιστεύετε ότι χωρίς να γίνει απόδοση δικαιοσύνης και κάθαρση, η χώρα μπορεί να γυρίσει σελίδα;
- Παραθέτω μέρος της ομιλίας μου στη Βουλή:
«Κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε και για την προσωπική ευθύνη. Για την προσωπική πολιτική ευθύνη του κ. Βενιζέλου, για τον οποίο ανασύρω ένα μόνο παράδειγμα, το κούρεμα, το οποίο είχε καταστροφικές επιπτώσεις στα Ταμεία, στους μικροκαταθέτες, ακόμη και στην κυπριακή τραγωδία. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Στουρνάρα, του εκπροσώπου μόνον των τραπεζών, του κ. Καψή, που μετέτρεψε τη δημόσια τηλεόραση στο πειρατικό του καπετάν Μπόμπολα, του κ. Μητσοτάκη, που διαλύει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων στο βωμό των εντολών που λαμβάνει από αυτούς που με οικογενειακή συνέχεια και συνέπεια υπηρετεί. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Σαμαρά, του ενορχηστρωτή αυτής της συμμορίας της καταστροφής. Αυτό το προμελετημένο έγκλημα δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Σήμερα πρέπει να μιλήσουμε με ονοματεπώνυμα και να αναλάβουμε την πολιτική δέσμευση ότι καμία προσπάθεια συμψηφισμού των υποθέσεων, με σκοπό το μηδενισμό του κοντέρ, δεν θα υπάρξει ούτε καν σαν σκέψη».
Η ιστορία του «Mall»
* Η Δικαιοσύνη έβγαλε άκυρη την οικοδομική άδεια του «Mall», αφήνοντας ωστόσο παράθυρο για νομική θεραπεία. Αισθάνεστε δικαιωμένη από την απόφαση;
- Θίγετε μια μεγάλη ιστορία, η οποία για μένα υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός. Το «Mall» για γνωστούς λόγους και για άλλους που σκοπίμως έχουν θαφτεί, αφού αγγίζουν πολλούς και όλες τις κυβερνήσεις από το 2002 και μετά, είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην Ευρώπη. Είναι ταυτόχρονα -εάν μελετήσει κανείς όλο το σχεδιασμό- η επιτομή της διαπλοκής, της ανομίας και του βρόμικου κέρδους. Το ΣτΕ κατόπιν αυτών έκρινε ότι η οικοδομική άδεια είναι άκυρη.
Είναι αλήθεια ότι δικαστικοί κύκλοι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι υπάρχει νομική λύση. Κοιτάξτε, θα ήμασταν σε μια άλλη κοινωνία, με άλλους πολιτικούς συσχετισμούς εάν μεγάλο μέρος της Δικαιοσύνης και η Πολιτεία τολμούσαν να συμπεριφερθούν στον κ. Λάτση όπως σε αυτόν που χρωστά 300 ευρώ στην Εφορία γιατί επιλέγει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του...
* Εκτός των περικοπών στην Παιδεία, υπάρχει το ζήτημα της ποιότητας υπηρεσιών. Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι η μόρφωση και η διαπαιδαγώγηση των νέων γενεών;
- Σήμερα πια δεν μπαίνει το ζήτημα της ποιότητας των υπηρεσιών, αυτό αφορούσε άλλες εποχές, όταν υπήρχε η ανάγκη υποταγής της εκπαίδευσης στην επίλυση διαφορετικών από τα σημερινά προβλημάτων του συστήματος.
Σήμερα μπαίνει με τον πιο σκληρό και ταξικό τρόπο ο αποκλεισμός από την Παιδεία. Μας το λένε κατάμουτρα: ένας εργάτης, ο σημερινός μαθητής δηλαδή, τι τα χρειάζεται τα εικαστικά και τη μουσική, αφού, ως «καλός», εργάτης πρέπει να σκάει και να δουλεύει, χωρίς προσδοκία, χωρίς ελπίδα... Και αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να καταδείξω την κατεύθυνση για τις επόμενες γενιές. Η παιδεία -και αυτό κρατήστε το, γιατί αυτή θεωρώ ότι είναι η πραγματική αριστερή προσέγγιση- είναι ένα από τα σοβαρότερα κομμάτια του οικουμενικού, του δημόσιου χώρου της ανθρωπότητας, από τον οποίο κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται.
Οχι απολογία στα λαμόγια
* Τι θα εντοπίζατε στον ΣΥΡΙΖΑ από εκείνα που εσείς θα θέλατε και λείπουν;
- Είχα συγγενείς αντάρτες που πολέμησαν τον κατακτητή και οι μισοί βρέθηκαν στην εξορία, οι άλλοι μισοί εκτελέστηκαν. Από αυτούς άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη δωσίλογος. Μετά το '63, που σκότωσαν τον Λαμπράκη, ήρθε ο Μίκης για συναυλία στα Τρίκαλα και πετροβολήθηκε. Τότε άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη παρακράτος. Το '67, που έγινε η χούντα, άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη χαφιές.
Αργότερα είδα όλους αυτούς ζωντανούς ή σε κληρονομική διαδοχή να κατασπαράζουν την Ελλάδα. Τότε γεννήθηκε η λέξη λαμόγια. Να τι θα ήθελα από την Αριστερά: να μην απολογείται απέναντι σε όλους αυτούς, που αποτελούν ιστορικά και πολιτικά -και τότε και σήμερα- τον πιο ακραίο πόλο παραγωγής βίας.
* Με ποιους θα κυβερνήσετε εφ' όσον, καθώς όλα δείχνουν, θα χρειαστεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας;
- Χέρι συνεργασίας απλώνουμε στην ελληνική κοινωνία για να συγκροτήσουμε μια πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία. Και αυτό γιατί έχουμε την αντίληψη ότι οι συμμαχίες δεν συγκροτούνται κατά κύριο λόγο μέσα σε γραφεία και από τα πάνω, αλλά μέσα στην κοινωνία και με διαδικασίες βάσης.
Τώρα, η ταύτιση θέσεων με την αντιμνημονιακή Αριστερά μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας στιβαρής τακτικής συμμαχίας. Οπως επίσης έχει συμβεί στην ιστορία των ανατροπών να συμμαχείς και με δυνάμεις με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό, για ένα δεδομένο στόχο, εάν αυτό αποδίδει συγκεκριμένες λύσεις επικερδείς για το λαό σου, εάν αυτό βοηθά μια δεδομένη στιγμή να πραγματοποιήσεις τη μετάβαση από τον όλεθρο στη δημοκρατία.
Ο ιδιωτικός λόγος
* Η μέση ελληνική οικογένεια προετοιμάζει τα παιδιά, για λόγους αυτοπροστασίας, να προτάσσουν την ατομικότητα και να περιφρονούν την προστασία της κοινωνικότητας. Η φράση που ακούγεται πιο συχνά είναι: «Κοίτα να κάνεις εσύ τη δουλειά σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται». Με αυτή τη νοοτροπία, πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια αριστερή πολιτική, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση;
- Είναι αλήθεια ότι μιλάμε όπως σκεφτόμαστε, για το λόγο αυτό ασκούμε ιδιωτική χρήση του λόγου, δρούμε ως ιδιώτες και όχι ως ελεύθεροι άνθρωποι, οι οποίοι ενεργούν στη διάσταση του συλλογικού λόγου και της συλλογικής πράξης.
Αυτό οφείλεται σε έναν καθολικό μετασχηματισμό της σκέψης, που τον επέβαλε με μεγάλη επιτυχία ο καπιταλισμός.
Από την άλλη, σήμερα ειδικά, αρχίζουμε να βλέπουμε, σαν μια μέθοδο άμυνας, την οικοδόμηση ελεύθερων χώρων έξω από την ιδεολογική κυριαρχία της εξουσίας, όπου επικρατεί η αντίληψη του συλλογικού και της αλληλεγγύης. Η μάχη ανάμεσα στο «άσε τους άλλους να κουρεύονται» και στο «ο άλλος είμαι εγώ» δεν είναι μια απλή ιστορία. Είναι δε μια μάχη που οφείλει να τη δίνει καθημερινά η Αριστερά, με πολύ πιο αναβαθμισμένους όρους από ό,τι σήμερα.
Ισως είναι και η μάχη των μαχών, αφού η επιτυχία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα εξαρτηθεί από το βαθμό συνειδητής εμπλοκής της ίδιας της κοινωνίας. Κάτι το οποίο έχει αρχίσει να διαφαίνεται, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμη για να μετασχηματιστεί σε κουλτούρα επιβίωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου