«Διώκομαι γιατί είμαι φίλος με τον Κώστα Καραμανλή» είπε στην τουρκική Δικαιοσύνη ο Αγγελος Φιλιππίδης, εμπλέκοντας με έμμεσο τρόπο τον πρώην πρωθυπουργό στην υπόθεση που τον αφορά και προκαλώντας την οργή του. Είτε επικαλέστηκε τον κ. Καραμανλή, για να πείσει την τουρκική Δικαιοσύνη να τον αφήσει ελεύθερο, είτε γιατί ήθελε με αυτό τον τρόπο να στείλει ένα μήνυμα, σημασία έχει ότι η αναφορά αυτή του Φιλιππίδη φέρνει στην επιφάνεια ένα μεγάλο κεφάλαιο της δημόσιας ζωής που ονομάζεται «οι φίλοι των πρωθυπουργών».
Αναφερόμαστε κυρίως σε ανθρώπους που είτε είχαν προσωπική φιλία με πρωθυπουργούς της χώρας είτε ήταν συνεργάτες της απολύτου εμπιστοσύνης τους και έχουν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη ή και στη φυλακή για παράνομες δραστηριότητές τους. Και, δυστυχώς, είναι πολλοί. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
Στην αυλή του Κώστα Σημίτη άνθισαν πολλά τέτοια «άνθη του κακού», καθώς στη δική του περίοδο τα σκάνδαλα ήταν πολλά, διερευνώνται ακόμα και σήμερα, αλλά ο ίδιος παραδόξως δεν αντελήφθη ποτέ τίποτα, δεν ξέρει τίποτα και δεν τον κάλεσε ποτέ κανείς να τον ρωτήσει. Μάλλον κρατούσε ομπρέλα. Ο Τάσος Μαντέλης δικός του στενός συνεργάτης ήταν επί πολλά χρόνια, από τους πρώτους που τον στήριξαν στην προσπάθειά του να γίνει πρωθυπουργός, αλλά ομολόγησε ο ίδιος ότι λαδώθηκε από τα «μαύρα ταμεία» της Ζίμενς. Ο Θ. Τσουκάτος ήταν ο «επιχειρησιακός στρατηγός» του εκσυγχρονιστικού στρατού επί μία δεκαετία και βρέθηκε εμπλεκόμενος με το 1 εκατ. ευρώ που διακινήθηκε από τα ταμεία της Ζίμενς στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Το σκάνδαλο της Ζίμενς και εκείνο των εξοπλιστικών, που διερευνάται, στη δική του περίοδο γιγαντώθηκαν, αλλά ο ίδιος δεν είχε καταλάβει τίποτα. Λες και δεν κατοικούσε στο Μαξίμου, δεν διάβαζε εφημερίδες.
Και στην αυλή του Κώστα Καραμανλή άνθισαν πολλά «άνθη του κακού». Αν ανατρέξει κανείς πίσω θα διαπιστώσει ότι η κυβέρνησή του απαξιώθηκε αρχικά όχι τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά λόγω των σκανδάλων (Ομόλογα, Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, Ζίμενς κ.ά.). Εξάλλου η ραγδαία πτώση του άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2008 από την Εκθεση της Θεσσαλονίκης, όταν άρχισαν τα πρώτα δημοσιεύματα για το Βατοπέδι, που ενέπλεκαν σε αυτό υπουργούς και τους πιο στενούς του συνεργάτες (Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος κ.ά.), τους οποίους αναγκάστηκε και ο ίδιος λίγο καιρό μετά να τους αποπέμψει από την κυβέρνησή του. Ο Αγγελος Φιλιππίδης είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι οι παράνομες δραστηριότητες των πρωθυπουργικών φίλων και συνεργατών ενοχοποιούν de facto και τους ίδιους τους πρωθυπουργούς. Είναι γνωστό ότι πολλοί απ' όσους είναι κοντά τους αξιοποιούν τέτοιες σχέσεις προς ίδιον όφελος. Ομως ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να εμπιστεύεται σε θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού και να έχει διπλα του φίλους και συνεργάτες που δεν διστάζουν να βάλουν το χέρι στο μέλι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ηγέτες έχουν αντικειμενική ευθύνη για τους ανθρώπους που επιλέγουν και πρέπει και να τις αναλαμβάνουν.
p.sokos@eleftherotypia.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου