Πού πάνε με το 78% της κοινωνίας αντίθετο;

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Πού πάνε με το 78% της κοινωνίας αντίθετο;

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

Μία οικονομική πολιτική, τα βάρη της οποίας το 2013 μπορούσε να επωμιστεί ικανοποιώντας τις συνήθεις ανάγκες του με λίγη ή πολλή ευκολία μόνο το 7,9% του πληθυσμού (από 17,7% που μπορούσε το 2009), είναι μία κοινωνία που κυριολεκτικά η ισορροπία της κρέμεται από μία λεπτή κλωστή.

Αυτή η κοινωνία είναι η ελληνική και το 78% των νοικοκυριών της αντιμετώπισε το 2013 με δυσκολία ή μεγάλη δυσκολία τις συνήθεις ανάγκες του, ενώ το υπόλοιπο 14,1% τις αντιμετώπισε με μικρή δυσκολία.

Τα ποσοστά αυτά προκύπτουν από την έρευνα (Νοέμβριος 2013) της ΕΛΣΤΑΤ για τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων την περίοδο 2009-2012 και την προέκταση της τάσης τους ώς το 2013. Είναι, δε, πίσω από τις εξελίξεις, καθώς το 2014 έρχεται φορτωμένο με 12 νέους φόρους που θα επιβαρύνουν μισθωτούς και συνταξιούχους με 1,7 δισ. ευρώ επιπλέον σε άμεσους φόρους, ήτοι με 452 ευρώ ανά νοικοκυριό.

Θυμίζουμε πως στην ίδια έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ προέκυπτε ότι, ενώ το 2009 το 29,4% των νοικοκυριών δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει μία έκτακτη δαπάνη 540 ευρώ, το 2012 το ποσοστό αυτό είχε ανέλθει στο 40,8%. Με το ρυθμό αυτό, το 2013 η αδυναμία αντιμετώπισης μιας παρόμοιας έκτακτης δαπάνης είχε επεκταθεί στο 45,5% του πληθυσμού και το 2014 το πλέον πιθανό είναι να φθάσει το 50%. Με την ίδια λογική προέκταση της τάσης 2009-2012 το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορεί να έχει με οικονομικούς όρους μία κανονική διατροφή από 7,5% το 2009 θα φθάσει το 19% το 2014, δηλαδή σχεδόν ο ένας στους πέντε Ελληνες το νέο έτος θα υποσιτίζεται!

Αν οι διαπιστώσεις αυτές ακούγονται υπερβολικές ή αυθαίρετες επειδή βασίζονται σε προβολές τάσεων, ας αναλογισθούμε πως το α' 9μηνο του 2013 οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας μειώθηκαν 12,3% σε ετήσια βάση, η καταναλωτική δαπάνη, όπως αποτυπώθηκε στις πωλήσεις των εμπορικών καταστημάτων τον Δεκέμβριο, εκτιμάται (ΕΣΕΕ) πως ήταν μειωμένη 10,5% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο και ο εορταστικός τζίρος για το 2013 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 1/3 του τζίρου του 2008.

Τέλος, ας σταθμίσει κάποιος τι σημαίνει οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (800.000) να παραμένουν απλήρωτοι ή να τους καταβάλλεται ένα ποσό έναντι του μισθού τους για διάστημα από έναν έως και δώδεκα μήνες, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.

Με τα δεδομένα αυτά της οικονομικής πολιτικής και χωρίς να λογαριάζουμε κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και τα πρόσθετα μέτρα που ενδεχομένως επιβάλει η τρόικα στην κυβέρνηση (ο προϋπολογισμός δεν έχει εγκριθεί από την τρόικα), το 2014 οι 4 στους 5 Ελληνες θα δυσκολεύονται να καλύψουν τις συνήθεις ανάγκες τους και ο μισός πληθυσμός δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει την έκτακτη δαπάνη των 450 ευρώ από φορολογίες.

Πώς, λοιπόν, να μην προβλέπει ο «Economist» πως η Ελλάδα είναι η πλέον επικίνδυνη χώρα για κοινωνικές αναταραχές; Και με ποια κοινωνική στήριξη θα τις αποσοβήσει μία κυβέρνηση οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας;