Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η απάτη της ανάπτυξης

Ολυμπιακά Ερείπια

14:57 | 17 Αυγ. 2014

Τελευταία ανανέωση 15:54 | 17 Αυγ. 2014

  

Το Ολυμπιακό κίνημα σε όλο τον κόσμο φαίνεται πως βρίσκεται σε ύφεση. Όλο και λιγότερες πόλεις διεκδικούν σήμερα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι πολίτες στην Κρακοβία, το Μόναχο, την Στοκχόλμη και την Ελβετία εμφανίζονται επιφυλακτικοί για τη διοργάνωση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Το κλίμα δεν διαφέρει και για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως γράφουν σε άρθρο τους οι New York Times στις τέσσερις αμερικανικές πόλεις που προκρίθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 – Βοστόνη, Λος Άντζελες, Σαν Φρασίσκο και Ουάσινγκτον – το ενδιαφέρον κρίνεται μάλλον «χλιαρό». Πολλοί γνωρίζουν πλέον το πάθημα της Αθήνας, καλύτερα της Ελλάδας που βρέθηκε υπερχρεωμένη από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Πικρές όμως είναι και οι εμπειρίες του Λονδίνου που παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για μικρό κόστος, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 κόστισαν πάνω από 18 δις δολάρια. Οι Ολυμπιακοί στο Σότσι ξεπέρασαν τα 51 δις δολάρια.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, όπως και άλλες διοργανώτριες αρχές μεγάλων διεθνών αθλητικών διοργανώσεων (FIFA κ.α.), πετούν το «τυράκι» της ανάπτυξης, του τουρισμού, της αύξησης της απασχόλησης. Όμως τα τελευταία χρόνια η «φάκα» είναι περισσότερο εμφανής από το «τυρί». Όπως σημειώνεται στο άρθρο των New York Times οι υποσχέσεις αυτές αποδεικνύονται μια απάτη του μάρκετινγκ. Τα παραδείγματα πολλά...

Στην Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η συζήτηση για το κόστος παραμένει. Ήταν τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη ήθελε να προβάλλει την Ελλάδα σαν μια χώρα με τεράστιες οικονομικές δυνατότητες και προοπτικές ενόψει και της ένταξης στην ΟΝΕ. Με την ανάληψη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων είχαν συναινέσει τότε όλα τα κόμματα πλην του Συνασπιμού. Μεγαλοϊδεατισμός, έπαρση και εθνική υπερηφάνεια συνθέτουν εκείνη την περιόδο το σκηνικό.

Η υπέρβαση των προϋπολογισμών στα δημόσια έργα είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα. Έτσι και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών το κόστος ξεπέρασε κατά 600% τον προϋπολογισμό. Όσο για τα ολυμπιακά ακίνητα; Με εξαίρεση ορισμένα τα περισσότερα ρημάζουν καθώς παραμένουν αχρησιμοποίητα εδώ και μια δεκαετία. Το «τυράκι» της ανάπτυξης έπεσε και στην Ελλάδα. Η τότε πολιτική ηγεσία αναπαρήγαγε την «ανάπτυξη» που θα έρθει μέσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις «νέες επενδυτικές ευκαιρίες που δημιουργούνται». Αυτό επεσήμανε και ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτη με την ανάληψη της διοργάνωσης. Από κοντά και η ΝΔ που τόνιζε σε όλους τους τόνους πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν «εθνική υπόθεση».

Ο φιλοκυβερνητικός τύπος, όπως υπενθυμίζει η Εφημερίδα των Συντακτών, διαφήμιζε τα αναμενόμενα «θαύματα». «Η διαφορά θα προέλθει από το καθαρότερο περιβάλλον, από τα χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, από την υποδομή σε αθλητικές, πολιτιστικές, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και γενικότερα από τη βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος στους πολίτες, με κυριότερα τις συγκοινωνίες και τα… τηλέφωνα», έγραφε μεταξύ άλλων στις 7 Σεπτεμβρίου του 1997 το «Βήμα».

Το ΚΚΕ αρχικά, πριν την ανάληψη, είχε ταχθεί «θετικά» προς τους Ολυμπιακούς γεγονός που προκάλεσε και αντιπαράθεση στην Αριστερά. Στη συνέχεια το ΚΚΕ άλλαξε στάση αποδεχόμενο πως «η θέση του διαμορφώθηκε μέσα στην πορεία του χρόνου», όπως υπενθυμίζει η Εφημερίδα των Συντακτών σε δημοσίευμά της. Εξ αρχής κατηγορηματικά αντίθετος ήταν αντίθετα ο Συνασπισμός εκτιμώντας πως «ο τρόπος με τον οποίο προωθείται η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων , θα προκαλέσει αρνητικές παρενέργειες και συνέπειες στην πορεία της ελληνικής οικονομίας και των δημόσιων οικονομικών, στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής στο Λεκανοπέδιο της Αττικής και στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας».

Όπως σημειώνουν οι New York Times η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων συνοδεύεται συνήθως από πλήθος οικονομικών μελετών που δίνουν το έναυσμα για φαντασιώσεις σχετικά με επενδύσεις και ανάπτυξη. Καμία από αυτές δεν επιβεβαιώνεται. Το μόνο που επιβεβαιώνεται παραδοσιακά είναι η υπέρβαση των προϋπολογισμών και ενίσχυση της διαφθοράς. «Θα ακολουθήσουν μέρες λιτότητας, με τόσα χρήματα που ξοδεύτηκαν, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είχε οργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες [...] το γιγάντιο κόστος έχει σχέση με την εκτόξευση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος [...] τεράστια η ανισορροπία που έφερε στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα», έγραφε  ο πολιτικός και διανοούμενος Μιχάλης Παπαγιαννάκης στις 5 Σεπτεμβρίου του 2004, όπως υπενθυμίζει η Εφημερίδα των Συντακτών.

* Φωτογραφίες από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις σήμερα / Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατηγορία άρθρου:

• Ελλάδα