Αριστερή Διακυβέρνηση: Ζητείται απενοχοποίηση και στρατηγική

TVXS Ανάλυση

09:15 | 04 Απρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 11:14 | 04 Απρ. 2015

  

«Διαπραγματευόμαστε αλλά κυβερνάμε ταυτόχρονα»: Το μήνυμα είχε σταλεί από τον Αλέξη Τσίπρα μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής αλλά μάλλον ελήφθη μισό. Και θολό.  Εξ ου και κάποιοι διαπραγματεύονται - σκληρά όντως - εκτός συνόρων και κάποιοι εξακολουθούν να ψάχνουν τον ορισμό της διακυβέρνησης εντός συνόρων.

Για την ακρίβεια, κάποιοι κυβερνούν ενοχικά και κάποιοι κυβερνούν δια ιδεολογικών τσιτάτων. Απειλώντας, εάν δεν βρεθεί σύντομα κοινός βηματισμός, να μετατρέψουν την πρώτη αριστερή διακυβέρνηση σε κυβέρνηση τριών ταχυτήτων: Του Μαξίμου, των «κομματικών» και «εξωκομματικών» υπουργείων, και του... αυτόνομου κοινοβουλευτικού κρατιδίου της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Στο τελευταίο κρούσμα, χάθηκε το δάσος και η συζήτηση έμεινε στο δένδρο. Ο «εξωκομματικός», αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης δεν έπρεπε -και αυτός- να ανοίξει διάλογο με την κυβέρνηση του μέσω των ΜΜΕ, αλλά πράγματι η «Αριστερή Διακυβέρνηση δεν σημαίνει ανοχύρωτη χώρα». Και βεβαίως «πρέπει να αφήσουμε στη μπάντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης και να συνεννοηθούμε».

Προκάλεσε αναταράξεις, θύελλες και αντιδράσεις ο Γιάννης Πανούσης. Πρωτίστως σε εκείνους που δεν έχουν πείσει ακόμη εαυτόν ότι η διακυβέρνηση από την Αριστερά δεν συνιστά... προδοσία. Και δεν έχουν κατανοήσει ότι η Αριστερά δικαιούται και υποχρεούται να ασκήσει - δημοκρατικά - εξουσία γιατί αυτή ακριβώς την εντολή πήρε στις εκλογές.

Σε προηγούμενα κρούσματα χάθηκαν στόχοι, μέτρο και πολιτική ουσία και εφευρέθηκε η προσωπική θεσμική ηγεμονία: Τρεις φορές ζήτησε μήνυμα εθνικής ενότητας ο πρωθυπουργός και τρεις φορές το τορπίλισε η πρόεδρος της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η οποία, παρεμπιπτόντως, φρόντισε να μετατρέψει σε θρίλερ και το νομοσχέδιο του Νίκου Παππά για την ΕΡΤ - μια από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Στο όνομα πάντοτε της έδρας, του κανονισμού και των - όποιων - προσωπικών φιλοδοξιών. 

Τα καθαρά ηθικά κίνητρα είναι προφανώς προσόν, στην διακυβέρνηση όμως είθισται να μετρά και το αποτέλεσμα.

Το αυτό ισχύει και για την «Βαβέλ» επί της λίστας των μεταρρυθμίσεων. Διότι πλην της απενοχοποίησης, η διακυβέρνηση προϋποθέτει και στοιχειώδη συντονισμό. Και τούτο οφείλουν να τον γνωρίζουν, π.χ. ο Γιάνης Βαρουφάκης και η Νάντια Βαλαβάνη όταν ακυρώνουν τρις ημερησίως ο ένας τον άλλον για το εάν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στη Μύκονο και τη Σαντορίνη.

Ολα αυτά θα μπορούσαν να είναι πταίσματα εάν συγκριθούν με τα έργα και τις ημέρες προηγούμενων διακυβερνήσεων. Δυστυχώς, όμως, η Αριστερή Διακυβέρνηση δεν δικαιούται συγκρίσεις και συμψηφισμούς. Και δικαιούται πολυφωνία μεν, αλλά δεν δικαιούται επίσης έλλειμμα στρατηγικής. Θα ήταν το χειρότερο μήνυμα που θα μπορούσε να στείλει σε μια εχθρική, έτοιμη να την στραγγαλίσει, συστημική Ευρώπη.