Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014
Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΟΥΣ ΤΡΟΪΚΑΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ:
Το εκατοντάκις εξαμαρτείν τ' αυτόν ουκ ανδρός σοφού
Ο καλός δάσκαλος δεν ξεχνάει τις εξαιρέσεις όταν δικάσκει τους κανόνες
Τροϊκανοί. Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για μυρμηγκοφάγους ή παμφάγους
«Ηταν αρκετά ευχάριστη η πρώτη μέρα μου στο σχολείο, αλλά δεν είχα καταλάβει καλά και νόμιζα ότι στο σχολείο πηγαίνεις μόνο μία μέρα στη ζωή σου και ξεμπερδεύεις, δε χρειάζεται να ξαναπάς. Την άλλη μέρα, που έμαθα ότι έπρεπε να ξαναπάω, διαμαρτυρήθηκα. "Πάλι;" λέω. "Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε;"
»Οταν με τα πολλά κατάλαβα ότι έπρεπε να πηγαίνω κάθε μέρα για χιλιάδες μέρες, το βρήκα μονότονο και ζήτησα να γραφτώ σε ένα πειρατικό σχολείο, που θα μας μαθαίνανε ανάγνωση από πειρατικούς χάρτες και στο μάθημα της αριθμητικής θα μαθαίναμε να μοιράζουμε ρουμπίνια από πειρατικά σεντούκια, αλλά δεν έχει προοοδεύσει τόσο πολύ ακόμα το εκπαιδευτικό σύστημα».
Ο Ευγένιος Τριβιζάς, παραμυθάς και εγκληματολόγος, μας μιλά για τα σχολικά του χρόνια, την παιδικότητα, την αθωότητα, τη φαντασία, το σχολείο, την κρίση, τους πολιτικούς, τους «αυταπατεώνες» και τους «ψυχοθήρες», ακόμη και για τον Σήφη τον Κροκόδειλο. Απολαύστε τον.
- Για τι σας μάλωνε ο δάσκαλος;
«Επειδή ζωγράφιζα καρδούλες στα περιθώρια του βιβλίου της γεωμετρίας όπως περιγράφω στο βιβλίο μου "Πανικός στη χώρα της Γεωμετρίας" (εκδόσεις "Μεταίχμιο")».
- Στη σχολική σας κασετίνα τι θα βάζατε;
«Μια γόμα που σβήνει την άσφαλτο, μια ξύστρα για ουρανοξύστες και το μολύβι τής μιας λέξης».
- Ο καλός δάσκαλος τι δεν ξεχνάει;
«Τις εξαιρέσεις όταν διδάσκει τους κανόνες».
- Κάνατε ορθογραφικά λάθη στο σχολείο;
«Οχι τόσα πολλά όσο τώρα. Εκανα όσο λιγότερα μπορούσα, για να μη σωθεί γρήγορα μια όμορφη ροζ και γαλάζια γόμα σε σχήμα αχιβάδας, που μου είχαν χαρίσει».
- Ποιους ήρωες γέννησε η φαντασία σας αυτό το καλοκαίρι;
«Τη συμμορία των σαράντα πιγκουίνων, που θα πρωταγωνιστήσουν στο νέο μου οικολογικό μυθιστόρημα με θέμα το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ένα γίγαντα που ετοιμάζει ένα γιγάντιο σάντουιτς με πριγκίπισσες διαφόρων γεύσεων και ένα βροντόσαυρο που αποφασίζει ένα πρωί να γίνει μπαλαρίνα, με καταστροφικά αποτελέσματα».
- Τι θα περιλάμβανε το μενού του πάρτι των εξερευνητών που θα λάμβανε χώρα στο «Νησί των Πυροτεχνημάτων»;
«Αστροσάντουιτς, χρυσανθεμοσαλάτα, πορτογαργαλάδα και βυσσινάδα με παγάκια από δροσοσταλίδες».
- Μπας και «Ο κροκόδειλος -ο Σήφης- πήγε στον οδοντογιατρό»;
«Δεν το περίμενα πως ένα βιβλίο που έγραψα πριν από είκοσι χρονια ("Ο κροκόδειλος που πήγε στον οδοντογιατρό", εκδόσεις Κέδρος) θα βρισκόταν ξαφνικά στην επικαιρότητα. Ευτυχώς, απ' ό,τι πληροφορούμαι, ο Σήφης φέρεται κάπως καλύτερα από τον Κορνήλιο, τον ήρωα του βιβλίου, και δεν επιβουλεύεται χέρια μποξέρ, τροχονόμων, αστέρων και δακτυλογράφων. Σίγουρα δεν επισκέπτεται οδοντογιατρούς, προσποιούμενος ότι έχει πονόδοντο, για να βάλουν το χέρι τους στο στόμα του, επειδή φοβάται ότι θα έχει τη μοίρα του Κορνήλιου, ότι δηλαδή ο οδοντογιατρός θα του βγάλει τα δόντια και θα του φορέσει λαστιχένια μασέλα. Με άλλα λόγια, τα παθήματα του Κορνήλιου έγιναν μάθημα στον Σήφη».
- Ποιους νομίζετε ότι έχει επηρεάσει λιγότερο η παρούσα κρίση;
«Τους κροίσους. Γενικά, οι κρίσεις δεν αγγίζουν εύκολα τους κροίσους».
- Σε ποιο νησί άραξε «Ο ναυαγός Κοκκινοτρίχης»;
«Σε ένα νησί που δεν έχει όνομα ούτε πρόκειται ποτέ να αποκτήσει, επειδή κινείται συνέχεια και αδυνατούν να το εντοπίσουν οι χαρτογράφοι. Γνωρίζουμε όμως ότι είναι πάρα πάρα πολύ μικρό. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που όταν μεγάλωσε η γενειάδα του ναυαγού Κοκκκινοτρίχη δεν χωρούσε πια στην επικράτεια του νησιού. Ευτυχώς ο ναυαγός Κοκκινοτρίχης είχε τη φαεινή ιδέα να αρχίσει να πλέκει με γιαπωνέζικες βελόνες του πλεξίματος κόκκινα κασκόλ με τη γενειάδα του και να τα πουλάει σε περαστικούς πειρατές και θαλασσόλυκους».
- Ποιους θα καταδιώκατε στο φεγγαρόφωτο;
«Τους αυταπατεώνες και τους ψυχοθήρες».
- Εμπνευση και παιδικότητα πάνε μαζί;
«Και μαζί και χωριστά».
- Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο των θεατών που αποχωρούν διαμαρτυρόμενοι από θεατρικές παραστάσεις;
«Θα μπορούσαν οι ταξιθέτριες να αντικατασταθούν με ταξιδέτριες, που θα δένουν στα καθίσματα τους θεατές για να μη φεύγουν αν δεν τους αρέσει το έργο».
- Αθωότητα και ενοχή, ισορροπούν όπως ο παραμυθάς με τον εγκληματολόγο;
«Αλλοτε ισορροπούν και άλλοτε ερωτοτροπούν».
- Ποιο αρχαίο ελληνικό ρητό νομίζετε ότι θα βοηθούσε στις παρούσες συνθήκες τους σύγχρονους πολιτικούς μας;
«Το εκατοντάκις εξαμαρτείν τ' αυτόν, ουκ ανδρός σοφού».
- Τελικά τι είστε; Ακτινολόγος ηλιαχτίδων ή ζογκλέρ μελάτων αβγών;
«Νυχτοφύλακας στο Βόρειο Πόλο. Εχω εργασθεί επίσης ως μελισσονοσοκόμος, βοηθός φαλαινοσώστη και ενδοκρινολόγος κρίνων και άλλων, φυλλομέτρης φύλλων τροπικών δέντρων, αστροπιλότος».
- Γιατί μας είναι χρήσιμη η φαντασία;
«Επειδή βοηθάει να διακρίνουμε το ναυαγό μέσα στη φάλαινα, την πεταλούδα μέσα στο κουκούλι, το βόα και τον ελέφαντα πίσω από το απατηλό επιφανειακό καπέλο».
- Το καλύτερο δώρο που πήρατε;
«Στο τέλος μιας εκδήλωσης, ένα παιδί μού είχε προσφέρει ένα δώρο σε πολύχρωμο περιτύλιγμα. Οταν πήγα να το ανοίξω, με σταμάτησε. "Μην το ξετυλίξετε τώρα, σας παρακαλώ, μου είπε". "Πότε να το ξετυλίξω;" ρώτησα. Ποτέ, μου απάντησε. Θέλω να μου υποσχεθείτε ότι δεν θα το ξετυλίξετε ποτέ. Ξέρω ότι μπορείτε να φανταστείτε τι θα μπορούσε να έχει μέσα. Μου κίνησε την περιέργεια η απάντησή του, μιλήσαμε για λίγο και τελικά μου ομολόγησε ότι δεν είχε αρκετά χρήματα για να μου πάρει δώρο, όσα είχε του έφταναν μόνο για να αγοράσει ένα φαντεζί χαρτί περιτυλίγματος στο οποίο τύλιξε ένα άδειο κουτάκι. Το έχω ακόμα. Οσο δεν το ανοίγω, μπορεί να περιέχει τα πάντα, και σίγουρα την αγάπη του παιδιού».
- Τι δεν θα χαρίζατε σε ένα παιδί;
«Ακριβά άχρηστα δώρα».
- Το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του Παπουτσωμένου Γάτου πώς το αποκτήσατε;
«Μου το χάρισε ο ίδιος όταν πλούτισε και έγινε παντουφλωμένος γάτος».
- «Τα 88 Ντολμαδάκια» σε ποιους θα τα σερβίρατε;
«Στους 66 εξωγήινους ξιφομάχους που ολοκληρώνω σε λίγο τις περιπέτειές τους και θα πρωταγωνιστήσουν στο επόμενο βιβλίο της σειράς των εκδόσεων "Καλέντη"».
- Ο τίτλος βιβλίου σας «Οι τρεις μυρμηγκοφάγοι» είναι ένας ό,τι πρέπει χαρακτηρισμός για τους τροϊκανούς;
«Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για μυρμηγκοφάγους, λωτοφάγους ή παμφάγους».
- Αν κάποιο υπάρχον κόμμα αποφάσιζε να μετονομασθεί, τι όνομα θα του προτείνατε;
«Ξεροκόμματο».
- Ζούμε στη Χώρα των Πυροτεχνημάτων;
«Οχι ακριβώς. Μάλλον στη Χώρα των Σβησμένων Πυροτεχνημάτων ζούμε. Και όταν τα πυροτεχνήματα σβήνουν, το σκοτάδι μάς φαίνεται ακόμα πιο πυκνό».
- Στην Αφρική κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο στην αμχαρική γλώσσα. Για ποιο βιβλίο πρόκειται και πότε θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα;
«Πρόκειται για μια χιουμοριστική ανατροπή ενός ευρωποκεντρικού και αποικιοκρατικής νοοτροπίας κλασικού βιβλίου. Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ικαρος με τον τίτλο "Οπου φύγει, φύγει!" τον Οκτώβριο».
- Ποια βιβλία μάς ετοιμάζετε;
«Τη "Θαυμαστή καμήλα", ένα κόμικ με εικόνες του Νίκου Κούτση από τις εκδόσεις Ικαρος, "Το σάντουιτς του Γίγαντα" από τις εκδόσεις "Διάπλαση", "Το Κουμπί που κρύωνε" από τις εκδόσεις Καρυδάκη και την "Καρέτα-Καρέτα, τη χελώνα με την πράσινη ζακέτα" από τις εκδόσεις Μίνωας. Ολοκληρώνεται επίσης η σειρά "Εμπρός λοιπόν όλοι μαζί" από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο" με δύο ακόμα τίτλους και ήρωες τον Χάρυ το μοσχάρι και τη γάτα τη Ρενάτα».
- Τελικά πότε τελειώνει ένα παραμύθι;
«Ποτέ. Σε κάθε τέλος κρύβεται μια νέα αρχή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου