Πρωτοβουλία για την ΕΝΟΤΗΤΑ της Συνδικαλιστικής Εκπαιδευτικής Αριστεράς, για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών

Υποταγμένος συνδικαλισμός

     Στους συνδικαλιστικούς χώρους οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) όχι μόνο δεν αντιστέκονται σ’ αυτές τις πολιτικές, όχι μόνο βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά συνήθως βάζουν πάγο στους κοινωνικούς αγώνες όποτε ξεσπούν, και προσπαθούν να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, διευκολύνοντας με την πρακτική τους να περάσει στον κόσμο η αντίληψη ότι είναι αναπόφευκτο κακό αυτή η πολιτική.

       Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συγκεκριμένες ηγεσίες ανέχτηκαν και στήριξαν όλες τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Άφησαν στο απυρόβλητο όλη τη μνημονιακά πολιτική για την εκπαίδευση, επέτρεψαν την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού, έγιναν συνεταίροι του αυταρχισμού και της αλαζονείας της εξουσίας, συνοδοιπόροι σήμερα του Υπουργείου στον ευνουχισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και στην αποτροπή και της παραμικρής έστω συνδικαλιστικής διεκδίκησης.

     Γι’ αυτό κι εμείς αφήνουμε τους «υπεύθυνους» συνομιλητές του Υπουργείου στις δάφνες τους και στρεφόμαστε μέσα στον κλάδο με αποφάσεις, γενικές συνελεύσεις, συντονισμό με συλλόγους και με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα, για πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ανοιχτών μορφών δράσης, με στόχο την ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές.

   Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο έχουμε την πολυτέλεια να τραγουδάει ο καθένας τα δικά του τραγούδια; Εμείς λέμε, όχι, συνάδελφοι. Οι κατακερματισμένες αντιμνημονιακές δυνάμεις του κλάδου απαιτείται να πορευτούν ενωτικά. Μπορούμε και πρέπει με την οργάνωση, συσπείρωση, ενότητα και κινητοποίηση των εργαζομένων να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ- ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) .

     Μπορούμε και πρέπει μέσα από την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων να διαμορφώσουμε ένα διακριτό αγωνιστικό συνδικαλιστικό ρεύμα, που θα διεκδικήσει την πλειοψηφία στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και θα αγωνιστεί για την ανασυγκρότησή του σε διεκδικητική, ταξική κατεύθυνση.

      Δεν είναι από ρομαντισμό που επιμένουμε. Σε τούτη τη φάση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, απάντηση είναι τα ενωτικά σχήματα. Οφείλουμε την ενωτική εμπειρία σε αρκετούς συλλόγους της χώρας να την προχωρήσουμε παντού και στη ΔΟΕ.

       Η κοινή κάθοδος όλων των αριστερών, προοδευτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, ως πρώτο βήμα, στις υπηρεσιακές εκλογές (ΚΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΠΕ) με όλα τα ρεύματα ιδεών (Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις, ΠΑΜΕ Εκπ/κών, ΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε., Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία,  τους ανένταχτους, τους ανεξάρτητους και κάθε κινηματική δύναμη), είναι η μόνη απάντηση του κινήματος τόσο στην αλαζονεία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, όσο και στην αναξιοπιστία του συναινετικού δικομματισμού (Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ).

     Είναι αυτονόητη η πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία κάθε οργανωμένης συλλογικότητας στο πλαίσιο αυτής της ενωτικής προσπάθειας που στοχεύει σε μια νέα μορφή συνδικαλισμού της πράξης και της ανατροπής. Η ιδεολογική καθαρότητα, τα φοβικά σύνδρομα, η επάρκεια των συνδικαλιστικών μαγαζιών, οι μικροηγεμονισμοί και οι αγωνιστικές αποκλειστικότητες δεν ταιριάζουν στις παραδόσεις της δικής μας αριστεράς.

     Είναι ανάγκη να σπάσει η Ιερή Συμμαχία των «υπεύθυνων» συνομιλητών της κυβέρνησης (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ). Είναι ανάγκη να ξαναγυρίσει η ελπίδα των μεγάλων αγώνων, η χαρά της πλατιάς συμμετοχής και το όραμα των μεγάλων ανατροπών.

  

ΠΗΓΗ:

ΕΚ/ΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (ΕΡΑ)