Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Οποιος άκουσε τα μερομήνια ξέρει ότι μας περιμένει βαρύς χειμώνας, με πολλές βροχές από τον Οκτώβρη κιόλας, χιόνια σε ορεινά και πεδινά και πολύ κρύο που, λένε τα μερομήνια, θα κρατήσει μέχρι τον Απρίλη. Ομως η μέρα της έναρξης της σχολικής χρονιάς ήταν η πρώτη πραγματικά καλοκαιρινή μέρα, ενός καλοκαιριού που ξαναήρθε μετά από μπαράζ βροχών και καταιγίδων, που γέμισαν τις μικρές οθόνες με μεγάλα δράματα, λες και κανείς ποτέ δεν περιμένει ότι θα βρέξει. Ζέστη, ένας λαμπρός ήλιος και οι πρώτοι καθαρά χειμωνιάτικο ήχοι, από νωρίς το πρωί της Πέμπτης 11 Σεπτεμβρίου. Ηταν οι βρυχηθμοί των κίτρινων σχολικών λεωφορείων που γύρω στις εφτά-εφτάμισι πλημμύρισαν τις γειτονιές της Αθήνας, καταπίνοντας στο διάβα τους αγουροξυπνημένα παιδάκια. Φορτωμένα ασήκωτες σχολικές τσάντες, που θα αδειάσουν στο ντουλαπάκι τους, το λεγόμενο «λόκερ», και θα τις ξαναγεμίσουν μόνο το καλοκαίρι, την τελευταία μέρα του σχολείου. Στο μεταξύ τα βιβλία μένουν στο σχολείο και όλη η δουλειά γίνεται εκεί, με τους δασκάλους, τους βοηθούς τους, τους συμβούλους, τους ψυχολόγους. Μεγάλες ομάδες όλων των ειδικοτήτων που δουλεύουν και κρατάνε σχολικά και παιδιά εκτός δρόμου μέχρι τις τέσσερις ή και τις πέντε το απόγευμα, ανάλογα με τις «δραστηριότητες» που προσφέρει κάθε σχολείο εκτός προγράμματος.
Οταν άδειασαν οι δρόμοι από τα παιδιά με τα σχολικά, εκεί γύρω στις οχτώ και κάτι, γέμισαν από τα υπόλοιπα παιδάκια. Παιδιά ενός άλλου Θεού, ντυμένα με τα καλά τους για τον αγιασμό, χωρίς τσάντες αφού δεν ξέρουν πότε θα πάρουν τα βιβλία τους, συνοδευόμενα από έναν γονιό –αν είχε μπορέσει να πάρει άδεια– ή και από τους δύο –αν δεν είχαν μπορέσει να ξαναβρούν δουλειά. Πήγαν στο σχολείο, άκουσαν τον λόγο του παπά και του διευθυντή, πήραν και το μήνυμα του υπουργού «με μια μπάλα ξεχνιέμαι» και γύρισαν σπίτι τους. Χωρίς να γνωρίσουν τον δάσκαλό τους πολλά απ’ αυτά αφού, όπως αναφέρουν οι σύλλογοι δασκάλων και οι καθηγητών, δώδεκα χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών είναι ακόμη κενές.
Μέχρι τις τριάντα Σεπτεμβρίου θα έχουν καλυφθεί όλα τα κενά σε έμψυχο και άψυχο υλικό, είπε ο υπουργός Παιδείας στους Λειψούς, από όπου άρχισε την περιοδεία του στα σχολεία των ακριτικών μας περιοχών. Ενας ακόμα υπουργός που δεν το περίμενε ότι θα 'ρθει ο Σεπτέμβριος και η έναρξη της σχολικής χρονιάς, ακολουθώντας κι αυτός τη μακρόχρονη παράδοση που θέλει το υπουργείο Παιδείας να προετοιμάζεται για τις 11 Σεπτεμβρίου με χρονοκαθυστέρηση, κάπως σαν να μην αναμένεται ποτέ ότι οι 11 Σεπτεμβρίου θα έρθουν και φέτος πάλι στις 11. Ο φετινός υπουργός υποσχέθηκε (σαν να έκανε μεγάλο άθλο, αντίστοιχο με τα καλάθια που έβαλε στους πιτσιρικάδες) ότι όλα θα είναι έτοιμα στις 30. Αυτό σημαίνει τρεις εβδομάδες πίσω για τη μεγάλη μάζα των μαθητών, ήδη από την έναρξη της σχολικής χρονιάς ή και από την έναρξη της σχολικής τους ζωής. Δηλαδή, τα παιδιά αυτά (για να το πούμε με όρους που θα καταλάβαινε ο αθλητικός υπουργός μας) χάνουν το πλεονέκτημα έναντι των άλλων, που άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα τα οχτάωρα, με πλήρη εξάρτυση και εξοπλισμό.
Η συζήτηση για το τι και ποιους εξυπηρετεί ο ανταγωνισμός σχολείων και παιδιών από την Α' Δημοτικού, που οδηγεί ευθέως στον ανταγωνισμό των πανελληνίων (ήδη από την Α' Λυκείου), δεν έχει ανοίξει ακόμα στα σοβαρά και δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια. Μέχρι να υπάρξει η βούληση και η ικανότητα για μια πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ας εστιάσουμε στην πραγματικότητα των μαθητών, και στο δόγμα των ίσων ευκαιριών που τσαλαπατιέται διαρκώς –κάθε Σεπτέμβρη και περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου